เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 31 โรมแรมเมศสรรค์

" คุณปู่ให้ฉันมาถามคุณนะคะ " หวังหลินรีบตอบบออกมาพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เหมือนเขากำลังไม่พอใจอยู่เลย ทำไมคุณปู่ต้องให้เรามาถามด้วยนะน่าจะให้เสี่ยวไปมา- '

" ถามเรื่องอะไร ? " หยางเฉินถามกับทันทีด้วยน้ำเสียงสงสัย แล้วทางหวังหลินก็รีบตอบออกมาทันที " เรื่องงานประมูล ค่ะ วันนี้ประมาณ 20.00 น ทางตะกูลเฟ่ยจะจัดงานประมูลสมุนไพรขึ้นปรมจารย์สนใจไปดูไหม ค่ะ "

" งานประมูล! " หยางเฉินพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแปลกใจ แล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' น่าสนใจอยู่เหมือนกัน เพราะยังไงตระกูลเฟ่ยก็เป็นตระกูลใหญ่ต้องมีของที่น่าสนใจมากๆ อยู่ในงานนั้นแน่ ' หลังจากที่หยางเฉินคิดสักพักก็ได้ตอบกลับไป " ได้ 20.00 ฉันไปด้วย ถ้างั้นเธอก็ช่วยไปรับฉันที่โรมแรมเมฆสรรค์หน่อยก็แล้วกัน "

" เห่ะ! " หวังหลินร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วหยางเฉินก็ถามกลับทันที " มีปัญหาอะไร? "

" ไม่คะ ไม่คะ " หวังหลินพูดปฏิเสธออกมา แล้วก็สบัดมือไปมาด้านหน้าของเธอ และก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงดีใจ " งั้นท่านปรมจารย์หยางไปกับฉันไหม ฉันเองก็ต้องไปตรวจงานที่นั้นเหมือนกันเพราะโรมแรมเมฆสรรค์เป็นของตระกูลหวังของเราเอง "

" อื้ม! " หยางดฉินตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติ แล้วทางด้านหวังหลินที่ได้ยินคำตอบก็รีบพูดออกมาทันที " งั้นเดี๋ยวปรมจารย์รอฉันก่อนนะคะ ฉันไปเตรียมรถก่อน "

" เร็วๆละ ตอนนี้ฉันจะสายงานวันเกิดอยู่แล้ว "

" ค่ะ " หวังหลินตอบออกมา แล้วเธอก็รีบวิ่งไปทันที

ณ โรงแรมเมฆสรรค์

โรมแรมเมฆสรรค์เป็นโรงแรมขนาดใหญ่ที่เป็นแหล่งรมตัวของนักธุรกิจ หรือตระกูลใหญ่ที่จัดงานเลี้ยงกันเพราะตัวโรมแรมีความสูงกว่า 100 ชั้น แถมยังเป็นของตระกูลหวังที่มีพนันงานระดับทอปของเมืองคอยบริการ แค่เช่าห้องพัก 1 คืน ราคาก็หลายหมื่นหยวนแล้ว เรียกได้เลยว่าคนที่จะเข้ามาที่แห่งนี้ได้ต้องเป็นกลุ่มคนที่อยู่ในชนชั้นสูงเท่านั้น

" งั้นฉันเอารถไปจอดก่อนนะคะ " หวังหลินที่อยู่บนรถพูดออกมาพร้อมกับมองหยางเฉินที่ยืนอยู่หน้าโรงแรม " อื้ม! " หยางเฉินตอบออกไปด้วยน้ำเสียงปกติ แล้วก็เดินเข้าไปยังทางเข้าของโรมแรม ' ปรมจารย์หยางจะเป็นอะไรหรือป่าวนะ แต่งตัวแบบนั้นด้วย เห้อ~ ถ้าคนเราทำอะไรให้ไม่พอใจละก็เป็นปัญหาแน่ กันเอาไว้ก่อนดีกว่า ' หวังหลินคิดในใจขณะที่มองหยางเฉินเดินเข้าไปยังทางเข้าของโรมแรม ส่วนที่เธอหนักใจนั้นก็เพราะชุดที่หยางเฉินใส่ตอนนี้ ถ้าเป็นสถาณที่ปกติมันก็เป็นชุดที่ดูดีแต่ว่าสำหรับ โรมแรมเมฆสรรค์ ก็เป็นอีกเรื่อง

จากนั้นหวังหลินที่นั่งอยู่บนรถก้กดโทรศัพท์โทรออกไป

" ครับคุณหนู ผู้จัดการจางรับสายอยู่ครับ " เสียงดังมาจากสายโทรศัพท์ที่หวังหลินโทรไปพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

" ผู้จัดการจางฉัมมีแขกให้ดูแล 1 คน คุณช่วยมาตอนรับเขาหน่อยเขาชื่อว่าหยางเฉินกำลังเดินเข้าไป "

" ครับ! ไม่มีปัญหาครับ " ผู้จัดการจางตอบออกมา แล้วหวังหลินก็กดวางสายไป ' เท่านี้ก็อุ่นใจได้แล้วละ ' หวังหลินคิดในใจแล้วก็เริ่มขยับรถที่จอดอยู่

ทางด้านของหยางเฉินที่เดิมเข้ามาในโรงแรมก็ยืนงงกับขนาดของมันอยู่สักพักพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ให้ตายสิ! ไม่คิดเลยว่ามันจะใหญ่ขนาดนี้- '

" คุณลูกค้ามีอะไรให้ช่วยไหมครับ " ระหว่างที่หยางเฉินกำลังคิดอยู่ก็มีเสียงผู้ชายถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจากทางด้านหน้าของเขา ชายที่พูดออกมาเป็นผู้ชายใส่ชุดพนักงานของโรมแรมเสื้อแขนยาวสีขาวสวมทับด้วยเสื้อกักสีดำ แล้วก็มีโบว์ผูกเอาไว้ตรงคอ กางเกงขายาวสีดำทรงผมเรียบร้อยสีดำเรียบร้อย กำลังยิ้มให้กับเขาอยู่ " ผมมางานวันเกิดเพื่อนควงเหมา " หยางเฉินตอบกลับไป แล้วพนักงานก็ตอบกลับมาทันทีโดยชี้ไปยังเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ด้วย " งั้นลูกค้ารอสักครู่นะครับ ผมจะไปเช็คให้ก่อนว่าอยู่ห้องไหน "

" อ่า " หยางเฉินตอบกลับไป

เมื่อหยางเฉินตอบกลับไปพนักงานก็เดินกลับไปทันที ผ่านไปได้ไม่นานก็มีเสียงพูดหญิงพูดขึ้นมาจากด้านหลังของหยางเฉินด้วยน้ำเสียงดูถูก " ขอทานเข้ามาในนี้ได้ไงกันเนี่ย " หลังจากที่ผู้หญิงพูดจบเสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นมาตาม " เฮย ไอขยะไม่ได้ยินเหรอแฟนฉันถาม ทำไมไม่ตอบ ห่ะ!!! "

หลังจากเสียงผู้ชายพูดจบหยางเฉินก็หันกลับไปตามเสียงที่ได้พูดออกมา ก็เจอกับผู้หญิงสวมชุดสีแดงที่มีประกายวิบวับผมสีน้ำตาลยาวถึงเอวรูปร่างสมส่วนอายุประมาณ 20 ปี ทำหน้าขยะขแยงอยู่ ส่วนผู้ชายอีกคนก็เป็นผู้ชายตัวอ้วนสวมชุดสูทสีน้ำตาลทั่วร่างกายประดับไปด้วยทองหลายจุด คอ นิ้ว ข้อมือ ล้วนมีทองสวมเอาไว้อยู่อายุประมาณ 40 ปี และกำลังทำหน้าเหมือนนักเลงหาเรื่องมองมาทางหยางเฉินอยู่ ' เจอขยะอีกแล้ว ให้ตายสิ! ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองทั้งสองคนอยู่

" รปภ. " ชายที่ยืนอยู่ตะโกนไปทางรปภที่ยืนอยู่หน้าปะตู แล้วก็ชี้นิ้วไปที่หยางเฉินพร้อมกับพูดออกมา " ลากขยะนี้ออกไปหน่อย เห็นแล้วมันเกะกลูกตา "

" ....ตะ แต่ว่า " รปภ.พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักใจ

" นี่แกไม่ทำตามที่ฉันบอกเหรอ ฉันคือรองผู้จัดการของที่นี่นะ " เสียงตะโกนของชายที่ตะโกนออกมาทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่หันมามองกันหมด แล้วก็มีเสียงของคนรอบๆ พูดออกมา

"-นั้นมันรองผู้จัดการจ้าวนิ "

"-ใช้ๆ หมอนั้นมีปัญหาแล้วละ ไปมีปัญหากับรองผู้จัดการของโรมแรมเมฆสรรค์ "

" -ครั้งที่แล้วฉันได้ยินมาว่าคนที่มีปัญหากับเขาเป็นตระกูลที่ใหญ่พอตัวในเมือง ยังต้องมาขอโทษเลย "

เสียงของผู้คนพูดออกมาขณะมองมาที่หยางเฉิน กับรองผู้จัดการจ้าวที่ยืนมองหน้า