เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 25 เดินทางกลับบ้าน

" ปรมจารย์หยางช่วยบอกหน่อยได้ไหมครับ ว่าเด็กคนนั้นมีอะไรดีทำไมทั้งคุณทั้งจ้าวหมิงถึงได้อยากได้ตัวเธอนัก " หลังจากที่อู่เชียงถามออกมาหยางเฉินก็ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่หันกลับไปมองอู่เชียงที่ยืนอยู่เท่านั้น แล้วได้คิดในใจ ' ผู้ขายคนนี้ซื้อเธอมาโดยไม่รู้อะไรเลยหรือไง '

จากนั้นหยางเฉินก็หันหน้ากลับไป แล้วเดินตรงไปที่หลังรถอีกครั้งและได้เปิดท้ายรถออกก็เจอกับอารีญากำลังนอนอยู่หลังรถด้วยท่าทางนอนตรงเหยีดยาวอยู่ในสภาพกำลังหลับ ' พอมาอยู่ใกล้แบบนี้ก็สัมผัสพลังจากตัวเธอได้มากกว่าที่คิดอีก ปกติแล้วการใช้ประโยชน์จากเธอคือต้องทำให้หลับ แล้วเราก็ดูดพลังจากเธอทีละนิดจนเธอต้องตาย แต่ว่าถ้าใช้วิธีที่เราคิดขึ้นเองละก็เธอไม่จำเป็นต้องตาย แถมยังสามารถเป็นตัวกระตุ้นการฝึกให้เราตลอดเวลาอีก ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองอารีญาที่นอนอยู่ด้านหน้าของตน

" ท่านปรมจารย์หยางให้ข้า อู่เชียงเป็นคนไปส่งท่านได้ไหม " อู่เชียงพูดออกมาด้วยใบหน้ากำลังปั้นยิ้ม

" อู่เหรอ? " หยางเฉินหันกลับไปตอบด้วยน้ำเสียงแปลกใจ ' คนตระกูลอู่เองเหรอเนี่ย '

" ใช่ครับ ผมชื่อว่าอู่เชียงเป็นน้องชายของผู้นำตระกูลอู่ " อู่เชียงรีบตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดีใจ แล้วก็คิดในใจไปด้วย ' ค่อยสบายใจหน่อยที่ชายคนนี้รู้จักตระกูลของเรา ถ้าเป็นแบบนี้ความปลอดภัยของเรามันก็เพิ่มขึ้นมาแล้ว และอีกอย่างถ้าเราสามารถทำให้ชายคนนี้เป็นพวกได้ละก็ ตระกูลอู่ของเราต้องมีอำนาจมากกว่าตระกูล เป่ย และตระกูลหวังอย่างแน่นอน ' แล้วอู่เชียงก็เดินไปที่ประตูรถ จากนั้นก็ได้เปิดมันออกเพื่อให้หยางเฉินขึ้นไป " เชิญเลยครับ "

ส่วนทางด้านของหยางเฉินก็หันกลับมามองอารีญาที่นอนอยู่อีกครั้ง พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' วันนี้เราก็ใช้พลังไปเยอะแล้ว และอีกอย่างเธอก็กำลังหลับอยู่เอาแบบนั้นก็แล้วกัน ' เมื่อหยางเฉินตัดสินใจได้ก็อุ้มอารีญาออกมาจากท้ายรถ และเดินเข้าไปนั่งภายในรถที่อู่เชียงเปิดเอาไว้ให้ โดยกอดเธอเอาไว้ตลอดเวลาในการนั่ง ส่วนทางอู่เชียงเมื่อเห็นที่นั่งเบราะหลังเต็มก็เดินไปนั่งหน้ารถด้วยท่าทางห่อเหี่ยวใจ

' เห้อ~~ เกิดมาพึ่งเคยนั่งรถด้านหน้านี้แหละ หมอนั่นคิดอะไรอยู่นะรู้ว่าเราเป็นใครแต่ให้เด็กผู้หญิงคนนั้นนั่งแทนเราด้านหลังสะได้ แต่ตอนนี้อะไรก็ต้องทำก่อนเพื่อซื้อใจเขา ' อู่เชียงคิดในใจขณะที่นั่งอยู่ในรถ แล้วก็หันไปพูดกับหยางเฉินอีกครั้ง " ปรมจารย์หยางจให้ผมไปส่งที่ไหนดีครับ "

" โซนบ้านหมอกสรรค์ "

" เอ่ะ! " อู่เชียงร้องออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

" มีอะไร? " หยางเฉินถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" ไม่ครับ ไม่ครับ " อู่เชียงรีบตอบปฏิเสธพร้อมกับสบัดมือทั้งสองข้างไปมาด้วยท่าทางร้อนรน แล้วก็หันไปพูดกับคนขับรถ " ไปตามที่ปรมจารย์สั่ง "

" ครับ ! " เสียงคนขับรถตอบออกมา แล้วก็เริ่มออกรถทันทีในระหว่างที่นั่งอยู่ในรถอู่เชียงก็ได้คิดไปด้วย ' ทำไมชายคนนี้ถึงได้ไปที่โซนบ้านหมอกสรรคกันละ ที่นั้นถ้าไม่มีเงินก็ซื้อไม่ได้หรอกนะ ไม่สิ! ถึงจะมีเงินอย่างเดียวมันก็ซื้อไม่ได้เพราะต้องมีอำนาจในเมืองด้วย ขนาดนายกของเมืองยังไม่สามารถซื้อได้เลย อย่างนี้ก็คงคิดได้อย่างเดียวว่าชายคนนี้มีคนที่มีอำนาจสนับสนุนอยู่แล้วสินะ '

.....

......

........

หลังจากที่่นั่งรถมาได้ไม่นาน อู่เชียงก็ได้พูดขึ้นมาโดนหันกลับไปหาหยางเฉินที่นั้งอยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงสงสัย " ปรมจารย์หยาง คุณเป็นคนของตระกูลหยางใช่ไหมครับ ??? "

" ใช่ " หยางเฉินตอบเหมือนน้ำเสียงไม่ได้สนใจอะไร

' ใช่จริงด้วยแต่ทำไมเราไม่เคยเห็นเขากันนะ อย่าว่าแต่เห็นเลยขนาดชื่อยังไม่เคยได้ยินเลย อืม~~~ ' อู่เชียงคิดในใจด้วยใบหน้าคิดหนักได้สักพัก ก็ได้ถามต่อด้วยน้ำเสียงสงสัย " ทำไมผมไม่เคยเห็นท่านอยู่ในตระกูลหยางเลย "

" กำลังจะบอกว่าฉันโกหกเหรอ " หยางเฉินพูดออกมาพร้อมกับสายตาเย็นชามองไปที่อู่เชียง " ไม่ครับ ! " เสียงของอู่เชียงตอบออกมาทันที่ด้วยน้ำเสียงที่ดังมาก แล้วก็คิดในใจไปด้วย ' เกือบไปแล้ว เราเผลอถามออกไปไม่รู้ตัวแบบนั้นมันเสียมารยาทชัดๆ- '

" ฉันโดนทางนั้นตัดออกจากตระกูล ไม่สิ ! ไม่ได้ตัดแค่กรีดกันเท่านั้น ไม่ให้เข้าไปในตระกูล ไม่ให้คนอื่นรู้จัก ไม่ให้มีชื่อเสียงในสังคม และก็อีกหลายต่อหลายอย่าง "

" เอ่ะ!!!! " เสียงของอู่เชียงร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตกใจอย่างมาก จนดังลั่นรถที่นั่งอยู่ ' พวกตระกูลหยางมันเป็นบ้ากันหรือไงทำกับคนที่เป็นผู้ฝกตนที่แข็งแกร่งแบบนี้เนี่ยนะ ' อู่เชียงคิดในใจด้วยความสงสัย แล้วก็ได้พูดต่อ " เดี๋ยวผมจะยกเลิกการทำธุรกิจกับตระกูลหยางทั้งหมดเลยครับ "

" อื้ม! จะทำอะไรมันก็เรื่องของนาย " หยางเฉินตอบกลับแล้วก็หันหน้าออกไปทางหน้าต่างรถมองไปบนท้องฟ้า และก็ได้คิดถึงหน้าของพ่อกับแม่ของตนพร้อมกับคิดไปด้วย ' พ่อครับ แม่ครับ ผมจะล้างแค้นให้ทั้งสองคนเองตระกูลหยางตอนนี้ต้องโดนปฏิวัติครั้งใหญ่เพื่อให้อำนาจตระกูลกลับไปอยู่ในมือผู้นำที่ดี '

....

.....

.......

ณ บ้านหมอกสรรค์

รถที่หยางเฉินนั่งมาก็มาจอดอยู่ที่หน้าประตูบ้าน ' เอ่ะ! นี่มันบ้านตระกูลหวังไม่ใช่เหรอ หรือตระกูลที่สนับสนุนเขาอยู่จะเป็นตระกูลหวังเหรอเนี่ย แบบนี้ตระกูลเราชักจะแย่แล้วสิ! ' อู่เชียงคิดในใจหลังจากเห็นบ้านที่หยางเฉินสั่งให้จอด ส่วนทางด้านหยางเฉินก็อุ้มอารีญาลงจากรถทันที

เมื่อหยางเฉินลงจากรถก็กดกริ่งเรียกทันทีโดยประคองตัวของอารีญาเอาไว้

ติ่ง !

" เปิดประตูหน่อย ฉันกลับมาแล้ว " หยางเฉินพูดใส่ลำโพงที่อยู่ข้างๆ เพื่อให้คนในบ้านมาเปิดประตูให้แต่ก็มีเสียงของรั่วรัวตอบกลับมาทันทีด้วยน้ำเสียงที่ฟังก็รู้เลยว่ากำลังโมโหอยู่ " ไม่เปิด นายเป็นใคร? "

' โกรธอะไรอีกละเนี่ย ??? ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ได้ยินรั่วรัวตอบออกมาก แล้วก็ได้ถอนหายใจออกไปด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ " เห้ออออ~~~ "

" หยางเฉินเองครับ ให้ผมเข้าบ้านหน่อย "

" ไม่รู้จัก ค่ะ เฉินที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนที่ออกจากบ้านครั้งไหนก็เอาผู้หญิงกลับมาบ้านตลอด ค่ะ " รั่วรัวตอบกลับมาเดียวน้ำเสียงกำลังงอลอยู่ ' ออ~ นี่กำลังโกรธเรื่องนั้นเองเหรอ '

" หยุดล้อเล่นได้แล้วถ้าไม่เปิดฉันจะพังประตูเข้าไปเองนะ " หยางเฉินพูดออกไป แล้วก็ทำท่าง้างมือเตรียมตัวประตูเหล็กด้านหน้า " ชิ !!! " เสียงของรั่วรัวพูดออกมา แล้วประตูเหล็กก็เริ่มเปิดออกช้าๆ

' พอมาลองคิดดูมันก็ถูกแหะ เราออกบ้านไปคนเดียวทีไรก็เอาผู้หญิงกลับมาด้วยตลอดครั้งแรกฉิงฉิง ครั้งสองก็เด็กคนนี้ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่ประคองอารีญาอยู่ จากนั้นก็จับเธออุ้มในท่าเจ้าหญิงแล้วก็เดินเข้าไในบ้าน

หลังจากที่หยางเฉินเดินเข้ามาในบ้านก็ต้องเจอกับเรื่องทำให้แปลกใจอีกนั่นก็คือ