เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 24 จุดจบขอพลัง

เมื่อจ้าวหมิงพูดจบบริเวณรอบตัวก็ปล่อยออร่าสีดำออกมาปกคลุมร่างกายเอาไว้ พร้อมกับขนาดร่างกายที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ' ไม่คิดเลยว่าต้องใช้วิชานี้จัดการกับมัน การที่เราใช้วิชานี้มันทำให้ระดับพลังลดไป 1 ขั้น แต่ว่ายังไงมันก็จำเป็นต้องใช้ ' จ้าวหมิงคิดในใจขณะกำลังใช้วิชาอยู่

ส่่วนทางหยางเฉินก็มองไปที่จ้าวหมิงที่กำลังใช้วิชาอยู่ ' เห้อ~ นึกว่าจะเป็นวิชาแบบไหน ที่แท้ก็วิชาของพวกหมาจนตรอกนี่เองพอสู้ไม่ได้ก็จะเพิ่มพลังให้ตัวเองเพื่อชนะที่พวกผู้ฝึกตนวิชาแห่งความมืดชอบใช้กัน เจอกับเอือมกับพวกมันแล้ว ' หยางเฉินคิดใจใน แล้วก็ส่ายหัวไปมาซ้ายขวาด้วยอาการผิดหวัง

ในระหว่างนั้นจ้าวหมิงก็หัวเราะออกมา " ฮาๆๆๆๆ " จ้าวหมิงหัวเราะออกมาพร้อมกับออร่าสีดำที่มีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

" มดปลวกมันก็เป็นมดปลวกไปยังค่ำนั้นแหละ " หยางเฉินพูดขึ้นขณะที่จ้าวหมิงกำลังหัวเราะอยู่ " เหอะ! แกคงไม่รู้สินะว่าวิชานี้มัมนคืออะ- "

" ดาราวิณญาณมืด " หยางเฉินตอบออกไปขณะที่จ้าวหมิงกำลังพูดออกมา เมื่อทางจ้าวหมิงได้ยินหยางเฉินพูดออกไปก็มีสีหน้าตกใจมาที่เสียงหัวเราะทันที และคิดในใจไปด้วย ' มันรู้จักวิชานี้ได้ยังไง วิชานี้มีแต่คนระดัสูงของสำนักมือนะที่จะรู้ได้ '

จากนั้นหยางเฉินก้เดินเข้าไปหาจ้าวหมิงที่กำลังยืนอยู่ด้วยใบหน้าตกใจพร้อมกับในมือขวาที่มีสว่างสีขาวออกมา แสงที่ออกมาจากมือของหยางเฉินนั้นมันสว่างกว่าหลอดไฟตามถนนหลายสิบเท่า จนขนาดจ้าวหมิงที่ยืนอยู่ต้องเอามืดผิดตาของตัวเองเอาไว้เมื่อเห็นแสงที่ออกมา " รู้อะไรไหมวิชาดาราวิญญาณมืดมันมีข้อเสียอยู่ 1 อย่าง " หยางเฉินพูดออกไปขณะที่เดินเข้าไปหาจ้าวหมิงที่ยืนเอามืดปิดตาอยู่

ทางจ้าวหมิงที่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมาก็คิดในใจไปด้วย ' ข้อเสีย 1 อย่าง มันกำลังพูดเรื่องอะ- '

" อวก! " ระหว่างที่จ้าวหมิงกำลังคิดอยู่ก็ได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และก็ได้เอามือที่ปิดตาออกก็พบว่าตอนนี้หมัดของหยางเฉินแตะอยู่ที่ท้องของตนเองอยู่ ' บ้าน่าพลังของเราตอนนี้มันน่าจะอยู่รับดับขั้นสูงสุดช่วงต้นเลยนะ ทำไมการโจมตีของมันถึงได้มีผลกับร่างกายของเราแบบนี้กันละ ' จ้าวหมิงคิดด้วยจิตใจี่สับสนเมื่อโดนหยางเฉินต่อย แล้วมีผลกับร่างกายของตัวเอง

".....มะ หมายความว่ายังไง ทำไม- "

" ทำไมถึงเจ็บใช่ไหม! " หยางเฉินพูดขัดออกไประหว่างที่จ้าวหมิงกำลังพูดออกมา และก็ยิ้มที่มุมปากพร้อมกับต่อยลงไปที่ท้องของจ้าวหมิงอีกหมัด

ตุ๊บ!

" อวก " การต่อยของหยางเฉินรอบนี้ทำให้ร่างกายที่กำลังขยายใหญ่ของจ้าวหมิงค่อยๆ หดเล็กลงเหมือนเดิม พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำไปด้วยความเจ็บปวด และหยางเฉินก็ได้พูดต่อ " เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าวิชาที่แกใช้มันมีข้อเสียอยู่ "

" ....คะ คืออะไร??? " จ้าวหมิงถามกลับทันทีด้วยความสงสัยพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' วิชานี้เป็นวิชาที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน ไอเด็กนี้มันสามารถหาจุดอ่อนได้ภายในเวลาแค่นีนะเหรอ '

" ตามจริงมันก็ไม่จำเป็นต้องบอกกับแกที่กำลังจะตายหรอก แต่ก็จะบอกให้ก็แล้วกัน 1 ข้อ ที่ได้พูดไปก็คือเรื่องของทางการฝึกไงละ เมื่อกี้ฉันใช้พลังของผู้ฝึกตนแห่งแสงต่อยเข้าไป ถึงแม้สำหรับผู้ฝึกตนสายอื่นผู้ฝึกตนแห่งความมืดจะน่ากลัวแต่สำหรับผู้ฝึกตนแห่งแสงแล้ว เรียกได้ว่าเป็นศัตรูตามธรรมชาติที่ความมืดสู้ไม่ได้อย่างแท้จริง "

' นี่มันกำลังพูดเรื่องอะไรของมันอยู่ ผู้ฝึกตนแห่งแสงเกิดมาก็พึ่งเคยได้ยินนี่แหละ ' จ้าวหมิงคิดในใจขณะทีฟังหยางเฉินอธิบายออกมาอยู่

" งั้นก็หมดเวลา " หยางเฉินพูดออกมา แล้วเอามือไปจับที่หัวของจ้าวหมิง จากนั้นก็มีแสงสว่างสีขาวที่สว่างมากปรากฏออกมาจากร่างของจ้างหมิง

" ปล่อย .... ข้อร้องละปล่อยเถอะ ข้ายะ.... ยอมแพ้แล้ว ยอมแพ้แล้ว!!! " เสียงของจ้าวหมิงตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับท่าทางที่กำลังดิ้นทุลนทุลายไปมาะที่แสงสีขาวสว่างออกมาขากตัว

....

.....

......

ผ่านไปไม่นานเสียของจ้าวหมิงก็ได้ดับไป พร้อมกับร่างกายที่หายไปแบบไม่มีอะไรเหลือแต่ก็ยังมีของ 1 อย่าง เหลือเอาไว้วางอยู่ตรงจุดที่จ้าวหมิงอยู่เมื่อคู่ ' หยกบริสุทธิ์ ' หยางเฉินคิดในใจเมื่อเห็นของที่วางอยู่ แล้วได้เอื้อมมือไปหยิบมัมนขึ้นมา

สิ่งที่หยางเฉินหยิบขึ้นมานั้นเป็นรูปร่างสีเหลี่ยมมีสีเป็นสีเขียนขนาดใหญ่ประมาณ 5 เซนติเมตร ' นี่สินะที่มันสามารถหลบฝ่ามือเทวะของเราได้เจอของดีเข้าแล้วสิ หยกบริสุทธิ์จะปกป้องตัวผู้ใช้จากอันตรายทุกรูปแบบไม่คิดเลยว่าจมาเจอในที่แบบนี้ แต่ว่าดูมันว่ามันจะพังแล้วสิ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองหยกด้านหน้า แล้วสังเกตุเห็นรอยแตกของมัน

' เอาเถอะเรื่องหยกช่างมันก่อน ตอนนี้ร่างบริสุทธิ์สำคัญกว่า ' หยางเฉินคิด แล้วหันไปทางรถสีดำที่อู่เชียงนั่งอยู่ และก็ได้เก็บหยกเข้ากระเป๋าจากนั้นก็เดินตรงเข้าไปทางรถคันนั้นอีกครั้ง

ส่วนทางด้านของอู่เชียงที่กำลังนั่งอยู่ในรถก็กำลังนั่งเหงื่อตกกับเรื่อที่เกิดขึ้น ' มาแล้ว มันมาทางนี้แล้วไอเด็กนั่นที่ชื่อหยางเฉินมันสามารถชนะปรมจารย์จ้าวหมิงได้ แถมบอกว่าอยากได้ตัวผู้หญิงที่เราประมูลมาได้อีก ยัยเด็กนั่นมันมีอะไรดีกันเนี่ย ไม่สิ! ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องแบบนั้นเราต้องหาทางเอาตัวรอดก่อนยัยเด็กนั้นจะมีอะไรดียังไงก็ไม่สำคัญ ' เมื่ออู่เชียงคิดได้ก็เปิดประตูลงไปจากรถที่นั่งอยู่ แล้วก็ยืนก้มหัวให้กับหยางเฉินที่เดินเข้ามาหาตน

" ยินดีที่ได้รู้จักครับปรมจารย์หยาง " เสียงของอู่หวังพูดออกมาขณะที่ก้มหัวอยู่ และหยางเฉินก็พูดกลับไปแบบไม่ได้สนใจอะไรอู่เชียงเลย " เปิดท้ายรถ "

" ครับ!!! " อู่เชียงตอบกลับ แล้วก็หันหน้าไปที่คนขับรถด้านหน้าพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลง และก็หันไปพูดก็หยางเฉินอีกครั้งว่า