เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 20 คิดบัญชีตระกูลเย่

" ....กะ ก็ถามว่านายพูดจริงใช่ไหมที่บอกว่าฉันเป็นผู้หญิงของนาย " เสียงของรั่วรัวพูดออกมาอีกครั้งด้วยท่าทางบิดตัวไปมาเล็กน้อยต่อหน้าของหยางเฉิน

' ออ~ เรื่องนั่นเอง ' หยางเฉินคิดในใจเหมือนกับว่าจำได้ แล้วตอบกลับไป " เรื่องนั้นมันก็อยู่ที่เธอ เพราะฉันเองจะบังคับเธอก็ไม่ได้ด้วย "

เมื่อหยางเฉินพูดจบรั่วรัวก็เริ่มเดินทันทีโดยเดินเร็วขึ้นแซงหน้าของหยางเฉินไป ' โกรธอีกแล้วเหรอ! ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองรั่วรัวเดินไปอยู่ และด้วยสาเหตุนี้ในระหว่างที่ทั้งสองเดินทางกลับไปที่บ้านก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย

ณ บ้านหมอกสรรค์

" ยินดีตอนรับกลับ ค่ะ " ฉิงฉิงที่ยืนอยู่หน้าประตูพูดออกมาพร้อมกับก้มหน้าลงเล็กน้อยเมื่อเห็นหยางเฉินกับรั่วรัวเดินเข้าไปในบ้าน ฉิงฉิงตอนนี้ใส่เสื้อยืดธรรมดา และกางเกงขาสั้นพร้อมกับผ้ากันเปื้อนสีขาวคาดเอาไว้อยู่

" เมื่อเช้าเธอหายไปไหนมา " หยางเฉินถามกลับไปด้วยความสงสัย เพราะเมื่อเช้าที่หยางเฉินเดินออกมาจากห้องก็ไม่เห็นฉิงฉิงอยู่ในบ้านแล้ว

" ก็ไปซื้ออาหารไงคะ " ฉิงฉิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงปกติ แล้วก็เอียงคอลงเล็กน้อย

" ออ " หยางเฉินตอบกลับแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านทันที

' นี่เขาเป็นห่วงเราด้วยเหรอเนี่ย ' ฉิงฉิงคิดในใจขณะที่มองหยางเฉินเดินไปด้วยใบหน้ากำลังยิ้มแบบดีใจ

....

.....

......

ภายในห้องของหยางเฉิน ตอนนี้หยางเฉินกำลังนั่งดูกล่องไม้สี่เหลี่ยมด้านหน้าที่ใส่โสม 1,000 ปี เอาไว้อยู่ ' ถ้าเราดูดซับพลังจากมันหมดเราต้องทะลุขั้นสูงไปได้อย่างแน่นอน ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองโสม 1,000 ปี จากนั้นก็เดินไปที่เตียงของตัวเองพร้อมกับในมือที่ถือโสม 1,000 ปี และนั่งเหมือนกับท่านั่งสมาธิจากนั้นแสงสีแดงก็ค่อยๆ สว่างออกมาจากโสมด้านหน้าของเขา

' หึ! เป็นอย่างที่เราคิดเอาไว้พลังของโสมนี้มันมีเยอะจริงๆ แบบนี้กว่าจะดูดพลังมันเสร็จคงต้องใช้เวลานานพอดูเลย ' หยางเฉินคิดในใจพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อยหลังจากที่ได้เริ่มดูดพลังจากโสม 1,000 ปี

5 วันต่อมา

" สำเร็จ " เสียงขอหยางเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแพรวเบา และเขาก็ค่อยๆ ลืมตาทั้งสองขึ้นมาแบบช้าๆ จากนั้นก็ยกมือทั้งสองของตัวเองขึ้นมาดู ' ระดับพลังได้แบบที่คิดเอาไว้ ' หยางเฉินคิดในใจระหว่างที่มองมือของตัวเอง

จากนั้นหยางเฉินก็ลุกขึ้นจากเตียงที่นั้งอยู่ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะมุมห้อง ' เราต้องให้ฉิงฉิงฝึกกำลังภายในเอาไว้บ้างแล้ว เพาะเมื่อมีเรื่องฉุกเฉินเราก็สามารถใช้เธอทำอะไรได้ ' หลังจากที่หยางเฉินคิดจบก็เริ่มนั่งลงกับเก้าอี้ด้านหน้า และเริ่มเขียนวิธีการฝึกทันที

วิธีการฝึกที่หยางเฉินกำลังเขียนอยู่นั้นเป็นขั้นตอนการฝึกแบบที่กลั่นกรองมาแล้ว จากประสบการณ์นับ 1,000 ปี ของหยางเฉินทำให้เมื่อมีคนฝึกตามจะสามารถก้าวกระโดดข้ามขั้นได้แบบน่าเหลือเชื่อ และตอนนี้หยางเฉินก็กำลังเขียนวิธีฝึกให้กับฉิงฉิงอยู่

...

....

.....

" เรียบร้อย " หยางเฉินพูดออกมาพร้อมกับวางปากกาที่อยู่ในมือลง

จากนั้นก็ลุกขั้นจากเก้าอี้เดินตรงไปที่ประตูทางออกของห้อง พร้อมกับกระดาษวิธีการฝึกในมือที่พึ่งเขียนเสร็จ

หลังจากที่หยางเฉินเดินออกมาจากห้องก็มองไปที่นาฬิกาบนผนังห้องด้านหน้าที่ติดเอาไว้อยู่ 22.30 น ' เวลาขนาดนี้พวกนั้นก็คงหลับกันไปแล้วละมั้ง- แบบนี้ก็ดีเราจะได้ไปจัดการคิดบัญชีกับตระกูเย่ด้วย เพราะชาติที่แล้วพวกนั้นก็หนุนหลังให้เย่หมู่ฆ่าเรากันตอนนี้พวกมันต้องชดใช้กันบ้างแล้ว ' หยางเฉินยืนคิดพร้อมกับใบหน้าดีใจที่ตัวเองจะได้แก้แค้น

ณ บ้านตระกูลเย่

บ้านของตระกูลเย่นั้นเป็นบ้านขนาดใหญ่ และตั้งเอาไว้อยู่นอกตัวเมืองประมาณ 20 กิโลเมตร เป็นบ้านที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างดีโดยเป็นไม้เกือบทั้งหลัง แล้วก็มีกำแพงปูนขนาดประมาณ 2 เมตร ล้อมบ้านเอาไว้อยู่ สำหรับตระกูลเย่นั้นเป็นตระกูลที่พึ่งก่อตั้งได้ยังไม่ถึง 50 ปี ทำให้คนในตระกูลมาอยู่ร่วมกันที่นี้กันหมดในบ้านแห่งนี้

' นั่นมันงานอะไร ' หยางเฉินคิดในใจเมื่อเดินทางมาถึงบ้านของตระกูลเย่ เพราะด้านหน้าของเขาตอนนี้คือบ้านตระกูลเย่ที่มีรถหรูมาจอดเอาไว้หลายสิบคัน และก็มีการ์ดใส่ชุดสูทสีดำยืนอยู่ทางเข้าประตูหน้าบ้าน

ระหว่างที่หยางเฉินกำลังยืนดูอยู่ก็เห็นพวกการด์ตรวจสอบคนอย่างเข้มงวดตั้งแต่บัตรประจำตัว บัตรเชิญหรือแม้กระทั้งม่านตาก่อนเข้าไปด้านใน ' มันมีอะไรกันทำไมถึงได้ตรวจสอบขนาดนั้น รู้สึกว่ามันคงไม่ใช่งานฉลองปกติสินะ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่ยืนมองพวกแขกที่เดินเข้าไปในบ้าน แล้วหยางเฉินก็เดินตรงเข้าไปแบบปกติเพื่อตรวจสอบดูแต่พอเดินเข้ามาใกล้ๆ ก็เห็นทุกคนที่กำลังเดินเข้างานสวมหน้ากากสีดำสลับขาวปิดหน้าเอาไว้กันทั้งหมด

' แบบนี้เองการที่จะเข้าไปได้ต้องมีหน้ากากแบบนั้นด้วย ' ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังเดินไปคิดไปอยู่นั้นก็หันไปเห็นเทียนเห่ากำลังเดินอยู่พร้อมกับกลุ่มลูกน้องบริเวณหน้าทางเข้า

" ฟังให้ดีนะพวกแก วันนี้พวกเรามาแบบคนรวยพวกนั้นอย่าทำตัวเสียมารยาทเด็ดขาด " เทียนเห่าพูดออกมา แล้วก็ชี้นิ้วไปยังพวกที่กำลังเดินเข้างานอยู่

" ครับ ! ครับ ! ครับ ! "

' พวกนั้นมันมาทำอะไรที่นี่ ??? ' หยางเฉินคิดด้วยความแปลกใจ แล้วก็เดินเข้าไปหาเทียนเห่าที่ยืนอยู่ " พวกแกมาอยู่นี้ได้ยังไง "

" ...ปะ ปรมาจารย์หยาง " เทียนเห่าหันกลับมาตอบหยางเฉินที่อยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วหยางเฉินก็ถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ " ถามว่ามาทำอะไรที่นี่ "

" มางานประมูลของตระกูลเย่ครับ " เทียนเห่าตอบออกมา และก้มหัวลงเล็กน้อยพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' ทำไมปรมจารย์หยางมาอยูที่นี่ได้ละเนี่ย '

" งานประมูลอะไร "

" ผมเองก็ไม่รู้ครับ แต่ทางตระกูลเย่จะจัดประมูลเดือนละ 1 ครั้ง พวกเราตอนนี้ก็พอมีเงิน เลยอยากเข้าไปดูว่าเป็นงานประมูลอะไรครับ "

' เดือนละครั้ง? ฟังแล้วคงไม่ใช้เรื่องเกี่ยวกับประมูลของโบราณอย่างแน่นอนเพราะตระกูลที่ดูแลเรื่องประมูลของโบราณคือตระกูลเป่ย ตระกูลเย่ไม่น่าจะเข้าไปยุ่งได้ ' หยางเฉินคิดในใจด้วยความสงสัยหลังจากที่ได้ฟังเทียนเห่าพูดออกมา แล้วก็ถามออกไป " เมื่อกี้นายบอกจะเข้าไปใช่ไหม "

" ครับ " เทียนเห่ารีบตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเกรงๆ

" ดี ! " หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ

' ดี? ปรมจารย์หยางบอกว่าอะไรดี ' เทียนเห่าคิดในใจด้วยความสงสัยหลังจากที่ได้ยินหยางเฉินพูดออกมา และในระหว่างคิดอยู่หยางเฉินก็พูดออกมาต่อ " เอาบัตรเชิญกับหน้ากากในมือมาให้ฉัน แล้วพวกนายก็กลับไปได้แล้ว "

" เอ่ะ! " เสียงของเทียนเห่าร้องออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ แล้วหยางเฉินก็พูดต่อ " อะไร! มีปัญหาเหรอ "

" ....ปะ ป่าวครับ ท่านปรมจารย์หยางเอาไปได้เลยครับ " เทียนเห่าพูดออกมา แล้วก็ส่งหน้ากากกับการด์สีขาวเป็นแผ่นสีเหล่ืยมเอามาให้ และก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ " ท่านเอาไปก็เข้าไม่ได้นะครับ เพราะพวกการ์ดหน้าประตูมันจะตรวจหน้าก่อนเข้าอีก "

" หึ! แกคิดว่าฉันไปเป็นใครแค่เลียนแบบหน้ามันง่ายจะตาย ."

จากนั้นหยางเฉินก็รับหน้ากาก แล้วก็การด์จากเทียนเห่ามาก็เดินเข้างานแบบไม่มีปัญหาภายในงานที่เดินเข้ามาก็มีผู้คนมากมายที่ใส่หน้ากากเหมือนกันเดินเต็มไปหมดภายในงานประดับไปด้วยของสวยงานมากมายพร้อมกับผู้คนที่แต่งตัวดูดี แล้วยังมีการ์ดชุดสูทสีดำยืนคุ้มกันอยู่ทั่วเต็มไปหมด ' สรุปแล้วนี้มันงานอะไกันเนี่ยการ์ดคุ้มกันถึงได้เยอะขนาดนี้ ' หยางเฉินมองการ์ดที่ยืนอยู่รอบๆ แล้วก็คิดในใจไปด้วย

ฟุบ!

เสียงดังขึ้นมาพร้อมกับในงานที่ดับไป แล้วก็มีแสงส่องสว่างขึ้นไปที่เวทีที่อยู่กลางห้อง " ยินดีตอรับแขกผู้มีเกียติทุกท่านครับ " เสียงของผูู้ชายดังขึ้นมา แล้วก็มีผู้ชายสวมชุดตัวตลกเดินขึ้นไปบนเวลาอย่างช้าๆ

" ผมคือ เจ้าเจ่า ผู้ควบคุมการปะมูลคนเดินเองครับ วันนี้ต้องขอบคุณทุกคนมากที่มา และวันนี้ทางเรามีสิ้นค้าชั้นเยี่ยมมาให้ทุกคนด้วยได้ประมูลกันด้วย " เจ้าเจ่าพูดออกมา แล้วก็ชี้นิ้วไปที่ผ้าคลุมด้านหลังเวทีของตังเอง

จากนั้นผ้าคลุมมันก็เปิดออก และทันทีที่ผ้าคลุมเปิดออกผู้คนที่อยู่ในงานก็พากันร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ

" -โอวว "

" -เยี่ยม "

" -สุดยอด "

เสียงงพากันร้องออกมาอย่างต่อเนื่อง และทันทีที่ผมเห็นสิ่งที่อยู่ด้านหน้าก็เข้าใจได้ทันทีเลยว่าทำไมตระกูลเย่ถึงได้โตไว้ขนาดนี้ทั้งๆ ที่พึ่งก่อตั้งตระกูลมาได้ 50 ปี เพราะสิ่งที่อยู่ด้านหน้าของผมตอนนี้ก็คือ