เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 18 คิดผิดไป

" เฉินช่วยฉันด้วย " เสียงที่ร้องออกมาจากโทรศัพท์ตอนนี้ก็คือเสียงของรั่วรัวที่กำลังหวาดกลัวอยู่ และเสียงของเงียบไปเป็นเสียงของเย่หมู่ที่พูดออกมาแทนอีกครั้ง " เป็นยังไง "

'เราพลาดไปไม่คิดเลยว่ามันจะไปเล่นงานที่รั่วรัวแบบนั้นแต่การที่มันกล้าทำกับรั่วรัว แบบนี้ก็แปลว่ามีคนหนุนหลังของมันอยู่ไม่ผิดแน่เพราะถึงตระกูลเย่จะใหญ่แต่ก็ไม่เท่าตระกูลรั่ว ชิ! เราคำนวนพลาดไปทำให้เธอมาเจอเรื่องแบบนี้สะได้ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่ได้ยินเสียงของรั่วรัวพูดออกมา แล้วเขาก็ได้ตอบกลับไป " เย่หมู่.... ถ้าเธอเป็นอะไรไปละก็- "

" ตึดร้างโซน B 17 " ระหว่างที่หยางเฉินกำลังพูดอยู่เย่หมู่ก็พูดขัดออกมาด้วยน้ำเสียงมีนัยออกมา หลังจากที่เย่หมู่พูดจบหยางเฉินก็วางสายทันที

ณ ตึกร้างโซน B 17

ตึกเป็นตึกขนาดใหญ่ที่มีอุปกรณ์ก่อสร้างวางเอาไว้อยู่ภายในตึกก็มีกลุ่มผู้ชายหลายสิบคนกำลังยืนอยู่พร้อมกับอาวุธในมือ มีด ไม้เบสบอล ขวนและอาวุธชนิดอื่นที่เอาไว้ต่อสู้ประชิดตัวอีกเยอะ และตรงกลางของห้องรั่วรัวก็กำลังโดนมัดมือกับขาเอาไว้อยู่

" บ้าเอ่ย!!!! " เสียงของเย่หมู่ที่กำลังยืนอยู่ตรงกล้าห้องตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังอารมณ์เสีย ' หยางเฉิน.... ไอหมาขี้แพ้นี่แกกล้าวางสายใส่ฉันเลยเหรอ ' เย่หมู่คิดในใจหลังจากที่ได้ตะโกนออกไป แล้วก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นมา " ใจเย็นสินายน้อยหมู่ เป็นอะไรไปครับ "

คนที่ถามออกมามีชื่อว่า เทียนเห่า เป็นผู้ชายตัวใหญ่มีกล้ามปรากฏออกมาอย่างชัดเจนใส่เสื้อกล้ามสีขาวรัดแน่นตัวเอาไว้บนหัวเองก็ไม่มีผมเทียนเห่าถามออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อย แล้วเย่หมู่ก็หันไปตอบ " ก็ไอหยางเฉินนะสิพี่ มันตัดสายผมทิ้งไปเลยเมื่อกี้ "

" ฮาๆๆๆๆๆ " เทียนเห่าหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงชอบใจดังลั่นไปทั่งห้องที่ทุกคนกำลังยืนอยู่ และก็พูดออกมาต่อพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า " มันเป็นเรื่องปกติครับคุณชาย เวลาผู้หญิงโดนจับตัวมาผู้ชายก็ทำแบบนี้ทั้งนั้นแหละพอมันมาถึงเราก็จัดการมัน แล้วมาเล่นสนุกกับแฟนมันต่อหน้ามันเลยเป็นไง "

" หึหึหึ.... " เย่หมู่เริ่มหัวเราะออกมาค่อยๆ พร้อมกับคิดในใจไปด้วยขณะมองที่เทียนเห่าอยู่ ' จริงอยู่ที่ตอนนี้มันมีแรงเยอะแต่เทียนเห่าเป็นถึงหัวหน้านักเลงที่คุมเขตนี้เอาไว้ และมีลูกน้องที่อาวุธครบมือขนาดนี้ยังไงมันก็ไม่รอด ' เย่หมู่คิด แล้วก็หันหน้าไปมองรั่วรัวที่นั่งอยู่ ' รั่วรัวเองก็เป็คนสวยด้วยอยากลองเล่นกับเธอเหมือนกัน ' เย่หมู่มองรั่วรัวด้วยหน้าตาราวกับว่ากำลังจะกินเธอใหได้

ส่วนทางรั่วรัวเมื่อเย่หมู่กำลังมองอยู่ก็คิดในใจ ' ทำไมเย่หมู่ถึงได้กล้าทำเรื่องแบบนี้กันนะ ปกติหมอนี่จะไม่ค่อยทำอะไรเราเพราะตระกูลทั้งสองรู้จักกันนิ ' หลังจากที่รั่วรัวคิดด้วยความสงสัยก็ได้ถามออกไป " เย่หมู่นายทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไง ไม่กลัวตระกูลจะเจอปัญหาหรือไง? "

" ปัญหา? " เย่หมู่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

" ใช่! ถ้าตระกูลของฉันรู้เรื่องนี้ละก็นา- "

" ฮาๆๆๆๆๆ " ในระหว่างที่รั่วรัวกำลังพูดอยู่เย่หมู่ก็หัวเราะออกมา แล้วก็เดินตรงเข้าไปหารั่วรัวที่นั่งอยู่แบบช้าๆ เมื่อเดินถึงด้านหน้าก็เอามือจับที่ปลายคางของเธอแล้วพูดขึ้น " ตระกูลของเธอเขาประกาศให้เธอออกจากตระกูลไปแล้ว เรื่องที่เธอหนีไปอยุ่กับหยางเฉินเขารู้กันทั่วแล้ว ....รั่วรัว "

" ปล่อย " รั่วรัวพูดออกมา แล้วเะอก็สบัดปลายคางออกจากมือของเย่หมู่ออกไป

" ตอนนี้เล่นตัวไปเถอะ อยากรู้นักหลังจากที่หยางเฉินมันตายเธอจะเป็นยังไง "

ตุ๊บ ตุ๊บ !!!!

ในระหว่างที่เย่หมู่กำลังคุยกับรั่วรัวอยู่นั้น ก็มีเสียงดังขึ้นมาสองครั้งเสียงที่ดังขึ้นมาเป็นเสียงของผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่แต่งตัวเหมือนกับเทียนเห่ากำลังนอนอยู่บนพื้นเพราะกระเดนออกมาจากประตูทางเข้าด้านหน้า

" เสี่ยว! ถัง ! " เสียงของเทียนเห่าตะโกนด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่เห็นชาย 2 คน นอนอยู่บนพื้นด้านหน้า แล้วเสียงของหยางเฉินก็ดังมาจากทางหน้าประตูทางเข้า " เย่หมู่.... เมื่อกี้แกบอกว่าใครตายนะ " เสียงของหยางเฉินที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนที่กำลังยืนอยู่ในห้องหันหน้าไปทางเขาทันที

" เฉิน ! " เสียงของรั่วรัวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ

" มาจนได้สินะ ไอไ่ก่อ่อน " เย่หมู่พูดตอบ แล้วก็เดินเข้าไปหาหยางเฉินที่กำลังยืนอยู่หน้าประตู " แกคิดผิดแล้วที่มานี่หยางเฉิน ดูสะ! " เย่หมู่พูดออกมา แล้วก็ชี้ไปหากลุ่มคนที่ยืนอยู่ด้านหลังดวยท่าทางมั่นใจ และพวกที่ยืนอยู่ในห้องตอนนี้ก็พากันเดิมล้อมหยางเฉินเอาไว้เป็นวงกลม

แต่เทียนเห่าตอนนี้นั้นต่างออกไป เพราะตอนนี้เขากำลังแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้านหน้า ' เอาจริงเหรอเนี่ย เสี่ยวกับถัง เป็นทหารผ่านศึกมากับเราที่เป็นผู้ฝึกต้นระดับต้นที่สามารถสู้กับเสือได้เลยนะ แล้วไอเด็กนั้นมันต่อยพวกนี้สลบพร้อมกันเนี่ยนะ ' เทียนเห่าคิดในใจขณะที่มองลูกน้องทั้งสองที่นอนอยู่

" พวกมดปลวกต่อให่้ขนกันมาทั้งรังมันก็เท่านั้นแหละ " หยางเฉินพูดออกมา แล้วก็กวาดสายตามองพวกคนที่กำลังยืนล้อมตนอยู่ช้าๆ

" หน่อยปากดีนักนะ " มีผู้ชายที่ถือไม้เบสบอลตะโกนออกมา แล้วก็วิ่งเข้าไปหาหยางเฉินที่ยืนอยู่โดยง้างไม้เบสบอลเอาไว้เตรียมเข้าตีเต็มที่

" หายไปสะ ! " หยางเฉินพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปยังผู้ชายที่กำลังวิ่งเข้ามา แล้วก็มีเปลวไฟสีแดงปรากฏออกมาจากชายคนนั้น

" อากกกกก " เสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดของชายที่กำลังโดนไฟไหมอยู่ ผ่านไปไม่นานเสียงร้องก็หายไปพร้อมกับร่างกายของชายที่โดนเผาหายไปไม่เหลือแม้แต่กระดูก

เมื่อร่างชายที่โดนเผาหายไปทุกคนที่กำลังยืนล้อมเขาเอาไว้อยู่ต่างก็พากันก้าวถอยหลังคนละก้าวสองก้าวด้วยความหวาดกลัว ในระหว่างนั้นก็มีคนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ พร้อมกับแววตาที่กลัวแบบสุดขีดมองไปที่หยางเฉิน

" -มันเกิดอะไรขึ้น กลเหรอ? "

" -หายไปเลย หายไปจริงด้วย "

" -แบบนี้มันจะสู้ยังไงนั้นมันปีศาจชัดๆ "

เสียงของเหล่าคนที่กำลังยืนล้อมหยางเฉินอยู่พูดออกมาด้วยท่าทางหวาดกลัว " พวกแกฆ่ามันสิ เมื่อกี้มันก็แค่กลหรอกเด็กเท่านั้นแหละ " เสียงของเย่หมู่ตะโกนออกมา แล้วก็ชี้นิ้วไปที่หยางเฉิน

" หึหึ..... " เสียงของหยางเฉินหัวเราะออกมาค่อยๆ แล้วก็ยิ้มที่มุมปาก แต่ในระหว่างนั้นก็มีเสียงของเทียนเห่าตะโกนออกมาเสียงที่ตะโกนออกมาทำให้คนทั้งห้องต่างพากันตกใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน และสิ่งที่เทียนเห่าพูดออกมาก็คือ...