เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 16 ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

เมื่อชาติที่แล้ว หยางเฉินก็โดนหยางริ๋วมาตามตัวกลับตระกูลแบบนี้โดยมาอ้างว่าให้ไปเป็นคนดูแลธุรกิจตามกฏหมายของตระกูลแต่ว่ามันเป็นเพียงเรื่องโกหกเท่านั้นเพราะสาเหตุจริงๆ ที่หยางริ๋วมาพาตัวกลับนั้นเป็นเพราะว่าต้องการให้เป็นตัวแทนลูกชายของงตัวเองเพื่อไปเป็นทหารเท่านั้น ' เมื่อชาติที่แล้วเราทำอะไรไม่ได้เลย รอบนี้แหละมันต้องเปลี่ยนไป ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองไปที่หยางริ๋ว

" มาจนได้สินะ แกรีบเขียนใบลาออกเลยตระกูลหยางต้องการให้แกกลับไปดูแลธุรกิจ " หยางริ๋วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ พร้อมกับท่าทางยืนกอดอกแบบดูกดดัน

' จะกี่ครั้งก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย คนแบบนี้ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองไปยังหยางริ๋วที่กอดอกอยู่

หยางริ๋วนั้นเป็นพี่ของแม่หยางเฉินที่ตายไปแล้ว ในช่วงแรกครอบครัวของหยางริ๋วก็เอาหยางเฉินไปดูแลหลังจากที่เสียพ่อแม่ไปแต่ทว่าการเอาไปดูแลเป็นเพียงแค่แผนเท่านั้นเพราะในพินัยกรรมของแม่หยางเฉินทำไว้คือ ( ใครดูแลลูกของตัวเองแทนพวกตนจะรับส่วนแบ่งของหุ้นบริษัท และเงินของพวกตนไปเพื่อเป็นค่าเลี้ยงดู ) ทางหยางริ๋วก็เลยเอาหยางเฉินไปเลี้ยงดู แต่เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วก็ปล่อยหยางเฉินออกมานอกบ้าน

" ว่าไงหยางเฉินนายต้องการที่จะออกจากโรงเรียนไหม " เสียงผู้อำนวยการถามออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง พร้อมกับมองไปที่หยางเฉินที่ยืนอยู่ ' ผู้อำนวยการหมิงหยวนชาติที่แล้วก็พูดแบบนี้กับเรา แต่เรากลับบอกอยากลาออกเพราะคำโกหกที่ว่าจะได้ดูแลธุรกิจต่อ หึหึ....! น่าตลกตัวเองตอนนั้นจัง ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ผู้อำนวยการพูดจบ แล้วได้ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงใสชื่อแบบคนไม่รู้เรื่องอะไร " ลาออก? ทำไมผมต้องลาออกด้วยละครับ "

ตุ๊ป!!!!

เสียงของหยางริ๋วใช้มือทุบที่โต๊ะอย่างสุดแรงดังขึ้นมา " นี่แกยังไม่รู้อีกเหรอ ว่าตัวเองต้องไปทำอะไร " หยางริ๋วตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงด้วยน้ำเสียงกำลังโกรธ พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' นี่หมายความว่ายังไง มันน่าจะดีใจที่ได้กลับไปดูแลธุรกิจสิ แล้วทำไมมันถึงได้ตอบออกมาแบบนี้ '

" ธุรกิจนั้นผมไม่สนใจ " หยางเฉินพูดพร้อมกับส่ายหัวไปหาเล็กน้อยด้วยท่าทางสบายใจ

ตอนนี้ทางหยางริ๋วเมื่อได้ยินหยางเฉินพูดออกมาก็ยืนกัดฟันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธอย่างเต็มที่ ' นั้นแหละโกรธแบบนั้นแหละ หึหึ....! ' หยางเฉินมองไปที่หยางริ๋ว แล้วคิดในใจไปด้วยผ่านไปสักพักดูเหมือนหยางริ๋วจะตั้งสติได้ และก็เดินตรงไปยังประตูทางออกของห้อง ' อะไรกันจบแล้วเหรอ- งั้นก็ตาเราบ้างละ ' หยางเฉินคิในใจขณะที่มองหยางริ๋วกำลังเดินออกจากห้อง และก็พูดออกไป " ตามกฏหมาย เมื่อผมอายุครบ 18 ปี หุ้นของพ่อกับแม่ของผมต้องเป็นของผม 50% คุณลุงช่วยเตรียมสัญญาการโอนย้ายหุ้นเอาไว้ให้ด้วยละอีก 3 วัน ผมจเดินทางไปเอาหุ้นคืนจากโจร- ไม่สิ! จากลุงต้องพูดแบบนี้ "

ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังพูดหยางริ๋วก็หยุดอยู่กับที่สักพัก แต่พอหยางเฉินพูดจบก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แล้วเดินออกไปจากห้องทันทีด้วยใบหน้าที่กำลังโมโหเต็มที่

" ผู้อำนวยการผมกลับไปหห้องก่อนนะ " หยางเฉินหันหน้าไปทางผู้อำนยการ แล้วพูดออกไปพร้อมกับท่าทำความเคารพ

" .....อะ อ่า " ผู้อำนวยการตอบออกมาด้วยน้ำเสียงมึนงง แล้วก็คิดในใจไปด้วยขณะที่มองหยางเฉินเดินออกจากห้อง ' นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย หยางเฉินเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้เลยเหรอ หลังจากที่หยุดเรียนไปหลายวัน '

....

.....

.......

" เป็นยังไงบ้าง " หลังจากที่หยางเฉินเดินออกมาจากห้องผู้อำนวยการรั่วรัวก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

' หืม~ รั่วรัวมาอยู่ที่หน้าห้องได้ไง ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ได้ยินเสียงของรั่วรัวถามออกมา และในระหว่างที่กำลังคิดอยู่ รั่วรัวก็ถามออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอยากรู้ " นี่ๆ ได้ยินไหม "รั่วรัวพูดออกมาอีกครั้งพร้อมกับสบัดมือไปมาด้านหน้าของหยางเฉิน

" ไม่มีอะไรหรอก " หยางเฉินตอบกลับพร้อมกับใบหน้ายิ้มแบบอ่อนๆ " ไม่จริง! " รั่วรัวตอบกลับด้วยน้ำเสียงแข็งพร้อมกับใบหน้าไม่พอใจ และเธอก็พูดต่อ " เมื่อกี้ฉันเห็นลุงของนายเดินออกมาด้วย แถมกำลังโมโหอีกด้วย "

' มันต้องมีอะไรแน่ ' รั่วรัวคิดในใจหลังจากที่พูดออกไป

" ก็ได้ๆ บอกก็ได้ เห้อ~ " หยางเฉินตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ แล้วก็เริ่มเล่าทุกอย่างให้กับรั่วรัวฟัง ขณะที่ทั้งสองคนกำลังเดินกลับห้องเรียนรั่วรัวที่เดินอยู่ก็ตั้งใจฟังอย่างมากจนถึงช่วงที่หยางเฉินบอกว่า ( จะไปเอาหุ้น 50% คืน ) รั่วรัวก็ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ " เอ๋~~~~~ "

' ร้องสะดังเลย ' หยางเฉินมองไปที่รั่วรัวหลังจากที่เธอร้องออกมา แล้วรั่วรัวก็พูดต่อ " ทำแบบนั้นไม่ได้นะเฉิน " รั่วรัวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังหวาดกลัว

" ไม่ได้? ทำไมจะทำแบบนั้นไม่ได้หุ้นนั้นเป็นของแม่ฉันนะ แล้วเธอเองก็เป็นคนตระกูลหยางเหมือนกันหุ้นมันต้องเป็นของฉันสิ " หยางเฉินถามกลับทันทีด้วยน้ำเสียงแปลกใจ จากนั้นรั่วรัวก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังกลัว " ฉันเคยได้ยินมานะสิ "

' ได้ยิน? เธอเคยได้ยินอะไรมา ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่ได้ยินรั่วรัวตอบมา แล้วก็ได้ถามกลับไปด้วยน้ำเสียงสงสัย " เธอได้ยินอะไรมา??? "