บทที่ 37: คลาสปรุงยา (1)
“คะแนนคุณในวิชาปรุงยาได้เท่าไหร่” เหยียนเฉินถามอย่างสงสัย
“64”
โม่เฟย กล่าวอย่างพึงพอใจ
แม้ว่า โม่เฟย จะทำยาได้มากมาย แต่เขารู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความรู้เรื่องยาใน Daybreak Star แม้แต่ชื่อของสมุนไพรหลายชนิดก็แตกต่างกัน ดังนั้นคะแนนของ โม่เฟย จึงไม่สูงมาก
เหยียนเฉินกล่าวอย่างอิจฉา
“คะแนนสูงจัง!”
โม่เฟยพูดอย่างเขินอาย
“ฉันก็คิดอย่างนั้น”
แน่นอนมันสูง นี่เป็นหลักสูตรเดียวที่ฉันสอบผ่าน
จากนั้น ซูจื่อหานก็หันกลับมาและมองไปที่ทั้งสองคนอย่างเยาะเย้ย
“เอาจริงเหรอ? เรียกว่าสูงงั้นหรอ? คุณล้อเล่นหรือเปล่า คุณเป็นคนงี่เง่าจริงๆที่ไม่มีแรงบันดาลใจ ดูหลินเฟยอวี้ เขายังคงอยู่ในระดับต่ำแม้ว่าเขาจะได้ 98 คะแนน ในขณะที่นายภูมิใจในตัวเองเพราะมีเพียงแค่ 64 แต้ม?”
โม่เฟยหรี่ตาและมองไปที่ชายคนนี้
“คุณเป็นใคร? เราไม่ได้คุยกับคุณ ทำไมคุณถึงเห่าขึ้นมา? เสียงของคุณฟังดูแย่ยิ่งกว่าอีกานะรู้ไหม”
ใบหน้าของ ซูจื่อหานมืดลง
“นายพูดว่าอะไรนะ?”
“ฉันบอกว่าเสียงของคุณฟังดูแย่ยิ่งกว่าอีกา อะไรนะ? เขาจะกัดฉัน!”
โม่เฟยกล่าวโดยตาของเขาถลนออกมา
เหยียนเฉินดึงแขนเสื้อของโม่เฟยและพูดด้วยเสียงต่ำว่า
“ตกลง พอแล้ว อย่าทะเลาะกับเขา เขาจะตีคุณ”
โม่เฟย เหลือบมองที่ เหยียนเฉิน และพูดว่า
“ไม่เป็นไร เขาเป็นเพียงผู้วิเศษระดับ 1 ดาว ไม่มีอะไรต้องกลัว”
แค่นักเวทย์ระดับ 1 ดาว หากเขาไม่ใช่คู่แข่งทางร่างกาย เขาสามารถใช้ปากกัดได้
เหยียนเฉินขมวดคิ้ว
“เขาไม่ใช่คนที่น่ากลัว แต่เป็นคู่หมั้นของเขา ไม่นาน ก่อนหน้านี้ที่เพื่อนร่วมชั้นสองคนจะทำร้ายเขา คู่หมั้นของเขาทุบตีพวกเขาและถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล ในที่สุดพวกเขาก็ถูกบังคับให้ย้ายไปแผนกอื่น”
จากนั้น โม่เฟย ก็ยกระดับซูจื่อหานขึ้น “เขาช่างฉลาดเหลือเกิน! คู่หมั้นของเขาสายตาสั้นหรือไม่? มันจะจริงจังแค่ไหนที่จะแต่งงานกับเขาที่ตาบอดเหมือนค้างคาว”
เหยียนเฉินรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
“โม่เฟย หยุดเดี๋ยวนี้”
โม่เฟยยักไหล่
“ก็ได้”
เหยียนเฉินมองไปที่รอยคล้ำของ โม่เฟย และถามว่า
“โม่เฟยองค์ชาย 'ทรมาน' คุณเมื่อคืนนี้อีกแล้วหรือ?”
โม่เฟยฝืนยิ้ม
“แบบนั้น”
เหยียนเฉินกระพริบตา
“โม่เฟย คุณควรขอให้องค์ชายอวี้ควบคุมตัวเอง คุณยังเด็กอยู่ คุณไม่ควรทำบ่อยๆ”
โม่เฟย ยิ้มอย่างเชื่องช้า
“ค่อนข้างสมเหตุสมผล ฉันคิดว่าเขาควรควบคุมตัวเองด้วย”
นักเรียนบางคนในแถวแรกจ้องที่ โม่เฟย ด้วยความรังเกียจในสายตาของพวกเขา
“เฟยอวี้ ทำไมองค์ชายอวี้ถึงแต่งงานกับโม่เฟย?”
“ฉันไม่รู้”
“ฉันได้ยินมาว่าเขาถูกปฏิเสธ 17 ครั้ง ของเหลือทั้งหมด”
“ความสามารถไม่ดี เกรดแย่ แถมหน้าตาธรรมดาๆ เขาก็ไร้ค่าสิ้นดี!”
“อย่าพูดอย่างนั้น อันที่จริงเขา…เขามีคุณธรรมของเขา” หลินเฟยอวี้ กล่าวอย่างลังเล
“คุณธรรม? ที่ไหน? ทำไมฉันไม่เห็นมัน ในสภาพที่เลวร้ายเช่นนี้ เขากล้าดีอย่างไรมาเกลียดองค์ชายอวี้?”
“องค์ชายอวี้ต้องถูกเขาบงการ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะไม่ตกลงในการแต่งงานครั้งนี้”
ซูจือหานมองไปที่ โม่เฟย และกล่าวว่า "รอดูก่อน ไม่นานเขาก็จะถูกทิ้ง ฉันหมายถึงมัน!”
เหยียนเฉิน มองไปที่ โม่เฟย และพูดว่า “พวกเขากำลังพูดพล่าม อย่าไปสนใจพวกเขา”
โม่เฟยพึมพำเล็กน้อย
“ฉันไม่มีเวลาทะเลาะกับพวกเขา”
โม่เฟย ขยิบตาให้ โม่อี้ จากนั้น โม่อี้ ก็มอง ซูจื่อหานดูซับซ้อนเล็กน้อย
โม่เฟย กระพริบตาอย่างสับสนแล้วมองออกไป
โม่เฟย กล่าวว่า
“ฉันจำไม่ได้ว่าฉันทำให้นามสกุลซู ขุ่นเคือง เขาประณามฉันทำไม”
เหยียนเฉินส่ายหัว “ไม่มีความคิดเห็น”
โม่เฟยขมวดคิ้ว รู้สึกสับสน เขาพบว่า ซูจื่อหานอยู่ใกล้กับ หลินเฟยอวี้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ ซูจื่อหานอยู่กับนายพลเจิ้ง ในขณะที่ หลินเฟยอวี้ อยู่กับองค์ชายเฟิง ความสัมพันธ์ระหว่างกันค่อนข้างซับซ้อน
