ตอนที่ 14 หาเหยื่อและเจอเหยื่อตัวโต

ในที่สุด! ก็ถึงเวลาล่า

ฉันปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าฉันค่อนข้างประหม่า

ฉันไม่ได้เดินออกจากถ้ำไกลเกิดสองสามเมตรเพื่อไปเก็บหญ้าเลย ฉันจึงคุ้นเคยกับบ้านในถ้ำเล็กๆ ของฉันมากกว่า

ฉันเดาว่านิสัยชอบอยู่คนเดียวส่งผลมาถึงโลกนี้ด้วย ในชาติก่อนของฉัน ฉันก็ไม่ชอบออกไปไหนมากขนาดนั้น

และในที่สุดเมื่อฉันออกไปนอกบ้านหลังจากอยู่บ้านได้หนึ่งเดือน ฉันก็ถูกฝังอยู่กลางหิมะถล่ม

บางทีฉันอาจจะคิดถูกมาตลอด? ฉันควรจะอยู่ในบ้าน!

ฮึ

นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว

ฉันอาจจะกลับมาที่นี่ทุกครั้งที่ได้รับอาหาร ดังนั้นฉันจึงไม่ได้กล่าวคำลาหรืออะไรทำนองนั้น

เอาล่ะ ได้เวลาไปต่อแล้ว

ฉันค่อยๆ เดินออกจากถ้ำ อุ้งเท้าแตะหิมะเบา ๆ ขณะที่ฉันเริ่มเดินไปรอบๆ อย่างเงียบๆ

ด้วยการใช้อำพรางตัว(ซึ่งใช้มานา 1 แต้มทุกนาที) ฉันสามารถพรางตัวในหิมะได้นิดหน่อย แต่ฉันแน่ใจว่าอสูรที่มีการรับรู้เพียงพอ (อย่าง หมาป่า) อาจตรวจจับฉันได้อยู่ดี ดังนั้นฉันจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ

การฟื้นฟูมานาของฉันค่อนข้างดี ฉันสร้างมานาใหม่ 10 แต้มทุกนาที ดังนั้นฉันสามารถคงทักษะอำพรางไปได้เรื่อย ๆ แต่มันไม่ใช่ว่าฉันจะพรางตัวได้โดยสมบูรณ์ มันช่วยให้อสูรสังเกตฉันได้ยากขึ้น

ฉันต้องก้มหัวลงและขอบคุณพระเจ้าที่ฉันตัวเล็ก ดังนั้นมันจึงยิ่งยากที่จะเห็นรูปร่างของฉัน

หลังจากดมกลิ่นไปรอบๆ และพยายามค้นหาอาหารอยู่ไม่กี่นาที ฉันก็มาถึงป่าสน

ที่นี่…

ไม่อยากเข้าไปเลยจริงๆ

ฉันแน่ใจว่าที่นี่มีหมาป่าและหมีด้วย ฉันได้ยินเสียงสัตว์พวกนี้คำรามตลอดทั้งวันที่ฉันอยู่ในถ้ำ

ถ้าฉันเจอมัน… ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่แน่ใจในพลังของหมาป่าหรือหมี แต่ฉันแน่ใจว่าฉันสามารถหนี (หรืออาจจะชนะ) กับหมาป่าตัวหนึ่ง แต่ไม่ใช่กับฝูงหมาป่า

และหมี… ไม่ ฉันตายแน่ ฉันจะต้องหนีเอาชีวิตรอดด้วยทุกอย่างที่มี

บางทีฉันควรจะวนรอบป่าแทน

…ใช่ วิธีนี้ปลอดภัยกว่า

ฉันเริ่มเดินไปรอบ ๆ ป่า แต่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถวนรอบได้ง่ายๆ มันเป็นป่าขนาดใหญ่ที่ล้อมรอบด้วยยอดเขาที่ใหญ่โตเหล่านี้

ฉันคิดว่าฉันเกิดในภูเขาที่ใหญ่ที่สุดตรงนั้น และจากหน้าผาเป็นที่ที่ฉันล้มลงที่นี่

การจะข้าม "หลุม" นี้อย่างที่ฉันเรียก ฉันต้องวนรอบป่า (ซึ่งจะใช้เวลานานกว่านั้น) หรือข้ามไปโดยตรง (ซึ่งจะเสี่ยงชีวิตมาก)

ทั้งสองตัวเลือกไม่น่าสนใจ แต่ฉันอยากตายด้วยการอดอยากมากกว่าตายโดยการถูกกินทั้งเป็น

…ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะปลอดภัยโดยสมบูรณ์จากการวนรอบป่าแล้วเดินไปรอบๆ

ป่าดูเหมือนล้อมรอบด้วยภูเขา รายล้อมด้วยกำแพงธรรมชาติสามแห่ง

ฉันอยู่ในถ้ำหลังป่า และตอนนี้ฉันกำลังเดินไปทางซ้าย

หิมะนุ่มและแทบจะไม่ส่งเสียงเมื่อเหยียบลงไป ดูเหมือนว่าเนื่องจากมีแสงแดดเบาๆ ทำให้ไม่มีรอยเท้าทิ้งไว้ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี

ฉันใช้ประสาทสัมผัสของฉันซึ่งเพิ่มมานาเล็กน้อยในขณะที่เริ่มดมกลิ่น

มีเพียงกลิ่นของต้นสนและหญ้า ซึ่งฉันแทะกินมาตลอดทาง

อย่างน้อยก็ให้แคลอรีแก่ฉันได้ แต่ฉันต้องการอาหารมื้อใหญ่และเนื้อ (ถ้าเป็นไปได้)

แต่หญ้านี้มันขมจริงๆเลย หึ้ย

อะไรก็ได้

หืม?

ทันใดนั้น ฉันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นของบางอย่าง

บางอย่างมีกลิ่นเหม็นเหมือนขนของสัตว์ป่า

น่าจะเป็นกระต่าย?

หรือหนู?

<ต้นสน>

<หิมะ>

<หิมะ>

<หญ้าน้ำแข็ง>

<ต้นสน>

<กระต่ายน้ำแข็ง (บาดเจ็บ)>

<ต้นสน>

<หิมะ>

<หมาป่าน้ำแข็ง (เหนื่อย)>

<หิมะ>

<หญ้าน้ำแข็ง>

อืม ฉันเห็น...

เอ๊ะ!

ฉันพบอย่างรวดเร็วว่าระหว่างต้นไม้ที่ฉันหลบเลี่ยงมีกระต่ายน้ำแข็งที่ได้รับบาดเจ็บกำลังวิ่งหนีหมาป่า!

หมาป่าน้ำแข็ง ถ้าจะพูดให้เจาะจง

มัน… ตัวใหญ่มาก

ฉันคิดว่ามันมีขนาดเท่ากับหมาป่าโตเต็มวัยบนโลก

อาจจะใหญ่กว่าเล็กน้อย

ขนเป็นสีน้ำเงินล้วน และมีเขาน้ำแข็งสองอันโผล่ออกมาจากหัวของมัน

มีเขี้ยวยาวคล้ายเขี้ยวดาบ น้ำแข็งโผล่ออกมาจากกรามบนของมัน

ดวงตาเป็นสีฟ้าคราม และดูเหมือนว่าจะจดจ่อกับการล่ากระต่ายตัวนี้

ฉันวิเคราะห์อย่างรวดเร็วในขณะที่มันวิ่งหนี

…

ชื่อ: ไม่รู้

เผ่า: หมาป่าน้ำแข็ง (หญิง)

พลังบ่มเพาะแกนมานา: ระดับ 1 (ขั้นเริ่มต้น)

สถานะ: เหนื่อย หิว

พลังชีวิตโดยประมาณ: 131/152

มานาโดยประมาณ: 32/50

พละกำลังโดยประมาณ: 74

ความคล่องแคล่วโดยประมาณ: 62

เวทมนตร์โดยประมาณ: 22

ความสามารถ:

[กระโจน]

[เฉือน]

[กัดอย่างแรง]

[ลมน้ำแข็ง]

…

แม้ว่าโลกนี้จะไม่มีระบบ แต่ฉันก็สามารถเห็นข้อมูลทุกอย่างในสายตาของฉันราวกับว่ามันเป็นตัวละครในเกม

ด้วยวิธีนี้ ฉันสามารถประเมินได้อย่างง่ายดายว่าพวกมันแข็งแกร่งเพียงใดเมื่อเทียบกับฉัน

ตัวนี้เป็นหมาป่าเพศเมีย

ดูเหมือนเหนื่อยจากการวิ่งจนถึงจุดที่พลังชีวิตของมันลดลง และดูเหมือนว่ามันจะใช้มานาของมันเพื่อเพิ่มความเร็วด้วย

ฉันเหลือบดูสถานะกระต่าย ดูเหมือนว่าจะไม่เหนื่อยและเหมือนจะไม่หิวด้วย

ดูเหมือนว่ามันจะสามารถใช้ ลมน้ำแข็งเป็นเวทมนตร์ได้ แต่ค่าสถานะเวทมนตร์และมานาของมันนั้นต่ำมาก

ฉันควรพยายามโจมตีมันในขณะที่มันกำลังล่าเพื่อหาอาหารสองมื้อดีไหม?

ฉันเคลื่อนไปทางพวกมันอย่างเงียบ ๆ เข้าไปในป่าสน

ทันใดนั้น หมาป่าก็จัดการจับกระต่าย กัดคอของมันและทุบมันด้วยกำลังมหาศาล

มันไม่ได้เริ่มกินกระต่ายทันที มันนั่งอยู่ในหิมะพยายามหายใจ

เอ่อ บางทีมันอาจจะเป็นแม่และกำลังล่าไปให้ลูกของมัน?

ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าควรจะฆ่ามันดีไหม...

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกของมัน ...

ไม่ไม่ ไม่

ฉันไม่ควรสงสารสัตว์ประหลาด

แม้ว่าฉันจะเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนกัน...

ฉันต้องรอด

ฉันก็หิวเหมือนกันนะ ฉันอาจจะตายถ้าไม่กินภายในชั่วโมงนี้

ฉันไม่ควร… คิดที่จะสงสารมัน

ในป่าถ้าไม่กินก็ถูกกิน

ฉันรู้ แต่...

อ๊ะ

ฉันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันขณะที่ฉันเข้าไปใกล้มัน ดูเหมือนมันจะยังไม่สังเกตเห็นฉันเพราะมันเหนื่อยมาก

มีโอกาส…

ฉันเสริมพลังทั้งตัวด้วยมานาและกระโดดไปทางด้านหลังของมัน เล็งไปที่คอของมัน!

หมาป่าสังเกตเห็นฉันและหลบ

อย่างไรก็ตาม เซอร์ไพรซ์!

มีดน้ำแข็ง!

ฉันร่ายเวทย์น้ำแข็งสามเล่มอย่างรวดเร็วใส่หน้าหมาป่าที่ตกใจ มีดตัดผ่านเนื้อของมัน คอ หลัง และแม้แต่ตาซ้ายของมันอย่างรวดเร็ว!

“โบร๋ววว…!”

อสูรร้ายคำรามด้วยความเจ็บปวด ฉันจะไม่ปล่อยมันไป!

ฉันสร้างมีดเพิ่มอย่างรวดเร็ว จัดการหมาป่า!

“แฮ่!”

อสูรร้ายโกรธและพุ่งเข้ามาหาฉัน มันจะโจมตีฉัน!

ห้ามขยับ ต้องใช้สมาธิและร่ายเวทย์โจมตีให้มากขึ้น!

ฉันต้องฆ่ามันก่อนที่มันจะมาถึงตัวฉัน แต่มันกลับเอามีดพวกนี้ไปซะหมด!

อะไร?!

อย่างไรก็ตาม เพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่มันจะกัดหัวฉัน มันก็หยุดและล้มลง...

ปิ้ว…

เหนื่อนมากเกินไปและเสียเลือดด้วย มันเสียชีวิตแทบจะในทันที

…ขอโทษนะ แต่ฉันก็ต้องรอดเหมือนกัน

โดยไม่เสียเวลา ฉันกินกระต่าย จากนั้นก็คาบหมาป่าด้วยกรามของฉัน

อื้อหือ หนักมาก

ฉันใช้มานาไปเยอะเหมือนกัน เกือบหมดพลังงานแล้ว สู้ต่อไม่ไหวแล้ว ต้องรีบกลับถ้ำ!