King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 154 ประมาณ

" ประมาณตัวเจ้านั่นแหละ เพราะท่านพ่อพลังตื่นขึ้นมาตั้งแต่อายุน้อย และยังเป็นถึงร่างจำแรงอสูรระดับสูงที่ศูนย์พันธ์อย่าง วิหคโลกันตร์ แต่เรื่องต่อจากนั้นข้าก็ไม่รู้แล้วว่าพลังตื่นได้ยังไง แถมยังเป็นพลังเวทย์ที่มากกว่าปกติหลายเท่าแล้วก็เรื่องร่างจำแรงอสูรวิหคโลกันตร์ได้มาได้ยังไงก็ไม่รู้เช่นกัน "

เอ๋~ แบบนี้มันเริ่มเข้าข่ายแล้วนะ ไม่หรอก! ไม่จริงน่า! ไม่ใช่หรอกมั้ง! แต่เรื่องอสูรระดับสูงที่ศูนย์พันธ์คิดยังไงมันก็... ไม่! ตอนนี้ต้องใจเย็นก่อน ทั้งหมดอาจเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ คำตอบอยู่ด้านหน้าแล้วเดินอีกแต่นิดเดียวเท่านัั้น

...

....

.....

ในเวลาต่อมา

หลังจากที่หยุดคุยเรื่องทวดของผมไปสักพักพวกเราทั้งสองคนก็เริ่มเดินทางต่อจนมาถึงห้องที่เป็นเป้าหมายจนได้ ส่วนที่ผมรู้ก็คือไม่มีทางไปอื่นแล้วรอบด้านเป็นหินปิดกั้นเอาไว้หมด และใจกลางห้องก็มีกล่องเหมือนกับกล่องสมบัตรตั้งเอาไว้อยู่ ตัวกล่องเป็นกล่องขนาดไม่ใหญ่มากประมาณกล่องใส่เสื้อผ้าทั่วไป แต่มันกลับให้ความรู้สึกว่าเปิดยากยังไงก็ไม่รู้... ไม่สิ! มันไม่ได้ให้ความรู้สึกอะไรหรอก แต่ผมคงรู้สึกโดยสัญชาตญาณเองว่าอย่าเปิดมันเด็ดขาด

เพราะตามปกติแล้วโครงเรื่องแบบนี้ไม่เคยมีเรื่องดีเลยสักครั้ง รังแต่จะเพิ่มเรื่องปวดหัวให้! เฮ้อ~

" กล่องนั้นแหละ "

กริมเทอร์พูดออกมาพร้อมกับชี้นิ้วไปยังกล่องกลางห้องด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่อันที่จริงไม่ต้อบอกก็ได้ในห้องนี้มันไม่มีอะไรอื่นที่จะคิดเป็นสมบัตรลับได้นอกจากกล่องบ้านั่นแล้ว จากนั้นผมก็เดินตรงเข้าไปที่กล่องด้านหน้าด้วความคิดในใจที่เต็มไปด้วยความสงสัย เพระถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนเป็นกล่องสมบัตรธรรมดาก็จริงแต่มันก็ปล่อยพลังเวทย์อ่อนๆ ออกมา เหมือนกับว่ามันโดนร่ายเวทย์ผนึกเพื่อไม่ให้เปิดเอาไว้อยู่

วิธีการแบบนี้เองผมก็เคยได้อ่านมาเหมือนกันเพราะตัวเวทย์ที่ผนึกเอาไว้เหมือนกับว่ามันจะคอยทำหน้าที่ในการผนึกเพื่อไม่ให้คนอื่น หรือคนที่เราไม่ต้องการให้เห็นเปิดอ่าน เพราะวิธีนี้มันนิยมใช้การอย่างแพร่หลายในหมู่พวกขุนนางที่จะส่งข้อความถึงกันและต้องการให้มันเป็นความลับ แต่ถึงแบบนั้นถ้าเจอคนที่มีพลังเวทย์สูง หรือคนที่ถนัดด้านหารปลดล็อคมันก็สามารถปลดอ่านข้อความที่ส่งได้ไม่ยากอยู่ดี

ถึงจะเป็นแบบนั้นมันก็สามารถป้องกันจากผู้คนปกติหรือคนส่งสารให้ได้ ก็ต้องยอมรับว่ามันสามารถช่วยได้ในรดับนึงเรื่องของการรักษาความักเอาไว้ แต่กล่องด้านหน้าของผมตอนนี้มันต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงตอนแรกผมเองก็ให้การสนใจกับการปลดล็อคเวทย์ผนึกแบบนี้ก็เลยศึกษาเอาไว้บ้าง และก็มั่นใจว่าต่อให้ซับซ้อนก็สามารถปลดได้สบายๆ แต่เมื่อมาเจอกล่องด้านหน้าตอนนี้มันต่างออกไปเยอะ

" ท่านเคยปลดล็อคมันไหม? "

ผมหันไปถามกริมเทอร์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง จากนั้นกริมเทอร์ก็ส่ายหน้าไปมาซึ่งถือวามันเป็นคำตอบว่าไม่เคยเปิดมาอ่านแน่ แต่ก็อย่างว่าแหละ ถึงแม้ว่ากริมเทอร์จะมีพลังเวทย์เยอะแต่การที่ไม่ถนัดการวิเคราห์เวทย์ที่ผนึกเอาไว้มันก็ไม่สามารถเปิดได้หรอก เพราะเรื่องพวกนี้มันต้องถนัดเฉพราะทางจริๆถึงจะสามารถทำได้ ไม่ใช้งูๆปลาๆ แล้วจะเปิดได้

" ข้าพยามลองเปิดมันมาหลาครั้งแล้ว แต่ผลที่ออกมาก็แบบที่เจ้าคิด "

" ลองแบบไหนไปบ้างแล้วครับ? "

" ก็ทั้งทหมดนั่นแหละตลอดระยะเวลาตั้งแต่ข้าอายุได้ 20 ปี ข้าก็พยามเปิดมันมาตลอดมา แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถเปิดได้เลย ในตอนแแรกคิดว่าน่าจะต้องใช้พลังธาตุอื่นในการเปิดมันแต่พอลองให้ทหารเข้ามาเปิดก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ลองไปทั้งหกธาตุแล้วจนข้าจนปัญญาเมื่อไม่กี่ปีก่อนแล้วก็เลิกไป "

ให้ทหารเข้ามาในห้องลับขนาดนนี้เนี่ยนะ.... เอาเป็นว่าอย่าไปถามมันเลยดีกว่าว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับทหารพวกนั้นหลังจากที่เข้ามา เพราะมันคงไม่ได้เกิดเรื่องดีเท่าไหร่หรอก เหอะๆ

แต่ก็เล่นเอาแปลกใจเหมือนกัน ในตอนแรกคิดว่ากริมเทอร์มันไม่ได้สนใจอะไรมากเลยไม่ได้เปิดมัน แต่ถ้าเรื่องที่มันพยามเป็นเรื่องจริงก็งานใหญ่เแล้วละ! แต่กลับกันถ้าคิดอีกอย่างแบบนี้มันก็น่าสนุกเหมือนกัน หึหึ!

" งั้นผมเริ่มเปิดเลยนะครับ "

" เอาตามที่เจ้าสบายใจเลย "

...

....

.....

ในว่าวลาต่อมา

ไม่ไหว! หลังจากที่ผมพยามใช้พลังเวทย์ทุดธาตุและใช้ความรู้พร้อมกับเทคนิคที่มีลองเปิดมัน ผลที่ออก มาก็คือไม่ออกเลยสักนิด เรียกว่าไม่ขยับเลยยังดีสะกว่า เฮ้อ~ หลังจากที่เริ่มลองเปิดผมก็ใช้ทั้งพลังอ่อนพลังแรง พลังเวทย์สองธาตุพร้อมกัน และใช้พลังเวทย์ทั้งหกธาตุพร้อมกัน ผลสรุปที่ออกมาก็ยังเป็นแบบที่เห็นในตอนนี้

ให้ตายเถอะคนผนึกมันใช้บ้าอะไรล็อคทำไมต้องเปิดยากขนาดนี้ ทำยังกับว่ามันมีข้อความวันสิ้นโลกเขียนเอาไว้อยู่งั้นแหละ...ไ่ม่ไม่! เราจะไปคิดแบบนั้นไม่ได้ ถ้ามันเป็นแบบที่คิดจริงมันจะเป็นเรื่่องเอา เพราะถ้ามีปัญหามาอีกมันจะปวดหัวเข้าไปอีกในตอนนี้ก็มีมากพอตัวแล้ว

" ขนาดเจ้าก็เปิดไม่ได้สินะ... "

กริมเทอร์พรึมพรัมออกมาพร้อมกับเอามือจับที่คางของตัวเองด้วยหน้าตากำลังคิดอะไรอยู่ เอาตามตรงตอนนี้ผมอยากสวนกลับไปว่า คิดว่าฉันเป็นพระเจ้าที่ทำได้ทุกอย่างหรือไงแต่อย่าดีกว่า

" ข้าลองหมดแล้วแต่มันก็ไม่ขยับอะไรเลย ท่านพอจะจำคำใบอะไรได้บ้างไหม? '

ถ้าตอนนี้หมดทางเลือกก็มีแต่ต้องพึ่งความจำของกริมเทอร์ในอดีตเท่านั้น เพราะทางต้องมีทิ้งอะไรไว้ให้บ้างละน่า หลังจากที่ถามออกไปได้ไม่นานกริมเทอร์ก็อุทานออกมา " จริงสิ! " เหมือนกับว่าคิดอะไรออก และก็เริ่มพูดต่ออีกว่า...