King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 146 พอดีกว่า

ตุ๊บ!!!

หลังจากที่รับการโจมตีของหนวดทั้งหมดของเฮาร์แมนร่างกายของผมก็หล่นลงมาจากฟ้ากระทบกับพื้นดินด้านล่างแบบไม่มีอะไรลองรับ ทั้วร่ายกายของผมตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผล ส่วนที่เสียหายมากที่สุดน่าจะเป็นส่วนของปีกเพราะป้องกันร่างกายเอาไว้ รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว แต่แผลทั้งหมดก็กำลังรักษาตัวเองเพราะพลังของโอทารอสที่เป็นร่างจำแรงอสูรของผม ทำให้ความรู็สึกเจ็บปวดค่อยๆ หายไป

แต่ถึงแบบนั้นก็ต้องหมดพลังเวทย์ไปกับการรักษาร่างกายถึง 40% ของทั้งหมด บ้าจริง! ไม่คิดเลยว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้ หลังจากที่ตกลงมาผมก็พยามพยุงตัวเองเพื่อลุกขึ้นทันทีเพราะถ้ายังนอนแบบนี้มีหวังโดนมันฆ่าแน่

ระหว่างนั้นเอง

ตูม!!!

ตูม!!!!

ก็ได้มีเวทย์บอลไฟขนาดใหญ่กว่า 10 เมตร พุ่งออกมาจากทางด้านหลังของผมตรงเข้าไปยังจุดที่เฮาร์แมนกำลังยืนอยู่ และด้านหน้าของผมก็ปรากฏเสื้อขาวตัวใหญ่ที่สามารถยืนสองขาได้ ซึ่งเสือขนาดใหญ่ที่ยืนสองขาสูงเกือบสิบเมตรก็คือเลนด์กรีสนั่นเอง ส่วนพลังเวทย์ก็น่าจะเป็นพลังของฮาเวดกับฮาวี่ที่โจมตีเข้ามา

จากนั้น

" เล่นเอาแปลกใจเลยนะเนี่ย ที่คนระดับเจ้ามาเสียท่าให้มันแบบนี้... ไม่สิ! ที่น่าแปลกใจก็คือสิ่งมชีวิตด้านหน้าตอนนี้ต่างหาก ทำไมพลังเวทย์ของมันถึงได้มากมายมหาศาลขนาดนั้น "

แลนด์กรีสก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกกดดันมองไปทางเฮาร์แมนที่ตอนนี้กำลังเต็มได้วยกลุ่มควันสีดำที่เกิดจากการโจมตีของเวทย์ไฟทั้งสองลูกเมื่อคู่ แต่พอควันสีดำหายไปมันก็เป็นแบบที่ผมคิดเอาไว้ไม่มีผิด เพราะตอนนี้รอบตัวของมันเต็มไปด้วยหนวดของมันที่แบนตัวออกกลายเป็นโล่ขนาดใหญ่ป้องกันเวทย์เอาไว้ได้หมด ทำให้ร่ายกายของมันไม่เสียหายอะไรเลยสักนิด!

" งานเข้าพวกเราแล้วละครับ "

" อ่า! "

ผมพูดขณะที่กำลังมองไปยังจุดที่เฮาร์แมนกำลังยืนอยู่ จากนั้นแลนด์กรีสก็ตอบออกมาพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงเพื่อแสดงว่าเข้าใจดี และพวกเรเดียร์กับองครักษ์ทั้งสองคนก็วิ่งเข้ามาหาผมกับแลนด์กรีสที่กำลังยืนอยู่ พวกเราทั้งห้าคนต่างก็มีไปที่เฮาร์แมนด้วยความรู้สึกกดดันกันทั้งหมด เพราะสิ่งที่ได้เห็นอยู่ตามจริงบอลไฟสองลูกเมื่อคู่มันมีอนุภาพทำลายล้างแรงมาก แต่มันก็สามารถป้องกันเอาไว้ได้แบบปกติแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้ทุกคนเข้าใจพลังของมันดีโดยที่ผมไม่ต้องพูดอะไรแล้ว

จากนั้นทางด้านของเฮาร์แมนมันก็เอาหนวดที่เป็นโล่หุบลงไปกลายเป็นหนวดกลัวแบบปกติเหมือนเดิม แล้วก็เริ่มพูดออกมา " ให้ตาย! มากันเยอะแบบนี้ก็ลำบากแย่นะสิ ตัวข้ามีหน้าที่แค่สังเกตุการเท่านั้น ไม่ใช่ต้องมาสู้สักหน่อย ไม่ไหว ไม่ไหว ....งั้นก็พอแค่นี้แล้วกัน กลับไปรายงานก่อนดีกว่าว่าทวีปนี้พร้อมเก็บเกี่ยวแล้ว "

พวกผมทั้งห้าคนต่างก็ยืนมองมันด้วยความสงสัย แต่ถึงจะสงสัยในคำพูดของมันก็ไม่มีใครพูดอะไรออกไปจนเวลาผ่านไปได้ไม่กี่วิหลังจากที่มันพูดจบ ก็มีประตูเคลื่อนย้ายปรากฏออกมาที่ด้านหลังของมัน นี่มันกำลังจะไปแล้วเหรอ? นี่หรือว่าที่มันพูดว่าพอแล้วจะเป็นเรื่องจริง? ในหัวมีแต่ความสงสัยกับท่าทางของมันตอนนี้แต่ถึงยังไงผมก็ยังไม่กล้าพูดอะไรเพราะถ้ามันไปก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะสู้กับสัตว์อสูรพลังระดับนีี้เลย

" จริงสิ! " ระหว่างที่มันกำลังจะเดินเข้าไปในประตูเคลืื่อนย้ายมันก็พูดออกมาเหมือนกับว่าคิดอะไรออก แล้วหันหน้ากลับมาพูดทางจุดที่พวกผมยืนอยู่ " ถึงจะน่าเสียดายที่ไม่ได้ฆ่าผู้ร่วมร่างของเผ่ามังกรที่ทรยศก็เถอะ แต่เจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วงไป เพราะเวลาแห่งการเก็บเกี่ยวใกล้เข้ามาถึงแล้ว ยังไงข้าก็จะได้มาเจอเจ้าอีกครั้งจนถึงเวลานั้นอย่าโดนฆ่าโดนเผ่าอื่นก่อนก็แล้วกัน ....แล้วอีกอย่าง ก่อนจะจากกันเห็นแก่ที่เจ้าทำให้ข้าได้สนุกในรอบหลายร้อยปีที่อยู่ตรวจสอบทวีปนี้ ข้าจะบอกที่อยู่ของพวกไวซ์ซัสก็แล้วกัน อีก 50 กิโลเมตร ทางเหนือมีรังของพวกมันอยู่ "

หลังจากพูดจบมันก็เดินเข้าไปในประตูเคลื่อนย้ายทันที ทิ้งไว้แต่เรื่องที่เต็มไปด้วยความสงสัยให้กับผมได้คิด แต่ก็เอาเถอะ เรื่องนี้ราชิณีภูติน่าจะให้คำตอบอะไรได้ เฮ้อ~ เจอปัญหาที่มันใหญ่จริงๆ เข้าแล้วสิ!

#############

ณ ค่ายพัก

หลังจากที่ได้ผ่านเหตุการณ์ทั้งหมดมาพวกเราทั้งห้าคนก็มานั่งล้อมวงที่ด้านหน้ากองไฟกันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้บรรยกาศมันต่างออกไปเพราะเต็มไปด้วยความตรึงเครียดหลังจากที่ได้เจอเรื่องแบบนั้นมา

จากนั้น

" พวกเราจะเอายังไงต่อดีครับท่านดยุค "

เรเดียร์ที่เป็นคนที่ไม่กล้าเปิดประเด็นก็เริ่มถามออกมาโดยมีสีหน้าจริงจังมองตรงไปทางแลนด์กรีสที่นั่งอยู่ด้านหน้าของตน เอาตามตรงผมเองตอนนี้ก็ไม่รู้จะเอายังไงเหมือนกัน แต่หลังจากที่เรเดียร์ถามมาแลนด์กรีสก็ยังไม่ได้ตอบอะไรกลับไป และมองหน้ามาทางผมแทน แต่ก็นั่นแหละ ในใจของหมอนี่มันยังไงก็ไปต่ออยู่แล้วถ้าเพื่อเอเนเชียร์มันคงยอมตายแน่ และตอนนี้ก็เหมือนจะรู้ที่อยู่ของพวกไวซ์ซัสแล้วด้วย เพราะแบบนี้มันก็เลยมองมาทางผมให้ผมออกความคิดแทนเพราะแลนด์กรีสคงรู้ตัวดีถ้าเป็นคนตัดสินใจต้องใช้อารมณ์มาตัดสิใจแน่นอน สมแล้วที่เป็นตำนานที่ยังมีชีวิต วิธีคิดสุดยอด!

" อันดับแรกพวกเราต้องเริ่มคิดที่ละอย่าง "