King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 114 คำตอบ
" ข้าไม่สู้ "
นั่นคือสิ่งที่ผมตอบกลับไป โดยขณะที่พูดก็ส่ายหน้าไปมาแบบช้าๆ หลังพูดจบพวกคนที่กำลังยืนดูสถาณการณ์อยู่ก็พากันซุบซิบขึ้นมาทันทีโดยมองผมเป็นคน ขี้กลัว! ขี้ขลาด! ไม่กล้าสู้! ประโยคที่พวกมันนินทากันก็เป็นอะไรประมาณนี้ ซึ่งมันก็แน่นอนเป็นใครโดนท้าขนาดนี้แล้วไม่กล้าสู้มันก็ต้องโดนเป็นธรรมดา
แต่ว่านี่เองก็เป็นแผนของผมด้วยเช่นกัน ผมต้องการให้พวกนี้มองผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะถึงกับโดนทาร์เทียร์เสนอชื่อให้แบบนี้เป็นใครก็ต้องคิดว่าสุดยอดแน่ และอีกอย่างเลยก็คือ ผมไม่จำเป็นต้องรับคำท้าของเจ้านี่เลยด้วย เพราะถ้าสู้ไปก็ไม่รู้เลยว่ามันจะได้ผลประโยชน์อะไร และด้วยเหตุผลนี้ผมจึงเลือกที่จะปฏิเธออกไปแทน
" นี่เจ้ากลัวข้างั้นเหรอ!!! "
เรเดียร์ยังคงเปล่งเสียงที่มีอาการโมโหออกมาต่อ
" ข้าแทบไม่ได้ระโยชน์อะไรเลยถ้าข้าชนะ ทำไมข้าต้องไปสู้อะไรด้วยละ "
" เจ้า.... "
" -องค์ชายพอเถอะครับ เดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่เอา "
" -ใช่ครับองค์ชาย เอาไว้ท่านไปสู้กับท่านดรารอน์ช่วงการแข่งขันรอบ 8 คน สุดท้ายก็ได้ ยังไงคนมีความสามารถระดับท่านต้องสามารถเข้ารอบได้อย่างแน่นอน "
พวกทหารองค์รักษ์ทั้งสองคนพยามกล่อมเรเดียร์ให้ใจเย็นลง แต่ที่พวกทหารพูดออกมามันก็ถูกต้อง เพราะถ้าขืนสู้กันขึ้นมาจริงๆ มันจะเป็นเรื่องเอาถ้าเกิดผมชนะ... ไม่สิ! ไม่ต้องถ้าหรอกเพราะไม่ว่ายังไงผมก็คงชนะหมอนีี่อยู่แล้ว เท่าที่ดูเรเดียร์น่าจะอายุไม่เกิน 13 ปี เลยด้วยซ้ำ แต่กลับมีพลังเวทย์อยู่ชั้นกลางเข้าไปแล้ว และธาตุก็เป็นธาตุความืดอีก เรียกได้ว่าสุดยอดมากถ้านับมาตฐานปกติ หมอนี่ก็คงจะเป็นหนึ่งในเด็กอัฉริยะที่พลังเวทย์ตื่นก่อนปกติถึงได้มั่นใจในตัวเองแบบนีี้สินะ หึหึ!
แต่ถึงจะสุดยอดก็เถอะ ถ้าเกิดสู้กันขึ้นมาผมก็คงเอาชนะได้ไม่ยากเท่าไหร่
หลังจากที่เรเดียร์เหมือนจะใจเย็นลงแล้วก็พูดออกมาต่อ โดยท่าทางพยามควบคุมสติแบบมองมาทางผมว่า " งั้นข้าจะปล่อยให้เอเนเชียร์อยู่กับเจ้าไปก่อน พวกเราไปตัดสินกันในงานประลองก็แล้วกัน "
พูดจบก็เดินออกไปทางประตูทันที
##############
ณ ที่นั่งผู้ชม
หลังจากที่ผมจัดการเรื่องการลงสมัครเรียบร้อยเอเนเชียร์ก็พาผมออกมายังที่นั่งคนดูทันที ซึ่งจุดที่เธอพาผมออกมาก็เจอกับ แลนด์กรีส เดฟีเรียและเฮน่ากำลังนั่งกันอยู่ก่อนแล้ว ที่นั่งเป็นเก้าอี้หินอย่างดี แต่ละที่นั่งของแต่ละคนห่างกันไม่มากนัก และจุดนี้ก็สูงกว่าเวทีประลองพอสมควรทำให้สามารถมองลงไปเห็นได้อย่างชัดเจน
รอบตัวของทั้งสามคนที่นั่งอยู่ก็มีทหารเอลฟ์สวมชุดเกราะสีน้ำเงินเงานับสิบคนกำลังยืนกันอยู่เพื่อป้องกันความปลอดภัยให้กับเฮน่า ส่วนพวกทหารที่ยืนอยู่ต่างก็เป็นพวกที่คุ้นหน้าทั้งนั้น พวกนี้เป็นพวกที่ผมเคยเห็นตอนอยู่กับทาร์เทียร์นั่นเอง แล้วก็เคยสู้กับผมด้วย
จากนั้นผมกับเอเนเชียร์ก็พากันเดินไปนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่ที่อยู่ติดกับทั้งสามคน และเมื่อนั่งลง
" มาแปบเดียวก็เล่นก่่อเรื่องเลยนะ "
แลนด์กรีสก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหยอกล้อมองตรงมาทางผม ที่กำลังพูดถึงอยู่ก็คงเป็นเรื่องที่ผมโดนเรเดียร์ท้าดวลเมื่อกี้ไม่ผิดแน่ เหอะๆ ข่าวไว้สะจริง
" องค์ชายเรเดียร์เริ่มกับผมก่อนเอง มันก็ช่วยไม่ได้นะครับ "
" ฮาๆๆๆๆ เจ้าน่าจะสั่งสอนเจ้าเด็กนั่นให้มันรู้จักเข็ดสักหน่อย "
ผิดคาดแหะ! ตอนแรกคิดว่าจะบ่ลเราสะอีก ดูเหมือนว่าแลนด์กรีสก็คงจะเข้าใจนิสัยของเจ้าองค์ชายนั่นดีสินะ ว่าเป็นคนยังไง ถึงได้พูดกับเราแบบนี้
" เดี๋ยวมันจะเป็นปัญหาเอาผมเลยเลือกทางนี้ "
" อ่า! ถึงจะน่าเสียดายแต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะข้าก็ขี้เกียจไปคุยกับกาดอน์์เช่นกัน ดีไม่ดีมันคงรับไมได้ที่ลูกคนโปรดของมันแพ้ให้กับเจ้า "
นั่นสินะ...
" ยินดีตอนับทุกท่านทีี่เดินทางมาในงานครั้งนี้ครับ! "
ระหว่างที่ผมกำลังคุยกับแลนด์กรีสอยู่เสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นมา ซึ่งเมื่อมองไปตามเสียงก็เห็นเอลฟ์ผู้ชายแต่งตัวดูดีด้วยชุดหลากสีกำลังยืนอยู่บนเวที
" ข้ามชื่อว่า เดียโร จะเป็นพิธีกรตลอดงานแข่งขั้นนครั้งนี้ ขอขอบคุณทุกท่านมากครับทั้งท่านขุนนาง และผู้คนธรรมดาที่เดินทางในงานวันนี้ "
เดียโรพูดออกมาโดนหมุนตัวเป็นวงกลมเพื่อมองผู้คนทั่วสนามขณะที่กำลังพูด จากนั้นระหว่างที่กำลังเอียงอยู่ก็หยุดฉงักเหมือนกับว่าโดนคนจับเอาไว้ แต่หมอนั่นมันหยุดเอง แล้วก็ชี้นิ้วไปยังจุดด้านหน้าพร้อมกับพูดออกกมาว่า...
