เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 9 ปรมาจารย์ฟู่

หลังจากที่รั่วเทียนตะโกนออกมา ทางรั่วเชียงก็รีบนั่งคุกเข่าลงตามทันทีด้วยใบหน้าที่มีแต่เรื่องสงสัย ' มันหมายความว่ายังไงกัน ทำไมพี่เทียนถึงได้บอกให้เราคุกเข่าละ ' รั่วเชียงคิดในใจขณะที่มองไปยังรั่วเทียน ที่กำลังทำสีหน้าหวาดกลัว

" ขอโทษสะ! " เสี่ยวไป่ที่อยู่ด้านหลังของทั้งสองพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้ง แล้วทั้งสองคนกันพากันหันไปมองหยางเฉินที่อยู่ด้านหน้า " หยางเฉินแก.... แกกำลังเล่นผิดคนแล้ว ถึงแม้ว่าแกจะมีตระกูลหวังคุ้มครองอยู่แต่เมื่อพวกนั้นรู้ว่าแกกำลังมีปัญหากับปรมจารย์ฟู่ละก็ต้องเลิกคุ้มครองแกแน่ " รั้วเทียนพูดออกมา แล้วก็ยิ้มที่มุมปากราวกับกำลังจะบอกว่าตัวเองชนะแล้ว

" ปะ... ปรมจารย์ฟู่เหรอ " เสี่ยวไป่ที่ยืนอยู่พูดออกมาพร้อมกับสีหน้าที่มีความกลัวเล็กน้อย ' ถึงกับทำให้เสี่ยวไป่กลัวได้แบบนั้นไอปรมจารย์ฟู่มันต้องเป็นคนมีฝีมือมากแน่ ' เฉินหยางคิดในใจ เมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวของเสี่ยวไป่ในขณะนั้นรั่วรัวที่นั่งอยู่ด้านซ้ายของหยางเฉินก็เอามือมาดึงแขนเสื้อของหยางเฉิน แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแพ่รวเบา " เฉินพอเถอะ.. ปรมจารย์ฟู่เป็นคนที่อันตรายมากนะ นายอย่าไปมีเรื่องกับเขาเลย "

เมื่อหยางเฉินเห็นแบบนั้นก็ใช้มือจับที่มือของรั่วรัวที่เกราะแขนเสื้อตนอยู่ แล้วพูดตอบทันที " ปรมาจารย์ฟู่? อันตราย? เธอไม่ต้องเป็นห่วง ต่อให้มีหมอนั้นนับร้อยคนก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก "

" เฉินนายไม่เข้าใจหรือไงว่าเขา- " ในระหว่างที่รั่วรัวกำลังพูดอยู่นั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาแทรกก่อน " หยางเฉินแกเลือกทางนี้เองนะ ฉันจะโทรให้ปรมจารย์ฟู่เป็นคนมาเอาตัวเธอกลับไปเอง " รั่วเทียนพูดออกมาพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเอาไว้ในมือ

" เอาสิ! เรียกมาเลย "หยางเฉินตอบกลับด้วยท่าทางไม่ท้าทาย แล้วก็หันหน้าไปหาเสี่ยวไป่ที่ยืนอยู่ " เสี่ยวไป่นายไปรอรับหมอนั้นที่หน้าประตูหน่อย ฉันไม่อยากให้บ้านเสียหาย "

" ครับ " เสี่ยวไป่ตอบออกมาแล้วก็เดินออกจากห้องไป

....

.....

......

ผ่านไป 10 นาที เสี่ยวไป่ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับผู้ชายผมสีดำสนิทเสื้อผ้าเองก็ใส่ชุดสีดำเหมือนกัน " ปรมจารย์หยางผมพาท่านปรมจารย์ฟู่มาแล้วครับ " เสี่ยวไปพูดออกมาพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ชายที่ยืนด้านหลัง และชายคนนั้นก็พูดออกมา " ไอหนู แกเองสินะที่จะเอาตัวเจ้าสาวของฉันไป? " ปรมจารย์ฟู่พูดออกมาพร้อมกับค่อยๆเดินออกมาด้านหน้าแบบช้าๆ เขาไไปหาหยางเฉินที่นั่งอยู่

" ท่านปรมจารย์มาหมอนั้นครับ มันไม่ยอมให้รัวกับไปกับพวกเรา แถมมันยังบอกว่าท่านทำอะไรมันไม่ได้อีกด้วย " รั่วเทียนที่วิ่งไปหาปรมจารย์ฟู่พูดออกมา แล้วก็ชี้นิ้วไปที่หยางเฉิน

" ใช่ครับๆ " รั่วเชียงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นพร้อมกับพยักหน้าไปมา " เป็นหมาที่พอมีเจ้าของมาแล้วจะปากดีขึ้นสินะ " หยางเฉินพูดพร้อมกับมองไปที่รั่วเชียงกับรั่วเทียนด้วยแววตาดูถูก ขณะนั้นเองเสียงของปรมจารย์ฟู่ก็พูดออกมา " ไอหนูข้าจะให้โอกาศแกอีกครั้ง ส่งตัวเจ้าสาวของข้ามาสะ แล้วก็เข่าพูดคำขอโทษให้ทั้ง 2 คนนี้ แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า "

" ฮ่าๆๆๆๆ "

" ฮ่าๆๆๆๆๆ "

เสียงของรั่วเชียงกับรั่วเทียนหัวเราะออกมาด้วยท่าทางน้ำเสียงสะใจ " เห้อออ~ " หยางเฉินถอนหายใจชณะที่ทั้งสองกำลังหัวเราะอยู่ แล้วก็พูดออกไปพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ และเข้าไปหาทั้งสามคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขา " รู้สึกว่า แกจะพูดเหมือนว่าตัวเองสามารถทำอะไรฉันคนนี้ได้เลยนะ " หยางเฉินพูดออกมาขณะที่เดินเข้าไปใกล้กับปรมจารย์ฟู่

ตอนนี้ใบหน้าของปรมจารย์ฟู่กำลังเต็มไปด้วยความโกรธมองไปที่หยางเฉินแล้วก็ได้คิดในใจไปด้วย ' ทำไมมันถึงได้กล้าปากดีแบบนี้ เท่าที่เรารู้มาคนสกุลหยางมันไม่ได้มีคนมีฝีมืออยู่ไม่ใช่หรือไง ' จากนั้นฟู่ก็ยกมือซ้ายขึ้น แล้วก็มีสายฟ้าปรากฏออกมา " เป็นไงละไอหนูได้เห็นพลังของฉันแบบนี้ยังกล้าปากดีอีกไหม? " ฟู่พูดออกมาพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก

สายฟ้าที่ออกใาจากมือของฟู่นั้นทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างพากันทำหน้าตกใจ เพราะถ้าคิดตามกฏปกติสายฟ้าจะออกมาจากมือของมนุษย์มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

" ของหลอกเด็ก " หยางเฉินพูดออกมาพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย " ว่าไงนะ! ...แกอยากตายมากนักใช่ไหม งั้นก็ดีอยากตายฉันจะจัดให้ " ฟู่ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บใจ แล้วพุ่งเข้าใส่หยางเฉินทันทีโดยใช้มือที่มีสายฟ้าอยู่โจมตีเข้าไปก่อน ทางด้านของหยางเฉินเองก็ใช้มือชูออกมาเหมือนกัน

' ปรมจารย์หยางใช้มือป้องกัน? แบบนี้ก็หมายความว่า ปรมจารย์ฟู่แข็งแกร่งสินะขนาดสู้กับเรา หรือคุณหรือหลินเขายังไม่ใช้มือป้องกันแบบนี้เลย ' เสี่ยวไป่คิดในใจขณะที่มองทั้งสองคนกำลังจะสู้กัน แต่แล้วเสี่ยวไป่ก็ทำหน้าตาตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ด้านหน้า

สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็คือฟู่โดนพลังของหยางเฉินดีดตัวออกกระเดนถอยหลังไปประมาณ 10 เมตร ติดผนังของห้อง

แอก แอก...!

ฟู่สำลักออกมาพร้อมกับเลือดเล็กน้อยที่ออกมาจากปาก ' นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันพลังเราสู้ไอเด็กนี้ไม่ได้ ตัวเราที่เป็นถึงผู้ฝึกต้นระดับสูงขั้นที่ 1 ทำไมกัน? ทำไม? ' ฟู่คิดในใจหลังจากที่โดนพลังของหยางเฉินสะท้อนกลับไป แล้วหยางเฉินที่ยืนอยู่ก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดูถูก

" ฉันจะให้โอกาศแก "

" โอกาศ.....? "