เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 7 ความลับของรั่วรัว

" ไม่มีอะไรครับท่านปรมจารย์หบาง ข้าหวังเฟ่ยผู้นี้อยากให้ของตอบแทนกับท่านที่ช่วยในครั้งนี้นิดหน่อย" หวังเฟ่ยรีบพูดออกมาหลังจากเห็นท่าทางไม่พอใจของหยางเฉิน ขณะนั้นเองก็ได้คิดในใจไปด้วย ' เกือบไปแล้วไหมละ น้ำเสียงแบบเมื่อคู่ฟังยังไงเขาก็ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ถ้าทำให้คนระดับนี้ไม่พอใจขึ้นมาต่อให้เป็นตระกูลหวังของเราก็ต้องล้มสลายแน่ '

เมื่อหวังเฟ่ยพูดจบก็เดินเข้ามาหาหยางเฉินมี่กำลังยืนแปลกใจอยู่ พร้อมกับในมือที่ถือกุญแจมาด้วย 1 ดอก " ของตอบแทน! คุณกำลังจะให้อะไรเป็นของตอบแทน ตอนนี้สิ่งที่ผมสนใจก็มีแต่โสม 1000 ปี คุณน่าจะรีบไปเอามันมาดีกว่า " หยางเฉินพูดออกไปขณะที่หวังเฟ่ยกำลังเดินเข้ามา

" เรื่องโสม 1000 ปี ท่านจะได้อย่างงแน่นอนแต่ตอนนี้รับน้ำใจจากข้าไปก่อนได้ไหม นี้เป็นกุญแจของบ้านหมอกสรรค์เป็นบ้านที่ข้าซื้อเอาไว้ท่านสามารถเอาไปได้เลย " หวังเฟ่ยพูดออกมา แล้วก็ส่งกุญแจที่อยู่ในมือให้กับหยางเฉินแต่ในระหว่างนั้นรั่วรัวที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ก็ร้องออกมา ด้วยน้ำเสียงตกใจ " เอ๋!!!! "

เมื่อได้ยินที่ร้องออกมาหยาเฉินก็มองไปที่เธอ แล้วถามออกไป " มีอะไรรั่วรัว " เมื่อถามจบรั่วรัวก็เดินขยับเข้าไปใกล้กับหยางเฉิน แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสีงแพราวเบา " นั่นมันบ้านที่อยู่เขตหมอกสรรค์เลลยนะ มันมีมูลค่ามากกว่า 10 ล้านหยวนสะอีก นายไม่ตกใจบ้างเลยหรือไง " ทันทีที่รั่วรัวพูดจบหยางเฉินก็ก้มมองที่กุญแจในมือ ' 10 ล้าน.... หึหึ! ถ้าเป็นเราเมื่อชาติที่แล้วมีเงิน 10 ล้าน ก็คงดีใจแบบสุดๆไปแล้ว แต่ว่าตอนนี้มันไม่ใช่ต่อให้ไปร้อยล้าน หรือหมื่นล้านมันก็เท่านั้นแหละ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองกุญแจที่อยู่ในมือของตน

" ขอบคุณมากคุณหวัง ผมจะรัมันเอาไว้ " หยางเฉินพูดออกมา และหันหลังกลับไปเดินจรงไปยังประตูทางออกอีกครั้ง

" ครับ "

ณ บ้านเขตหมอกสรรค์

บ้านที่หวังเฟ่ยให้กับหยางเฉินนั้นเรียกได้ว่าเป็นเขตที่มีบ้านแพงที่สุดในเมือง ตัวบ้านมีขนาดใหญ่ราวกับเป็นคฤหาสน์บริเวณโดยรอบบ้านมีพื้นที่เป็นสวนต้นไม้ และดอกไม้ขึ้นเต็มไปหมดภายในเองก็ประดับด้วยของสวยหรูมากมาย

" ว้าววววว~ ไม่น่าเชื่เลยว่าตระกูลหวังจะให้บ้านหลังนี้กับนายจริงๆ " รั่วรัวที่มองรอบบริเวณบ้านอยู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ "นั้นสินะ" หยางเฉินตอบกลับราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ

ตอนนี้ทั้งสองคนก็พากันเดินอยู่ภายในบ้านเพื่อตรวจสอบพื้นที่โดยหยางเฉินเดินออกมาดูที่ด้านนอกของบ้าน และกวาดสายตาไปมา ' เป็นแบบที่คิดเอาไว้ที่แห่งนี่มีพลังหนาแน่กว่าที่ทะเลทราบนั้นเสียอีก แบบนี้การฝึกของเราต้องทำได้เร็วขึ้นแน่ ' หยางเฉินคิดขณะที่มองด้านหน้าของตนอยู่แต่ในระหว่างนั้นเองเสี่ยวไป่ก็เดินเข้ามาหาหยางเฉิน แล้วพูดออกมา

" ท่านปรมจารย์หยางตอนนี้ตระกูลรั่วส่งตนมาตามตัวคุณหนูรั่วรัวกลับบ้านครับ "

' ตามกลับ? มันหมายความว่ายังไงที่บอกจะตามกลับวันนี้ถ้าเป็นเวลาปกติเธอต้องอยู่ที่โรงเรียนไม่ใช่หรือไง ' หยางเฉินคิดด้ววความสงสัยหลังจากที่ได้ฟังเสี่ยวไป่พูดจบ แล้วก็พูดขึ้น " ให้พวกนั้นเข้ามาบอกว่าฉันกับรั่วรัวจะรอในห้องรับแขก "

" ครับ " เสี่ยวไป่รับคำสั่ง แล้วเดินกลับไปในทางเดิมเพื่อไปตามคนที่ต้องการพารั่วรัวกลับบ้าน

....

.....

.......

หลังจากที่หยางเฉินเดินเข้ามาในบ้านก็กำลังเห็นรั่วรัวกำลังเดินดูของภายในอยุ่ด้วยแววตาที่กำลังลุกเป็นประกาย ' นี่สรุปเธอมีเรื่องอะไรกับครอบครัวของเธอกันนะ ' หยางเฉินคิดขณะที่มองรั่วรัวอยู่ด้วยความสงสัย และเขาก็เดินเข้าไปหาเธอและพูดออกไป " นี่รั่วรัว บอกมาได้แล้วมั้งเหตุผลที่เธอไม่ยอมไปโรงเรียนวันนี้ "

ทันที่หยางเฉินพูดออกไปรั่วรัวที่กำลังยิ้มแบบสนุกสนานอยู่หยุดลง แล้วเธอก็พุดออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังเศร้า " พวกนั้นมากันแล้วสินะ เห้อ~ ตอนแรกคิดว่าจะหนีสักหน่อยแต่พอมาลองคิด คิดยังไงก็คงเป็นไปไม่ได้.... เดี๋ยวฉันจะกลับบ้านแล้ว นายบอกพวกนั้นด้วยว่าไม่ต้องมาตาม "รั่วรัวพูดออกมาแล้วเธอก็เดินตรงไปยังประตูทางออก

' มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันนะ ขนาดเราที่เป็นเพื่อของเธอมาเป็นเวลาสิบปียังไม่เคยเห็นเคยเห็นเธอเป็นแบบนั้นเลย แต่ก็ชั่งมันสิไม่ว่าตอนนี้จะเป็นเรื่องอะไรเราก็สามารถจัดการได้หมดอยู่แล้ว ' ทันทีที่หยางเฉินคิดได้เขาก็พูดออกไป " เธอกำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่ ฉันไม่ได้บอกให้เธอกับแต่ถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นต่างหาก แล้วอีกอย่างถ้าเธอไม่อยากกลับไปที่นั่นทำไมต้องกลับด้วยละ "

" เห้ออออ.... " เสียงของรั่วรัวถอนหายใจออกมา แล้วเธอก็พูดต่อ " มันจำเป็นนะตระกูลของฉันต้อนนี้กำลังแย่ฉันก็เลยต้องแต่งงานกับผู้ฝึกตน ที่ผู้นำตระกูลจัดเอาไว้ให้เพื่อฟื้นฟตระกูล " รั่วรัวพูดออกมาด้วยสีหน้ากำลังเศร้าแต่กลับกันทางด้านของหยางเฉินตอนนี้กำลังทำหน้าปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคิดในใจไปด้วย ' เป็นแบชาติที่แล้วไม่มีผิดที่ตระกูลของเธอบังคับให้เธอแต่งงานแต่นี่มันเร็วเกินไปหรือป่าว.... ถึงแบบนั้นไม่ใช้ปัญหาอะไรเพราะไม่ว่ามันจะเป็นใครเราก็จะจัดการให้หมดยิ่งคนที่จะแต่งงานกับเธอเป็นถึงผู้ฝึกต้นด้วย หึหึ.....!'

" เธออยูที่นี้แหละ ไม่ต้องไปไหน "

" เอ่ะ! ถ้าทำแบบนั้นนายจะเดือดร้อนถึงนายจะมีตระกูลหวังปกป้องแต่คนที่ฉันจะ- " รั่วรัวรีบตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเป้นห่วง และในระหว่างที่เธอกำลังพูดอยู่หยางเฉินก็พูดขัดออกไปด้วยใบหน้าที่ยิ่้มอยุ่มุมปาก '' ไม่ว่าใคร มันก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก "