เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 5 บ้านตระกูลหวัง ?

เมื่อหยางเฉินเดินเข้าไปด้านในบ้านสักพักก็เจอเข้ากับห้องขนาดใหญ่ แล้วก็หวังเฟ่ยกำลังนั่งอยู่บนโซฟากลางห้องภายในห้องแห่งนี้ประดับไปด้วยของตบแต่งสวยงามมากมาย อย่างชุดโต๊ะที่แค่มองก็รู้ว่าราคาต้องมากกว่า 10,000 หยวน

ภาพที่ติดอยู่กับผนังที่มีความสวยงามหลายสิบภาพ แล้วไหนจะยังของตั้งโชว์ในห้องมากมายหลายสิบชิ้น ' สมแล้วที่เป็น 1 ใน 3 ของตระกูลใหญ่ในเมืองแห่งนี้ ' หยางเฉินคิดในใจขณะกวาดสายตาไปมารอบห้อง ในระหว่างนั้นเองหวังเฟ่ยที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ก็ลุกขึ้นมาทันที

" สวัสดีครับปรมจารย์หยาง " หวังเฟ่ยพูดออกมา พร้อมกับท่าก้มหัวทำความเคารพ " อื้ม " หยางเฉินตอบกลับ แล้วก็เดินตรงเข้าไปยังโซฟาฝั่งตรงข้ามกับหวังเฟ่ย และนั่งลงไป

ขณะนั้นเองรั่วรัวก็ได้มองไปที่หยางเฉินด้วยความแปลกใจด้วยเช่นกัน ' นี่มันหมายความว่ายังไง ทำไมคุณหวังเฟ่ย ที่เป็นผู้นำของตระกูลหวังถึงได้ให้ความเคารพกับเฉินละ แล้วอีกอย่างปรมจารย์มันหมายความว่ายังไง '

" เอาละคุณหวัง วันนี้คุณเรียกผมมาทำไมคุณสามารถหาโสมพันปีได้แล้วงั้นเหรอ "

" ...ใช่ครับ! แต่มันต้องใช้เวลาประมาณ 2 วัน ก่อนที่มันจะเดินทางมาถึง " หวังเฟ่ยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เอายังไงดีนะ... ถ้าบอกเขาไปว่าที่เราเรียกเขามาวันนี้เพื่อให้ดูการฝึกของหลานสาวเราละก็ เขาจะว่ายังไง '

' อีก 2 วัน ได้เร็วกว่าที่คิดเอาไว้แหะ ไม่คิดเลยว่าจะสามารถหามาได้เร็วขนาดนี้ ' หยางเฉินคิดหลังจากที่ได้ยินคำตอบ แล้วก็มองไปที่หวังเฟ่ยด้วยความสงสัยไปด้วย ' แต่หมอนี้จะเรียกเรามาทำไม? ' ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังคิดด้วยความแปลกใจอยู่นั้น ก็มีเสียงของผู้หญิงตะโกนออกมาจากทางด้านหน้าของประตู " คุณปู่คะ หนูกลับมา... " ในระหว่างที่เธอกำลังพูดอยู่เสียงก็ดับไป เมื่อเห็นว่าในห้องมีคนกำลังนั่งคุยกันอยู่

ผู้หญิงที่เดินเข้ามานั้นเธอใส่ชุดนักเรียนที่เป็นของโรงเรียนผมสีชมพู ดวงตากลมโตแล้วก็มีหน้าอกขนาดใหญ่ เธอคนนี้มีชื่อว่า หวังหลิน เป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของหวังเฟ่ยที่เป็นผู้นำของตระกูลหวัง และหวังหลินก็กำลังมองไปที่หยางเฉินด้วยสีหน้าแปลกใจ ปนกับความตกใจเล็กน้อย ' นี่มันหมายความว่ายังไง ผู้ชายคนนั้นที่กำลังนั่งคุยกับคุณปู่แบบเท่าเทียมนั้น เป็นคุณชายจากเมืองอื่นเหรอ ไม่สิ!!! ไม่น่าจะใช่เพราะคุณปู่ไม่เคยให้เกียติคนที่อายุน้อยกว่าแบบนั้น แล้วอีกอย่าง ถ้าไม่ใช่เพื่อนของคุณปู่ละก็ไม่เคยเห็นพาใครมาบ้านเลยหมอนั้นเป็นใครกัน '

" ปรมจารย์หยางนั่นคือหลานสาวของผมเองชื่อว่า หวังหลิน ครับ " หวังเฟ่ยพูดขึ้นมาแล้วก็ชี้นิ้วไปที่หวังหลินที่กำลังยืนอยู่ที่ด้านหน้าประตู เมื่อหวังเฟ่ยได้ยินแบบนั้น ก็ได้หันหน้าไปหาเธอ ' หลานสาวเหรอ สัมผัสได้ถึงพลังพลังของผู้ฝึกตนจากเธอด้วย ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองไปยังหวังหลิน

ส่วนหวังหลินเองก็กำลังเดินจากประตูเข้ามายังจุดที่หยางเฉินกำลังนั่งอยู่พร้อมกับคิดในหัวไปด้วย ' มันหมายความว่ายังไงคุณปู่เรียกผู้ชายคนนี้ว่าปรมจารย์ด้วย อายุก็ไม่น่าจะเกิน 20 เขาเป็นใครกันแน่ '

" ท่านปรมจารย์หยางที่ผมเรียกคุณมาในวันนี้ ก็เพราะอยากให้มาดูการฝึกของเธอครับ "

" ห่ะ!!!! คุณปู่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ " เสียงของหวังหลินตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจหลังจากที่หวังเฟ่ยพูดจบ " นี่คุณปู่จะให้ผู้ชายคนนี้มาดูการฝึกให้หนูเหรอ " เธอพูดออกมา แล้วก็ชี้นิ้วไปที่หยางเฉินที่นั่งอยู่

" เดี๋ยวเถอะหลินพูดกับปรมจารย์ให้มันมีความเคารพหน่อย " หวังเฟ่ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งใส่หวังหลิน แต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทางว่าจะพูดจาดีแม้แต่น้อย " ไม่เป็นอะไรหรอกคุณหวัง ถ้าเธอไม่เชื่อก็มีแต่ต้องทำให้เข้าใจด้วยกำลังเท่านั้น " หยางเฉินพูดออกมาด้วยรอยยิ้มแบบมีนัยมองไปที่หวังหลินพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เราเองก็กำลังอยากทดสอบพลังพอดี '

จากนั้นหยางเฉินก็ลุกขึ้น แล้วเดินไปที่กลางห้องที่เป็นพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ และพูดออกไป " ฉันจะยืนอยู่แบบนี้ 1 นาที โดยไม่ขยับไปไหนถ้าเธอสามารถโดนตัวของฉันได้ ฉันจะยอมทำตามที่เธอสั่ง 1 อย่าง "

".อุบ! หุหึหุหึ...! " เสียงของหวังหลินหัวเราะออกมาแบบค่อยๆ โดยใช้มือปิดปากตัวเองเอาไว้ แล้วเธอก็พูดออกมาโดยเอามือแต่ที่ตัวของเธอด้วยท่าทางมั่นใจว่า " นายหาเรื่องเองนะ ฉันนะเป็นผู้ฝึกตนระดับกลางขั้นที่ 1 แล้ว หึ! "