เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 4 รั่วรัว

เมื่อได้ยินเสียงของโทรศัพท์หยางเฉินก็หยิบมันขึ้นมา แล้วกดรับสายทันที " หยางเฉินพูดครับ "

" อะ... รับจนได้นะครับ " เสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์เป็นเสียงของหวังเฟ่ยที่หยางเฉินได้เจอเมื่อ 3 วันก่อนที่ทะเลสาบ " ผมโทรหาคุณตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่มีคนรับเลย วันนี้ผมก็เลยส่งเสี่ยวไป่ไปรอคุณอยู่ที่หน้าบ้านแล้ว " หวังเฟ่ยรีบพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ

" คุณต้องการอะไร " หยางเฉินถามออกไปด้วยน้ำเสียงสงสัย แล้วก็เดินออกไปดูตรงหน้าต่าง ก็เจอกัยเสี่ยวไป่ และก็รถสีดำ 1 คัน กำลังจอดอยู่หน้าบ้าน

" คือผมอยากให้คุณมาเอาของนะครับ " เสียงของหวังเฟ่ยพูดออกมาขณะที่หยางเฉินกำลังยืนมองไปนอกหน้าต่าง ' ของ? นี่สามารถหาโสมพันปีได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ ' หยางเฉินคิดด้วยความสงสัย

" ได้! ผมจะรีบไป "

หลังจากที่หยางเฉินคุยโทรศัพท์จบเขาก็เดินลงมาด้านล่างทันที เพื่อไปหาเสี่ยวไป่ที่รถแต่ทว่าเมื่อเปิดประตูเพื่อออกไปนอกบ้านก็เจอกับผู้หญิง 1 คน กำลังยืนอยู่แล้วเธอก็พูดออกมา

" ออกมาจนได้นะเฉิน "

ผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าของหยางเฉินตอนนี้ก็คือ รั่วรัว เป็นผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อน แววตากลมโตหน้าตาหน้ารัก กำลังถือกระเป๋านักเรียนมองมาทางหยางเฉินอยู่

" เธอมาทำอะไร " หยางเฉินถามออกไปด้วยน้ำเสียงแปลกใจเล็กน้อย แล้วรั่วรัวก็ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ " นายไม่ไปโรงเรียนตั้ง 3 วัน แล้วจะให้ฉันไม่สนใจเลยหรือไง " รั่วรัวพูดออกมา แล้วก็ขยับเข้าไปหาหยางเฉินเล็กน้อยเมื่อหยางเฉินเห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมา "หึหึ! "

" อะไร? นายหัวเราะอะไร "

" ก็หัวเราะเธอไง ไม่เปลี่ยนไปเลย "

' ในชาติที่แล้วก็เหมือนกัน รั่วรัว จะค่อยดูแลเราแบบนี้เสมอเพราะอะไรเราก็ไม่รู้แต่ว่าเธอก็ค่อยช่วยเหลือเรา แต่สุดท้ายตระกูลของเธอก็จับเราทั้งสองแยกออกจากกัน แล้วให้เธอไปแต่งงานกับคนตระกูลอื่นที่มีฐานะเท่าเทียมกัน แต่ชาตินี้มันจะไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองรั่วรัวที่กำลังทำหน้าไม่พอใจอยู่ แล้วก็พูดออกไป " วันนี้ฉันไม่ว่างเธอไปก่อนเลย เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันไปโรงเรียนแน่ "

" ห่า!!!! นายจะไปไหนอีก ไม่รู้แหละ ถ้าวันนี้นายไม่ไปฉันก็จะตามไปกับนายทั้งวันเลย " รั่วรัวตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแข็ง แล้วก็ยืนกอดอดด้วยท่าทางไม่พอใจ แล้วหยางเฉินก็ตอบออกไป " ได้สิ! ถ้าอย่างงั้นก็ไปกันเลย "

หลังจากที่คุยกันจบทั้งสองคนก็พากันเดินไปหาเสี่ยวไป่ที่ยืนรออยู่ข้างรถ ' นี่มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ยเฉินกำลังจะไปไหน แล้วผู้ชายท่าทางหน้ากลัวคนนั้นเป็นใคร ' รั่วรัวคิดในใจขณะที่เดิมอยู่ด้านหลังของหยางเฉิน และมองไปที่เสี่ยวไป่

" เชิญขึ้นรถได้เลยครับท่านปรมจารย์หยาง คุณหวังกำลังรอท่านอยู่ " เสี่ยวไป่พูดออกมา แล้วก็เปิดประตูรถออกเพื่อให้หยางเฉินขึ้นไป

' คุณหวัง? ตระกูลหวังงั้นเหรอ แล้วนี่ทำไมเขาต้องรอหยางเฉินด้วยละนี่หรือว่า... ' ในระหว่างที่รั่วรัวกำลังคิดอยู่นั้นเสียงของหยางเฉิน ก็ดังขึ้นมา " จะไปไหม "

" ไปสิ! " รั่วรัวตอบกลับ แล้วรีบขึ้นรถตามหยางเฉินทันที

ตอนนี้แม้รั่วรัวจะกำลังมีเรื่องสงสัยอยู่ในใจมากมาย แต่ก็ยังไม่สามารถถามออกมาได้ และทั้งสองก็ได้รั่งรถมาจนถึงบ้านตระกูลหวัง

ณ บ้านตระกูลหวัง

ตระกูลหวังนั้นเป็น 1 ใน 3 ตระกูลใหญ่ของเมืองแห่งนี้ซึ่งตระกูลทั้ง 3 ก็คือ หวัง เป่ย อู่ เป็น 3 ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในเมืองนี้ และบ้านที่หยางเฉินกำลังยืนอยู่ตอนนี้ ก็เป็นตระกูลหวังที่เป็นบ้านขนาดใหญ่ตกแต่งด้วยเครื่องประดับสวยงาม ขนาดพื้นที่ของบ้านก็ใหญ่จนสุดลูกหูลูกตา

' เอ่~~ นี่มันตระกูลหวังจริงด้วย แถมยังเป็นบ้านของผู้นำตระกูลอีกแบบนี้ชักไม่ดีแล้วสิการที่เขาอยากเจอกับเฉินแบบนี้ แต่ว่าไม่ว่ายังไงเราก็ต้องช่วยเขาให้ได้ ' รั่วรัวคิดในใจขณะมองไปที่บ้านตระกูลหวังด้านหน้า แล้วธอก็ขยับตัวเข้าไปใกล้หยางเฉินเล็กน้อย และพูดออกมา " ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะคุยกับพวกเขาให้เองเพราะยังไงตระกูลของฉันก็พอรู้จักคนพวกนี้อยู่บ้าง "

" หึหึ! " หยางเฉินหัวเราะออกมาเล็กน้อย แล้วก็กระซิบที่ข้างหูของรั่วรัวว่า " ฝากด้วยละคุณหนูตระกูลรั่ว " ทันทีที่เธอได้ยินหยางเฉินพูดออกมาเธอก็มีอาการหน้าแดงทันที