King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 8 พลังเวทย์ทั้ง 6 ธาตุ

" แปลกตรงพลังเวทย์ยังไงละคะ "

" เอ่ะ! "

ทารอนร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่เวโรนิก้าพูดออกมา แล้วก็ได้พูดต่อด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง

" นี่เธอกำลังจะบอกเรื่องนั้นงั้นเหรอ "

อะไร? เมื่อกี้นายเข้าใจด้วยเหรอว่าเธอพูดอะไร เธอแค่บอกว่ามันแปลกตรงพลังเวทย์เองนะ

" ใช่คะ! "

เวโรนิก้าตอลกลับทารอนด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

สรุปแล้วพลังเวทย์อะไรกันละเนี่ย??? ผมคิดด้วยความสงสัยหลังจากที่ฟังทั้งสองคนคุยกัน แล้วผมไม่เข้าใจเลยสักนิดแต่ดูจากน้ำเสียงการพูดของทั้งสองคนแล้ว มันคงเป็นเรื่องสำคัญพอตัวอยู่เหมือนกัน

" ดรารอน์ไม่ต้องเป็นห่วงนะถึงหลานจะไม่มีความสามารถด้านเวทย์มนต์ หรือการต่อสู้ หลานก็สามารถทำงานแบบลุงได้ "

ทารอนพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเสียใจ แล้วเอามือของเขาทั้งสองข้างมาแตะที่ไหล่ของผม จากนั้นเสียงของเวโนนิก้าก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าอารมณ์เสียหน่อยๆ

" ท่านอย่าเอาองค์ชายไปร่วมกับท่านได้ไหมคะ! "

" เธอเองก็รู้ไม่ใช่หรือยังไง ถ้าจะเอาดีด้านการต่อสู้มันก็ต้องมีเวทย์มนต์ และถ้าดรารอน์- "

" ก็บอกไปแล้วยังไงคะ ว่าอย่าเอาไปเปรียบเทียบกันท่านที่พลังเวทย์มีแค่ 200,00 จุด ทั้งๆ ที่อายุ 30 ปี แล้วแท้ๆ "

แล้วสรุปตอนนี้ฉันมีปัญหาเรื่องอะไรกันเนี่ย เลิกทะเราะกันแล้วมาบอกสิ่งที่บอกว่าแปลกหันก่อนได้ไหม แต่ฟังจากที่ทั้งสองคนคุยกัน ดูเหมือนว่าเมื่อกี้กำลังเข้าใจไปคนละอย่างสินะ!

" ฟังให้ดีนะคะท่านทารอน เมื่อกี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าท่านคิดไปถึงเรื่องอะไร แต่ที่ฉันบอกว่าแปลกก็คือพลังเวทย์ในตัวขององค์ชายคะ "

" พลังเวทย์??? "

ทารอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย

" ใช่คะ! เพราะพลังเวทย์ในตัวขององค์ชายมีอยู่ทั้งหมดทุกธาตุเลยคะ "

" นะ- นี่เธอกำลังหลอกฉันอยู่หรือยังไง "

ทารอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ แล้วก็สั่นหน่อยๆ

เห้อ~ มันเป็นเรื่องแปลกจริงๆ ด้วย แต่ยังไงตอนนี้ก็บอกทั้งสองคนไปแล้ว ยังไงก็ต้องพูดต่อละนะ

" เรื่องจริงนะครับคุณลุง... ผมสามารถรู้สึกได้ทั้งหมด 6 ธาตุ เลยครับ "

' เอ่ะ! เรื่องจริงเหรอเนี่ย พลังเวทย์อยู่ภายในตัวของคนคนเดียว 6 ธาตุ เนี่ยนะ ' ทารอนคิดในใจหลังจากที่ได้ฟังดรารอน์พูดยืนยันออกมา

" แต่ว่านะครับตอนนี้ผมกำลังเจอปัญหาอยู่... ก็เลยกะว่าจะถามคนที่มีความรู้อย่างคุณลุงว่ามันเป็นเพราะอะไร "

ว" หลานถามมาได้เลยไม่ว่าปัญหาอะไรก็ไม่มีทางที่ลุงคนนี้ไม่รู้อย่างแน่นอน "

ทารอนตอบออกมาด้วยท่าทางมั่นใจ แล้วก็ยิ้มออกมาพร้อมกับยืนในท่ากอดอกทันที

หึหึ! เสร็จเรา.... ยอนิดยอหน่อยก็มั่นใจขนาดนี้ สมแล้วที่เป็นทารอน

" คือว่านะครับพลังของผมตอนนี้มันขึ้นช้ามากเลย ขึ้นแค่วันละ 5 - 10 จุด เองครับ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่มันจะไปถึง- "

" อะไรนะคะ!!! "

เสียงเวโรนิก้าตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ จากนั้นทั้งผมทั้งทารอนก็หันไปทางธอด้วยแววตาสงสัย แล้วเธอก็พูดออกมาอีกด้วยน้ำเสียงที่มีอาการตกใจออกมาด้วย

" องค์ชายบอกว่าขึ้นวันละ 5 - 10 จุด ที่ขึ้นนี้ทั้งหมดของเวทย์ที่ท่านสัมผัสได้ใช่ไหม? "

" อื้ม! "

ผมตอบเธอออกไป แล้วก็พยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อย

อะไรกันแค่พลังเพิ่มขึ้นมาวันละ 5 - 10 จุด มันมีอะไรน่าตกใจขนาดนั้น กว่าจะถึง 100,000 จุด ฉันไม่แก่ตายก่อนหรือยังไงกว่าจะใช้เวทย์มนต์ได้ และในระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่เวโรนิก้าก็พูดออกมาพร้อมกับเดินตรงไปที่หน้าประตูห้อง

" ท่านทารอนคะ ท่านช่วยตามดิฉันออกมาหน่อยคะเรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน "

" อะไรคุยตรง- "

" ...ออกมาด้วยคะ!!! "

เวโรนิก้าพูดย้ำขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับว่าอยากตายใช่ไหมถ้าไม่ออก แล้วทารอนก็เดินไปที่หน้าประตูทันทีแล้วเปิดประตูออกไป จากนั้นเวโรนิก้าก็หันมาพูดกับผมอีกครั้งด้วยใบหน้าที่ยิ้มแบบสดสัย

" องค์ชายอยู่คนเดียวสักครูนะคะ "

" อะ- อ่า "

หลังจากที่ผมตอบออกไปเวโรนิก้าก็เดินออกไปทันที

อะไรกันนะถึงต้องไปคุยกันด้านนอกห้องแบบนั้น ถ้าคิดตามสถาณการณ์มันต้องเป็นเรื่องของเราแน่ แต่ว่าถึงจะอยากฟังก็ไปฟังไม่ได้หรอก เห้อ~ ไม่มีทางเลือกนอกจากนอนรอสินะ!

ด้านนอกห้องของดรารอน์

ด้านนอกนั้นเป็นทางเดินขนาดใหญ่กว่า 10 เมตร ถูกปูเอาไว้ด้วยพรมอย่างดีสีแดง และก็ของตกปแต่งมากมายตรงทางเดิน

" อะไร? ให้ฉันออกมาแบบนี้มันหมายความว่ายังไง "

ทารอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจใส่เวโรนิก้าที่ยืนอยู่

" นี่ท่านยังไม่เข้าใจอีกงั้นเหรอ! "

" เรื่องอะไร??? "

' ให้ตายสิ! ประเทศนี้มีอัครเสนบดีแบบนี้ได้ยังไงกัน ' เวโรนิก้าคิดในใจ พร้อมกับเอามือจับหัวไปด้วยอาการเหนื่อยใจ แล้วก็ได้เริ่มพูดต่อ

" ก็พลังเวทย์ขององค์ชายไงคะ มีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 6 ธาตุ แถมยังพลังตื่นตอนแค่อายุ 2 ขวบ แล้วอีกอย่างพลังยังเพิ่มวันละ 5 - 10 จุด เอง โดยไม่ต้องใช้คริสตันเวทย์ในการฝึกด้วย ปกติการที่พลังเวทย์จะเพิ่มนักเวทย์ต้องดูดพลังจากคริสตันเพื่อให้พลังเพิ่มเรื่องนี้ท่านเคยได้ยินใช่ไหม "

" อื้ม! ก็ได้ยินมาบ้าง~ "

' ได้ยินมาบ้างเหรอ! ผู้ชายคนนี้โตมาได้ยังไงกันเนี่ยเป็นขุนนางแท้ๆ

" แล้วมันยังไง ฉันเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกันนะกับกลุ่มคนที่พลังเวทย์เพิ่มขึ้นที่ไม่ต้องดูดซับพลังเวทย์จากคริสตัน "

" เรื่องนั้นมันก็ใช่คะ แต่ว่าสำหรับเรื่องนั้นมันเป็นเพราะว่านักเวทย์พวกนั้นเป็นนักเวทย์ที่ชำนาญการณ์ อย่างน้อยๆ ก็ต้องเป็นจอมเวทย์ขั้นสูงถึงจะทำแบบนั้นได้ แล้วการเพิ่มของพลังจุดถ้าไม่ใช้คริสตันก็เพิ่มวันละไม่ถึง จุดด้วยซ้ำ "

" งั้นก็หมายความว่าดรารอน์เก่งมากนะสิ อืมๆ "

ทารอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับว่าเข้าใจ แล้วก็พยักขึ้นลงไปมา

' จบกัน! อธิบายไปมากกว่านี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ' เวโรนิก้าคิดในใจหลัจากที่ดูอาการของทารอน แล้วก็ได้พูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" งั้นเรื่องนี้เราต้องเก็บเป็นความลับก่อนนะคะ เพราะยังไงตอนนี้เพื่อความปลอดภัยขององค์ชายถ้าคนอื่นรู้ว่าองค์ชายดรารอน์มีความสามารถละก็ อันตรายแน่! กับท่านเอรีน่าก็เหมือนกันเพราะถ้าเธอรู้ว่าท่านดรารอน์ใช้พลังตื่นละก็ต้องโวยวายแน่นอน "

" เข้าใจแล้ว "

ทารอนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน จากนั้นเโรนิก้าก็เดินเข้าไปในห้องทันที แล้วทางทารอนก็มองเวโรนิก้าเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' บางที่ดรารอน์อาจจะเป็นคนที่สามารถมาเปลี่ยนสถาณะการณ์ภายในประเทศตอนนี้ก็ได้ แต่ยังไงตอนนี้ก็ยังเด็กเกินไป และฝากเอาไว้กับมหาจอมเวทย์อย่างเวโรนิก้าก็คงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด '

" เห้อ~ เจอเรื่องปวดหัวเพิ่มอีกแล้ว "

ทารอนถอนกายใจออกมาพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงพรึมพรัมคนเดียว แล้วก็เริ่มเดินออกจากหน้าทางเข้าของห้องดรารอน์ทันที โดยสีหน้าตอนนี้ของทารอนเปลี่ยนไปราวกับว่าเป็นคนละคน เป็นสีหน้าที่เย็นชาราวกับว่าแค่มองก็รู้สึกเสียวสันหลัง ต่างจากตอนที่อยู่ในห้องของดรารอน์ลิบลับ!