King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 78 ตัวเล็กตัวน้อย
" เวทย์บอลไฟ! "
หลังจากที่ผมเห็นพวกมันรอตั้งรับผม ผมก็เริ่มใช้เวทย์ไฟใส่พวกมันทันที โดยหลังจากที่เริ่มใช้ก็มีเวทย์ไฟเป็นลูกบอลขนาดใหญ่กว่า 1 เมตร นับ 100 ลูก ปรากฏออกมาด้านหลังของผมขณะที่กำลังบินอยู่กลางอากาศ
จากนั้นเวทย์ไฟของผมก็พุ่งเข้าใส่พวกกลุ่มคนสวมผ้าคลุมด้านหน้าทันที
ตูม!!!
ตูม!!!
ตูม!!!
เสียงเวทย์ไฟของผมกะทบกับพื้นดิด้าน่างอย่างต่อเนื้อง โดยพวกมันบางคนก็สามารถป้องกันเอาไว้ได้ แต่บางคนก็โดนเผาไหม้จนหายไปจากพลังทำลายของเวทย์ที่ผมใช้ไป และความร้อนมหาศาลของเวทย์ไฟก็สามารถละลายร่างได้อย่างแน่นอน
พื้นดินด้านหน้าตอนนี้เต็มไปด้วยกองไฟขนาดใหญ่ที่กำลังลุกไหม้อยู่ แต่ว่าตัวอาคารเรียนกลับไม่ได้รับความเสียหายอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะได้เวทย์ป้องกันสีม่วงปกป้องเอาไว้
เป็นเวทย์ป้องกันที่มีดีเหมือนกันนะเนี่ย ขนาดพวกคนที่มีพลังเวทย์ชั้นกลางยังโดนทำลายเกราะป้องกัน และโดนเวทย์ของเราเผ่าไปแบบง่ายๆ
แต่ว่ากลับทำอะไรเวทย์ป้องกันที่มันร่ายเอาไว้กับอาคารเรียนไม่ได้เลย!
...
....
.....
เมื่อเวลาผ่านไปสักพักไฟจากเวทย์ไฟของผมมันก็เริ่มดับลง และจำนวนของพวกมันเองก็ลงลดแบบบางตามาก ราวกับว่าหายไปมากกว่า 70% แต่มันก็แน่นอน ก็เวทย์เมื่อกี้เป็นเวทย์ที่่รุนแรงขนาดนั้น แถมยังโจมตีใส่อย่างต่อเนื้องอีก จอมเวทย์ที่มีพลังเวทย์น้อยกว่าชั้นสูงมันต้องตายหมดแน่ หึหึ!
หลังจากที่ผมเห็นจำนวนพวกมันเหลือน้อยลงมากในตอนนี้ ผมก็เริ่มลอยตัวลงไป จากนั้นก็เริ่มพุ่งเข้าใส่พวกคนสวมผ้าคลุมทีละคน โดยใช้กรงเล็บอันแหลมคมทั้งสองมือของผมแทงเข้าไปที่ร่างกายของพวกมัน
ฉวบ!
ฉับ!
ฉวบ!
อากกกกก
อากกกกกกก!!!!
ระหว่างที่ผมกำลังไล่ฆ่าพวกมันแบบที่ยังไม่ได้ตั้งตัวกันอยู่ มันก็พากันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และภายในเวลาไม่นานผมก็สามารถจัดการกับพวกมันได้ทั้งหมด
ฮูว.... เสร็จสักที!
รอบตัววของผมตอนนี้เต็มไปด้วยร่างของพวกกลุ่มชุดดำเมื่อกี้ ที่กำลังนอนเป็นศพพร้อมกับเลือดสีแดงกองขนาดใหญ่ไหลออกมา และที่ผมใช้กรงเล็บฆ่าไปเมื่อคู่ก็มีทั้งผู้ชาย และผู้หญิงที่สวมเกราะเพื่อป้องกันร่างกายกันหมดที่เป็นเกราะอย่างดี แต่ว่าถึงมันจะดีเท่าไหร่ก็เถอะ มันก็ป้องกันกรงเล็บของผมเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี
เอาละงั้นต่อไก็คงเป็นเจ้านั่นต่อ! ผมที่กำลังมองไปยังอาคารเรียยที่ถูกปกคลุมด้วยเวทย์ป้องกันสีม่วงคิดคิดในใจ แล้วก็พยามคิดหาวิธีที่จะทำลายมันขณะที่กำลังเดินตรงเข้าไปยังอาคารเรียน ขนาดความสูงประมาณ 20 เมตร ความใหญ่ก็ไม่ต้องพูดถึง เพราะมันเป็นโรงเรียนของพวกลูกขุนนาง มันก็ต้องมีความอลังการอยู่แล้ว
อืม.... เมื่อกี้เวทย์ไฟของเราที่สามารถจัดการกับพวกจอมเวทย์ชั้นกลางได้แบบสบายๆ ยังทำอะไรมันไม่ได้ ถ้างั้นก็คงต้องโจมตีแบบกายภาพน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
หลังจากที่ผมตัดสินใจได้ผมก็ใช้กรงเล็บในมือขวาฟันลงไปยังเวทย์ป้องกันด้านหน้าทันที
เคล้ง!
แกก...
หลังจากที่ผมใช้กรงเล็บฟันลงไปก็มีเสียงดังออกมาเหมือนกับเหล็กกระทบกัน และเวทย์ป้องกันมันก็มีเสียงดังออกมาค่อยๆ พร้อมกับรอยร้าวขนาดเล็กเหมือนกับกระจกแตกปรากฏออกมา ยังจุดที่ผมใช้กรงเล็บฟันลงไปเมื่อกี้
อื้ม! ได้ผลแหะแบบนี้ก็น่าจะทำลายได้ ผมรู้สึกสบายใจ หลังจากที่รู้ว่ามันสามารถโดนทำลาด้วยพลังกายภาพได้ เพราะถ้ามันทำลายไม่ได้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำลายมันยังไง
เคล้ง!
เคล้ง!
เคล้ง
แกกกก....
แกกกก.....
เพล้ง!!!!
เมื่อผมกระหน่ำใช้กรงเล็บในมือซ้ายและขวาฟันลงไปที่เวทย์ป้องกันด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดมันก็แตกออกมา โดนเสียงที่แตกออกมาเหมือนกับเสียงของกระจกแตกแบบไม่มีผิด
ด้านหน้าของผมตอนนี้ก็ปรากฏช่องขนาดใหญ่ที่มีรูปทรงคล้ายวงกลมแต่มีรอยแตกเล็กน้อยออกมาอยู่บ้าง ขนาดของมันประมาณตัวผมเข้าไปได้พอดี-
" เอ่ะ! นี่มันซ่อมแซมตัวเองได้ด้วยเหรอเนี่ย??? "
ผมร้องออกไปด้วยน้ำเสียงแปลกใจ และก็พูดพรึมพรัมต่อ ขณะสายตาทั้งสองที่กำลังมองเวทย์ป้องกัน ที่มันกำลังเชื่อมรอยแตกของมันเข้าด้วยกันแบบช้าๆ จากนั้นผมก็เริ่มเดินเข้าไปด้านในทันที ก่อนที่มันจะปิดรูของมันแล้วก็เริ่มใช้เวทย์ตรวจสอบเพื่อหาคน
รวมกันอยู่ที่เดียวแบบที่คิด!
หลังจากที่ผมใช้เวทย์ตรวจสอบหาคนด้วยการตรวจพลังเวทย์ ก็พบกลุ่มคนจำนวนมากที่ไปรวมตัวกันอยู่กลางอาคารที่เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ แต่ว่าพลังเวทย์ส่วนมากมันก็น่าจะเป็นของเด็กนักเรียนของโรงเรียนเวอร์เนียร์ เพราะพลังเวทย์น้อยมาก บางคนก็ยังไม่ถึงชั้นต่ำเลยด้วยซ้ำ และเจ้าคนที่มันมีพลังเวทย์ชั้นสูงสุดก็อยู่ในห้องที่ตรวจสอบเจอด้วย
" เอาละงั้นมาทำให้จบดีกว่า! "
จากนักเขียน. ช่วงนี้อาจจะลงช้า หรือลงน้อยหน่อยนะครับ เพราะตอนนี้กำลังทำอีบุ๊คของเรื่องที่จบแล้วลงใน MED ต้องขอโทษทุกคนด้วยครับ แต่คาดว่าอีกไม่เกิน 3 วัน ก็น่าจะเสร็จแล้วครับ
