King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 56 เริ่มการต่อสู้

ณ ด้านหน้าของหมู่บ้าน

ตอนนี้ที่ด้านนอกมีกลุ่มคนสวมชุดเกราะแล้วก็ชุดหนังสัตว์เพื่อใช้เป็นเครื่องป้องกันในการต่อสู้อยู่ 1 กลุ่ม พวกเขากำลังเดินตรงเข้ามายังทางเข้าของหมู่บ้าน โดยมีชายตัวใหญ่สวมชุดเกราะเหล็กทั่วร่างกายเห็นเพียงส่วนหัวเท่านั้นกำลังยืนอยู่ด้านหน้าของกลุ่มทั้งหมด พร้อมกับใบหน้าที่สแยะยิ้มออกมาและเขาก็ได้คิดในใจไปด้วย

' วอเตอร์เดี๋ยวฉันจะทำให้แกเสียใจที่ปฏิเสธของฉัน หึหึ! '

ซึ่งคนที่กำลังเดินนำอยู่ตอนนี้ก็คือหัวหน้าขอกลุ่มโจรหมาป่า เจค เป็นผู้ชายตัวใหญเกือบสองเมตรยืนเด่นชัดออกมาจากพวกลูกน้องที่กำลังเดินตามมาอยู่ หัวโหลน ผิวสีดำหน่อยๆ และในตอนนี้เขาก็กำลังหยุดยืนอยู่ด้านหน้าหมู่บ้านพร้อมกับคิดในใจไปด้วยอีกครั้ง ' แต่ก็น่าแปลกพวกชาวบ้านมันหายไปไหนกันหมดคนของเราที่ล้อมหมู่บ้านอยู่ก็ไม่มีใคติดต่อมาว่ามีใครหนีออกไป แล้วตอนนี้ทำไมหมู่บ้านถึงได้เงียบอย่างนี้??? '

หลังจากที่เจคคิดด้วยความสงสัยสักพักก็หันหน้ากลับไปหาพวกลูกน้องที่อยู่ด้านหลัง แล้วเริ่มตะโกนออกมา

" ฟังให้ดีถ้าเจอพวกชาวบ้าน หรือเจ้าเทเลอร์อย่าพึ่งฆ่าอย่างเด็ดขาด และเป้าหมายหลักของเราครั้งนี้ก็คือเจ้าเทเลอร์ตามหามันคนแลกพวกชาวบบ้านเอาไว้ทีหลัง- ใครที่จับตัวมันได้ข้าจะให้รางวัลอย่างงาม "

" โอววววว! "

หลังจากที่เจคหันไปพูดกับกลุ่มชายด้านหลัง จากนั้นก็มีเสียงตอบรับจากกลุ่มชายด้านหลังทันที และทุกคนก็เริ่มกระจายตัวออกโดยวิ่งเข้าไปในหมู่บ้านมิลล์คนละทิศคนละทาง

...

....

......

ณ ลานกว้างของหมู่บ้าน

เมื่อกี้ได้ยินเสียงพวกมันโห่ร้องไม่ผิดแน่! ผมยืนคิดในใจด้วยใบหน้าหนักใจแล้วก็มองพวกชายที่อยู่ด้านหน้าของผมในตอนนี้ ชายพวกนี้ก็คือคนที่ผมให้กอดอลกับเทเลอร์ไปหามา ซึ่งก็มีประมาณ 70 - 80 คน ทุกคนต่างก้กำลังถืออาวุธอยู่ในมือ แต่ว่าถึงจะเรียกมันว่าอาวุธก็เถอะมันก็เป็นเพียงแค่มีดทำอาหาร ซ่อมเสียบหญ้าหรือไม่ก็พวกขวานตัดไม้เท่านั้น

จบสิ้น!

" งั้นทุกคนที่มีอาวุธจงฟังให้ดี ก็อย่างที่รู้กันตอนนี้กลุ่มโจรหมาป่าพวกมันกำลังบุกเข้ามาและเมื่อพวกมันบุกเข้ามาทุกคนก็น่าจะรู้ดีว่าพวกมันจะทำอะไรต่อ เพราะงั้นตอนนี้พวกเราก็มีแต่ต้องสู้เท่านั้น- "

" ท่านแน่ใจนะครับท่านดรารอน์ที่จะสู้กับพวกมัน? "

เดลล์ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

" ใช่! "

" แต่พวกเราเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดานะครับ และพวกนั้นเป็นทหารรับจ้างคิดยังไงก็ไม่น่าไหว... "

" เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง หน้าที่ของพวกนายแค่ป้องกันเท่า- "

ปู๊น!!!! ปู๊น!!!! ปู๊น!!!!

ในระหว่างที่ผมกำลังจะพูดออกไปก็เกิดเสียงดังขึ้นมา เสียงที่ดังขึ้นมามันเป็นเสียงเหมือนกับว่าการส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง เมื่อได้ยินมันดังขึ้นมาผมก็หันหน้าไปยังจุดที่เสียงดังขึ้นมาทันที ตรงจุดที่ผมหันไปก็เจอกับผู้ชายสวมชุดเกราะหนักพร้อมกับในปากกำลังมีเครื่องส่งสัญญาณเป็นรูปทรงวงกลมอยู่ที่ปากของเขา และก็กำลังยิ้มอยู่ด้วยใบหน้าสะใจ

มาจนได้!

" เนสก้า! "

ผมหันไปทางเนสก้าที่ยืนอยู่ข้างๆ และพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" ค่ะ? "

" เอาคันธนูกับลูกธนูมาให้ฉัน "

ผมพูดแล้วก็ยืนมือไปทางเนสก้าที่กำลังยืนอยู่ แล้วเธอก็รีบส่งของที่ผมขอให้มาทันทีโดยเมื่อได้ธนูแล้วผมก็หันปลายของลูกศรไปทางชายที่กำลังยืนอยู่ทันที จากนั้นชายด้านหน้าของผมมันก็ยิ้มออกมาและชักดาบขนาดใหญ่ที่คาดเอวอยู่ออกมา ถึงจะรู้ว่าระยะนี้ทำอะไรมันไม่ได้ก็เถอะ แต่ก็ดีกว่าไมทำอะไรเลย และอีกอย่างต้องถ่วงเวลาเอาไว้อีกเพราะถ้าจะใช้ร่างจำแรงอูรต้องใช้ตอนที่พวกมันมารวมกันเยอะถึงจะคุ้มกับพลังที่เสียไป

ฟุบ!

เสียงของผมยิงลูกธนูออกไป ลูกธนูที่ลอยออกไปก็พุ่งตรงไปยังจุดที่ชายด้านหน้าของผมยืนอยู่ทันทีด้วยความเร็ว ตอนนี้ชายด้านหน้าของผมก็แสดงสีหน้าตกใจออกมาเล็กน้อย แต่มันก็เป็นเรื่องปกติเพราะลูกธนูที่ผมยิงไปตอนนี้มันเป็นความแรงที่แรงเหมือนผู้ใหญ่ 1 คนยิงที่เป็นผลมาจากการใช้เวทย์เสริมพลังนั่นเอง คงคิดไม่ถึงว่าแรงธนูที่เด้กยิงจะแรงขนาดนั้นละสิ เหอะ!

เคล้ง!

คิดเอาไว้แล้วต้องเป็นแบบนี้!

ผมยืนคิดด้วยหน้าตาปกติหลังจากที่ชายด้านหน้าเอาดาบที่อยู่ในมือปัดลูกศรออกไปได้อย่างง่ายได้ แต่เรื่องนี้ผมก็คิดเอาไว้ก่อนแล้ว เพราะชายที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าของผมตอนนี้ถึงจะไม่ใช้จอมเวทย์แต่ก็เป็นคนที่มีประสบการณ์ในการต่อสู้มาธนูระยะนี้มันก็ต้องทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

" ท่านดรารอน์พวกมันมาเพิ่มแล้วครับ "

เทเลอร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังของผมพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเกร็งๆ

ในตอนนี้รอบจุดที่เป็นลานของหมู่บ้านก็มีผู้ชายอาวุธครบมือ ทั้งดาบ ธนู หอกและอาวุธอีกหลายชนิดกำลังทยอยเดินกันเข้ามายังลานกว้างตอนนี้ 1 2 3.... 12 13 14 เริ่มมากันเยอะแล้ว ผมคิดในใจพร้อมมองไปมองมายังพวกชายที่กำลังเดินเข้ามาเพื่อนับจำนวนพวกมันไปด้วย

ซึ่งทั้ง 14 คนในตอนนี้มีจอมเวทย์ชั้นต่ำอยู่ 5 คน และที่เหลือก็เป็นเพียงคนปติที่ไม่สามารถใช้เวทย์ได้ งั้นก็คงถึงเวลาของเราแล้วละกวาดให้หมดครั้งเดียวไปเลย สัก 2 นาทีน่าจะเสร็จ!

เมื่อตัดสินใจได้ผมก็เริ่มเปลี่ยนร่างเป็นร่างจำแรงอสูรระดับ 2 ทันที!!!

" -นะ นั้นมันร่างจำแรงอสูร??? "

" -ดะ เด็กนั้นมันสามารถใช้ร่างจำแรงอสูรได้ยังไง อายุของมันดูยังไงก็ไม่น่าจะเกิน 5 ปี ไม่ใช่เหรอ??? "

" -แค่ร่างอสูรยังไม่เท่าไหร่แต่ว่านั้นมันเป็นอสูรชนิดไหน ข้าไม่เคยเจอมาก่อนเลย??? "

พวกกลุ่มโจรหมาป่าพากันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ด้านหน้าตอนนี้

หึหึ! จะมีสีหน้าตกใจแบบนั้นก็เป็นเรื่องปกติ เพราะถ้าคนธรรมดาอย่างพวกมันมาสู้กับเราที่อยู่ในร่างอสูรระดับ 2 แบบนี้ มันก็เหมือนเด็กสู้กับผู้ใหญ่นั่นแหละ แล้วอีกอย่างแค่จอมเวทย์ชั้นต่ำ 5 คน ทำอะไรฉันคนนี้ไม่ได้หรอก

' สุดยอด! เจ้าเด็กนี้เหมือนที่ได้ยินมาจริงๆ '

ชายสวมผ้าคลุมคิดในใจ ขณะที่กำลังมองดรารอน์ที่กำลังเปลี่ยนร่างจำแรงอสูรอยู่

" ถอย!!! ตอนนี้รีบถอยกันก่อน "

หนึ่งในกลุ่มโจรหมาป่าตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังหวาดกลัว และมันก็เริ่มวิ่งหนีทันทีแล้วคนอื่นก็มีท่าทางในแบบเดียวกัน อะไรกันเมื่อกี้ยังเดินเข้ามาด้วยใบหน้ามั่นใจกันอยู่เลย แบบนี้ก็ไม่สนุกนะสิ!

ตุ๊บ!

เสียงของผมกระโดดเข้าไปยังจุดที่พวกกลุ่มโจรหมาป่ากำลังวิ่งหนีอยู่ด้วยความเร็ว จากนั้นผมก็เิ่มใช้กรงเล็บโจมตีทันทีโดยเล็งไปยังกลางหลังของชายที่อยู่ใกล้ที่สุด

ฉวบ!