King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 55 จุดรวมตัว

ณ ลานกว้างของหมู่บ้าน

ลานกว้างของหมู่บ้านนั้นเป็นพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ ที่มีลักษณะเป็นวงกลมและบริเวณโดยรอบก็ถูกล้อมไปด้วยบ้านคน ในตอนนี้ด้านหน้าของผมเต็มไปด้วยผู้คนในหมู่บ้านหลายร้อยคน ทั้งเด็ก คนแก่ ผู้ใหญ่ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายในตอนนี้ทุกคนต่างก็มารวมตัวยังจุดแห่งนี้กันหมด

" ท่านดรารอน์เป็นเรื่องจริงใช่ไหมครับ กลุ่มโจรหมาป่าที่ท่านเทเลอร์บอกมา "

กอดอนเดินเข้ามาถามผมด้วยน้ำเสียงสงสัย พร้อมกับมองมาที่ผมด้วยแววตาจริงจัง

" แน่นอนครับ- ตอนนี้ซิคคนคุ้มกันของเทเลอร์ก็อยู่ในอาการสาหัสเพราะไปสู้กับพวกมัน คาดว่าพวกมันต้องเดินทางมาถึงหมู่บ้านแห่งนี้ภายในคืนนี้แน่!!! "

" ละ- แล้วแบบนั้นทำไมพวกเราไม่รีบหนีกันละครับ ถ้ายังอยู่แบบนี้ต่อไปก็มีแต่- "

" ก็ไม่ต่างกัน! เป้าหมายหลักของพวกกลุ่มโจรหมาป่าไม่ได้อยากมาปล้นหรือทำลายหมู่บ้านเท่านั้น แต่พวกมันต้องการตัวของเทเลอร์ แล้วก็พวกชาวบ้านไปขายเป็ทาสหนีไปตอนนี้ก็หนีพวกมันไม่พ้น แล้วอีกอย่างพื้นที่ด้านนอกช่วงกลางคืนคุณก็น่าจะรู้ดีว่ามันเป็นยังไง "

' อื้ม! ที่ท่านดรารอน์พูดออกมามันก็ถูกแบบที่พูดออกมา ด้านนอกหมู่บ้านตอนกลางคืนมันมีสัตว์อสูรอยู่เต็มไปหมด ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะหมดฤดูหนาวไปแล้วก็ตาม ' กอดอนคิดในใจหลังจากที่ได้ยินดรารอน์พูดออกมา

ตอนนี้ด้านหน้าของผมนั้นผู้คนเต็มไปด้วยความหวาดกล้ว และก็สิ้นหวัง แต่เมื่อรู้ว่ากลุ่มโจรหมาป่าที่มีชื่อเสียงทั่วอณาเขตนี้กำลังจะเดินทางมามันก็เป็นเรื่องปกติที่จะเป็นแบบนั้น ตามจริงถ้าดูจากจำนวนให้ทุกคนช่วยสู้มันก็น่าจะชนะ ถ้าคิดในแบบปกติ! แต่ว่าในกลุ่มโจรยังมีนที่มีพลังเวทย์ชั้นกลางอยู่ แถมยังมีชั้นต่ำอีก 10 คน ยังไงก็ไม่ไหว!

" หัวหน้าหมู่บ้าน "

ผมหันไปพูดกับทางกอดอนที่กำลังยืนอยู่ด้านข้างของผม แล้วเขาก็ตอบออกามาทันทีด้วยหน้าตาสงสัย

" ครับ? "

" คุณช่วยไปรวมพวกผู้ชายที่ต้องการสู้มาหน่อย พวกเราต้องสู้เท่านั้นถึงจะรอด!!! "

" เอ่ะ!- นะ- นี่ท่านจะสู้กับพวกมันจริงๆเหรอ แล้วท่านจอมเวทย์ที่เป็นอาจารย์ของท่านละ "

" ตอนนี้เธอไม่อยู่ และผมเองก็ไม่รู้เวลากลับมาของเธอด้วย "

เมื่อผมพุดออกไปหน้าตาของกอดอนตอนนี้ก็กำลังอ้าปากค้างอยู่ ด้วยใบหน้าตกใจ อะไรกันหน้าตาแบบนั้นมันหมายตวามว่ายังไง ก็รู้อยู่หรอกว่าตกใจแต่ตอนนี้มันมีเวลามาตกใจสะที่ไหน ผมคิดในใจขณะที่กำลังมองใบหน้าของกอดอล ที่กำลังอ้าปากค้างอยู่จากนั้นผมก็พูดต่อ

" รีบไปทำตามที่บอกด้วยครับ แล้วก็ให้ทุกคนหาอาวุธเท่าที่จะหาได้ด้วย!!! "

" คะ- ครับ "

กอดอนตอบออกมาแล้วก็รีบวิ่งไปทันที เอาละงั้นเราก็มาตรวจการเคลื่อนไหวของพวกมันหน่อยดีกว่า ผมคิดในใจหลังจากที่กอดอนวิ่งไป จากนั้นมก็เริ่มใช้เวทย์ตรวจสอบสายดรารอน์ทันที

....

.....

......

ในเวลานี้พวกมันยังอยู่ที่จุดเดิมอยู่ แต่ก็ดูเหมือนว่ากำลังรวมตัวกันแล้ว ถ้ามันออกเดินทางกันอีกไม่เกิน 1 ชั่วโมงพวกมันต้องเดินทางมาถึงหมู่บ้านมิลล์แน่นอน แบบนี้ชักไม่ดีแล้วสิ!

" ท่านดรารอน์ครับ ให้ข้าทำอะไรดี? "

เทเลอร์เดินเข้ามาด้านข้างผม แล้วเขาก็พูดออกมาในระหว่างที่ผมกำลังตรวจสอบอยู่ ระดับนายตอนนี้มันทำอะไรไม่ได้หรอกช่วยหลบไปแอบหน่อยเถอะ อยากจะพูดออกไปแบบนั้นแต่อย่าดีกว่า

หมอนี่คงยังไม่รู้ตัวสินะว่าพวกกลุ่มโจรหมาป่ามีเป้าหมายหลักก็คือตัวเอง-

" ท่านคิดว่าถ้าข้ายอมไปกับพวกมันพวกชาวบ้านจะปลอดภัยไหม? "

อ่าว! รู้ด้วยแหะเราคิดผิดไปได้ยังไง เหอะๆ

แต่มันก็เท่านั้นแหละ ถึงเราส่งตัวเทเลอร์ให้พวกมันไปก็มีค่าก็เท่าเดิม เพราะเป้าหมายของพวกมันในตอนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่เทเลอร์อีกแล้ว แต่ยังไงก็นับถือใจของเจ้าหมอนี่เหมือนกันแหะ ตามปกติลูกของขุนนางเวลาแบบนี้ต้องเอาคนอื่นเป็นโล่เพื่อให้ตัวเองรอดแต่หมอนี้กลับเอาตัวเองเป็นโล่แทน ใช้ได้ ใช้ได้ ...

" นายอย่าเข้าใจผิดไปถ้าตอนนี้นายไปหาพวกมันเองละก็ ชาวบ้านก็จะต้องถูกจับเอามาเป็นทาสอยู่ดี "

" งั้น- "

" ตอนนี้นายไปช่วยหัวหน้าหมู่บ้านหาคนที่พร้อมจะสู้ก่อน พวกเราจะเตรียมการตั้งรับพวกมันอยู่ที่นี้ "

" ครับ "

เทเลอร์พูดออกมาแล้วก็รีบวิ่งไปยังกลุ่มคนที่รวมตัวอยู่ทันที

ถ้าคิดตามหลักการทำสงครามตั้งรับอยู่นี้เป็นจุดที่ดีที่สุด แต่โอกาศชนะของเราตอนนี้ก็ยังน้อยอยู่ดีเพราะอย่างมากพวกผู้ชายที่สามารถสู้ได้คงมีไม่ถึง 100 คน เพราะยังมีเด็กแล้วก็ผู้หญิงอยู่อีกในจำนวนชาวบ้านทั้งหมดที่นี่ และตอนนี้เองพลังเวทย์ของเราก็ฟื้นยังไม่มากเท่าไหร่ หลังจากที่สู้กับซาราแมนเดอร์ 100 ปีนั่นไป อย่างมากคงสู้ได้ 2 - 3 นาทีในร่างจำแรงอสูรระดับ 2 เฮ้อ~ 70/30

แพ้ 70%

ชนะ 30%

" ท่านดรารอน์ครับ! "

เสียงของกอดอนพูดออกมาจากทางด้านหลังของผมด้วยน้ำเสียงดีใจ เวลาแบบนี้ทำน้ำเสียงแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง ผมคิดในใจหลังจากที่ได้ยินกอดอนพูดออกมา แล้วก็หันหลังกลับไปยังจุดที่กอดอนพูดออกมาทันที และก็พบกับคนกำลังสวมผ้าคลุมสีดำปิดเอาไว้ทั้งตัวขนาดตัวประมาณกอดอนยืนอยู่กับเขา ใครละเนี่ยให้อารมณ์น่ากลัวยังไงไม่รู้

คนที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าของผมตอนนี้เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ไม่สามารถระบุตัวตนได้ ส่วนใบหน้าเองก็ถูกปิดเอาไว้มิดชิดก็เลยมองไม่เห็น และที่สำคัญผมไม่สามารถตรวจสอบพลังของคนคนนี้ได้ด้วย

" ท่านดรารอน์ชายคนนี้บอกว่าเป็นนักผจญภัยครับ! "

นักผจญภัย? แล้วมาอยู่ที่หมู่บ้านแบบนี้นะเหรอ คิดมุมไหนมันก็น่าสงสัย เพราะหมู่บ้านนี้ไม่น่าจะมรภารกิจอะไร

" เข้าใจแล้วงั้นคุณไปหาคนอื่นได้เลย ผมขอคุยกับผู้ชายคนนี้หน่อย "

" ครับ! "

กอดอนตอนรับคำสั่งของผม แล้วก็เดินออกไปทันที แล้วในตอนนี้คนที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าของผมก็คือชายปริศนาที่ไม่รู้พลัง ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ที่แน่ๆเขาสามารถทำให้ผมรู้สึกถึงความน่ากลัวได้ซึ่งคนที่ผมเคยพบในโลกนี้ที่ทำให้กล้วได้ก็มีแค่เดฟีเรียคนเดียวเท่านั้น ชายคนนี้เป็นใครกันแน่-

" เป็นเรื่องที่แปลกจริงๆที่ให้เด็กน้อยแบบนี้มาตัดสินใจในเวลาขับขันเช่นนี้ "

ชายลึกลับผู้ออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าจะหัวเราะออกมา เสียงที่ผมได้ยินในตอนนี้เป็นเสียงของคนแก่ไม่ผิดแน่เท่านี้ก็ไม่แปลกใจแล้วที่เขามีขนาดตัวไม่ต่างจากกอดอน

" เป็นไปได้ผมก็ไม่อยากมาอยู่จุดนี้หรอก แต่ว่านะเรืื่องผมเอาไว้ก่อนเถอะ ผมอยากจะรู้แค่ว่าคุณจะช่วยพวกเราสู้กับโจรพวกนั่นไหม? "

" หึหึหึ! "

ชายลึกลับหัวเราะออกมาค่อยๆ

" ช่วยตอบคำถามด้วยครับ! "

" ท่านนี้ช่างฉลาดเกินเด็กจริงๆ การระวังตัว การวางแผนและก็การอ่านเกมส์ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นเด็กที่อายุ 3 ปี งั้นคำตอบของข้าก็คือ ช่วย... แต่ว่าข้าจะช่วยก็ต่อเมื่อถึงเวลาเท่านั้น "

เวลา? หมอนี่กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ แถมการพูดก็เหมือนจะรู้จักเราดีด้วยน่าสงสัย แต่ว่าตอนนี้ถึงจะน่าสงสัยก็เถอะความปลอดภัยของทุกคนและชีวิตของเราต้องมาก่อน ถึงจะสงสัยทั้งเรื่องที่พูดและเรื่องพลังที่ตรวจสอบไม่ได้ แต่ทางเลือกของเราตอนนี้มันก็มีทางเดียวเท่านั้น ก็คือต้องยอมรับสิ่งที่เขาพูดออกมาเพราะเราตอนนี้ไม่มีสิทธิ์ต่อรองอะไรทั้งนั้น

" ตกลงครับ! "