King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 43 เรื่องที่ต้องเจอ

" สิ่งที่ต้องพูดถึงเลยก็คือความปลอดภัยของเธอ เพราะปกติคนที่อายุครบ 10 ปี จะสามารถดูดซับได้ 100 จุด ของพลังเวทย์ในคริสตันที่เป็นธาตุเดียวกับตัวเองถึงจะปลอดภัย แต่เธอตอนนี้อายุ 6 ปี ฉันเองก็รับประกันไม่ได้ว่าเธอสามารถดูดซับได้เท่าไหร่อาจจะ 50 - 60 จุด/วัน และถ้าเกิดดูดซับเกินละก็เธอก็จะตาย- ถ้ายอมรับข้อนี้ได้เธอก็สามารถมีพลังเพิ่มขึ้นได้ และหาเงินได้อย่างมากมายชนิดที่ว่าแม่ของเธอจะได้อยู่แบบขุนนางเลยละ"

หลังจากที่ผมพูดออกไปเนสก้าก็ทำสีหน้าคิดหนักทันที แต่ถึงเธอจะทำสีหน้าคิดหนักแบบนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะการตัดสินใจนี้มันเกี่ยวกับชีวิตของเธอโดยตรงเป็นใครก็ต้องคิดหนักกันทั้งนั้นแหละ การดูดซับคริสตันเวทย์มันทำให้สามารถแข็งแกร่งได้ก็จริงอยู่ แต่สำหรับพวกเด็กอัจฉริยะมันก็ต้องเสี่ยงไปด้วยเมื่อไม่มีอะไรยืนยันแน่นอนว่าอายุก่อน 10 ปี จะสามารถดูดซับได้เท่าไหร่

ตัวเรามันก็แค่โชคดีที่ได้โอทารอสเข้ามาอยู่ในร่าง ถ้าไม่อย่างนั้นพลังก็คงไม่เพิ่มเร็วขนาดนี้หรอก!

" ฉันจะทำคะ! "

เนสก้าพูดออกมาด้วยใบหน้าตัดสินใจได้ อื้ม! ถ้าเจ้าตัวบอกจะทำแบบนี้เราเองก็สบายใจเหมือนกัน

" ตกลง งั้นพวกเราก็ไปล่าสัตว์อสูรกันเถอะ "

" ค่ะ! "

4 ชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่ผมออกมาล่าพวกสัตว์อสูร ในตอนนี้ผมก็ได้ตามเป้าทั้งหมด 10 ชิ้น/วันที่กำหนดเอาไว้แล้ว และในตอนนี้ผมก็กำลังยืนมองเนสก้าที่กำลังเจาะเอาคริสตันออกมาจากสัตว์อสูร ซาราแมนเดอร์ธาตุไฟอยู่ ผมมองไปก็คิดในใจไปด้วยความแปลกใจ เพราะตอนนี้เธอมีความชะนาญเพิ่มขึ้นมากทั้งๆ ที่พึ่งสอนไปเมื่อวานแท้ๆ คงต้องพูดว่าสมแล้วที่ป็นเด็กอัจฉริยะที่พลังเวทย์ตื่นขึ้นมาก่อน 4 ปี ได้อย่างเต็มปากได้เลยการเรียนรู้ของเธอเร็วมาก

" วันนี้เราได้ธาตุอะไรบ้าง? "

" สักครูนะคะ "

ผมถามออกไปขณะที่มองเธออยู่ แล้วเธอก็รีบตอบออกมาจากนั้นก็รีบก้มหัวดูคริสตันที่อยู่ในถุงคาาดเอวของเธอทันที

" ...ทั้งหมดก็ ธาตุไฟ 4 น้ำ 3 ลม 3 เท่านี้คะ "

" อ่า "

วันนี้ก็ไม่มีธาตุแสงหรือธาตุความมืดตามเคย ตอนนี้คริสตันสองธาตุนี้ในสต็อกของเรามันก็ใกล้จะหมดแล้ว และอีกอย่างโซฟีก็ไม่อยู่แล้วด้วยไม่รู้จะเอาเงินไปซื้อคริสตันจากใครเลย เฮ้อ~

" ถ้างั้นเอาคริสตันไฟออกมา 1 ชิ้น ฉันจะสอนเธอในการดูดซับพลังจากมัน "

" ค่ะ "

เนสก้ารีบตอบออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ จากนั้นก้รีบหยิบคริสตันธาตุไฟออกมาจากถุงทันที

" ฉันจะสอนแค่พอเป็นก่อนนะเพราะเธอต้องไปดูดซับพลังจากคริสตันต่อเองที่บ้าน ส่วนเหตุผลก็เพราะว่าที่นี้มันอันตรายเกินไป"

" ค่ะ "

" งั้นก่อนอื่นที่คิดถึงพลังในร่างกายของเธอ แล้วก็คิดถึงพลังในคริสตันจนสามารถสัมผัสทั้งสองจุดพลังได้แล้วก็พูดมา "

เมื่อผมพูดออกไปเนสก้าก็เริ่มหลับตาทั้งสองลงทันทีเพื่อทำสมาธิ ตามจริงการดูดซับคริสตันมันก็ไม่ได้ง่ายแบบที่ผมพูดไปหรอก เพราะขนาดผมยังต้องใช้เวลาตั้งนานกว่าจะจับเคล็ดได้ แต่เรื่องนั้นพอจับได้แล้วขั้นตอนต่อมามันก็เป็นเองนั่นแหละ มันเป็นเหมือนกับธรรมชาติไปเลยเมื่อสามารถสัมผัสพลังเวทย์ในคริสตันได้ คล้ายๆกับการหายใจของคนี่สามารถเป็นได้เอง

5 นาทีต่อมา

ตอนนี้เนสก้าที่กำลังนั่งทำหน้าเหงื่อตกเหมือนกับอารมณ์เสียอยู่ มันก็เป็นเรื่องปกติละนะสำหรับครั้งแรกถึงเธอจะเป็นคนที่พลังเวทย์ตื่นขึ้นมามันก็ไม่ได้ฟันธงว่าเธอจะมีความสามารถเรื่องของการฝึกเวทย์ งั้นเอาไว้สอยในหมู่บ้านก้แล้วกัน ถ้าเสียเวลานานกว่านี้เดี๋ยวจะอันตรายตอนล่ากระตายเอา ตอนนี้ก็ช่วงบ่ายแล้วด้วย-

" ได้แล้วคะ! "

เนสก้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ ขณะที่เธอกำลังหลับตาอยู่พร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มออกมาแบบดีใจ โอ้ว! สัมผัสได้จริงๆด้วย แบบนี้สิถึงน่าสอนหน่อย หึหึ!

" ถ้างั้นก็เริ่มดึงพลังในคริสตันเข้าร่างกายของเธอได้เลย "

" ค่ะ "

เท่านี้ก็เรียบร้อย ตอนนี้เธอก็สามารถดูดซับคริสตันได้แล้วถ้าดูดวับตามที่เรากำหนดเอาไว้ละก้อีกประมาณ 5 เดือน เธอก็น่าจะเริ่มใช้เวทย์ได้แล้ว เพราะพลังน่าจะเข้าไปอยู่ในช่วงจอมเวทย์ชั้นต่ำและเมื่อถึงตอนนั้นก็ใหเธอช่วยสู้ได้สบายๆ

" งั้นเมื่อทำเป็นแล้วก็พอก่อน พวกเราต้องไปล่ากระตายกันอีกเธอค่อยไปดูดซับต่อที่บ้านก็แล้วกัน "

งึก! งึก!

หลังจากที่ผมพูดออกไปเนสก้าก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่พยักห้าขึ้นมาไปมาแทนจากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นมา จากนั้นก็เริ่มเก็บคริสตันธาตุไฟเข้ากระเป๋าไป เท่านี้เรื่องของเนสก้าก้เรียบร้อยแล้ว งั้นต่อไปก็เป็นการล่ากระต่าย!!!

" เวทย์ตรวจสอบสายดรารอน์ "

ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงค่อยๆ เพื่อใช้เวทย์ตรวจสอบตำแหน่งของกระตาย ซึ่งการหาสัตว์ตัวเล็กอย่างกระตายั้นผมต้องเพิ่มพลังเวทย์ให้ละเอียดกว่าการตรวจสอบหาตำแหน่งของหมูป่ามาก เพราะมันตัวเล็ก!

...

....

.....

หายากแบบที่คิดเอาไว้จริงๆ ขนาดหาไกลประมาณ 3 กิโลยังไม่เจอพวกกระต่ายสักตัว เปลี่ยนความคิดดีไหมที่จะล่าพวกมันเนี่ย! ถ้าเอาหมู่ป่าป่านนี้ก็คงได้กลับหมู่บ้านไปแล้ว เฮ้อ~

เจอแล้ว!

แต่ถึงจะเจอก็เถอะมันก็ยังไกลไปอยู่ดี ระยะทางตั้ง 5 กิโลเมตร เดินไปมันก็กินเวลาเท่าไหร่แล้ว แถมยังห่างจากหมู่บ้านมากเกินไปมันเสี่ยงด้วยอย่าเลยดีกว่า สงสัยวันนี้คงต้องยอมตัดใจจากเจ้ากระต่ายแล้วละ

" ไม่ไหว ไม่ไหว "

" เป็นอะไรคะ? "

ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ แล้วก็ส่ายหัวไปมาอย่างช้าๆ จากนั้นเนสก้าก็รีบถามออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงสงสัยในท่าทางและน้ำเสียงของผมที่แสดออกไป

" กระต่ายนะสิมันอยู่ไกลเกินไป รู้สึกว่าวันนี้ต้องตัดใจจากมันแล้วละ- "

ฟุบ ฟุบ ฟุบ

เอ่ะ!

มันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง??? ในระหว่างที่ผมกำลังพูดอยู่และมองไปที่เนสก้าอยู่ ที่ด้านหลังของเธอประมาณ 10 เมตรก็มีกระตาย 1 ตัว ขนปุยสีขาวหางเป็นป้อมตาสีแดงกระโดดผ่านสายตาของผมไปอย่างช้าๆ นี่วิชาตรวจสอบสายดรารอน์ของเรามันมีปัญหาอะไร หลังจากที่ผมทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นกระต่ายอยู่กระโดดอยู่ เนสก้าก็หันไปมองด้านหลังของเธอทันที แล้วเมื่นกระต่ายเธอก็พูดออกมาพร้อมกับชี้นิ้วไปยังกระต่ายที่กำลังกระโดดอยู่ด้วยน้ำเสียงตกใจที่ดังมาก

" ท่านดรารอน์นั่นไงคะ!!! "

เมื่อเนสก้าพูดออกมา ไม่สิ! จะเรียกว่าพูดมันก็ยังไงอยู่เรียกว่าตะโกนเลยง่ายเกว่าเยอะ เพราะหลังจากที่เธอพูดออกมากระต่าตัวนั้นมันก็เริ่มกระโดดหนีทันทีด้วยความเร็ว ให้ตายสิ! ถึงตอนนี้ยังสงสัยเรื่องพลังตรวจสอบอยู่ก็เถอะ แต่ตอนนี้ช่างมันก่อนเพราะโอกาศเจอมันแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ตกตามมันไปก่อน!

" ตามมันไปเร็ว! "

" ค่ะ "

จากนั้นผมก็เนสก้าก้เริ่มวิ่งตามมกระต่ายที่มันกำลังกระโดดหนีทันที โดยในระหว่างที่ผมกำลังตามมันไปผมก็ใช้เวทย์ตรวจสอบสายดรารอน์ไปด้วย แต่ผลที่ออกมามันก็เหมือนเดิม ถึงตอนนี้กำลังเห็นมันกระโดด ยอง ยอง ด้านหน้าก็ตามแต่ก็ยังสัมผัสถึงตัวตนของมันไม่ได้เลย ทั้งเรื่องของพลังและความร้อน เหมือนกับมันสามารถลองหนได้แต่พอมันหยุดกระโดดผมก็สามารถสัมผัสถึงตัวตนของมันได้ทันที

นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย? เดี๋ยวตรวจได้ เดี๋ยวตรวจไม่ได้ เป็นแค่กระต่ายมันมีความสามารถขนาดนั้นเลยหรือยังไง หรือว่ามันมีวิธีลบตัวตนของมันแบบพวกนักฆ่า แต่นี่มันเป็นแค่กรต่ายนะ กระต่ายมันจะมีความสามารถแบบนั้นได้ยังไง???

...

....

.....

หลังจากที่ผมวิ่งไล่ตามกระต่ายตัวที่วิ่งหนีผมมาสักพัก มันก็หยุดลงจากนั้นผมก็ชูมือซ้ายขึ้นททันทีเพื่อให้เนสก้าที่อยู่ด้านหลังของผมหยุด แล้วก็หันไปพูดกับเธอ

" เอาธนูมา "

" คะ- ค่ะ... o_o! "

เกล็ดความรู้ : เรื่องหมู่บ้านมิลล์

หมู่บ้านมิลล์นั่นในสมัยก่อนเคยเป็นเขตของป่าใหญ่ท่เต็มไปด้วยสัตว์อสูร แต่ด้วยการบุกเบิกของขุนนางเจ้าของพื้นที่ ที่ส่งพวกทหารมาจัดการกับพวกสัตว์อสูรโดยรอบพื้นที่ที่เป็นหมู่บ้าน ซึ่งการจัดการของทหารตอนนั้นก็ไล่พวกสัตว์อสูรไปได้หมด แต่เมื่อเวลาผ่านไปพวกสัตว์อสูรก้เริ่มเข้ามากันใหม่ แต่ที่เขามาจะเป็นพวกสัตว์อสูรระดับต่ำเท่านั้น เพราะพวกมันไม่มีทางเลือกเลยต้องเข้้ามาหาอาหารใกล้หมู่บ้าน ถึงจะยังกลัวการกว้าดล้างของมนุษย์ในครั้งนั้นอยู่ก็ตามแต่ก้เพราะไม่มีทางเลือกพวกมันเลยต้องมา ส่วนพวกสัตว์อสูรระดับกลางหรือระดับสูงพวกมันก็เลือกที่จะไม่เข้าใกล้มนุษย์เพื่อความปลอดภัยของพวกมัน เพราะแบบนี้ดรารอน์เลยเจอแต่สัตว์อสูรระดับต่ำบริเวณรอบหมู่บ้าน และพยามไม่ออกไปไกลหมู่บ้านั่นเอง!