King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 40 ขาดสารอาหาร

เช้าวันต่อมา

วันนี้ก็เป็นอีก 1 วันที่เดฟีเรียยังไม่กลับมา ตัวผมก็กำลังนั่งกินขนมปังกับเนยทาน้ำตาลที่กินทุกวันในตอนเช้า ภายในห้องกินอาหารของบ้านหลังนี้ ที่บริเวณปล่องไฟมีกองไฟกำลังลุกไหม้อยู่ในเตากองใหญ่เพื่อให้ความอบอุ่น เห้อ~ รู้สึกคิดถึงอาหารฝีมือเซฟทำอาหารที่วังเลยจริงๆ ในหมู่บ้านแห่งนี้ถึงมีเงินเท่าไห่รมันก็ซื้อของอร่อยกินได้ยากเพราะมันเป็นหมูบ้านของขาวบ้าน ที่มีเงินซื้ออาหารกันแค่ไม่เท่าไหร่เท่านั้น ก็เลยมีแต่อาหารลดต้นทุนราคาปะหยัด แถมพวกอาหารสดเราเองก็ยังเด็กเกินไปหยิบจับอะไรมาทำก็ไม่สะดวกมันก็เลยต้องทำให้มานั่งกินแต่ขนมปังแบบนี้ในมืกเช้า

วันนี้รู้สึกขาดสารอาหารจริงๆ

หมับ!

งับ งับ งับ ่~ ่

ตัวผมที่ไม่มีทางเลือกก็นั่งกินขนมปังต่อไปแบบทำเหมือนมันอร่อย แล้วก็คิดถึงพวกซุปเนื้อ ซุปไก่ ซุปเห็ดที่อุ่นๆ ไปด้วย ยังไงมือเย็นวันนี้ก็ลองไปที่ร้านอาหารหน่อยก็แล้วกัน ถึงจะไม่ได้คาดหวังอะไรมากก็เถอะว่าจะมีอาหารอร่อยไหม แต่ว่าอย่างน้อยมันอาจบรรเทาอารมณ์คิดถึงอาหารอร่อยๆ ของเราได้บ้างนั่นแหละ เฮ้อ~

...

.....

.......

10 นาทีต่อมา

หลังจากที่ผมกินอาหารเสร็จผมก็เดินออกมานอกบ้านทันที และด้านนอกบ้านของผมตอนนี้ก็เจอกับเนสก้ากำลังยืนรออยู่โดยเธอหันหลังเข้ามาทางบ้านของผม แล้วเอาหลังของเธอพิงกับกำแพงบ้านเอาไว้ และก็เอาเท้าของเธอเขี่ยหิมะด้านหน้าไปมา

" อยากกินเนื้อจัง~ "

เนสก้าพูดออกมาพลางเอาเท้าของเธอเล่นหิมะด้านหน้าอยู่ ด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

" ฉันก็อยากกินเหมือนกัน! "

" เอ่ะ ทะ- ท่านดรารอน์! o__o! "

เนสก้าร้องออกมาด้วยน้ำเสียตกใจหลังจากที่ผมพูดออกไป แล้วเธอก็เริ่มพูดต่อด้วยน้ำเสียงลุกลี้ลุกลน รู้สึกว่าเนสก้าเองก็อยากกินเหมือนกันสินะ แต่ปัญหาของเธอนั้นต่างจากเราเพราะเธอไม่มีเงินซื้อ แต่เรากลับไม่มีคนทำ!

" ถ้างั้นวันนี้ฉันจะเลี้ยงอาหารพวกเนื้ย่างเธอก็แล้วกัน ถ้าวันนี้ได้ตามเป๋าที่กำหนดเอาไว้ "

" เท่าไหร่คะ!!! "

เนสก้ารีบถามออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับยิ้มออกมาด้วย ถ้าถามว่าเท่าไหร่มันก็ตอบยากแหะ?

" คริสตัน 10 แล้วก้กระต่ายสัก 10 ตัว ก็น่าจะพอไหว เพราะวันนี้ฉันจะเอาพวกกระต่ายไปเข้ากองทุนเนื้อของหมู่บ้านด้วย! "

" เห้อ~ "

อะไรถอนหายใจแบบนั้นมันหมาความว่ายังไง หลังจากที่ผมบอกจำนวนออกไปเนสก้าเธอก็ถอนหายใจออกมาทันที ด้วยท่าทางเหมือนกับว่าถอดใจ จากนั้นเธอก็พูดออกมาต่อโดยส่ายหัวไปมาช้าๆ

" แบบนั้นไม่ไหวหรอกคะ ฉันได้ยินมาว่าพวกกระต่ายมันจับยากแบบสุดๆ แถมเรื่องกับดักเองพวกมันก็หลบเก่งกันด้วยถ้าไม่ใช่คนเก่งๆ แล้วละก็มันยาากมากเลยที่จะจับพวกมันได้ "

นี่เธอกำลังดูถูกความสามารถของฉันอยู่งั้นเหรอ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร อยากจะพูดออกไปแบบนั้นจริงๆ แต่ผมก็ไม่ได้พูดออกไป อันที่จริงมันก็ถูกแบบที่เธอบอกมา เพราะผมเคยคิดที่จะล่าพวกมันอยู่ 1 ครั้ง แต่ด้วยขวานศึกอาวุธคู่ใจของผมต้องบอกเลยว่าหมดหวังแบบสุดๆ

ส่วนสาเหตุมันก็เป็นแบบที่เนสก้าพูดมา เพราะกระตายมันวิ่งเร็ว แถมยังหลบกับดักเก่งและอีกอย่าง เรื่องการระวังตัวของพวกมันดีแบบสุดๆ แต่ว่าเพราะมันล่ายากราคาเนื้อของพวกมันก็เลยแพงมากด้วยเช่นกัน 1 ตัวราคาก็อยู่ประมาณ 50 - 60 เหรียญทองแดงเข้าไปแล้ว และทางแก้ผมเองก็คิดเอาไว้แล้วเหมือนกันในการที่จะล่าพวกมัน หึหึ!

" เรื่องการล่ากระตายเTอไม่ต้องเนห่วง ฉันหาทางแก้เอาไว้แล้ว "

ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงมีแผน แล้วผมก็ยิ้มออกไปด้วยรอยยิ้มแบบมีนัย

" สมแล้วที่เป็นท่านดรารอน์! "

" งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ "

" ค่ะ! "

หลังจากนั้นผมก็เริ่มเดินออกมทาจากบ้านทันที ส่วนเนสก้าก้เดินตามหลังของผมมาด้วยใบหน้ากำลังดีใจอย่างมาก แต่ในระหว่างที่ผมกำลังเดินอยู่นั้น เสียงของเนสก้าก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ แล้วก็ชี้นิ้วไปอีกทางที่ผมกำลังเดินไปอยู่

" ท่านดรารอน์คะ ทางนั้นไม่ใช่ทางออกของหมูบ้านนะคะ- ทางออกอยู่ทางนั้น "

" พวกเราไม่ได้จะออกไปเลยสักหน่อย "

เนสก้าที่ได้ยินคำตอบของผมเธอก็เอียงคอลงเล้กน้อย แล้วก็กระพริบดวงตาไปมาด้วยความสงสัย จากนั้นเธอก็ถามออกมา

" แล้วพวกเรากำลังจะไปไหนกันคะ "

" ร้านขายอาวุธ!!! "

เกล็ดความรู้ : เรื่องกระต่าย!

กระตายในโลกเดเชียนั้นเป็นกระตายตัวประมาณ 20 - 30 เซน ส่วนน้ำหนักต่อตัวก็อยู่ประมาณ 0.5 - 0.8 กิโลกรัม แต่พอแลออกเหลือแต่เนื้อที่สามารถกินได้ ก็เหลือเพียงครึ่งนึงของน้ำหนักตอนแรกเท่านั้น เพราแบบนี้มันเลยเรียกได้ว่าแพงมากสำหรับคนธรรมดาในเรื่องราคาของมัน แต่รสชาติเนื้อของมันก็อร่อยสมกับราคาเหมือนกัน !