King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 3 ทารอน

ติง ติง ติง!!!

ถึงเวลาแล้วสินะ! เสียงที่ดังขึ้นมาตอนนี้เป็นเสียงที่ดังขึ้นมาของทุกวันเวลาบ่ายสามของทุกวัน มันเป็นเสียงของระฆังขนาดใหญ่ที่ดังออกมาทั้งหมด 3 ครั้ง และภายใน 1 วัน เสียงนี้มันจะดังแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

ตามจริงผมก็ยังสงสัยกับเสียงนี้อยู่นั้นแหละทำไมมันถึงได้ดังครั้งเดียว แต่ว่ามันก็ถามใครไม่ได้เพราะผมยังแค่ 2 ขวบ อยู่เลย ถ้าสงสัย หรือถามอะไรมากไปมันจะผิดดสังเกตุได้ เพราะตั้งแต่ผมรู้ว่าตัวเองเป็นองค์ชาย ดรารอน์ โรล์ เดฟีเกียร์ ผมก็ได้ตัดสินใจไปแล้วว่า ผมต้องออกจากวัง! และไปใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดาให้ได้ แต่เรื่องนั้นผมก็ไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่เพราะยังไงตอนนี้ผมก็คือองค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย แถมเชื้อพระวงศ์ที่นี้นับผู้หญิงเป็นผู้สืบทอดบัลลังค์ด้วยแบบนั้นผมก็แค่ ทำตัวไม่เด่น เก่งไม่มากแต่ก็เก่งอยู่เพื่อไม่เห็นเป็นจุดสนใจ หรือไม่โดนกำจัดทิ้งไปก่อนเพราะไร้ความสามารถ และเมื่อเวลามาถึง ผมก็จะออกจากวังแห่งนี้ทันที !

" ดรารอน์แม่ไปก่อนน่า~ ถึงเวลาทำงานของแม่แล้ว "

เอรีน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียง และแววตากำลังเศร่้าพร้อมกับใช้มือของเธอลบลงที่หัวของผมไปมาแบบค่อยๆ

อื้ม! รีบไปได้แล้ว เธอมาไม่กี่ชั่วโมงเหมือนกันฉันอยู่ในสนามรบเลย อุ้มบ้างละ! จับโยนขึ้นฟ้าบ้าง! เหนือยจะตายอยู่แล้ว หลังจากที่เธอลูบหัวผมเสร็จเธอก็เดินออกไปจากห้องทันที แล้วเมื่อเอรีน่าเดินออกไปเวโรนิก้าก็พูดขึ้นมาทันที

" ทำไมองค์ราชาถึงได้เรียกท่านเอรีน่าไปทุกวันเลยน่า~ คิดแบบนั้นไหมคะท่านดรารอน์? "

นี่เธอกำลังถามคำถามแบบไหนกับเด็กสองขวบกันเนี่ย มาพูดเรื่องพวกนี้กับเด็กที่อายุแค่สองขวบเนี่ยนะ เหอะๆ งั้นก็ตอบไปหน่อยก็แล้วก็

" แว... อะ... แชะ! "

" ใช้แล้วคะ! องค์ชายพูดถูกแล้ว "

เอ่ะ! จริงดิ นี่เมื่อกี้เข้าใจด้วยเหรอว่าเราพูดอะไรออกไป ขนาดตัวเรายังไม่เข้าใจเลย ผมคิดด้วยความแปลกใจ หลังจากที่เวโรนิก้าตอบกลับมาด้วยท่าทางที่เหมือนกับว่า ผมพูดเรื่องอะไรที่มันถูกต้องออกไป

จากนั้นผมก็เริ่มอ่านหนังต่อ

...

....

.....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มาแล้วสินะ! ระหว่างที่ผมกำลังอ่านหนังสืออยู่เสียงเคาะห์ประตูก็ดังขึ้นมา 3 ครั้ง หลังจากที่แม่ผมออกไปได้ประมาณ 2 ชั่วโมง

" ว่าไงหลานลุง~ "

ชายรูปร่างสมส่วนที่มีร่างกายไม่ใหญ่มากเท่าไหร่ ผมสีเหลืองทองความยางพอประมาณเหมือนกับขุนนางทั่วไป ผิวสีขาวออกไปทางสีไข่หน่อยๆ สวมชุดสีดำคาดด้วยรวดลายสีขาวที่ใหญ่กว่าขนาดตัวเล็กน้อยพูดออกมาจากทางด้านหน้าประตูเมื่อเขาเปิดประตูเข้ามา ชายคนนี้ก็คือลุงของผมเองชื่อว่า ทารอน และเขาก็ยังดำรงตำแหน่งอัครเสนาบของประเทศนี้อีกด้วย

" ไม่ได้นะคะท่านทารอน! เดี๋ยวถ้าเกิดท่านเอรีน่ามาเห็นเข้าว่าท่านมาที่นี้อีกละก็.... "

เสียงของเวโรนิก้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักใจ เมื่อทารอนเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้อง แล้วทารอนก็ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แบบใบหน้าจริงจัง

" ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก ฉันคำนวณเอาไว้แล้ว อีก 2 ชั่วโมง น้องสาวของฉันจะไม่ออกจากห้องขององค์ราชาอย่างแน่นอน! "

" ตะ-แต่ว่า.... "

" เชื่อใจฉันสิเธอก็รู้ว่าฉันเป็นใคร! มันก็ต้องมีบ้างละที่ฉันจะมาผ่อนคล้ายจากงานด้วยการมาเล่นกับหลานของตัวเอง จริงไหม? "

ทานรอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกครั้ง แล้วก็ชูนิ้วโป้งจากมือด้านซ้ายขึ้นมาด้วยความมั่นใจ เชื่อใจบ้านนายสิ! ผ่อนคลายของนายมันจะผ่อนคลายทุกวันเลยหรือไง!

ทารอนคนนี้เขาเป็นลุงที่เรียกได้ว่าติดผมอย่างมาก เพราะทุกวันหลังจากที่แม่ไม่อยู่เขาก็จะมาเล่นกับผมตลอดบางครั้งผมก็คิดว่าประเทศนี้รอดมาถึงทุกวันนี้ได้ยังไงที่มีอัครเสนาบแบบนี้ เพราะตัวตนที่เรียกว่าอัครเสนาบนั้น ก็คือตัวแทนของราชาแทบทุกอย่างที่ต้องจัดการบริหารจัดการประเทศ

แต่เวลาทำงานของเขา 1 ใน 3 ก็เอามาอยู่กับผมสะหมดแล้ว เหอะๆ

" ......ก็ได้คะถ้าท่านทารอนพูดขนาดนั้น "

เธอก็อย่าไปยอมง่ายขนาดนั้นสิ! เมื่อกี้ยังห้ามเพราะกลัวแม่ของฉันด่าอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ผมคิดในใจหลังจากที่เวโรนิก้าโดนทารอนหลอกสำเร็จ แต่ก็ช่วยไม่ได้ มันก็เป็นแบบนี้ทุกรอบนั้นแหละ

" งั้นก็ตามนี้! "

เมื่อทารอนได้รับอนุญาตจากเวโรนิก้าเสร็จเข้าก็เดินเข้ามาหาผมทันที แล้วก็ใช้มือทั้งสองข้างล้วงเข้าไปในเสื้อคลุมขนาดใหญ่ของเขาพร้อมกับทำสีหน้ายิ้มแบบมีนัยออกมา เห้อ~ จะเอาออกมาก็เอาออกมา หน้าแบบนั้นถ้าพวกอัศวินมาเห็นคงโดนฟันทันทีแล้วละ มาทำสีหน้าแบบนั้นกับองค์ชายอายุ 2 ปี และนี่แหละที่เป็นสาเหตุที่แม่ของผมไม่ให้ทารอนเข้ามาหาผม เพราะสิ่งที่เข้ากำลังจะเอาออกมาก็คือ หนังสือ!