King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 26 การต่อสู้
ฟุบ!
ตุบ!
เสียงเท้าทั้งสองข้างของผมสัมผัสลงกับพื้นดินด้านหน้าแบบค่อยๆ พร้อมกับด้ามของขวานศึกที่ผมกำลังถืออยู่สัมผัสลงไปที่พื้นเหมือนกัน ทันใดนั้นซาลาแมนเดอร์ธาตุไฟมันก็หันมองมาทางผมทันที
ซาลาแมนเดอร์ด้านหน้าของผมตอนนี้เป็นสัตว์อสูรระดับต่ำ ตัวคล้ายกับกิ่งก่า แต่ขนาดตัวใหญ่กว่ามาก ขนาดตัวขอมันพอๆ กับขนาดตัวของผม ความยาวก็ประมาณ 1 - 1.2 เมตร บนร่างกลายปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่มีหนามงอกออกมาจากผิว หนามที่งอกออกมาก็เป็นหนามสีแดง ที่แสดงให้รู้ว่ามันคือสัตว์อสูรธาตุไฟ
ตอนนี้มันกำลังแลบลิ้นออกมา แล้วก็เอากลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว และส่วนห่างของมันตอนนี้ก็กำลังตั้งขึ้นมา การที่ห่างของมันตั้งออกมาแบบนี้ก็หมายความว่ามันเตรียมตัวพร้อมสู้เต็มที่แล้ว งั้นมันก็คงไม่มีทางเลือกแล้วละ ยังไงก็ต้องจัดการมมัน ถ้าอย่างงั้นตอนนี้ก็ใช้เวทย์เสริมกำลังเอาไวก่อน เพราะเราไม่รู้ว่าแรงตอนนี้ของเราสามารถทำอะไรมันได้หรือป่าว หรือถ้ามีอันตตรายเกิดขึ้นเดฟีเรียก็คงเข้ามาช่วยเองนั่นแหละ!
" เสริมกำลัง "
เมื่อผมพูดออกมาก็มีวงเวทย์ปรากฏด้านบนหัวของผม แล้วมันก็สไลด์ลงจากส่วนหัวลงไปยังสุดปลายเท้าทั้งสองข้าง จากนั้นผมก็เอาปลายของขวานชี้ไปทางซาราแมนเดอร์ที่อยู่ด้านหน้าทันที ซึ่งปลายที่ผมชี้ไปมีเหล็กคล้ายกับหอกติดเอาไว้อยู่
' โห่ว! ใช้เวทย์เสริมกำลังเพื่อลบจุดอ่อนเรื่องแรงตัวเองสินะ ฉลาดมาก! ' เดฟีเรียที่ดูเหตุการณ์อยู่คิดในใจขณะมองไปด้านล่างเพื่อดูการต่อสู้ของดรารอน์อยู่
" แวก!!! "
ซาราแมนเดอร์ร้องออกมา แล้วมันก็พุ่งตัวเข้ามาทางผมทันที โดยทางที่พุ่งเข้ามาเป็นเส้นตรงเข้ามาทางผม และด้วยขาทั้งสี่ข้างของมันทำให้ความเร็วที่มันพุ่งเข้ามาเร็วมาก นี่มันไม่ได้กลัวอาวุธที่เรากำลังชี้ไปทางมันเลยหรือยังไง???
ในระหว่างที่มมันกำลังพุ่งเข้ามา ผมก็ใช้ปลายขวานศึกที่ชี้ไปทางมันอยู่ แทงไปที่ส่วนหัวของมันทันที
เคร้ง!!!
เสียงดังออกมาหลังจากที่ผมแทงลงไป ผลจากแรงปะทะกันทำให้ตัวผมสั่นเล็กน้อยเพราะแรงสะเทือน เพราะที่ผมแทงเข้าไปเมื่อกี้ มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่า แทงลงไปโดนเหล็กไม่มีผิด ว่าแล้วทำไมมันถึงได้กล้าเข้ามา มันเองก็มั่นใจในการป้องกันของตัวเองมันกันนี่เอง ผมคิดในใจหลังจากที่รับแรงสั่นสะเทือนมา แล้วด้านหน้าของผมตอนนี้เจ้าซาราแมนเดอร์มันก็กำลังอ้าปากค้างเอาไว้อยู่ และดูเหมือนว่ากำลังมีไฟออกมาจากปากมัน
เหอะ! คิดว่าเวทย์ไฟจะทำอะไรฉันได้หรือยังไง
" เวทย์กำแพงน้ำ "
เมื่อผมพุดออกมาไปด้านของผมตอนนี้ก็ปรากฏน้ำสีฟ้าเป็นรูปสี่เหลี่ยนป้องกันด้านหน้าของผมเอาไว้อยู่
ตูม!!!
เสียงไฟจากปากของมันปะทะเข้ากับเวทย์กำแพงน้ำของผมที่สร้างขึ้นมาเมื่อกี้ ทำให้เกิดไอน้ำสีข่าวปกคลุมไปทั่วรอบตัวของผม ถึงจะเป็นสัตว์อสูรชั้นต่ำแล้วอายุไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าโดนท่าพ่นไฟเมื่อกี้ของมันไปละก็ ตัวเราเองก็คงจะอาการหนักเหมือนกัน
ฟุบ!
ฟุบ!
ในระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่ก็ได้เกิดเสียงเหมือนว่ามีอะไรวิ่งวนรอบตัวของผมอยู่ออกมา จากนั้นก็มีห่างโผ่ลออกมาจากกลุ่มไอน้ำรอบตัวของผมทางด้านหลัง
เคร้ง!
เสียงห่างที่โผ่ลออกมาปะทะเข้ากับขวานศึกของผม ที่เอาตั้งเป็นโล่ป้องกันเอาไว้ มั่วแต่คิดเรื่องพลังจนลืมไปเลยว่ามันสัมผัสกลิ่นได้ดีกว่าการมองเห็น เพราะงั้นไอน้ำพวกนนี้แทบไม่มีผลอะไรกับมันเลย ในการต่อสู้ ชิ!!! เกือบไปแล้ว
" เวทย์ลม "
ฟูม!!!
หลังจากที่ผมใช้เวทย์ลมไอน้ำรอบตัวในตอนนี้มันก็กระจายหายไปทันที แล้วตอนนี้ผมก็เห็นตัวของซาลาแมนเดอร์ที่โจมตีผมอย่างชัดเจน
" เวทย์น้ำบอลน้ำ "
ผมพูดออกไป แล้วก็ยืนมือซ้ายออกไปทางมัน จากนั้นก็มีน้ำเป็นลูกวงกลมขนาดเท่าหัวคนปรากฏออกมาจากมือของผม พุ่งตรงไปที่มันทันที
ตูม!!!
เสียงเวทย์บอลน้ำของมันโดนเข้าที่กลางตัวของมันอย่างจัง ทำให้ตัวมันลอยไปไกลกว่า 5 เมตร พร้อมกับลอยแผลขนาดใหญ่ที่เจาะทะลุเกร็ดของมัน แล้วมันก็นอนแน่นิ่งไปทันที ฮูว... จบแล้วสินะ! ถ้างั้นก็ไปเอาคริสตันเวทย์ที่อยู่ในหัวมันออกมาก่อนดีกว่า ไม่งั้นคริสตันอาจจะเสียก่อน
การเก็บคริสตันเวทย์นั่นมันก็จริงอยู่ที่มันจะไม่มีวันสลาย แต่ว่ามันจะต่างกันถ้ามันยังอยู่ในร่างของสัตว์อสูรที่ตายไปแล้ว เพราะภาใน 5 - 30 นาที ถ้าเราไม่เอามันออกมาละก็ มันจะเสียทันที หรือก็คือไม่สามารถใช้ดูดซับได้ ส่วนระยะเวลาก่อนที่มันจะเสียก็อยู่ตามขนาดตัวและขนาดอายุของมัน ซึ่งตัวที่นอนอยู่ด้านหน้าของผมตอนนี้อายุแค่หลัก 10 ปี ยังไงมันก็เสียเร็วอย่างแน่นอน
...
.....
.......
เมื่อผมเดินถึงจุดที่มันนอนอยู่ ผมก็ใช้ขวานศึกด้านใหญ่สับลงไปที่กลางคอของมันทันที
ฉับ!
เอ่ะ! ขาดง่ายจัง ตอนนี้คอที่มันโดนผมสับลงไปมันขาดทันทีเพียงการฟันของผม 1 ครั้งเท่านั้น สงสัยส่วนที่แข็งแรงคงมีแค่ส่วนหัวกับส่วนหางละมั้ง แต่ในหนังสือที่เราอ่านมาก็บอกเอาไว้ว่ามันมีเกล็ดแข็งทั้งตัวไม่ใช่เหรอ??? แต่ก็ช่างมันเถอะ ยังไงตอนนี้ก้เอาคริสตันออกมาก่อนดีกว่า
" หยุดก่อน!!! "
ในระหว่างที่ผมกำลังง้างแขนทั้งสองเตรียมสับลงไปที่หัวของมันที่หลุดออกมาอีกครั้ง เสียงของเดฟีเรียก็ตะโกนออกมาจากด้านหลังของผมด้วยน้ำเสียงที่ดังมาก และตัวผมก็หันกลับไปทางเธอ ด้วยหน้าตาสงสัยพร้อมกับพูดออกไปด้วย
" ครับ? "
" ไม่ต้องมา [ครับ] เลย นั่นนายกำลังจะทำอะไร "
" ก็กำลังจะเอาคริสตันเวทย์จากมันไงครับ ถ้าปล่อยเอาไว้เดี๋ยวมันก็เสีย จะเหนื่อยป่าวเอา "
เดฟีเรียถามออกมา แล้วเธอก็ชี้นิ้วมาที่ขวานของผมที่กำลัง้างเอาไว้อยู่ จากนั้นผมก็ตอบเธอกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติ และเธอก็ถอนหายใจออกมา พร้อมกับบ่ลพรึมพรัมออกมาด้วย
" เห้อ~ เด็กบ้าอะไรที่มันสามารถฆ่าสัตว์อสูรได้ด้วยตัวคนเดียวกัน แถมกำลังจะเอาคริสตันเวทย์ออกมาด้วยตัวเองแบบนั้นอีก "
ฉันได้ยินนะ! และอีกอย่างคนที่บอกให้ฉันมาจัดการมันก็เธอเองไม่ใช่หรือยังไง จะมาบ่ลพรึมพรัมอะไรตอนนี้ เหอะๅ
" ปล่อยมันไปอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าทำแบบนั้นนายมีหวังเขาหมู่บ้านไม่ได้พอดี รู้ไหมว่าการเอาคริสตันเวทย์ออกมาจากตัวมัน ต้องทำยังไงบ้าง "
หมู่บ้านเหรอ?
" ก็เอาออกมาจากหัวของมัน ส่วนมากคริสตันมันจะอยู่ใกล้ๆ กับส่วนสมองของสัตว์อสูรใช่ไหมครับ
' เจ้าเด็กนี้มันรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน เราว่าตัวเราไม่เคยสอนด้วยนะ ' เดฟีเรียคิดในใจหลังจากที่ได้ยินดรารอน์ตอบออกมา
" งั้นก็ตามสบายเลย และก็เอาเสื้อผ้าเอาไว้เปลี่ยนด้วย "
เดฟีเรียพูดออกมา แล้วก็ล้วงมือลงไปในเวทย์มิติของเธอด้านหน้า จากนั้นก็โยนถุงวงกลมขนาดไม่ใหญ่มากมาทางผม
ฟุบ!
ผมใช้มือทั้งสองข้างรับเอาไว้ แล้วก็เปิดดูของด้านในทันที ก็เจอกับชุดเสื้อพาของคนธรรมดาทั่วไปใส่เอาไว้อยู่ นี่คงเตรียมเอาไว้ให้เราตอนไปที่หมู่บ้านที่เธอบอกสินะ! จากนั้นผมก็วางถุงเสื้อผ้าลง แล้วก็เริ่มจัดการกับหัวของซาราแมนเดอร์ทันที
...
.....
.......
เมื่อผมจัดการอะไรเสร็จ รวบถึงการเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เดฟีเรียสงมาให็ด้วย เสื้อที่ผมใส่อยู่ตอนนี้เป็นเสื้อที่ใส่แล้วรู้สึกสากตัวมาก กางเกงเองก็ต้องเป็นการเกงมัดให้พอดีกับเอว แต่แบบนี้มันก็รู้สึกดีไปอีกแบบเหมือนกัน นั่นก็เพราว่า รู้สึกได้เลยว่ากาใช้ชีวิตแสนธรรมดาของผมมันกำลังเริ่มเข้าใกล้มาแล้ว ชักอยากจะรู้แล้วสิ ว่าหมู่บ้านที่เธอพูดถึงมันเป็นหมู่บ้านแบบไหน !!!!
