King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 2 หนึ่งปีผ่านไป
" สือ.. ซื่อ "
" ไม่ได้นะคะองค์ชาย ถ้าฉันเอาให้เดียวท่านแม่ของท่าน "
เวโรนิก้าตอบออกมาด้วยน้ำเสียงปฏิเสธแบบใจแข็ง แต่มือของเธอกลับกำลังยืนหนังสือ 1 เล่มมาให้ผม ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงนอน ด้วยท่าทางกระอักกระอ่วมใจอย่างมาก เหอะ! ปากบอกไม่ได้แต่การกระทำของเธอมันคนลอย่างกันเลยไม่ใช่หรือยังไง
' ไม่ไหวถึงท่าน เอรีน่า จะบอกเราว่าอย่าเอามันให้องค์ชายก็เถอะ แต่เราสู้ความน่ารักขนาดนี้ไม่ไหวหรอก ! ' เวโรนิก้าคิดในใจขณะที่ยื่นหนังสือไปอยู่
ตัวผมเมื่อเห็นเวโรนิก้ายืนหนังสือมาให้ผมก็ใช้มือทั้งสองข้างรับเอาไว้ทันที เห้อ~ วันนี้เป็นหนังสือเกี่ยวกับมอนเตอร์อีกแล้วเหรอ แต่ก็ช่างเถอะยังไงมันก็เป็นความรู้ให้กับเราได้
ตอนนี้หลังจากที่ผมเกิดใหม่มันก็ได้ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว ทำหใ้ตอนนี้ผมมีอายุอยู่ที่ 2 ปี ช่วงเวลา 1 ปี ที่ผมกลายเป็นเด็กทารกเรียกได้เลยว่าเหมือนตกนรกทั้งเป็น เพราะทั้งวันได้แต่นอน แล้วก็นอนเท่านั้น ส่วนชื่อชองผมในโลกใหม่แห่งนี้ก็คือ ดรารอน์ โรล์ เดฟีเกียร์ เป็นองค์ชายลำดับที่ 5 ของอณาจักร เมซัส เพศชาย
ส่วนแม่ของผมก็ชื่อว่า เอรีน่า สโลน วิลเทอร์่ เธอเป็นภรรยาคนที่ 5 ของราชา ดิวนีสัน โรล์ เดฟีเกียร์ หรือจะเรียกอีกชื่อก็คือ เดฟีเกียร์ที่ 3 แห่งอณาจักร เมซัส นั่นเอง
ส่วนข้อมูลอย่างอื่นผมก็ยังไม่รู้มากนักเกี่ยวกับพวกราชวงศ์อะไรพวกนี้ เพราะทั้งชื่อแล้วก็หน้าตาผมยังไม่เคยเห็นเลย เคยเห็นเพียงแค่แม่ของผมเท่านั้นที่จะมาอยู่กบผมวันละประมาณ 4 - 5 ชั่วโมง แล้วก็ต้องออกไปเพื่อทำหน้าที่ของภรรยา ซึ่งในส่วนนี้ผมขอไม่พูดถึงก็แล้วกัน เพราะก็น่าจะรู้ดีอยู่ว่ามันเป็นเพราะอะไร
แต่เรื่องพวกนี้ช่างมันเถอะมาดูเรื่องที่อยู่ตรงหน้ากีกว่า นั้นก็คือ หนังสือ กว่าผมจะมาถึงจุดนี้เรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่ยากมากเพราะกว่าจะได้หนังสือของโลกนี้มาเพื่อศึกษาหาความรู้ กว่าจะอ่านออก และกว่าจะได้อ่านหนังสือที่มีปรโยชน์จริงๆ มันก็เล่นผมเสียเวลาไปหลายเดือนเหมือนกัน
ในตอนแรกก็ได้แต่พวกหนังสือรูปสัตว์มาอ่าน แต่เมื่อเวลาผ่านไปผมก็เริ่มแสดงอาการไม่พอใจแล้วพูดคำว่าหนังสือแบบไม่ชัด เวโรนิก้า ก็เอาหนังสืออย่างงอื่นมาให้แทน ทำให้ความรู้ของผมกับโลกนี้มันก็มีอยู่มากพอสมควรเหมือนกันแล้ว
อันดับแรกต้องพูดถึงเรื่องอณาจักรภายในโลกแห่งนี้กันก่อน เท่าทีผมรู้มาโลกนี้มีชีว่า เดเชีย มีอณาจักรอยู่ทั้งหมด 5 อณาจักร และแบ่งออกเป็นทั้งหมด 3 เผ่าพันธ์ 1.มนุษย์ 2.เอลล์ 3.ภูต ซึ่งอณาจักรของมนุษย์แบ่งออกเป็น อณษจักรเมซัส อณาจักรทาซัส และอณาจักรทอซัส
บางที่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมต้องแบ่งแยกกันขนาดนนี้ทั้งๆ ที่ชื่อของอณาจักรมันก็แทบจะเหมือนกันอยู่แล้ว ถ้าเป็นผมโลกเก่าคงตีร่วมอณาจักรมนุษย์ให้เป็นหนึ่งกันไปแล้ว แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะยังไงตอนนี้ผมก็ไม่มีความคิดที่จะทำเรื่องไร้สาระพันนั้นแล้ว
ทางด้านของอณาจักรเอลล์ก็มืชื่อว่า เอรันการ์ด ซึ่งข้อมูลเองผมก็มีไม่มากแต่เอาเป็นว่าเผ่าเอลล์ถนัดในเรื่องของการใช้เวทย์มนต์อย่างมาก ส่วนอณาจักรของภูตก็มีชื่อว่า สเฟียร์เบอร์ ตรงส่วนนี้เองผมก็ยังไม่ได้ศึกษามากเหมือนกันด้วยปัจจัยหลายต่อหลายอย่าง ให้ตายสิ! อยากเดินไปอ่านหนังสือเองตอนนี้จริงๆ แต่ตัวผมตอนนี้แค่เดินออกจากห้องยังทำไม่ได้เลย เพราะกฏราชวงศ์งี่เง่าพวกนี้ที่ [ ต้องอายุครบ 3 ขวบ จึงจะสามารถออกนอกห้องของตัวเองได้
กฏบ้าบ่อแบบนี้ผมละอยากรู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนตั้งมันขึ้นมา
เอ่ะ! ใกล้ถึงเวลาแล้วนี่น่า ผมที่กำลังอ่านหนังสืออยู่มองไปที่นาฬิกาที่อยู่กลางห้อง แล้วก็รีบเก็บหนังสือทันทีเพราะถึงเวลา เอรีน่าแม่ของผมจะมาหาแล้ว
เอื่ยด!!!
เสียงของคนเปิดประตุไม้เข้ามาในห้องด้วยอาการเร่งรีบ เพราะขนาดประตูไม้ที่ทำมาอย่างดียังเสียงดังขนาดนั้นต้องเป็นแรงเปิดประตูที่มหาศาลอย่างแน่นอน แต่ผมก็ชินแล้วละกับเรื่องพวกนี้!
" ทะ- ท่านเอรีน่า "
เวโรนิก้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แบบว่ากำลังกลัวอะไอยู่
' แย่แล้ว เรายังไม่ได้เก็บหนังสือขององค์ชายเลย ' เวโรนิก้าคิดในใจขณะที่มองเอรีน่ากำลังเปิดประตุเข้ามา แล้วก็มองไปทางดรารอน์ที่อยู่ด้านหลังของตนด้วยแววตาร้อนรน ' เอ่ะ! หนังสือหายไปไหน???
หน้าของเวโรนิก้าตอนนนี้ที่กำลังมองมาทางผมแค่เห็นก็รู้แล้ว ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่นี่เองก็เป็นเรื่องสำคัญสำหรับผมเหมือนกัน ผมเลยเก็บหนังสือซ้อนเอาไว้ใต้เตียงเรียบร้อยไปตั้งแต่รู้ว่าถึงเวลาแล้ว เพราะถ้าเธอโดนแม่ของผมด่าเรื่องหนังสืออีกคงไม่กล้าเอามันมาให้ผมอ่านอีกแน่
ฟุบ!!!
เสียงของเอรีน่าใช้มือทั้งสองข้างของเธออุ้มตัวของผมเอาไปในอ้อมกอด แล้วก็เอาหน้าของเธอถูกับหน้าของผมไปมาแบบค่อยๆ แต่ก็รุนแรงกับผมที่ร่างกายเล็กจิ๋วตอนนี้มาก
" ดรารอน์ของแม่เป็นไงบ้างจ่ะ นอนสบายดีไหม? คิดถึงแม่ไหม? ได้จับของรูปร่างประหลาดสี่เหลี่ยมจากเวโรนิก้าไหม? "
นี่เธอกำลังหวังอะไรกับคำพูดของเด็กสองขวบกันละเนี่ย เด็กบ้าอะไรมันจะไปตอบขนาดนั้น แล้วไอคำถามสุดท้ายมันแปลกไปมากเลยนะกำลังจะพูดให้ฉันกลัวหนังสือใช่ไหม!!!! เห้อ~ วันนี้เล่นด้วยหน่อยก็แล้วกัน
" มะ... ม๊า ระ... ระ,,,, รักพี่ฟุด "
นี่แหละอาวุธของผมตอนนี้ หึหึ! หลังจากที่ผมพูดออกไปเอรีน่าก็หยุดเอาหน้าไถกับหน้าของผมทันที แล้วก็ทำหน้าตาเหมือนกับกำลังจะร้องไห้ออกมา และยิ้มออกมาพร้อมกันเหมือนกับว่ากำลังดีใจมากอยู่
มองมาอีกกี่รอบก็คิดว่าเธอเป็นคนที่สวยมากจริงๆ ผมสีเหลืองทองเป็นประกายยาวถึงหลังส่วนกลาง ตรงสวยงาม เรียกได้ว่าไม่มีผมแตกปรายให้เห็นเลย ผิวสีขาวที่ออกไปทางสีไข่หน่อยๆ แววตากลมโตทั้งสงข้าง แล้วก็มีนัยตาสีแดงราวกับว่าสีของเลือด และก็หน้าอกขนาดใหญ่ที่เกินมาตฐาน
เข้าใจดีเลยทำไมองค์ราชาดิวนีสันถึงได้เรียกเธอไปบ่อยขนาดนนี้ ไอราชาหื่นกลาม!!!
