ตอนที่ 369+370 ตบสามครั้ง
ประตูห้องผ่าตัดห้องแรกถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน เจียงเหยายืนอยู่ที่นั่นเพื่อฟังทุกอย่างที่เธอพูด เห็นได้ชัดว่าเธอหมดแรงแล้ แต่เธอมองดูผู้หญิงที่ร้องไห้เหมือนเด็กงอแง
“เพราะงั้น ชีวิตของพี่ชายคุณมีค่าต่อการช่วยชีวิต แต่ชีวิตของลู่ชิงสีไม่เป็นอย่างนั้นเหรอ?” เจียงเหยาเดินไปทางผู้หญิงคนนั้นและเห็นเอกสารในมือของเธอ เธอหยิบมันขึ้นมาอ่าน เธอก็รู้ว่านี่เป็นแบบฟอร์มยินยอมให้การผ่าตัด
“ลู่ชิงสีกำลังจะตาย เขาจะตายมันสำคัญอะไรล่ะ? พี่ชายของฉันต่างหาก” คุณหลินไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเป็นใคร เธอเอาแต่คร่ำครวญว่าพี่ชายของเธอถูกเลือกปฏิบัติและได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม
เธอไม่เคยคิดมากอ่นเลยว่าเธอจะถูกตบหน้าอย่างแรงเพราะสิ่งที่เธอพูดออกไป
เพียะ!
เจียงเหยายกมือขึ้นและตบลงไปอย่างแรง “นี่สำหรับพี่ชายของคุณ ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย แต่คุณยังจะมาคร่ำครวญและบ่นอยู่ได้”
เพียะ!
“นี่สำหรับสามีฉัน!” เจียงเหยาโกรธมาก “ฟังให้ดี ชีวิตของสามีฉันมีค่าพอ ๆ กับชีวิตพี่ชายของคุณ! คนที่บาดเจ็บสาหัสที่สุดคือคนแรกที่ถูกส่งกลับมา โดยเฉพาะในตอนที่มีเฮลิคอปเตอร์เพียงลำเดียว! ถ้าวันนี้สถานการณ์ไม่เหมือนเดิม สามีของฉันก็คงทำแบบเดียวกัน!”
เพียะ!
“นี่สำหรับหมอ! คุณไม่เคารพชีวิตของผู้อื่น รู้แต่วิธีคร่ำครวญและไร้ประโยชน์ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำให้เสียเวลาอันมีค่าในการช่วยชีวิตคน? จะร้องไห้แค่ไหนก็ได้ แต่มันไม่มีทางได้ขาของพี่คุณคืนมาหรอกนะ”
ร่างกายของเจียงเหยาสั่นสะเทือนอย่างกะทันหัน โชคดีที่โจวเหวยฉีกำลังเฝ้าดูเธออยู่ด้านข้าง เขาจับเธออย่างรวดเร็วก่อนที่เธอจะล้มลง
“เจียงเหยา เกิดอะไรขึ้น? พี่ลู่เป็นยังไงบ้าง” เขาถาม
หลังจากใช้พลังทั้งหมดไปกับการตบสามครั้ง เจียงเหยารู้สึกอ่อนแอและพูดเบา ๆ เมื่อถูกต่อ ทำให้นางหลินหยุดร้องไห้คร่ำครวญได้อย่างน่าทึ่งและนิ่งเงียบ
“ตรวจสอบให้ดีนะคะ ว่าไม่มีใครเข้าไปในห้องผ่าตัดหมายเลขหนึ่ง พี่ลู่ของคุณปลอดภัยแล้ว” เจียงเหยาไม่รู้ว่าการดำเนินการเกินขีดจำกัดของเธอนั้นเหนื่อยมาก สิ่งที่เธอต้องการจะทำในตอนนี้คือการหาที่พักและนอนลง
“ได้ ฉันจะเฝ้าประตูอยู่ที่นี่” โจวเหวยฉีพยักนห้า
เจียงเหยายอมรับเขาและยิ้มให้กับกลุ่มคนที่ตกใจกับคำพูดที่เธอพูดออกมา ก่อนที่เธอจะหันกายเข้าไปในห้องผ่าตัดหมายเลขสาม
ลู่ชิงสียังคงอยู่ในห้องแลปของระบบการแพทย์ ในกรณีที่มีใครพบว่าร่างกายของเขาหายไปอย่างกะทันหัน ทำให้เธอต้องแน่ใจก่อนว่าจะไม่มีใครเข้าไปในห้อง เมื่อได้ยินคำสัญญาของโจวเหวยฉี เจียงเหยาก็เชื่อใจเขา
“คุณนายลู่ คุณเข้ามาไม่ได้นะคะ” พยาบาลจำเจียงเหยาได้ และพยายามห้ามไม่ให้เธอเข้ามา
เจียงเหยามองไปที่พยาบาล ที่ค่อย ๆ ถอยห่างจากเธอและเดินไปที่โต๊ะผ่าตัด
ในขณะนี้ แพทย์สองสามคนกำลังดูรายงานการประเมิน พยายามพิจารณาว่าจะทำการตัดขาอย่างไรให้ดีที่สุด พวกเขายังปลอบโยนผู้พันหลินด้วย โดยรู้ดีว่าการตัดขาเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ยากมากสำหรับทหาร เมื่อได้ยินความโกลาหลจากภายนอก พวกเขาก็รู้สึกหงุดหงิดใจที่ได้พบกับสมาชิกในครอบครัวที่ไม่มีเหตุผลและไม่ยอมลงชื่อในแบบฟอร์มให้ความยินยอมในการผ่าตัด
__
ตอนที่ 370 การเดิมพัน
“ส่งแบบฟอร์มมาให้ฉัน ฉันจะเซ็นเอง” พันเอกหลินไม่รู้ว่าเจียงเหยาเข้ามาในห้องแล้ว เขาได้ยินการสนทนาของหมอพร้อมกับความโกลาหลที่เกิดจากเสียงคร่ำครวญของน้องสาว ถ้าไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บของเขา เขาจะไล่คุณหลินออกจากโรงพยาบาลเป็นการส่วนตัว
ไม่ได้พูดถึงวิธีที่ลู่ชิงสีบังกระสุนให้กับเขา หากชีวิตของลู่ชิงสีตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง เขาจะผ่านความพยายามในการช่วยเหลืออย่างไม่ลังเลเพื่อลู่ชิงสีได้รับการช่วยเหลือก่อน เขารู้ว่าลู่ชิงสีก็คงทำเช่นเดียวให้กับเขา
หมอมองหน้ากันหลังจากได้ยินคำขอของผู้พันหลิน แต่ว่ามีนโยบายของโรงพยาบาลที่ห้ามผู้ห่วยเป็นคนลงนามในแบบฟอร์มยินยอมด้วยตัวเอง
“ไม่จำเป็นต้องเซ็นหรอกคะ ทุกคนออกไปได้แล้ว ฉันจะจัดการเอง” เจียงเหยาหยิบรายงานการประเมินจากหมดและเริ่มอ่าน
ไม่ใช่การพูดเกินจริงที่บอกว่าขาซ้ายของพันเอกหลินได้รับบาดเจ็บสาหัส จากรายงานการประเมิน เจียงเหยาเดาว่าพันเอกหลินถูกศัตรูจับและถูกทรมานอย่างไร้มนุษยธรรม กระดูกทั้งหมดที่ขาซ้ายของเขาหักด้วยวัตถุไม่มีคม กระดูกหักทีละชิ้น รวมไปถึงกระดูกสะบ้าหัวเข่าของเขาก็อยู่ในสภาพที่แตกหัก
เจียงเหยาไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้พันหลินสามารถอดทนกับความน่ากลัวได้อย่างไรเมื่อสองวันก่อนที่จะได้รับความช่วยเหลือและส่งกลับบ้าน
ก่อนการผ่าตัด เขายังต้องรับมือกับน้องสาวที่น่ารำคาญและต้องเซ็นชื่อในแบบฟอร์มยินยอมให้ตัดขาด้วยตัวเอง ถือเป็นสิ่งไม่คาดฝันครั้งใหญ่สำหรับผู้พันหลิน
“คุณนายลู่นี่ห้องผ่าตัดนะครับ ออกไปก่อนครับ” หมอได้ตระหนักถึงการปรากฏตัวของเจียงเหยา เมื่อเห็นว่าเธอดึงรายงานการประเมินคนไข้ออกมาดู พวกเขาหงุดหงิดและรำคาญอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากอ่านรายงานและอนุญาตให้ผู้ดูแลระบบสแกนหาขั้นตอนการผ่าตัด เธอก็ส่งรายงานกลับไปให้หมอที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด
“ฉันบอกว่าฉันจะจัดการผ่าตัดให้เขา ได้โปรดออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ พวกคุณไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่” เจียงเหยาโกรธเคืองกับหมอหล่านี้ที่ยอมแพ้กับอาการของสามีเธอ เธอรู้ว่ามันไม่มีเหตุผลที่จะคิดแบบนั้น แต่มันก็ช่วยไม่ได้
ผู้ชายที่ถูกหมอทิ้งคือผู้ชายของเธอ สามีของเธอ คนที่เธอรักมากที่สุด
“คุณนายลู่ เลิกเล่นตลกได้แล้วครับ!” หัวหน้าศัลยแพทย์จัองไปที่ผู้หญิงคนนั้น “เรายังไม่รู้ว่าการผ่าตัดจะราบรื่นหรือเปล่า คุณจะทำอะไรได้บ้าง?”
เจียงเหยาไม่ตอบแต่เอามือสอดเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเธอ จากนั้นเธอก็มองไปที่หมดที่ดูถูกและมองมาที่เธอ
เธอแบมือออกเผยให้เห็นกระสุนที่เปื้อนเลือดสองนัดในฝ่ามือของเธอ
“ฉันเอาสิ่งนี้ออกจากร่างกายสามีของฉัน ฉันผ่าตัดเอง คนที่พวกคุณยอมแพ้ในการช่วยชีวิต” เจียงเหยายิ้มและหันไปหาผู้พันหลิน “ผู้พันหลินคะ หมอกลุ่มนี้ต้องการตัดขาของคุณเพื่อช่วยชีวิตคุณ ถ้าจะเสี่ยงและรักษาขาไว้ ก็ขอให้เชื่อใจฉันดูไหมคะ?”