ตอนที่ 367+368 มีชีวิตต่อไป

เธอจะเป็นม่ายตลอดชีวิตที่เหลือของเธออย่างนั้นเหรอ? นั่นอาจเป็นการเห็นแก่ตัวและโหดร้ายเกินไปสำหรับหญิงสาวคนหนึ่ง

นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ลู่ชิงสีมีชีวิตอยู่ในสถานการณ์ที่ดีที่สุดที่พวกเขาจะมีได้

“พี่เหลียง” เฉินซวีเหยาเดินไปทางเหลียงเยวื่อจือ เขาสงบได้มากกว่าโจวเหวยฉี และเขารู้ว่าการตายของลู่ชิงสีจะทำให้เหลียงเยวื่อจือเจ็บหนักแค่ไหน

เมื่อคิดดูแล้ว ลู่ชิงสีไปปฏิบัติภารกิจนี้ก็เพื่อช่วยนายพลเหลียง ถ้าจะบอกว่านายผลเหลียงทำให้ลู่ชิงสีต้องมานอนอยู่ในห้องผ่าตัดแห่งนี้ก็ไม่ผิดอะไร

ตอนนี้นายพลเหลียงได้รับการช่วยชีวิตได้สำเร็จแล้ว และน่าจะกลับบ้านได้เร็ว ๆ นี้ ครอบครัวเหลียงจะกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกในไม่ช้า แต่ครอบครัวลู่ไม่ใช่แบบนั้น

เป็นการแลกเปลี่ยนโดยใช้ชีวิตของคน

ถ้านายพลเหลียงรู้ว่าลู่ชิงสีตาย เขาจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต

“พี่เหลียง ครั้งนี้เราเชื่อใจเจียงเหยาเถอะ” เฉินซวีเหยากล่าว “เธออายุน้อยแต่ก็สงบและเป็นผู้ใหญ่มาก ฉันเชื่อว่าเธอไม่ทำอะไรโง่ ๆ เพื่อสร้างปัญหาให้คนอื่นหรอก”

โจวเหวยฉีหันไปทางประตูและแนบหูเพื่อพยายามฟังว่าเกิดอะไรขึ้นภายในห้อง เขาพึมพำ “ปกติหมอเขาไม่ต้องการผู้ช่วยสักสองสามคนระหว่างผ่าตัดหรอกเหรอ? เธอจะทำทั้งหมดเองได้ไหม?”

“ถ้าเธอไม่พูด แสดงว่าเธอไม่ต้องการผู้ช่วย” เฉยซวีเหยาเกาหัวของเขา

“หมอคนอื่นจากไปซะหมด ถึงแม้ว่าเธอต้องการความช่วยเหลือก็ไม่ใครสามารถช่วยได้ ถ้าผ่าตัดเสร็จและประสบความสำเร็จนะ ฉันจะรื้อโรงพยาบาลนี้ทิ้งไปซะ!” โจวเหวยฉีหันหลังให้กับประตูและเฝ้าต่อไป

ดานข้าง กู้ฮ่าวอวี้เริ่มบอกเหลียงเยวื่อจือเกี่ยวกับสิ่งที่โจวเหวยฉีเห็นเมื่อวันก่อน

ในขั้นต้น พวกเขาวางแผนกันว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับเหลียงเยวื่อจือ เพราะเจียงเหยาทำของเธอเองอย่างเงียบ ๆ แต่ตอนนี้เหลียงเยวื่อจือจำเปนต้องรู้เรื่องราวทั้งหมดจะดีกว่า

เป็นเจียงเหยาที่ช่วยย่าเหลียง และตอนนี้ลู่ชิงสีกำลังนอนหมดสติเพราะนายพลเหลียง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตระกูลเหลียงก็ติดหนี้พวกเขา เรื่องนี้เหลียงเยวื่อจือมีสิทธิ์ที่จะรับรู้

กู้ฮ่าวอวี้ยังเตือนเหลียงเยวื่อจือว่า ครอบครัวเหลียงเป็นหนี้ครอบครัวลู่มาก

เวลาดูเหมือนจะช้าลงสำหรับคนที่รออยู่ข้างนอกอย่างใจจดใจจ่อ นับตั้งแต่เจียงเหยาเริ่มดำเนินการก็ผ่านมาสองชั่วโมงและใกล้เช้าแล้ว

“เรามีคนไข้อีกคน! เตรียมห้องผ่าตัดหมายเลขสาม!” เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากบันได ตามด้วยการปรากฏตัวของฝูงคนกลุ่มเล็ก ๆ

__

ตอนที่ 368 กล้าดียังไง

ห้างผ่าตัดหมายเลขสามคือห้องที่ถัดจากห้องที่เจียงเหยาอยู่ในตอนนี้ ห้องนี้ถูกเตรียมไว้ไม่นานสำหรับการมาถึงของผู้พันหลิน

เขามาถึงหลังจากลู่ชิงสีมาได้พักหนึ่งแล้ว เพราะเขาถูกส่งกลับมาในภายหลัง อย่างไรก็ตาม เขาอยู่ในสภาพที่ดีขึ้นมากเมื่อมาถึง

แม้ว่าเขาจะถูกหามบนเปล แต่ใบหน้าของเขาค่อนข้างปราศจากเลือด

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผู้พันหลินปลอดภัย ขาซ้ายของเขาบิดเป็นมุมที่น่ากลัว หญิงสาวอายุยี่สิบปลาย ๆ เดินตามเปลหามนั้นมาด้วย เธอสะอื้นไห้ตลอดทาง และเรียกพี่ชายของเธอ เธอเป็นน้องสาวของพันเอกหลิน

ใบหน้าของผู้พันหลินซีดราวกับกระดาษ ก่อนเข้าห้องผ่าตัด เขาเห็นเหลียงเยวื่อจือร่วมกับคนอื่น ๆ สองสามคน จึงขอให้หมอหยุด เขาถมออกมาว่า “ลู่ชิงสีเป็นอย่างไรบ้าง?”

“พี่ ไม่ต้องถามอะไรแล้ว ได้ยินไหม หมอบอกว่าเราเสียเวลามามากแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องของคนอื่น เข้าห้องผ่าตัดเร็วเข้า!” คุณหลินคอยกระตุ้นให้หมอพาพี่ชายของเขาเข้าไปในห้องผ่าตัด เธอดึงเสื้อคลุมของหมอและขอร้องเขา “หมอคะ ได้โปรด ทำให้ดีที่สุด ชะตากรรมของขาพี่เขา อยู่ในมือของหมอแล้ว”

“คุณผู้หญิงครับ พวกเราจะทำให้ดีที่สุด ปล่อยมือก่อนเถอะครับ เราจะได้ไม่เสียเวลา” หมอดึงเสื้อคลุมของเขาออกจากมือของเธออย่างหงุดหงิด ผู้หญิงคนนี้ร้องไห้ตลดทางที่ทำการตรวจ จนทำให้หมอรำคาญอย่างมาก

“ฝากเขาไว้กับหมอเถอะครับ” เหลียงเยวื่อจือเดินเข้ามาและดึงคุณหลินออกไป เขาถามอย่างเย็นชา “นางหลินอยู่ไหนครับ”

“เธอมาถึงแล้ว พอเห็นพี่ชายอยู่ในสภาพนี้ เธอก็เป็นลมไปค่ะ” คุณหลินไม่หยุดร้องไห้ขณะที่เธอพูด “พี่ชายของฉันมันโง่! พวกเราทำอะไรได้บ้าง? หมอบอกว่าอาจจะต้องตัดขอเขา!”

หมอในห้องผ่าตัดออกมาทันที “ครอบครัวของผู้ป่วย ช่วยเซ็นยินยอมการผ่าตัดครั้งนี้ด้วยครับ”

คุณหลินวิ่งไปรับเอกสาร เมื่อเหลือบมอง เธอเริ่มคร่ำครวญ “หมอคะ! จะตัดขาเขาไม่ได้! เขาเป็นทหารนะ! ทหารอะไรไม่มีขา! ได้โปรดเถอะคะหมอ ได้โปรด!”

จากนั้นเธอก็เริ่มคุกเข่าราวกับจะขอหมอ สิ่งนี้ทำให้หมอตกใจในขณะที่เขาพูดออกมา“สถานการณ์ไม่ดีนะครับ คุณต้องเซ็นชื่อให้ทันทีเพื่อให้เราเริ่มผ่าตัด หากเราเสียเวลาอยู่ตรงนี้ ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตราย!”

“คุณตัดขาเขาไม่ได้!” ดูเหมือนคุณหลินจะไม่ได้ยินสิ่งที่หมดพูด เธอคร่ำครวญ สะอื้น ร้องไห้ และเริ่มต่อว่า “คุณกล้าดียังไงถึงทำกับพี่ฉันแบบนี้? แม้แต่เฮลิคอปเตอร์ก็ยังส่งคนอื่นกลับมาก่อนเขา! ตามอันดับ พี่ชายของฉันเป็นพันเอกนะ ลู่ชิงสีเป็นเพียงร้อยเอก ทำไมเขาถึงได้กลับมาก่อนล่ะ? ทำไมไม่ส่งพี่ฉันกลับมาก่อน? บางทีถ้าเขามาถึงเร็วกว่านี้ เขาอาจจะไม่ต้องถูกตัดขาก็ได้!”