443 - ข้ากำลังตามหาไอ้สารเลวเย่ฟ่านอยู่พอดี!
443 - ข้ากำลังตามหาไอ้สารเลวเย่ฟ่านอยู่พอดี!
"ถึงปู่ของเจ้าจะเป็นผู้อมตะก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะได้ครอบครองวัตถุวิเศษชิ้นนี้ แล้วฝามันไปที่ไหน อย่าบอกนะว่าหมอที่แท้จริงก็ไม่มีฝาเช่นกัน?" จักรพรรดิดำถามตู้เฟยด้วยความสงสัย
“เจ้าสุนัขบ้า เจ้าพูดอะไร” ตู้เฟยจ้องมองไปที่มัน
“เอาล่ะ จักรพรรดิคนนี้ผิดเอง แต่เจ้าช่วยตอบคำถามของข้าก่อน?” สุนัขดำตัวใหญ่ถามอย่างประหม่า
ตู้เฟยตอบว่า "ข้าไม่รู้ ปู่ของข้าก็ไม่เคยเห็นฝาหม้อเช่นกัน เขาใช้เวลาในการสำรวจรอบๆนั้นหลายร้อยปีก็ยังไม่เป็นผล
น่าเสียดายจริงๆ ว่ากันว่าฝาหม้อนั้นถูกสร้างมาจากกะโหลกศีรษะของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ หากปู่ของข้าได้ครอบครองไม่ทราบว่าพลังของมันจะมากมายมหาศาลสักแค่ไหน”
ในที่สุดเจ้าสุนัขสีดำตัวใหญ่ก็หมดหวัง จากนั้นมันก็จ้องไปที่ตู้เฟยอย่างรุนแรงและพูดว่า
“บอกปู่ของเจ้าให้ระวังตัวไว้ด้วย จักรพรรดิคนนี้จะตามหาเขาในอนาคต!”
“ไอ้สาระเลวเฒ่า” ตู้เฟยสาปแช่งด้วยความโกรธ
หลังจากที่สุนัขสีดำตัวใหญ่สงบลงอย่างสมบูรณ์ ในที่สุดมันก็สังเกตเห็นเจดีย์โบราณสีทองซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
อย่างที่เย่ฟ่านคาดไว้ มันรีบเร่งคว้าเจดีย์สีทองด้วยอุ้งเท้าและกล่าวว่า
"หอคอยทองคำนี้ช่างธรรมดาจริงๆ นี่มันเป็นสมบัติไร้ค่าชัดๆ"
"นี่คือสมบัติของโจรผู้ยิ่งใหญ่คนที่สามสวีเทียนเซี่ยง เราปราบปรามหลานชายของเขา เจ้ากล้าที่จะใช้มันหรือไม่" เย่ฟ่านกล่าว
“คนไหนคือสวีเทียนเซี่ยง? ข้าไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน”
“เขามีระดับเหนือกว่าราชามังกรเขียว เรื่องนี้ทุกคนในดินแดนรกร้างตะวันออกต่างก็รู้ดี” ตู้เฟยกล่าว
“เจ้าบ้าเอ้ย...” สุนัขดำตัวใหญ่สาปแช่ง แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้และกล่าวว่า "จักรพรรดิคนนี้จะเก็บไปก่อน หลังจากนั้นพวกเราค่อยหาทางออก!"
แม้ว่าใบหน้าของมันจะไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่แต่ไม่มีทางที่มันจะโยนของวิเศษชิ้นนี้ทิ้ง
เย่ฟ่านออกเดินทางอีกครั้ง พวกเขามาถึงแคว้นคุนและเริ่มกวาดล้างต้นกำเนิดอย่างดุเดือด
ความทะเยอทะยานของสวีหยวนนั้นไม่น้อยเลย เขาฝึกฝนพลังอย่างลับๆ แม้แต่ปู่และพี่ชายของเขาก็ไม่รู้
เขากำลังวางแผนสำหรับอนาคต น่าเสียดายที่เมื่อเขาได้พบกับคนสองคนและสุนัขหนึ่งตัว ความพยายามทั้งหมดของเขาก็สูญเปล่า
ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา เย่ฟ่านได้บุกค้นรังโจรเร่ร่อนทั้งหมดในแคว้นคุน และยึดต้นกำเนิดมาราวๆ 28,000 จิน มากกว่าที่คาดไว้มาก
แคว้นคุนเป็นสถานที่ที่สวยงาม ครอบคลุมพื้นที่ภูเขาและที่ราบในขณะที่พันธุ์ไม้ของที่นี่ก็เขียวชอุ่มตลอดปี
“เฮ้ มีคนอยู่ข้างหน้า นั่นเป็นหญิงสาวที่งดงามคนหนึ่ง!” ตู้เฟยเกือบจะหอนเหมือนสุนัขป่า ดวงตาของเขาเปล่งประกายในขณะที่กล่าวต่อไปว่า
"มันช่างน่าประทับใจจริงๆ นางสามารถเรียกได้ว่าเป็นหญิงงามที่ไม่มีใครเทียบได้ เจ้ารู้ไหมว่านางมีกลิ่นอายที่สูงส่งเป็นพิเศษเหมือนกับเซียนสตรีที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์”
เด็กสาวที่เข้าตาตู้เฟยและทำให้เขาตื่นตาตื่นใจได้ย่อมเป็นหญิงงามโดยธรรมชาติ
เป้าหมายสูงสุดในชีวิตของเขาคือการรับสตรีศักดิ์สิทธิ์สักคนเป็นภรรยา ดังนั้นสายตาในการมองสตรีของเขาจึงค่อนข้างมีมาตรฐานอยู่บ้าง
“นางเอง...” เย่ฟ่านตกใจ
เด็กสาวชุดสีน้ำเงินงดงามราวกับเทพธิดาสวรรค์ ผสานกลิ่นอายความบริสุทธิ์และความงามไว้ในร่างเดียว
“เว่ยเว่ย!”
เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเพื่อนเก่าของเขา
เว่ยเว่ยเป็นลูกศิษย์ที่ดีที่สุดของหลิงซู่ตงเทียน นางพาเย่ฟ่านและผังป๋อออกจากป่านอกดินแดนต้องห้ามรกร้างโบราณ
เย่ฟ่านไม่คาดคิดว่าจะได้พบนางที่นี่ เขารีบเก็บสุนัขตัวใหญ่สีดำไว้ในแขนเสื้ออย่างรวดเร็ว
“หมายความว่าไง” สุนัขดำตัวใหญ่อยากกัดเขา
“บอกตามตรงข้าสามารถเปลี่ยนแปลงใบหน้าของตัวเองได้ปัญหาอย่างเดียวคือตัวเจ้า”
เมื่อเร็วๆนี้เย่ฟ่านได้ออกล่าโจรเร่ร่อน เย่ฟ่านใช้วิชาเปลี่ยนสวรรค์และปฐพีเพื่อซ่อนตัวจริงของเขา ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวคือสุนัขสีดำตัวใหญ่
“เจ้ารู้จักหญิงสาวที่งดงามคนนั้นหรือ?” ตู้เฟยประหลาดใจหลังจากนั้นเขาก็อุทานขึ้นมาด้วยความหวาดกลัวว่า
“เจ้าสัตว์เดรัจฉาน แม้ว่าข้าจะรู้อยู่แล้วว่าเจ้ายุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงหลายคน แต่ไม่คิดว่าหนี้รักของเจ้าจะมากมายถึงขนาดนี้”
“เลิกคิดว่าข้าจะเหมือนเจ้าได้แล้ว ผู้หญิงคนนี้ใจดีกับข้า นางเคยช่วยชีวิตข้าไว้เมื่อนานมาแล้ว และตอนนี้นางคือลูกศิษย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง” เย่ฟ่านส่ายหน้าด้วยความระอาใจ
แต่ทันใดนั้นเว่ยเว่ยก็หันกลับมามองเย่ฟ่านพร้อมกับพยักหน้าด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ
"นางจำเจ้าได้หรือเปล่า?" สีหน้าของตู้เฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“เป็นไปไม่ได้ สิ่งที่ข้าเปลี่ยนไปไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกลิ่นอายของข้าด้วย หรือว่านางมีสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ธรรมดา!” เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน
ตู้เฟยกล่าวว่า "ในโลกนี้มีดวงตาหยินซึ่งสามารถมองผ่านโลกใต้พิภพและมองทะลุผ่านนรกได้ นอกจากนี้ยังมีดวงตาสวรรค์ชนิดอื่นๆเช่นกัน
ข้าว่าแม่นางคนนี้อาจมีดวงตาเซียนที่แปลกประหลาด เจ้าเห็นไหมว่ากลิ่นอายของนางบริสุทธิ์อย่างยิ่ง ข้าไม่เชื่อว่าหญิงงามที่มีความแตกต่างเช่นนี้จะไม่มีความพิเศษอยู่ในตัว "
“ดวงตาเซียน?” เย่ฟ่านประหลาดใจ
“ใช่ มันจะต้องเป็นดวงตาเซียนบางชนิด ท่าทางของนางเห็นได้ชัดว่าจำเจ้าได้ เรื่องนี้ไม่มีความผิดพลาดอย่างแน่นอน พวกเราต้องจับตัวนางมาเดี๋ยวนี้” ตู้เฟยกล่าวด้วยความตื่นเต้น
“หุบปาก!” เย่ฟ่านไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"เจ้าไม่รู้หรอกว่าคนที่เกิดมาพร้อมกับดวงตาเซียนมีประโยชน์ในการฝึกฝนมากแค่ไหน หากเจ้าได้นางมาเป็นภรรยาการบ่มเพาะของเจ้าจะรวดเร็วขึ้นไม่น้อย” เสียงของตู้เฟยเกือบจะล่องลอยเหมือนฝัน
“วุ่นวาย ไร้สาระ” เย่ฟ่านตบบ่าของเขาก่อนจะส่ายหน้า
“มันเป็นเรื่องจริง เจ้าไม่รู้หรือว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนล้วนมีภรรยาที่มีความศักดิ์สิทธิ์บางอย่าง หากพวกเขาไม่ได้รับภรรยาเช่นนั้นมีหรือที่พวกเขาจะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ได้” ตู้เฟยมองด้วยความอิจฉา
"ไร้สาระ จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนต่างก็ฝึกฝนด้วยตัวเองอย่างยากลำบาก คำพูดของเจ้าหมายความว่าอย่างไร!" จักรพรรดิดำที่อยู่ในแขนเสื้อของเย่ฟ่านส่งเสียงด้วยความไม่พอใจ
“มีบันทึกในหนังสือโบราณกล่าวไว้ว่าร่างศักดิ์สิทธิ์ที่ปรากฏในตระกูลจี้ทุกสิบชั่วอายุคนล้วนเป็นผลมาจากมรดกของเทพธิดาที่เป็นมารดาของพวกเขา จะเห็นได้ว่าภรรยาที่ดีนั้นมีประโยชน์มากแค่ไหน”
“ตามที่เจ้าพูดจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ตลอดกาลของตระกูลเจียงก็แต่งงานกับเทพธิดาด้วย?” เย่ฟ่านถามด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่ แต่ลูกหลานของเขาบางคนได้แต่งงานกับเทพธิดา เรื่องนี้ทุกคนที่อยู่ในภาคเหนือต่างก็รู้ดี”
จักรพรรดิดำได้ยินเช่นนั้นก็เถียงออกไปว่า
"เด็กรุ่นหลังของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร การแต่งงานของพวกเขาไม่ใช่สำหรับการฝึกฝน แต่เป็นการทิ้งสายเลือดที่แข็งแกร่งไว้ปกป้องตระกูลเท่านั้น มันไม่ได้มีผลประโยชน์อะไรกับการฝึกฝนเลย”
"แล้วเหตุใดผู้สูงสุดบางคนถึงกล่าวว่าการแต่งงานกับสตรีที่มีร่างศักดิ์สิทธิ์จะทำให้พวกเขารู้แจ้งและเพิ่มเติมโอกาสในการเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะมากขึ้น" ตู้เฟยโต้เถียง
"คำกล่าวนี้มีพื้นฐานเพียงข้อเดียว เป็นเพราะผู้หญิงที่มีกายศักดิ์สิทธิ์และจิตวิญญาณเซียนเป็นที่โปรดปรานของสวรรค์ การมีความสัมพันธ์กับพวกนางนั้นเพิ่มโอกาสในการรู้แจ้งต่อเต๋าสวรรค์จริงๆ" จักรพรรดิดำอธิบาย
“ก็นั่นไง สรุปแล้วมันก็ยังเป็นผลประโยชน์ในการฝึกฝน!” ตู้เฟยรู้สึกว่าตัวเองได้รับชัยชนะในการโต้เถียง
ในตอนนั้นเองที่เว่ยเว่ยเดินเข้ามาใกล้เย่ฟ่านด้วยรอยยิ้ม
เว่ยเว่ยเปรียบเหมือนแสงสว่าง ราวกับเงาของดวงจันทร์ที่ลอยอยู่ในน้ำ เมื่อนางมาอยู่เบื้องหน้า พวกเขาทั้งสามคนก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด แม้แต่เย่ฟ่านก็ไม่เคยคิดว่านางจะงดงามถึงขนาดนี้
“เทพธิดามีเรื่องอะไรให้พวกเราช่วยเหลือ” เย่ฟ่านถามอย่างไม่แน่ใจ
ฟันขาวของเว่ยเว่ยเป็นประกายและนางก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า
"มีคำสั่งให้ข้าจับเย่ฟ่าน"
“เย่ฟ่านอยู่ที่ไหน ข้าก็กำลังมองหาไอ้สารเลวนั่นอยู่พอดี” เย่ฟ่านรีบสอดส่ายตาไปรอบข้างอย่างรวดเร็ว
