บทที่ 27: แต่ฉันชอบเธอนะ

บทที่ 27: แต่ฉันชอบเธอนะ

โม่เฟย ฝังตัวเองในหนังสือเป็นเวลาสามวันเต็มและในที่สุดก็นำไปสู่การทดสอบวัดระดับครั้งแรกของวิทยาลัยอิมพิเรีล

วิทยาลัยอิมพีเรียลมีค่าควรในฐานะวิทยาลัยอันดับ 1 ของจักรวรรดิ มันใหญ่มากอย่างไม่น่าเชื่อ โม่เฟยใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงในการหาห้องสอบ เขาเกือบพลาดการทดสอบครั้งแรก

ในฐานะผู้ตรวจสอบบัญชีโม่อี้ก็ทำการทดสอบเช่นกัน

มีทั้งหมดแปดหลักสูตร ประการแรกคือศิลปะการต่อสู้โม่เฟย โดนผู้ตรวจสอบซ้อมระหว่างการทดสอบ เขาคลานขึ้นและล้มลงเรื่อยๆ ด้วยจมูกที่เปื้อนเลือดและใบหน้าบวมเป่ง ในที่สุดในการทดสอบต่อไป ทุกอย่างก็มืดลง

“นายน้อย เป็นยังไงบ้าง” โม่อี้่เดินไปที่ด้านข้างของโม่เฟยและถาม

โม่เฟยกล่าวด้วยใบหน้าที่ขุ่นเคืองว่า “ฉันถูกทุบตี!”

โม่อี้กล่าวอย่างเห็นอกเห็นใจ “นายน้อย ผู้ตรวจสอบศิลปะการต่อสู้ของคุณช่างไร้หัวใจจริงๆ”

ใบหน้าของ โม่เฟย มืดลง “ใช่ อำมหิตมาก”

ไม่นานหลังจากที่ โม่เฟย และ โม่อี้ กลับไปที่คฤหาสน์ หลัวอวี้ ก็โจมตีพวกเขา

ได้ยินเสียงของเขาทั่วทั้งคฤหาสน์ก่อนที่เขาจะปรากฏตัวขึ้น “โม่เฟย ออกไป!”

โม่อี มองไปที่โม่เฟย และถามว่า “นายน้อย ตัดสินจากน้ำเสียงของเขา องค์ชายอวี้น่าจะกำลังโกรธ”

โม่เฟยกระพริบตา “ฉันสงสัยว่าเขากำลังคุ้มคลั่งหรือเปล่า!”

โม่อี้ “…”

“ศิลปะการต่อสู้: 30, การประยุกต์ใช้พลังทางจิตวิญญาณ: 42, ประวัติศาสตร์ระหว่างดวงดาว: 33, เภสัชศาสตร์: 64, คณิตศาสตร์ระหว่างดวงดาว: 54, วรรณกรรมเกี่ยวกับดวงดาว: 23…คนที่ได้คะแนนสูงมีเพียง 64 คน โม่เฟย เธอกำลังท้าทายความอดทนของฉันหรือเปล่า?” หลัวอวี้ ถือบันทึกต่อหน้า โม่เฟย

โม่เฟย ลูบจมูกของเขาอย่างเชื่องช้า “ฉันจะกล้าดียังไงมาท้าทายคุณ? อย่าล้อเล่นสิ”

“คุณมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับคะแนนของคุณไหม” หลัวอวี้ถาม

โม่เฟยเหยียดหลังของเขาให้ตรงราวกับรู้แจ้ง “ข้อเท็จจริงพิสูจน์ว่าความพยายามในวินาทีสุดท้ายนั้นไม่มีประโยชน์ จากนี้ไปฉันจะตั้งใจเรียนให้หนักปฏิรูปตัวเองอย่างละเอียด และตั้งใจศึกษาลาก่อน”

หลัวอวี้ มองไปที่ โม่เฟย และพ่นลมหายใจ "ฉันหวังว่าคุณจะเป็นคนรักษาคำพูด"

โม่เฟยพยักหน้า “แน่นอน ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

เมื่อมองดูหลัวอวี้เดินจากไป โม่เฟยก็ถอนหายใจยาว “อนิจจา! บ้าจริง! องค์ชายอวี้น่ารำคาญมาก!”

โม่อี้ไปที่โม่เฟย “นายน้อย คุณควรเตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้วิทยาลัยจะเปิด”

โม่เฟยพยักหน้า “ใช่ ใช่”

โม่เฟยเดินเข้าไปในห้องเรียน มีนักเรียน 88 คนในชั้นเรียนระดับหัวกะทิทั้งนั้น ขณะที่ห้องเรียนนี้สามารถรองรับได้มากกว่า 100 คน ที่นั่งตรงกลางเหลือไว้ให้นักเรียนในชั้นเรียนระดับหัวกะทิ และอีก 2 ฝั่งมีไว้สำหรับผู้ตรวจสอบบัญชี

เมื่อ โม่เฟย เข้าไปในห้องเรียน เขาก็พบคนรู้จัก

เมื่อเห็นหลินเฟยอวี้เปลือกตาของ โม่เฟย ก็กระตุก สุดที่รักขององค์ชายอวี้ คู่หมั้นขององค์ชายเฟิง! เขาไม่สามารถทำให้คนๆนี้ขุ่นเคืองได้!

ไกลจากหลินเฟยอวี้ โม่เฟยนั่งที่โซนผู้ตรวจสอบบัญชีกับโม่อี้

โม่เฟยนั่งบนที่นั่ง ดูบูดบึ้ง “โม่อี้่ ฉันรู้สึกเหมือนที่นี่ไม่มีใครชอบฉัน”

"แต่ฉันชอบคุณ!" เด็กหนุ่มหน้าบึ้งพูดอย่างร่าเริง

โม่เฟย ถามอย่างแปลกใจในขณะที่มองไปที่เหยียนเฉิน

“คุณชอบฉันเหรอ? คุณชอบอะไรเกี่ยวกับฉัน?”

เหยียนเฉินดวงตาเปล่งประกายด้วยความปิติยินดี

“ฉันทำข้อสอบได้ไม่ดี ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะมาที่นี่ ฉันเกือบจะเป็นคนที่ได้คะแนนลำดับสุดท้าย ฉันมีความสุขมาก!”

โม เฟย “…” ฉันต้องมีความสุขไหมที่ฉันเป็นคนสุดท้าย?!

เหยียนเฉินกล่าวว่า “ที่นั่งจัดเรียงตามการจัดอันดับ เราทุกคนมีหมายเลขของตัวเอง ผู้ที่มีคะแนนสูงนั่งข้างหน้า พวกเราอยู่ข้างหลัง ไปนั่งตรงกลางกันเถอะ ถ้าไม่มีใครนั่งในที่นั่งของเขาเอง เขาจะถูกจับเป็นเชลย”

โม่เฟย “…” เจ้าเล่ห์มาก! ฉันจะโดดเรียนได้ยังไง