ตอนที่ 357+358 คำเชิญ

จากคำพูดของโจวเหวยฉี ทำให้สำนักงานเงียบกริบ

ในที่สุดกู้ฮ่าวอวี้ก็ยกชาขึ้นจิบแล้วพูดว่า “ไม่ว่าเธอจะมีความลับอะไร เหวยฉีอย่าได้พูดอะไรกับคนอื่น อย่าถามเธอด้วย กับชิงสีก็ไม่ต้องบอก แค่รู้เพียงว่าเจียงเหยาไม่ได้คิดทำร้ายพวกเราก็พอ”

“เราควรบอกพี่เหลียงกับเหลาหรุนไหม?” โจวเหวยฉีถาม

“ถาเจียงเหยาไม่พูดถึง เราก็ไม่ควรพูดเช่นกัน แกล้งทำเป็นว่านายไม่รู้เรื่องอะไรก็แล้วกัน” เฉินซวีเหยาตอบและกระตุ้นให้โจวเหวยฉีรับกลับไปทำงาน

“นายโดดงานมาหลายวันแล้วนะ ถ้าหัวหน้าของนายไม่พอใจ เอาเรื่องนี้ไปบอกกับครอบครัวนาย นายคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

โจวเหวยฉีตกลงอย่างไม่ใส่ใจและออกจากบริษัทของเฉินซวีเหยา

ในช่วงกลางคืน โจวเหวยฉีและเจียงเหยาได้รับข่าวจากหลัวเหลาหรุนว่าย่าเหลียงถูกย้ายไปห้องพักปกติแล้ว ผลการตรวจร่างกายพบว่าเธออาการดีขึ้นมาก

พูดตามตรงโจวเหวยฉีรู้สึกยินดีที่ได้ยินข่าวนี้ แต่ก็ไม่แปลกใจเลย เขาเดาจากการสังเกตอาการของเจียงเหยาในช่วงบ่าย บ่งบอกว่าอาการของย่าเหลียงไม่มีปัญหาใหญ่อะไรแล้ว

โจวเหวยฉีอารมณ์ดีตลอดทั้งวันตั้งแต่ที่ย่าเหลียงฟื้น หลังจากเลิกงานในตอนเย็น แทนที่จะไปเที่ยวกับเพื่อนฝูงตามปกติ เขากลับอยู่บ้าน เอาเกมของกู้ฮ่าวอวี้ที่หยิบติดมือมาครังก่อนขึ้นมาเล่น

เขาเล่นทุกเกมอย่างต่อเนื่องอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

...

คืนนั้นเจียงเหยาได้รับโทรศัพท์จากผู้จัดการซุน เธอหาตำแหน่งให้ผู้จัดการซุนทำในโรงพยาบาลก่อนที่เธอจะมาพักผ่อนที่เมืองจินเธอยังเตือนให้เขาขายโถโบราณหากมีโอกาสและนักสะสมเสนอราคาที่เหมาะสมให

“วันนี้มีคนมาพบผม เขาเห็นโถใบนั้นแต่ไม่ได้ขอซื้อ หลังจากตรวจสอบสักพักเขาก็เชิญผมไปร่วมงาน เห็นว่าเป็นงานสัมมนาแลกเปลี่ยนที่เมืองหนานเจียง งานจะจัดขึ้นในเดือนตุลา เราได้รับเชิญให้เข้าร่วมสัมมนาเกี่ยวกับของเก่าครับ” ผู้จัดการซุนกล่าวต่อ “ผมคิดว่า เขาคงเข้าใจผิด คิดว่าเราทำธุรกิจประเภทเดียวกับเขา”

“ถ้าอย่างนั้นคุณควรไปสัมมนา ยังไงก็ได้ค่ะที่จะขายของชิ้นนั้น แต่ต้องให้สมราคาหน่อยนะคะ ถ้าเขาให้ต่ำเกินไป ฉันขอเอาไปฝังดินเสียดีกว่าค่ะ บางทีหลานของฉันอาจจะขายได้ราคาดีกว่า”

เจียงเหยาจริงจังกับเรือ่งนี้ เงินของลู่ชิงสีอยู่ในการดูแลของเธอและเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสถานะทางการเงินของเธอ แต่หากไม่ขายโถโบราณนั้น เก็บไว้ก็เสียเปล่า พอขายได้แล้ว เธอจะเอาเงินไปซื้อแหวนเพชรให้กับมัว

__

ตอนที่ 358 ข่าวดีและข่าวร้าย

ผู้จัดการซุนถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำตอบจากเธอ นั่นคือเจ้าของเขาไม่ผ่อนผันและหัวรั้น เธอไม่มีปัญหาที่จะฝังของที่ดูเหมือนของโบราณ

เขามีความสงสัยในตัวเองว่าหากของเก่าที่พวกเขามีอยู่ไม่ใช่โถฉี่ หากเป็นแจกกันดอกไม้ ผู้ซื้อคงจะซื้อมันในทันที

อย่างไรก็ตาม โถฉี่มันก็ออกจะดูแย่เสียหน่อย...

ผู้จัดการซุนจินตนาการถึงคำเชิญที่ได้รับจากชายคนนั้น หากเขารู้ว่านี่เป็นโถฉี่ เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

หลังจากฟังคำบอกเล่าของผู้จัดการซุนเรียบร้อยแล้ว เจียงเหยาก็วางสาย การสัมมนาจัดขึ้นปลายเดือนตุลา เธอน่าจะอยู่ที่เมืองหนานเจียงแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีความตั้งใจจะเข้าร่วมงานนี้เพราะเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับของเก่าเลย ถ้าเปลี่ยนเป็นการสัมมนาทางการแพทย์ เธอคงยินดีจะเข้าร่วม

โจวเหวยฉียุ่งอยู่กับการเล่นเกมในห้องนั่งเล่นกระทั่งดึกดื่น ขณะที่เจียงเหยาเข้าสู่ระบบการแพทย์ พยายามหาความรู้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เธอจดจ่ออยู่กับการเรียนร้อยเปอร์เซ็น มากเสียจนเธอไม่รู้ว่าโทรศัพท์มือถือของโจวเหวยฉีดังขึ้นในตอนกลางคืน และการจากไปกะทันหันของเขา

โจวเหวยฉีตกใจกับสิ่งที่เขาได้ยินผ่านโทรศัพท์ เขามองไปที่ประตูห้องเจียงเหยา ที่ปิดสนิทเป็นเวลานานก่อนที่จะคว้ากุญแจรถของเขาและออกไป

ถนนในเมืองจินโดนั้นเงียบสงบและไร้รถราในตอบกลางคืน ทำให้เขาเหยียบคันเร่งไปยังโรงพยาบาลในเวลาไม่นาน

“พี่เหลียง พี่กู้ ซวีเหยา” เขาเห็นคนอื่นอยู่กันพร้อมหน้าในโรงพยาบาลแล้ว

“มันเกิดอะไรขึ้น”

“เรามีข่าวดีและข่าวร้าย” การแสดงออกที่มืดมนของกู้ฮ่าวอวี้ไม่ได้ทรยษต่อสิ่งใด “เจียงเหยาไม่รู้ว่านายออกมาใช่ไหม”

“ฉันตกใจที่ได้ยินพี่บอกทางโทรศัพท์น่ะสิ ก็พี่บอกว่าไม่ให้รบกวนเธอและให้รีบมา ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วจะบอกให้เธอรู้ได้ยังไง” โจวเหวยฉีพูดต่อ “เกิดอะไรขึ้นกับพี่ลู่?”

ถ้าเป็นอย่างอื่น พวกเขาคงไม่ขอให้เขาออกมาทันที

“ข่าดีคือนายพลเหลียงแลตัวประกันคนอื่นได้รับการช่วยเหลือแล้ว! ส่วนข่าวร้าย ทีมกู้ภัยครึ่งหนึ่งเสียชีวิตในสนามรบ ทั้งพี่ลู่และพันเอกหลินได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้พวกเขากำลังเดินทางมาที่นี่ด้วยเฮลิคอปเตอร์ พี่ลู่และพันเอกหลินยืนกรานจะกลับมาที่เมืองจินโด เขาปฏิเสธที่จะรับการรักษาที่โรงพยาบาลในต่างประเทศ” เฉินซวีเหยาขยี้ตาของเขา “คุณนายหลินรู้ข่าวแล้ว เธอกลังเดินทางมาที่นี่ เรากำลังตัดสินใจว่าจะบอกเจียงเหยาดีไหม?”

“อาการของพี่ลู่แย่กว่าพันเอกหลินเหรอ?” หัวใจของโจวเหวยฉีวูบลง

“เราต้องแจ้งให้เจียงเหยารู้เรื่องนี้ทันที”

“นายไม่รู้หรอกว่าทำไมพี่ลู่ถึงต้องการกลับมา เขาสัญญากับเจียงเหยาว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะทำทุกอย่างที่จะกลับมา ถ้าต้องตายก็จะตายในอ้อมกอดของเจียงเหยา” โจวเหวยฉีเข้าใจสถานการณ์เลวราย เขาอยู่ที่นั่นเมื่อทั้งคู่กล่าวคำอำลาและได้ยินทุกคำพูดของพวกเขา