ตอนที่ 347+348 ความลับทางราชการ
หลัวเหลาหรุนยื่นชามและตะเกียบคู่หนึ่งให้กับเจียงเหยาพร้อมกับพูดขึ้น “ในกลุ่มพวกเรา ฝีมือทำอาหารของเหวยฉีดีที่สุดแล้วล่ะ แต่เขาไม่ค่อยทำบ่อยเท่าไหร่ เจ้าตัวขี้เกียจ”
“ฉันจะถือเป็นคำชม” โจวเหวยฉีกล่าวด้วยรอยยิ้มอาย ๆ และนั่งลงยังที่นั่งว่างข้างเจียงเหยา เขานั่งไขว่ห้างและส่ายขาไปมาอย่างซุกซนขณะมองไปที่เหลียงเยวื่อจือที่นั่งตรงกันข้าม “เฮ้ เหลาหรุน มาชมฉันแบบนี้ ไม่กลัวคนอื่นเขาจะหึงเอาหรือไง”
ผู้ชายที่นั่งข้าง ๆ หลัวเหลาหรุนกระตุกริมฝีปากด้วยความรังเกียจเล็กน้อย ตอนที่หลัวเหลาหรุนกล่าวชมโจวเหวยฉี
ระหว่างรับประทานอาหารเย็น มีคนเล่าถึงภารกิจของลู่ชิงสี กู้ฮ่าวอวี้จึงพูดออกมาว่า “ฉันได้ยินมาว่า คนจากตระกูลเฉินก็เข้าร่วมภารกิจในครั้นี้ด้วย”
เจียงเหยากระแทกชามและตะเกียบของเธอลงด้วยความโกรธ “ตระกูลเฉิน? เฉินเฟยถัว?”
“จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เธอ? ฉันได้ยินมาว่เธอเต็มใจสมัครเข้าร่วมด้วยตัวเอง”
หลัวเหลาหรุนบ่น เธอต้องการโพล่งออกไปว่าเฉินเฟยถังอาสาไปตาย แต่เมื่อคิดว่าลู่ชิงสีก็อยู่ในภารกิจนี้เช่นเดียวกัน เธอจึงไม่สามารถพูดออกมาได้
เอาจริง ๆ เธอรู้สึกว่าเฉินเฟยถังเดินเข้าไปสู่ความตาย แต่อีกใจก็ภาวนาให้ลู่ชิงสีกลับมาอย่างปลอดภัย
เจียงเหยาตกตะลึง “ฉันคิดว่าเป็นคำสั่งโดยตรงจากผู้บังคับบัญชาเสียอีก ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาสามารถอาสาเข้าร่วมได้ด้วย”
ถ้าเธอรู้ เธอเองก็จะเป็นอาสาสมัครด้วยเช่นกัน
แม้ว่าเธอจะไม่สามารถเข้าร่วมในการต่อสู้ได้ แต่ทีมกู้ภัยก็ต้องการแพทย์คอยอยู่เคียงข้างเสมอไม่ใช่หรือ? ถ้าเธอรู้ว่าเธอสามารถอาสาได้ เธอจะสมัครเป็นหมอและอยู่ใกล้ ๆ กับลู่ชิงสี
อย่างไรก็ตาม เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้งในขณะที่ความคิดของเธอดำเนินไป
แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายได้
ตอนนี้เธอเพิ่งจะเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง ไม่ใช่หมอที่เก่งกาจและไม่มีประวัติทำงานผิดพลาดตลอด 10 ปีในชีวิตก่อนหน้าเสียที่ไหน
เธอเป็นเหมือนซุเปอร์ฮีโร่ที่มีพลังลึกลับอย่างที่ไม่มีใครจะเชื่อและไม่สามารถเชื่อได้
เธอยังต้องหาวิธีเข้าไปรักษาย่าเหลียงตามที่ได้วางแผนไว้ในวันพรุ่นี้อีก
เธอต้องแข็งแกร่งและมีพลังให้มากกว่านี้ เธอหวังว่าสักวันหนึ่ง หากเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก เธอจะสามารรถยืนหยัดกับลู่ชิงสีและเผชิญหน้าร่วมกับเขา เขาจะอยู่แนวหน้า พุ่งทะยานไปอย่างสุดกำลัง ขณะที่เธออยู่ในทีมด้วยและคอยสนับสนุนช่วยเหลือและดูแลเขา เธออยากจะขจัดความกังวลของเขา
“นายพลเฉินเองก็เป็นหนึ่งในตัวประกัน นั่นเป็นเหตุผลที่เธอได้รับการอนุมัติให้เข้าร่วม ก็คงเพราะประโยชน์ของครอบครัวเฉินนั่นแหละ เธอไม่น่าจะได้เป็นแนวหน้า คงอยู่ในทีมบัญชาการเสียมากกว่า”
ตั้งแต่พวกเขาเรียนวิทยาลัย ความชอบของเฉินเฟยถังที่มีต่อลู่ชิงสีก็ชัดเจนมากและมากขึ้นเรื่อย ๆ บุคลิกของเธอดูน่ารักกว่าเฉินเฟยไป่ ลูกพี่ลูกน้องของเธอเล็กน้อย เธอไม่เคยแสดงความรู้สึกของเธอต่อลู่ชิงสีเลย ดังนั้นทุกคนจึงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เกี่ยวกับเรื่องนี้
“เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังของการลักพาตัวคืออะไรคะ” เจียงเหยารู้สึกว่ากลุ่มเพื่อน ๆ น่าจะสามารถค้นหาข้อมูลแรงจูงใจได้ไม่ยาก โดยอิงจากเครื่อข่ายที่เขามีมากมาย
แน่นอนว่าโจวเหวยฉีสาปแช่งออกเสียงดัง เมื่อได้ยินคำถามนี้
“ทั้งหมดก็เป็นเพราะความโลภของพวกชนชั้นสูงนั่นแหละ” โจวเหวยฉีสาปแช่ง “อีกฝ่ายหนึ่งถูกบังคับถึงขั้นนั้นก็เพื่ออยากได้ของคืน”
เจียงเหยาเริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอยังคงไม่เข้าใจอะไรจากสิ่งที่เขาพูด
“ต้องเก็บเป็นความลับกับคนนอกใช่ไหมคะ?” เจียงเหยาถามอย่างไม่แน่ใจ
“ถ้าพูดไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“มีคนนอกอยู่ที่นี่เสียที่ไหน?” กู้ฮ่าวอวี้พูดด้วยรอยยิ้ม
__
หัวใจของเจียงเหยาอุ่นขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของกู้ฮ่าวอยี้ อันที่จริง ข้อมูลเหล่านี้ต้องถูกเก็บเป็นความลับจากคนนอก แต่สำหรับพวกเขา เธอไม่ใช่คนนอก เธอเป็นหนึ่งในกลุ่มของพวกเขาด้วย
กู้ฮ่าวอวี้ยิ้มให้กับเจียงเหยา และอธิบายว่า “คนที่จับตัวประกันไป คือองค์กรที่เรียกตัวเองว่า G พวกเขาเป็นที่รู้จักในเรื่องการลักลอบค้าอาวุธ กลุ่มนี้ยังมีห้องวิจัยอาวุธด้วย ไม่นานมานี้ มีสายสืบได้แทรกซึมเข้าไปในห้องวิจัยของพวกเขา และขโมยเอกสารลับรวมถึงวัสดุทั้งหมดออกมาจากห้องแลปของพวกเขา หลังจากสอบสวนแล้ว G ก็รู้ว่าสายสืบนั้นเป็นสายลับที่ส่งมาจากประเทศพันธมิตร อันที่จริง พวกเขาไม่ได้มีแค่คนเดียวหรอก สายสืบทั้งหมดก็มาจากประเทศเหล่านั้น”
เสียงของกู้ฮ่าวอวี้นั้นนุ่มนวลและน่าเบื่อ แต่กระนั้นก็ไม่สามารถระงับความจริงจังของเรื่องนี้ได้ และยังส่งคลื่นที่สั่นสะเทือนมาถึงหัวใจของเจียงเหยา
“สายลับถูกกลุ่ม G ไล่ตามฆ่า แต่สองคนในกลุ่มนั้นหนีรอดมาได้และนำเอกสารจากห้องวิจัยที่กลุ่ม G ไม่มีสำรองไว้ในองค์กรออกมาด้วย พวกนั้นติดตามสายลับเหล่านั้นอยู่นานและการประชุมที่จัดขึ้นก็ดึงดูดความสนใจของพวกนั้น อย่างที่รู้นั่นแหละ การจี้เครื่องบินและสถานการณ์จับตัวประกันก็เกิดขึ้น”
“ประเทศต่าง ๆ คิดสร้างอาวุธเองได้ไม่ดีเท่าไหร่ ถึงได้วางแผนชั่วร้ายแย่งอาวุธใหม่จากห้องแลปของ G ใครก็รู้ว่ากลุ่มนี้เป็นยังไง สุดท้ายก็แย่งมันจากกลุ่ม G พวกนั้นก็ตามทวงของตัวเองคืนน่ะสิ แล้วยังกลับมาแก้แค้นด้วย ทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละ” เฉินซวีเหยากล่าวอย่างเหน็บแนมในขณะที่กางมือของเขาอย่างเฉยเมย
“กลุ่ม G ของให้ส่งผลวิจัย รวมถึงคนที่รับเอกสารฉบับนั้นไป พวกเขาถึงจะปล่อยตัวประกันทั้งหมดอย่างปลอดภัย”
“คำขอของพวกเขาก็ง่าย ๆ ตรงไปตรงมาดี แต่ประเทศพันธมิตรเหล่านั้นปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ! จะให้ใช้วิธีรุนแรงตอบโต้ สำหรับพวกเขาชีวิตคนอื่นไม่ได้มีค่าไปกว่ากระดาษแผ่นบาง ๆ แผ่นเดียวเลย” โจวเหวยฉีกัดฟันด้วยความตกใจ
“ถ้าฉันเป็นหัวหน้ากลุ่ม G นะ ฉันจะจับตัวประกันและฆ่าให้หมดเลย! แล้วถ้าไม่ได้ของของฉันคืน ฉันจะทิ้งระเบิดและทำลายประเทศพันธมิตรพวกนั้นให้ราบ! ทำไมต้องเห็นใจคนที่ทำไม่ดีกับฉันด้วย ตายก็ตายไปด้วยกัน ถ้าเทียบกับความสูญเสียของหลาย ๆ ประเทศ กลุ่ม G ถือว่าเป็นฝ่ายชนะ!”
โจวเหวยฉีกำลังวิพากษ์วิจารณ์และดูถูกประเทศของเขาด้วยคำพูดที่ไม่น่าฟังนัก แต่ความจริงแล้วประเทศพันธมิตรต่างหากล่ะที่เป็นฝ่ายผิด
เพราะตัวเองไม่สามารถสร้างอาวุธที่ทรงพลังได้ ทำไมถึงไม่ทำข้อตกลงกับกลุ่ม G เหมือนแต่ก่อนและซื้อจากพวกเขาก็สิ้นเรื่อง ทำไมต้องทำอะไรที่คดเคี้ยวเช่นนี้?
ทันใดนั้นโจวเหวยฉีก็ส่ายหน้าและถอนหายใจ “ฉันมีเพื่อนร่วมงานที่บริษัท เธอเป็นสาวน่ารัก มีพี่ชาย น้องชายเป็นทหารทั้งคู่ พี่ชายของเธอเสียชีวิตตอนที่ไล่ล่าพ่อค้ายาเสพติดที่ชายแดนเมื่อไม่กี่ปีก่อน น้องชายของเธอก็เสียชีวิตเพราภารกิจนี้เหมือนกัน เด็กอายุยี่สิบปี ยังเด็กมากเลยนะ ฉันเห็นกับตาตอนที่เธอรับโทรศัพท์ที่บริษัท เธอเป็นลมหมดสติไปตรงนั้นเลย ฉันยังได้ยินอีกว่าพี่ชายของเธอถูกยิงจนพรุนในภารกิจนั้น”
ยิ่งเขาพูด น้ำเสียงของเขาก็ยิ่งลึก “ตอนที่ฉันไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล เธอกับพ่อแม่กอดกันร้องไห้คร่ำครวญ เป็นฉากที่น่าสะเทือนใจสุด ๆ เด็กผู้หญิงคนนี้น่ารักมากด้วย ดวงตาเปล่งประกายราวกับดวงตาเวลาที่เธอยิ้ม ข้างแก้มมีลักยิ้ม ฟันเขี้ยวแหลม ๆ ก็ดูน่ารักจริง ๆ”
“นายชอบเธอล่ะสิ” เสียงฉับพลันของหลัวเหลาหรุนก้องไปทั่วโต๊ะอาหาร ระเบิดฟองในจินตนาการในหัวใจของโจวเหวยฉี
โจวเหวยฉีสูดลมหายใจ เขารู้สึกประหลาดใจอย่างแท้จริง และทันใดนั้นก็เงียบไป เห็นได้ชัดว่าหลัวเหลาหรุนได้พูดความลับที่เขาเก็บซ่อนไว้ในมุมลึกของหัวใจออกมา
