ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 15 น้ำค้างฤดูใบไม้ผลิในทะเลลึก

ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 15 น้ำค้างฤดูใบไม้ผลิในทะเลลึก

จิ่วเซินจ้องไปที่ทางเข้าร้านของเขา ประตูเปิดได้ออกอย่างช้า ๆ และเงาที่นุ่มนวลและสง่างามก็ได้ก้าวเข้ามาภายในร้าน เธอสวมชุดเกราะเบาที่ได้ปกคลุมทั่วทั้งร่างกายส่วนบนของเธอ กระโปรงสั้นได้คลุมร่างกายส่วนล่างของเธอ ขาที่ยาวและดูเย้ายวนของเธอก็แสดงออกมาอย่างงดงามเช่นกัน

จิ่วเซินรู้สึกสับสนเพราะเขาไม่ได้รู้สึกถึงความศัตรูจากผู้หญิงคนนี้ เธอกลับมองมาที่เขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพ

ผมสีบลอนด์ที่ยาวปานกลางถึงไหล่ของเธอได้ร่วงหล่นลงมาอย่างสง่างาม ขณะที่เธอก้มศีรษะไปทางจิ่วเซินด้วยความเคารพ “สวัสดีนายท่าน”

“อะไรนะ? ระบบ เลิกล้อเล่นกับข้าได้แล้ว เจ้าตั้งใจทำสิ่งนี้โดยเจตนาหรือไม่” จิ่วเซินพูดกับเสียงในหัวของเขาด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง

- ติ๊ง!

- ในฐานะที่โฮสต์จะกลายเป็นเทพไวน์ที่ไม่มีใครเทียบได้ในอนาคต ท่านจะต้องมีคมมีดเป็นของตัวเองเพื่อดำเนินการผลิตไวน์ของท่านต่อไป

“เจ้าหมายถึงคมมีดของข้าคือสาวงามตัวน้อยที่มีความแข็งแกร่งของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตที่ 9 เท่านั้นเองงั้นรึ?” จิ่วเซินกลอกตาไปมา แต่เขาไม่ได้พูดออกมาดัง ๆ มิฉะนั้นมันอาจทำร้ายความรู้สึกของสาวงามคนนั้นได้

ระบบยังคงเงียบราวกับไม่อยากอธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้จิ่วเซินฟัง

จิ่วเซินกวักมือเรียกสาวงามด้วยมือของเขาและชี้ให้เธอเข้ามาใกล้ “เจ้าชื่ออะไร?”

สาวงามที่มีผมสีบลอนด์ได้ก้มศีรษะลงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “นายท่าน คนรับใช้ของท่านผู้นี้มีนามว่าธีอา”

‘สาวงามทั้งสองที่สามารถโค่นล้มทั้งกาแล็กซีได้ปรากฏขึ้นในคืนเดียวกันในร้านเล็ก ๆ ของข้า แล้วตอนนี้ข้าจะต้องนอนที่ไหนโดยไม่ให้สิ่งนี้กระทบกับขอบเขตหัวใจของข้ากัน?’ จิ่วเซินถอนหายใจด้วยความเศร้าโศก

ขอบเขตหัวใจที่เขากล่าวถึงเป็นขอบเขตพิเศษของหัวใจของผู้ฝึกตน มันไม่ใช่สิ่งที่ตรงตามที่ว่านัก แต่เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ ยิ่งบรรลุในขอบเขตหัวใจได้มากเท่าไหร่ ความเร็วในการฝึกตนก็จะเพิ่มเร็วมากขึ้นเท่านั้น

ขอบเขตหัวใจมีทั้งหมด 4 ขอบเขตด้วยกัน

ขอบเขตแรก ‘ใจดั่งคันฉ่อง’, ขอบเขตที่ 2 ‘ใจอ่อนโยนดั่งสายน้ำ’, ขอบเขตที่ 3 ‘ใจไม่หวั่นดั่งขุนเขา’, ขอบเขตที่ 4 ‘ไร้ใจ’

แม้แต่ในชาติที่แล้วตอนที่เขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรเทพบรรพกาล เขาได้ฝึกฝนขอบเขตหัวใจของเขาจนถึงขอบเขตที่ 3 ‘ใจไม่หวั่นดั่งขุนเขา’ เท่านั้น

ตั้งแต่กำเนิดจักรวาล มีเพียงสามคนเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงขอบเขตที่ 4 ได้ นั่นคือ ‘ไร้ใจ’ ผู้เชี่ยวชาญทั้งสามคนนี้ต่างเป็นสามจักรพรรดิแห่งจักรวาลอันยิ่งใหญ่ พวกเขาต่างปกครองกฎแห่งจักรวาลและรักษาความสงบไว้นานหลายชั่วอายุคน แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นคือคนที่สังหารจิ่วเซิน...

...

ธีอายังคงยืนแสดงความเคารพต่อหน้าจิ่วเซิน เธอมองเขาราวกับว่าเขาเป็นเทพก็ว่าได้

“มากับข้า เจ้าจะนอนในห้องของข้ากับเฮสเทีย” จิ่วเซินพยายามบังคับให้รอยยิ้มที่แข็งทื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

จิ่วไม่รู้เลยว่าระบบได้สร้างห้องเพิ่มอีกสองห้องสำหรับเฮสเทียและธีอาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเขาจึงคิดว่ามีเพียงห้องเดียวที่อยู่บนชั้นสอง

“ตามประสงค์นายท่าน” ธีอาก้มศีรษะด้วยความเคารพ

จิ่วเซินนำเธอไปที่ห้องของเขาบนชั้นสองของร้านของเขา และในขณะที่เขากำลังจะเข้าไปในห้องของเขา เขาเห็นห้องอีกสองห้องที่ได้ปรากฏขึ้นมาเพิ่มเติม ‘อย่างน้อยระบบก็มีน้ำใจพอที่จะสร้างห้องใหม่สำหรับสองคนนี้...’

เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและสุ่มชี้ไปที่ห้องของธีอา “เจ้าจะพักอยู่ในห้องนั้น ส่วนพรุ่งนี้ เจ้าจะต้องรักษาความเรียบร้อยและความปลอดภัยของร้านเรา และ... เจ้าควรพักผ่อนก่อน”

“รับทราบ นายท่าน” ธีอาก้มศีรษะของเธอเบา ๆ เธอเข้าไปในห้องของเธอหลังจากจิ่วเซินออกไป

เขาได้เดินเข้าไปในห้องของเขาและถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกหลังจากที่ไม่เห็นเฮสเทีย “เธออาจจะอยู่อีกห้องก็ได้”

...

วันรุ่งขึ้น จิ่วเซินได้เดินลงมาหลังจากอาบน้ำและสวมเสื้อผ้า เขาแปลกใจที่เห็นว่าสาวงามทั้งสองได้รอเขาอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

จิ่วเซินพยักหน้าให้พวกเขาอย่างสงบ จากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องเก็บไวน์ด้วยสีหน้าที่คาดหวัง “ข้าสงสัยนักว่าน้ำค้างฤดูใบไม้ผลิในทะเลลึกจะมีรสชาติเช่นไร”

เขาหยิบไวน์ใหม่เอี่ยมหนึ่งขวดออกมาก่อนจะออกจากห้องเก็บไวน์ ทันทีที่เขาออกมา ดวงตาที่สวยงามสองคู่ก็มองมาที่เขาอย่างสงสัย

จิ่วเซิมยิ้มและนั่งลงบนเก้าอี้หลังจากวางไวน์ลงบนโต๊ะ “มานี่สิ พวกเจ้าทั้งสองจะกลายเป็นนักชิมไวน์ของข้าจากนี้เป็นต้นไป” เขาชี้ให้ผู้หญิงสองคนลงมานั่งข้างเขา

ทั้งสองเผยรอยยิ้มที่มีความสุขและทั้งคู่ก็รีบไปหาจิ่วเซิน พวกเขานั่งลงข้างจิ่วเซินคนละข้างและมองมาที่เขาด้วยดวงตาที่กลมโต

จิ่วเซินเปิดขวดไวน์ ทำให้เกิดกลิ่นที่อบอวลและหอมกรุ่นซึ่งได้บุกเข้าไปในรูจมูกของพวกเขา พวกเขาหลับตาลงอย่างพึงพอใจในขณะที่สูดกลิ่นหอมของไวน์

“ไวน์นี้มีกลิ่นหอมมาก นายท่าน ท่านทำไวน์นี้เองหรือไม่” เฮสเทียกระพริบตาอย่างสงสัยขณะมองจิ่วเซิน

เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “ถูกต้อง ข้าเป็นคนทำไวน์นี้เอง มาลองชิมดูเถอะ”

จากนั้นเขาก็เอียงขวดไวน์และของเหลวสีทองอร่ามก็ไหลลงมาใส่แก้วเล็ก ๆ ทั้งสามใบอย่างนุ่มนวล ของเหลวสีทองเปล่งแสงแวววาวออกมา ทำให้ทั้งสามคนต่างประหลาดใจ

‘ไวน์ที่ส่องประกายราวกับทอง? แม้แต่ไวน์ฟีนิกซ์ของจักรพรรดินั่นก็ไม่ควรมากไปกว่านี้ใช่หรือไม่’ จิ่วเซินครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ กับตัวเอง เขาค่อนข้างพอใจในตัวเองเพราะเขาเป็นคนทำไวน์นี้ด้วยความช่วยเหลือจากระบบ

จากนั้นเขาก็แจกจ่ายทั้งแก้วไวน์สองใบให้กับสาวงาม พวกเขาเริ่มน้ำลายสอเมื่อเห็นมัน

พวกเขาถือแก้วไวน์อย่างนุ่มนวลราวกับว่ามันเป็นแก้วที่เต็มไปด้วยสมบัติธรรมชาติ จากนั้นพวกเขาก็จิบไวน์เบา ๆ และดวงตาของพวกเขาเป็นประกายระยิบระยับหลังจากที่ของเหลวสีทองได้สัมผัสริมกับฝีปากของพวกเขา

จิ่วเซินยิ้มออกมาหลังจากเห็นใบหน้าของพวกเขา เขาเหลือบมองของเหลวสีทองที่อยู่ในแก้วของเขาและดื่มไปหนึ่งอึก

ปากของเขารู้สึกราวกับว่ามีระเบิดได้ตกลงมาหลังจากไวน์ได้สัมผัสกับลิ้นของเขา เขาได้หลับตาลงและดื่มด่ำกับรสหวานที่ค้างอยู่ในส่วนลึกของคอของน้ำค้างในทะเลลึก ความเผ็ดร้อนของเลือดของสัตว์อสูรขอบเขตที่ 6 สามารถสัมผัสได้อย่างละเอียดอ่อน

“หืม! มันสามารถกระตุ้นแก่นแท้ของขอบเขตที่ 9 ระดับนักบุญ ได้เล็กน้อย ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นจะต้องมาที่ร้านข้าแน่นอนหลังจากรู้ถึงผลกระทบของไวน์นี้ ฮิฮิ!”

[TL: ที่จริงอยากใช้แก้วนะครับ แต่คนแต่งดันใช้ Cup ผมเลยใช้ถ้วยมาตลอด แต่เนื่องจากไวน์เขากินโดยใช้แก้วผมเลยเขียนแก้วไปเลย!]