ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 3 หลิวซิ่วเฟิงพึงพอใจ

ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 3 หลิวซิ่วเฟิงพึงพอใจ

ชายผู้นี้ชื่อหลิวซิ่วเฟิง ตระกูลหลิวของเขาเป็นหนึ่งในตระกูลขุนนางชั้นยอดของจักรวรรดิซิลเวอร์วิง และเมื่อหลายปีก่อน ผู้อาวุโสสูงสุดของพวกเขาหลิวถังซินได้มาถึงจุดสูงสุดของขอบเขตที่ 7 ระดับจักรพรรดิ มานานแล้ว ตอนนี้ผู้อาวุโสสูงสุดแข็งแกร่งเพียงใดนั้นไม่มีใครรู้ ผู้อาวุโสของตระกูลอื่นส่วนใหญ่ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นของขอบเขตที่ 7 ระดับจักรพรรดิ จากสิ่งเหล่านี้เพียงอย่างเดียวก็สามารถบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งของตระกูลหลิวของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

ตระกูลหลิวถือได้ว่าเป็นหนึ่งในตระกูลชั้นนำในจักรวรรดิ ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุพวกเขาอย่างไม่ระมัดระวัง แม้แต่ราชวงศ์ก็ยังต้องหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับพวกเขาโดยตรง

สำหรับเขาหลิวซิ่วเฟิงเป็นเพียงหนึ่งในนักรบขอบเขตที่ 4 ระดับอัศวินขั้นที่ ของตระกูลหลิวเท่านั้น ดังนั้น แทนที่จะทำงานเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของทายาทสายตรงของตระกูล เขากลับเลือกที่จะใช้ชีวิตเป็นทหารรับจ้างที่สามารถเดินเตร็ดเตร่ไปมาได้อย่างอิสระโดยไม่มีข้อจำกัด

และด้วยภูมิหลังและความแข็งแกร่งที่ถือว่าเหนือกว่าคนทั่วไปในจักรวรรดิ ใบสมัครทหารรับจ้างของเขาได้รับการอนุมัติในเวลาไม่นาน

แต่ในฐานะชายวัยกลางคนที่ไร้ความเกรงกลัวต่อกฎหมาย บางครั้งเขาได้ใช้อำนาจและภูมิหลังเพื่อรีดไถเงินจากร้านค้าและสถานที่ประกอบการที่ไร้ชื่อเสียง แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะได้พบกับร้านค้าที่ไร้ชื่อเสียงกับเจ้าของร้านที่ลึกล้ำและยากที่จะหยั่งรู้ เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้โยนหินทุบนิ้วเท้าของตัวเขาเอง

“นี่คือหยกเร้นลับของเจ้า ขอให้เพลิดเพลิน” จิ่วเซินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สงบในขณะที่เขาค่อย ๆ วางขวดไวน์ลงบนโต๊ะหลิวซิ่วเฟิง

กลิ่นหอมของไวน์ได้พุ่งแตะจมูกของหลิวซิ่วเฟิง เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงที่มีกลิ่นหอมของสมุนไพรและผลไม้ เขาได้หลับตาลงขณะที่สูดกลิ่นหอมหวานของไวน์อย่างตะกละตะกลาม เขารู้สึกว่าพลังของเขาถูกกระตุ้นหลังจากได้สูดกลิ่นที่หอมหวานของไวน์

เขาค่อย ๆ รินไวน์ลงบนถ้วยเล็ก ๆ สีเงินที่จิ่วเซินจัดไว้ให้ ของเหลวใสดุจคริสตัลที่ส่องแสงระยิบระยับจากหินเรืองแสงของร้านได้ทำให้ถ้วยนั้นดูลึกลับขึ้น คลื่นกลิ่นผลไม้ได้ทำให้เขาเพลิดเพลิน ทำให้เขาหลับตาด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ

เขาค่อย ๆ วางถ้วยไวน์ลงบนริมฝีปากของเขาแล้วจิบเล็กน้อย หลังจากชิมไวน์เขาได้อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ การผสมผสานของผลไม้หลายชนิดเข้าด้วยกันทำให้เกิดความกลมกลืนที่น่าพึงพอใจซึ่งได้ทำให้ลิ้นของเขาไม่สามารถรับรสไวน์อื่นได้อีกต่อไป

“อร่อยมาก! นี่คือไวน์ที่ดีที่สุดที่ข้าเคยลิ้มลองมาในชีวิตนี้!”

ต่อมรับรสของหลิวซิ่วเฟิงเพิ่งประสบกับการโจมตีของสารสกัดจากผลไม้ที่ชุ่มฉ่ำอย่างต่อเนื่อง และเขายังรู้สึกว่าพลังของเขานั้นแข็งแกร่งขึ้นภายใต้ผลของโสมเลือดม่วง

ขณะที่ไวน์ได้เข้าสู่หลอดอาหารและลงไปในท้องของเขา หลิวซิ่วเฟิงรู้สึกว่ารูขุมขนของร่างกายได้เปิดออกตามธรรมชาติ รูขุมขนของเขาจึงได้ดูดเอาธาตุแท้ที่อยู่รอบตัวเขาอย่างตะกละตะกลาม เขารู้สึกว่าแก่นแท้ภายในร่างกายของเขาเติบโตขึ้นอย่างช้า ๆ ในขณะที่เขาได้ดื่มไวน์จนหมดถ้วย!

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! มันสามารถกระตุ้นแก่นแท้ภายในร่างกายของข้าได้! นี่คือ... สมบัติล้ำค่า!” จากนั้นเขาก็เทหยกเร้นลับลงในถ้วยอย่างรวดเร็วและกลืนมันลงในครั้งเดียว

จิ่วเซินยิ้มเยาะเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลิวซิ่วเฟิงจากนั้นเขาก็เพิกเฉยต่อเขาอย่างสมบูรณ์และเพ่งมองไปยังไอซ์แมวขาวตัวอ้วน ซึ่งยังคงยุ่งอยู่กับการเลียนมของมัน มันกระดิกตูดอันอ้วนท้วมของมันในขณะที่เพลิดเพลินกับนมที่ถูกผลิตโดยระบบ

เสียงกลืนน้ำลายของเขาดังก้องอยู่ในร้านเป็นเวลาหลายนาทีก่อนที่จะหยุดลง ใบหน้าของหลิวซิ่วเฟิงได้กลายเป็นสีแดงและดูราวกับเขาได้เมาเป็นที่เรียบร้อย แต่เขายังคงเทไวน์ลงในถ้วยของเขาอย่างต่อเนื่อง

“เอิ๊ก!” หลิวซิ่วเฟิงเรอออกมาด้วยความพึงพอใจและยกขวดไวน์ทั้งหมดใส่ปากของเขาเพื่อตรวจดูว่ายังมีหยดไวน์เหลืออยู่อีกหรือไม่

ของเหลวใสหยดเล็ก ๆ ได้หยดลงบนลิ้นของเขา เขาได้ลิ้มรสความหอมหวานพร้อมกับหลับตาลงแล้วลูบท้องด้วยความพอใจ

“อ๊า ช่างน่าพอใจยิ่งนัก...”

จิ่วเซินเหลือบมองเขาอย่างไร้อารมณ์และพูดออกไป

“อย่าลืมจ่ายเงินก่อนออกร้าน ห้ามใครติดเงินไว้ก่อน มิฉะนั้นจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในร้านอีก”

รอยยิ้มที่สนุกสนานของหลิวซิ่วเฟิงดูคดเคี้ยวเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของเขา แต่เขายังคงหยิบทรูคริสตัลออกมาจากกระเป๋าของเขาและส่งให้จิ่วเซิน

มันเป็นราคาที่คุ้มค่าสำหรับไวน์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้! พูดได้เลยว่าไวน์นี้นั้นมีค่าเทียบเท่ากับโอสถระดับ 3 ที่ผลิตโดยเฒ่าหัวหงอกเหล่านั้นจากหอกลั่นโอสถและโอสถแต่ละเม็ดนั้นก็มีราคาแพงไม่น้อยเช่นกัน โอสถระดับ 1 มีราคา 1 เหรียญทอง โอสถระดับ 2 มีราคา 100 เหรียญทอง ส่วนโอสถระดับ 3 มีราคา 10 ทรูคริสตัลเป็นต้น

“ปรมาจารย์ไวน์ ข้าชื่อหลิวซิ่วเฟิง ข้ามาจากตระกูลหลิว ข้าขอโทษสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ และข้าหวังว่าท่านจะยกโทษให้ข้าด้วย จากนี้ไปข้าจะแวะมาที่ร้านของท่านเป็นครั้งคราวเพื่อดื่มไวน์ของท่าน ข้าจะฝากบอกทหารรับจ้างจากสมาคมทหารรับจ้างให้มาลองดื่มไวน์ของท่านด้วยเช่นกัน” หลิวซิ่วเฟิงได้เผยให้เห็นถึงความอับอายที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขาในขณะที่เขาพูด

จิ่วเซินโบกมือและบอกเขาว่าไม่เป็นไร หลิวซิ่วเฟิงคุ้นเคยกับบุคลิกของชายหนุ่มคนนี้ แต่เขาค่อนข้างอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของเขา

“ปรมาจารย์ไวน์ ท่านช่วยบอกชื่อของท่านให้ข้าหน่อยได้หรือไม่”

จิ่วเซินเหลือบมองเขาอย่างสุภาพและตอบ

“แซ่ของข้าคือจิ่ว ชื่อของข้าคือเซิน”

“โอ้ เป็นปรมาจารย์ไวน์จิ่วเซิน ยินดีที่ได้รู้จัก ตอนนี้ข้าได้พบร้านของท่านแล้ว ในที่สุดข้าก็สามารถเพลิดเพลินไปกับไวน์รสเลิศที่เกือบจะเทียบเท่ากับไวน์ของจักรพรรดิแล้ว” หลิวซิ่วเฟิงหัวเราะออกมาอย่างเต็มที่

จิ่วเซินยิ้มตอบรับจาง ๆ กับคำชมนั้น

“แต่... ท่านไม่มีแผนที่จะทำการเพิ่มอาหารหรือของหวานในร้านของท่านบ้างหรือ ปรมาจารย์ไวน์จิ่วเซินข้าคิดว่ามันจะเป็นการเพิ่มอรรถรสที่ดีพร้อมกับไวน์ชั้นเลิศของท่าน” หลิวซิ่วเฟิงกล่าวอย่างจริงใจ

- ติ๊ง!

- โฮสจ์จะมีอาหารและขนมเสิร์ฟอยู่ในร้านโดยธรรมชาติ แต่ต้องแลกมากับการทำงานอย่างหนัก!

“ในอนาคตจะมีอาหารและของหวานตามมาอย่างแน่นอน แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในร้านนี้ยังคงเป็นไวน์เช่นเดิม” จิ่วเซินกล่าวหลังจากได้ยินเสียงจักรกลของระบบ

“นั่นเยี่ยมมาก ถึงเวลาที่ข้าต้องไปแล้ว ปรมาจารย์ไวน์จิ่วเซิน แล้วข้าจะกลับมา” ทหารรับจ้างที่มีสีหน้าบูดบึ้งได้จากไปด้วยสีหน้าที่พึงพอใจ

จุดประสงค์ของเขานั้นคือการรีดไถเงินจากเจ้าของร้าน แต่เขาได้ออกจากร้านมาและลงเอยด้วยการที่เขาต้องจ่าย 1 ทรูคริสตัล แต่เขาก็ไม่ได้เสียใจที่จ่ายมัน เพราะเขารู้สึกว่าแก่นแท้ภายในร่างกายของเขานั้นได้เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก