437 - สมบัติล้ำค่า

437 - สมบัติล้ำค่า

"นี่คือสมบัติแบบไหนกัน" ตู้เฟยสงสัยแต่เขาไม่กล้าแตะแส้ไม้เขาทำได้เพียงมองดูจากระยะไกลเท่านั้น

“อา ..” ทันใดนั้นเขาก็กรีดร้องและเอามือปิดหน้าผาก

"พี่ตู้ สบายดีไหม? เย่ฟานตกใจ

"อย่าใช้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ แส้ไม้นี้จะโจมตีทะเลวิญญาณโดยตรง" ตู้เฟยคาดเดา

หัวใจของเย่ฟานสั่นไหว เขาหยิบแส้ไม้ขึ้นมาถือไว้ในมือแล้วพูดกับตัวเองว่า

"นี่คือแส้ไม้ที่เป็นอาวุธที่ใช้ในการโจมตีทะเลวิญญาณหรือไม่?”

แส้ไม้นี้หนักมาก แม้ว่าจะเป็นไม้แต่ก็หนักกว่าโลหะ อักขระเต๋าดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นตามธรรมชาติ เต็มไปด้วยความหมายโบราณและมีกลิ่นอายลึกลับ

ในความเป็นจริงมันไม่ได้ดูเหมือนแส้ไม้มากนัก เพราะมันไม่สามารถโค้งงอได้เหมือนแส้ แต่เป็นเหมือนกระบี่ที่มียี่สิบปมมากกว่า

เย่ฟ่านพลิกไปพลิกมาและเฝ้ามองอย่างระมัดระวัง แส้ไม้นั้นเรียบง่ายและเป็นธรรมชาติ มันสามารถโบกสะบัดได้ตามปรารถนาแต่ไม่ว่าจะอย่างไรมันก็ไม่รองรับพลังศักดิ์สิทธิ์

เขาได้กระตุ้นพลังศักดิ์สิทธิ์และมุ่งความสนใจไปที่แส้ไม้ แต่ก็ไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น แส้ไม้ยังคงดูเก่าแก่แล้วไม่มีแสงอะไรเบ่งบานออกมา

“น้องเย่เจ้าลองใช้มันโจมตีความว่างเปล่าเพื่อเป็นการทดสอบดูหน่อย” ตู้เฟยแนะนำจากด้านข้างซึ่งเย่ฟานก็ทำตาม

เมื่อมันตัดผ่านความว่างเปล่าก็มีเสียงดังเล็กน้อย แต่ก็แค่นั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

“ไม่เป็นไร ข้าคิดว่ามันแข็งแรงพอที่จะใช้เป็นอาวุธได้”

เย่ฟ่านพอใจมาก อาวุธนี้ไม่เลวแม้ว่าจะมีลักษณะธรรมดาแต่น้ำหนักของมันก็เหมาะที่จะใช้เป็นอาวุธของเขา

เย่ฟานล้มเหลวในการถ่ายทอดพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าไปดังนั้นเขาจึงใช้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์แทน ในทันทีที่สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูกปลดปล่อยออกมาเขาก็รู้สึกเจ็บปวดที่ทะเลวิญญาณเล็กน้อย

เย่ฟ่านเข้าใจทันทีว่านี่เป็นอาวุธสำหรับสัมผัสศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เย่ฟ่านแตะคางของเขาและศึกษาอย่างระมัดระวัง ตัวอักษรที่สลักอยู่บนแส้พวกนี้ดูเหมือนว่าจะเก่าแก่ยิ่งกว่าตัวอักษรจากราชวงศ์ชางเสียอีก

ในที่สุดจักรพันธ์ดำก็เลิกกรีดร้องก่อนจะลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า

“ให้ข้าทดลองอีกครั้ง!”

“จักรพรรดิดำดูเหมือนว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าจะแข็งแกร่งมาก เจ้าลองใช้มันโจมตีข้าดู” เย่ฟ่านกล่าว

“เจ้าคิดจะใช้เศษไม้ผุๆนี้ลอบกัดข้าใช่หรือไม่!” สุนัขสีดำตัวใหญ่มีสีหน้าไม่ไว้ใจและเต็มไปด้วยความกลัว

ในเวลานี้ตู้เฟยก็เช่นกัน เมื่อสักครู่นี้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาแทบจะถูกทำลายไปแล้ว

“นี่คืออาวุธที่มาจากอีกฟากหนึ่งของทะเลดวงดาว มันน่าตกใจจริงๆ” ตู้เฟยหยิบแส้ไม้ขึ้นมาดูอย่างระมัดระวัง

“น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถหาคนมาทดลองพลังของมันได้” เย่ฟ่านกล่าว

"รอสักครู่!" สุนัขสีดำตัวใหญ่ดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้และพูดว่า

"สิ่งนี้เชี่ยวชาญในการโจมตีสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ เด็กน้อยตู้เจ้ามีอาวุธที่มีคุณสมบัติคล้ายคลึงกันทำไมไม่ลองทดสอบดู? "

หัวใจของตู้เฟยสั่นสะเทือน "อย่าบอกนะว่า ...... "

“ข้าจะลองดู!” ตู้เฟยกัดฟันแล้วหยิบอิฐเงินออกมาให้เย่ฟ่าน

เย่ฟ่านหยิบแส้ไม้และก้าวไปข้างหน้า เขาโยนอิฐสีเงินขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะกวัดแกว่งแส้ไม้เบาๆและอิฐเงินแตกกระจายในทันที

"นี่เป็นของวิเศษอันล้ำค่า!" ดวงตาของสุนัขตัวใหญ่สีดำกะพริบเป็นสีเขียว

“ดำใหญ่ ตอนนี้ถึงตาเจ้าหยิบอาวุธออกมาทดลองแล้ว” เย่ฟ่านกล่าว เขารู้ว่าสุนัขสีดำตัวใหญ่มีระฆังสีทองที่เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะทดลองดู

จักรพรรดิดำก็ไม่ปฏิเสธ มันมีความเชื่อมั่นต่ออาวุธของตัวเองอย่างยิ่ง ของชิ้นนี้เป็นอาวุธระดับสูงที่เหนือล้ำไปกว่าผู้สูงสุดมันจึงต้องการทดสอบดูเช่นกัน

"เข้ามาเลย!"

เสียงระฆังดังแผ่กระจายออกไปหลายสิบลี้ และแสงสีทองอันเจิดจ้าทำให้ทะเลทรายนั้นวิจิตรงดงาม สถานที่แห่งนี้สว่างไสวราวกับเวลากลางวัน

เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้าแส้ไม้ของเขาโบกสะบัดอย่างช้าๆและโจมตีเข้าหาระฆังสีทองในทันที

"แคร้ง!"

แส้ไม้กระทบกับระฆังศักดิ์สิทธิ์ เสียงของมันสั่นสะเทือนออกไปหลายสิบลี้แก้วหูของพวกเขาทั้งสามมีเสียงอื้ออึงได้รับความเจ็บปวดเล็กน้อย

ระฆังสีทองนี้เป็นอาวุธที่เหนือกว่าผู้สูงสุด แต่ถึงจะอย่างนั้นแส้ไม้ก็ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย ทะเลวิญญาณของจักรพรรดิดำถูกตรึงไว้ที่ระฆังศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่ามันจะไม่ได้รับบาดเจ็บแต่มันก็ยังอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้

“แส้ไม้นี้ลึกลับมาก แม้ว่าจักรพรรดิคนนี้จะเคยเห็นสมบัติพิเศษมามากมาย แต่ของชิ้นนี้ก็ยังทำให้ข้ารู้สึกแปลกใจอย่างยิ่ง!”

ตามคำบอกของจักรพรรดิดำ แส้ไม้นี้สามารถปล่อยให้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์เป็นคนควบคุม เมื่อถึงเวลานั้นพลังของมันจะถูกแสดงออกมาอย่างเต็มที่

"ว่ากันว่าในยุคหนึ่งจะมีจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เพียงคนเดียว หากพวกเขาอยู่ในยุคเดียวกันพวกเขาจะต่อสู้กันหรือไม่?" จู่ๆความคิดนี้ก็เข้ามาในหัวของเย่ฟ่าน

ตู้เฟยไม่เชื่อเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์ จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นั้นมีอายุยืนยาวจนน่าเหลือเชื่อ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะไม่เคยมีชีวิตอยู่ร่วมสมัยเดียวกัน

"มันเป็นเหตุการณ์ที่ยาวนานมากดังนั้นคนธรรมดาจึงไม่สามารถยืนยันเรื่องนี้ได้ แต่ในความเป็นจริงโลกใบนี้ก็ไม่อาจรองรับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่สองคนจริงๆ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่เดินทางไปยังที่อื่น"

“เจ้ากำลังพูดถึงอะไร แล้วจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในอดีตเคยต่อสู้กันจริงๆหรือเปล่า?” ตู้เฟยกระตือรือร้นที่จะรู้

“แน่นอนว่าพวกเขาก็ต้องเคยสู้กัน ในอดีตจักรพรรดินิรันดร์กาลเคยต่อสู้กับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กี่คน การต่อสู้ครั้งนั้นส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงและเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดีที่มันไม่ได้เกิดขึ้นในโลก”

เมื่อรุ่งเช้ามาถึงดวงตะวันอันร้อนระอุก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง อากาศหนาวเย็นในตอนกลางคืนไม่ทราบว่าสูญหายไปไหนแล้ว

“พวกเราเดินทางต่อกันเถอะ” เย่ฟ่านกระตุ้น ทะเลทรายอันกว้างใหญ่นี้ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องเดินอีกนานแค่ไหน

“แท้จริงแล้วก็คือจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นิรันดร์กาลของตระกูลเจียง ไม่คิดว่าเขาที่ครอบครองเตาเทพอัคคีที่แท้จริงก็ยังได้รับบาดเจ็บถึงขนาดนั้น จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อีกคนชื่ออะไร”ตู้เฟยยังถามต่อไป

“ไม่มีใครรู้ เพราะมันไม่ใช่มนุษย์ แต่ความแข็งแกร่งของมันเทียบได้กับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แน่นอน!” สุนัขดำตัวใหญ่กล่าว

“อะไรนะ ไม่ใช่มนุษย์? เป็นไปได้ไหมว่ามีเผ่าพันธุ์โบราณบางเผ่าที่มีผู้ยิ่งใหญ่ระดับจักรพรรดิ?” ตู้เฟยไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้

สุนัขสีดำตัวใหญ่มองเขาราวกับกำลังมองคนปัญญาอ่อน ความรู้พื้นฐานเช่นนี้ตู้เฟยกลับไม่เคยทราบมาก่อน ไม่รู้ว่าเขาฝึกฝนมาจนถึงอาณาจักรลึกลับที่สี่ได้อย่างไร

“จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่ใช่มนุษย์คนนั้นมาจากไหน อย่าบอกนะว่าเขามาจากอีกฟากหนึ่งของทะเลดวงดาว?” เย่ฟ่านขมวดคิ้ว

“ไม่ใช่อย่างแน่นอน อีกฟากหนึ่งของทะเลดวงดาวนั้นเป็นที่อาศัยของมนุษย์ มันไม่มีเขาคันทรงปัญญาอื่นอย่างแน่นอน” จักรพรรดิดำดูเหมือนจะมีความมั่นใจในเรื่องนี้อย่างยิ่ง

เย่ฟ่านและตู้เฟยมองหน้ากันแต่ความคิดของพวกเขากลับไปคนละทาง เย่ฟ่านมีความรู้สึกว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่จักรพรรดิดำกล่าวว่าเป็นพี่น้องของมันนั้นอาจจะมาจากโลกก็ได้

"เจ้าหมายถึง..."

สิ่งที่อยู่ในหัวของตู้เฟยนั้นทำให้ใบหน้าของเขาไร้สีเลือดในทันที

“เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้ว สิ่งมีชีวิตที่มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ย่อมต้องออกมาจากเหมืองโบราณต้นกำเนิดนั่นเอง!”

"เจ้าแน่ใจจริงๆ?" ตู้เฟยอ้าปากค้าง

“ในอดีตจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นิรันดร์กาลนั้นได้บุกเข้าสู่เหมืองโบราณต้นกำเนิดพร้อมกับเตาเทพสุริยันของเขา ความปรารถนาของเขาคือทำลายล้างความชั่วร้ายในเหมืองโบราณทั้งหมด”

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นแรง แม้ว่าเขาจะไม่เห็นเหตุการณ์นั้นด้วยตัวเองแต่เขาก็พอจะจินตนาการได้ถึงซากศพของสัตว์ประหลาดที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น

“แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายแสนปี แต่กระดูกของพวกมันยังคงสมบูรณ์อย่างยิ่ง นั่นแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งในครั้งที่พวกมันยังมีชีวิตอยู่”

“ในยุคนั้นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นิรันดร์กาลถือได้ว่าเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของภาคเหนืออย่างแท้จริง”

"แล้วจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นิรันดร์กาลได้ออกมาจากเหมืองโบราณต้นกำเนิดหรือไม่" นี่คือคำถามที่เย่ฟ่านและตู้เฟยสงสัย

“ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ แต่เขาไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย ข้าไม่คิดว่าเขาจะโชคดีรอดชีวิตมาได้” จักรพรรดิดำถอนหายใจด้วยความเศร้าโศกเล็กน้อย