436 - ดวงดาวเล็กๆสีฟ้า
436 - ดวงดาวเล็กๆสีฟ้า
สุนัขสีดำตัวใหญ่มีดวงตาเปล่งประกายด้วยความลึกลับมันกล่าวว่า
“ชายคนนี้ไปไหนแล้ว หากพวกเราจับเขาได้พวกเราจะได้รับสมบัติล้ำค่าบางอย่างแน่นอน”
“ถ้าเขาเข้ามาในโลกนี้ด้วยระดับความแข็งแกร่งของเขาจะไม่มีใครสังเกตเห็นเลยหรือ?” เย่ฟ่านรู้สึกผิดหวัง เขาคิดว่าเขาจะได้รับเบาะแสบางอย่าง
“คนคนนี้มาจากโลกที่แตกต่างเขาจะต้องปิดบังตัวเองในเรื่องนี้อย่างแน่นอน ตอนนี้เวลาผ่านไปหลายปีแล้ว ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ความแข็งแกร่งของเขาอาจจะเทียบได้กับปรามาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ”
ตู้เฟยคาดการณ์ว่าวิหารแห่งนี้มีประวัติศาสตร์อย่างน้อยสองพันปี .
เย่ฟ่านพยักหน้า ผู้คนจากสมัยก่อนฉินเป็นเหตุการณ์เมื่อสองพันกว่าปีที่แล้ว หากบุคคลนี้ยังมีชีวิตอยู่เขาอาจกลายเป็นผู้นำสูงสุดของนิกายใหญ่ หรือในความเป็นจริงเขาอาจจะปรมาจารย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ?
“เด็กน้อยเจ้ารู้จักตัวอักขระเหล่านี้ได้อย่างไร” ดวงตาของสุนัขสีดำตัวใหญ่เป็นประกายแล้วจ้องมองไปที่เย่ฟ่านจงใจ
ตู้เฟยก็เริ่มสงสัยเช่นกัน สายตาที่เขามองเย่ฟ่านเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
"ข้าได้อ่านหนังสือโบราณและทำให้ข้าเคยได้เรียนรู้ตำราพวกนี้มาบ้าง" เย่ฟ่านตอบอย่างใจเย็น
"สอนข้าหน่อย ข้อความแบบนี้ลึกลับมากข้าอยากเรียนรู้มัน" จักรพรรดิกล่าว
เย่ฟ่านไม่ลังเลที่จะตอบ "ตกลงไม่มีปัญหา ข้าสอนให้เจ้า เจ้าก็สอนอักขระเต๋าให้ข้า"
สุนัขสีดำตัวใหญ่กลอกตาและดูเศร้า อักขระเต๋าเป็นศิลปะขั้นสูงสุดการจะเอามาแลกเปลี่ยนความรู้เช่นนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยคุ้มค่าเท่าไหร่
เย่ฟ่านไม่สนใจความคิดของมันอยู่แล้ว เขาถามจักรพรรดิดำด้วยความสงสัยว่า
“เจ้ายังไม่ได้บอกข้าเลยว่าเจ้าได้ยินเรื่องที่เกี่ยวกับโลกที่อยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลแห่งดวงดาวมาจากไหน” เย่ฟ่านถาม
“ในอดีตจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เคยเล่าให้ข้าฟังอยู่บ้าง น่าเสียดายที่ตอนนั้นข้าไม่ได้สนใจจึงไม่ได้ล้วงลึกในเรื่องนี้”
“เจ้าเจาะจงกว่านี้ได้ไหม” เย่ฟ่านมีสีหน้าไม่พอใจ
“ในตอนนั้นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่เป็นสหายของข้ามักจะยืนมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวเสมอ ข้าสงสัยจึงได้ถามเขาในเรื่องนี้ และเขาบอกว่าอีกฟากหนึ่งของทะเลดวงดาวมีโลกอีกใบอยู่ที่นั่น” สุนัขตัวใหญ่สีดำส่ายหัว
“เจ้าหมาบ้า เจ้าจงใจปกปิดมันไว้หรือ?” เย่ฟ่านบังคับ
“วัง!” สุนัขตัวใหญ่สีดำฟันกรามร้องลั่น
“เจ้าไม่รู้จริงๆเหรอ” เย่ฟ่านสงสัย
“ถ้าจักรพรรดิคนนี้รู้ ข้าจะยังถามเจ้าอยู่ไหม ข้ารู้แค่ว่านี่เป็นความลับของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่และเขาไม่เคยบอกใคร” สุนัขดำตัวใหญ่ตอบอย่างโกรธเคือง
เมื่อตกกลางคืนทะเลทรายที่ลุกเป็นไฟก็เริ่มเย็นลงเรื่อยๆ กลางดึกอากาศหนาวเหน็บจนแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง
เย่ฟ่านมองขึ้นไปที่ทะเลแห่งดวงดาวเขากำลังมองหาทางกลับบ้าน
“คนโบราณสามารถข้ามความว่างเปล่าได้ ข้าก็เช่นกัน และข้าจะกลับไปอย่างแน่นอน...” เขารู้สึกว่ายุคโบราณต้องมีความลับมากมายในบ้านเกิดของเขา
“เจ้าหนู เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จริงหรือ?” จักรพรรดิดำนอนลงข้างวิหารโบราณในขณะที่มันพูดด้วยความเศร้าโศก
“จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต ท่านมองดูทะเลแห่งดวงดาวทุกคืนหรือไม่?” เย่ฟ่านถามอย่างใจเย็น
"ไม่ใช่ทุกคืน แต่มักจะเป็นบ่อยครั้ง" จักรพรรดิดำตอบกลับด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” เย่ฟ่านถามขึ้นทันใด
ตู้เฟยก็ตื่นขึ้น เขาเอนหลังพิงกำแพงและกล่าวว่า
“เจ้าหมาบ้าตัวนี้มีความลับมากมายแต่ปฏิเสธที่จะพูดให้คนอื่นฟัง มันชอบแย่งชิงของของคนอื่นอย่างตะกละตะกลามแต่ไม่คิดจะแบ่งปัน”
"วัง!" เสียงเห่าของสุนัขตัดผ่านท้องฟ้ายามราตรี
“ก็ได้ เลิกกัดสักที” ตู้เฟยประท้วง
“ข้าเป็นพี่น้องของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ความลับของเขานั้นข้ารู้ดีทุกอย่าง ดังนั้นไม่ว่าเรื่องราวใดเขาก็ไม่เคยปิดบังกับข้า”
“ดวงดาวใดที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ชอบดู” เย่ฟ่านถาม
"ดวงดาวขนาดเล็กที่มีสีฟ้า" สุนัขสีดำตัวใหญ่กล่าวด้วยท่าทางสบายๆ
แต่เมื่อเย่ฟ่านได้ยินเช่นนั้นเขาก็กระโดดขึ้นด้วยความตกใจ
“เจ้าเป็นอะไร?” จักรพรรดิดำถามด้วยความสงสัย
เย่ฟ่านเขารีบวิ่งกลับไปในบริเวณที่มีตัวอักษรพวกนั้น และในที่สุดก็พบคำสองคำ ที่แท้ตัวอักษรนี้ก็แปลว่าดวงดาวเล็กๆสีฟ้าเย่ฟ่านขยับตัวจากนั้นเขาก็เริ่มใช้มือลูบคลำไปตามกำแพง
“ใช่แล้ว ที่แท้มันก็อ่านแบบนี้”
ทันใดนั้นตัวหนังสือที่อยู่บนกำแพงทั้งหมดก็หายไปและกำแพงโบราณที่มีรอยด่างพร้อยก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลัง
เย่ฟ่านรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากเขาเอามือปัดที่รอยด่างดำนั้นก่อนที่เศษฝุ่นผงจะร่วงลงมา
แคร้ง!
ด้วยเสียงที่แผ่วเบา กล่องโลหะที่ถูกฝังอยู่ในผนังก็เปิดเผยขึ้น
“มีอะไรอยู่ในนั้น!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่รีบวิ่งเข้ามาทันที ตู้เฟยอยู่ข้างหลังเห็นดังนั้นก็รีบคว้าหางมันไว้อย่างรวดเร็ว
“วัง!”
สุนัขสีดําตัวใหญ่เต็มไปด้วยความโกรธ มันหันหลังกลับไปต่อสู้กับตู้เฟยอีกครั้ง
เย่ฟ่านเปิดกำแพงและนำกล่องเหล็กออกมา มันคือกล่องทองแดงยาวกว่าสามจ้าง มันถูกปิดผนึกอย่างแน่นหนาไม่สามารถเปิดออกได้ง่าย
กล่องโลหะทองแดงมีพลังศักดิ์สิทธิ์โอบล้อมไว้อย่างชัดเจน
“วัง!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่กัดตู้เฟยไปสองสามคำและในที่สุดก็หยุด มันรีบวิ่งเข้าหาเย่ฟ่านเพื่อสังเกตกล่องทองแดงที่อยู่ในมือของเขา
“ดูแต่ตามืออย่าต้อง!” เย่ฟ่านเตือน
"อย่ากังวล จักรพรรดิคนนี้เพียงแค่ต้องการดูเท่านั้น เจ้าเจอมันได้อย่างไร?" สุนัขตัวใหญ่สีดำตอบในขณะที่หางโล้นๆของมันแกว่งไกวไม่หยุด
“ไอ้หมาบ้า!”
ตู้เฟยสาปแช่งจากทางด้านหลังและรีบวิ่งเข้ามาดูเช่นกัน
เย่ฟ่านหยิบหม้อวิเศษของเขาออกมา เขาปลดปล่อยปราณปฐพีต้นกำเนิดออกมาปกป้องร่างกายไว้ก่อนที่จะเริ่มเปิดฝากล่องทองแดง
ฝากล่องถูกเปิดออก ไม่มีแสงอันล้ำค่าเบ่งบาน และไม่มีปรากฏการณ์ที่มหัศจรรย์ใดๆ แม้ว่าสิ่งที่โอบล้อมอยู่ด้านนอกจะเป็นพลังศักดิ์สิทธิ์ แต่ภายในกลับดูเหมือนเป็นขยะไร้ค่าซะอย่างนั้น
ในกล่องโลหะมีแส้ไม้ซึ่งเรียบง่ายมาก แม้ว่ามันจะสลักลวดลายบางอย่างแต่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีความมหัศจรรย์ใดๆ
แส้มีความยาวมากกว่าสามจ้างและมียี่สิบปมพอดี ปมแต่ละอันมีลวดลายที่ซับซ้อนมากมาย ลวดลายพวกนี้เป็นตัวอักษรจีนโบราณก่อนราชวงศ์ฉิน
"แส้ไม้จากอีกฟากหนึ่งของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ใครเป็นเจ้าของแส้เส้นนี้" เย่ฟานรู้สึกประหลาดใจ
ในบรรดาบุคคลที่โด่งดังก่อนยุคราชวงศ์ฉิน ใครถือแส้ไม้? เขาพยายามคิดอย่างรอบคอบ
"นี่เป็นสมบัติอันยิ่งใหญ่ แต่ข้าจะไม่รู้สึกถึงความผันผวนของพลังศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร?" ตู้เฟยมีสีหน้าไม่เข้าใจ
"ขอดูหน่อย"
แส้ไม้กระตุกและลอยออกมาจากกล่องไม้โลหะก่อนจะบินเข้าหาจักรพรรดิ์ดำ
"เจ้าคิดจะทำอะไร?” เย่ฟานกล่าวด้วยความไม่พอใจ
"จักรพรรดิคนนี้มีชะตาต้องกันกับแส้ไม้นี่ ข้าไม่ต้องการต้นกำเนิดที่ขโมยมาจากเจ้าอ้วนคนนั้น แต่สมบัติชิ้นนี้ต้องเป็นของข้า" จักรพรรดิดำกล่าวด้วยรอยยิ้มในขณะที่เอื้อมมือเข้าหาแส้ไม้
"อ๊าก!”
ทันใดนั้นจักรพรรดิดำก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วเหวี่ยงแส้ไม้ลงบนพื้น มันเกลือกกลิ้งไปบนพื้นในขณะที่ส่งเสียงครวญครางไม่หยุด
"เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?" เย่ฟานถาม
"ทะเลวิญญาณของข้าถูกโจมตี"
จักรพรรดิดำกล่าวด้วยสีหน้าซีดเผือด เห็นได้ชัดว่ามันได้รับความเจ็บปวดอย่างมาก