434 - ไล่ล่าสุดขอบโลก
434 - ไล่ล่าสุดขอบโลก
"พวกเขาจะไล่ตามเรามาได้หรือไม่" เย่ฟ่านที่ออกมาจากประตูมิติถามด้วยสีหน้าแตกตื่น
“ตามมาแล้วอย่างไร พวกเขาจะทำอะไรได้” จักรพรรดิดำพูดจบก็บดขยี้หยกโบราณชิ้นหนึ่ง
"ปัง"
สถานที่ที่พวกเขาวางค่ายกลไว้ซึ่งอยู่ห่างไกลกว่าห้าพันลี้ระเบิดขึ้นทันที
"ตอนนี้ก็ไม่มีใครสามารถตามพวกเรามาได้แล้ว" จักรพรรดิดำกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าหมาตัวนี้ร้ายกาจเกินไปแล้ว...” ตู้เฟยสะดุ้งแล้วหัวเราะ
ในทันทีที่ค่ายกลเคลื่อนย้ายถูกทำลายด้านหลังของพวกเขาที่เป็นประตูมิติก็มีผู้คนมากมายพุ่งออกมา ในขณะที่บางคนซึ่งไม่สามารถออกจากประตูมิติได้ทัน ร่างกายของพวกเขาก็ถูกบดขยี้เป็นเนื้อบดในทันที
แน่นอนว่าผู้คนมากมายที่ออกจากประตูได้ทันพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นอย่างยิ่ง
“พอได้แล้ว นักพรตผู้น่าสงสารคนนี้ยอมรับก็ได้ ข้าไม่ใช่ไอ้สาระเลวน้อยเย่ฟ่าน”
เสียงกรีดร้องของต้วนเต๋อดังมาจากด้านหลัง ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ไม่สามารถต้านทานกลุ่มคนที่ล้อมเขาไว้ได้
เมื่อชายชราระดับผู้สูงสุดเข้าร่วม เขาก็ไม่กล้าที่จะปลอมตัวเป็นเย่ฟ่านอีกต่อไป
"ชัว"
ที่ด้านหน้าสุดเกิดแสงสว่างวาบ กลุ่มของเย่ฟ่านเดินทางข้ามประตูมิติอีกครั้ง
"จักรพรรดิดำยังมีผู้คนหลายสิบคนที่ไล่ตามเราอยู่” ตู้เฟยมีสีหน้าร้อนรน
“อย่ากังวลไปเลยข้าได้สร้างอักขระเคลื่อนย้ายไว้มากกว่าสิบแห่ง ข้าไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไล่ตามพวกเราจนไปถึงนรกได้!” จักรพรรดิดำมีสีหน้ามั่นใจและไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย
“แย่แล้ว!”
ทันทีที่พวกเย่ฟ่านปรากฏออกมาจากประตูมิติ ฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่ก็ไล่ตามมาอย่างรวดเร็ว
“นี่คือที่ไหน?”
ตู้เฟยถามด้วยความกลัว ในตอนที่พวกเขาข้ามความว่างเปล่ายังเป็นเวลาประมาณเที่ยง หากพวกเขาอยู่ในดินแดนรกร้างตะวันออกสถานที่แห่งนี้ก็ควรจะเป็นช่วงเวลากลางวัน
แต่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวพวกเขากลับดำมืดราวกับว่าเป็นเวลาเที่ยงคืน
“นี่คือพิภพหยินที่ถูกขนานนามว่าเป็นดินแดนแห่งนรก ข้าอยากรู้จริงๆว่าพวกเขาจะตามมาอีกหรือไม่!” จักรพรรดิดำเยาะเย้ย
ในที่สุดเย่ฟ่านก็รู้ว่าทำไมสุนัขสีดำตัวใหญ่ถึงเหนื่อยมากเมื่อมันแกะสลักอักขระเต๋าเหล่านี้เสร็จ นี่มันเป็นเรื่องยากจริงๆที่จะทำให้พวกเขาข้ามความว่างเปล่ามาไกลถึงขนาดนี้
ภายใต้การนำของสุนัขสีดำตัวใหญ่ พวกเขารีบเดินออกไปและปรากฏตัวบนแท่นหยกซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก
ทันทีที่พวกเขาข้ามความว่างเปล่าอีกครั้ง ผู้คนหลายสิบคนก็ปรากฏออกมาจากประตูมิติด้านหลังและรีบไล่ตามพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว
"พัฟ" "พัฟ"
เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้งเมื่อประตูมิติถูกทำลายและมีผู้คนออกมาไม่ทัน
เมื่อเห็นเช่นนั้นตู้เฟยก็มองดูจักรพรรดิดำด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความยำเกรง
แม้ว่าสุนัขตัวนี้จะเต็มไปด้วยความโลภและพูดจาไร้สาระไปวันๆ แต่ในความเป็นจริงความรู้ของมันนั้นครอบคลุมแทบจะทุกศาสตร์
“บูม”
หลังจากที่พวกเขาปรากฏตัวออกมาอีกฟากหนึ่งของพิภพหยินประตูมิติที่ด้านหลังก็สั่นไหวอย่างรุนแรงและใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนแปลงไปในทันที
“อย่าบอกนะว่าปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นตามมาแล้ว?” เย่ฟ่านตกใจเป็นอย่างมากและเขารีบวิ่งตามจักรพรรดิดำไปที่ค่ายกลเคลื่อนย้ายอีกแห่ง
ทันทีที่พวกเขาเดินออกไปความว่างเปล่าที่ด้านหลังก็แยกออก คนเหล่านั้นสามารถไล่ตามพวกเขามาได้เสมอ ดูเหมือนมันจะเป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะสกัดกั้นการไล่ตามนี้
"เด็กน้อยพวกเจ้าจะไปไหน!"
ทันใดนั้นมือสีทองขนาดใหญ่ก็ข้ามความว่างเปล่าเข้ามาอย่างรวดเร็ว และเป้าหมายของมันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจักรพรรดิ์ดำที่เป็นคนควบคุมค่ายกล
"นี่มันมือของใครกันแน่!" ตู้เฟยอุทานด้วยความตกใจ
เย่ฟ่านและคนอื่นวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว แม้ว่าพวกเขาจะเดินทางข้ามความว่างเปล่าหลายครั้งพร้อมทั้งทำลายประตูมิติอย่างต่อเนื่อง แต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังไม่สามารถสลัดฝ่ายตรงข้ามออกไปได้
เมื่อข้ามความว่างเปล่าเป็นครั้งที่เก้า พวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในสนามรบโบราณที่เต็มไปด้วยไฟลุกโชน ที่นี่ตลบอบอวลไปด้วยแสงไฟสีเขียว โครงกระดูกที่พวกเขาเห็นทอดยาวไม่สิ้นสุด
นี่คือดินแดนแห่งความตายอย่างแท้จริง!
“ข้าไม่เชื่อว่าอักขระเต๋าที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่คนนี้สร้างขึ้นจะไม่สามารถหยุดยั้งพวกเจ้าได้!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็กังวลเช่นกัน ร่างกายของมันแทบจะหมดแรงแล้ว หากฝ่ายตรงข้ามยังคงไล่ตามมาอีกพวกเขาคงทำได้เพียงยอมแพ้
“นี่คือที่ไหน” เย่ฟ่านถาม
“นี่คือทุ่งสังหารโบราณที่สูญหายไปในแม่น้ำแห่งกาลเวลาอันยาวนาน ในอดีตสถานที่แห่งนี้คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ เมื่อพวกเขาถูกทำลายและตายที่นี่มันทำให้วิญญาณของพวกเขาไม่สงบและยังคงวนเวียนอยู่เสมอ”
พวกเขาเดินออกจากทุ่งสังหารโบราณและพยายามวิ่งหนีจากผู้คนมากมายที่ไล่ตามมาไม่หยุด
“พวกเจ้าก็เห็นแล้วว่าข้าไม่ใช่ร่างเซียนโบราณ ข้าคือนักพรตต้วนเต๋อ ข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้าสาระเลวน้อยเย่ฟ่าน” ต้วนเต๋อกรีดร้องในขณะที่วิ่งตามพวกเย่ฟ่านไปติดๆ
จี้ฮ่าวเยว่ เซี่ยจี้หยู นักพรตหญิงและคนอื่นๆ รวมถึงยอดฝีมือรุ่นอาวุโสหลายคนเห็นมานานแล้วว่าเขาไม่ใช่เย่ฟ่าน แต่คนอื่นยังคงโจมตีเขา แม้แต่บุตรศักดิ์สิทธิ์บางคนก็ยังโจมตีเขาไม่หยุด
ตอนนี้ดูเหมือนว่าต้วนเต๋อจะหมดความอดทนแล้ว เขาหันหน้ากลับไปโจมตีจี้ฮ่าวเยว่และคนอื่นๆด้วยสภาพคุ้มคลั่ง
พวกเย่ฟ่านยืนอยู่บนแท่นหยกอีกแห่งเตรียมที่จะข้ามช่องว่าง และจักรพรรดิดำก็รีบเยาะเย้ยออกมาทันที
"สิ่งที่จักรพรรดิคนนี้ลงทุนลงแรงสร้างขึ้นจะกลายเป็นของไร้ประโยชน์ไปได้อย่างไร?"
"บูม!"
น่าเสียดายที่มันยังพูดไม่จบ หัตถ์สีทองขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งและทำลายสนามรบโบราณพร้อมทั้งกระดูกมากมายให้แหลกเป็นผุยผง ตู้เฟยใบหน้าเปลี่ยนสีทันที
"นี่คืออวตารของราชาเผิงสวรรค์ พวกเราต้องไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่ร่างที่แท้จริงของเขาจะมาถึง"
เย่ฟ่านก็หน้าเปลี่ยนสีเช่นกัน เขาจับตัวราชาเผิงน้อยปีกทองมาด้วย เห็นได้ชัดว่าราชาเผิงเฒ่าโกรธแค้นมากแค่ไหน ตอนนี้เมื่อร่องรอยของเขาปรากฏขึ้นรับรองว่าอสูรเฒ่าตัวนี้จะต้องไม่ยอมปล่อยให้เขาคลาดสายตาอย่างแน่นอน
"เร็วเข้า!" ตู้เฟยเร่งเร้า
“ไม่ต้องกังวล หลังจากผ่านสนามรบโบราณนี้ไปแล้วมันจะเข้าสู่ค่ายกลที่ดีที่สุดของข้า รับรองว่าพวกเขาจะไม่สามารถตามทันแน่นอน” จักรพรรดิดำกล่าว.
ด้านหลังผู้คนที่ไล่ตามพวกเขามีไม่มากแล้ว ยอดฝีมือนับร้อยถูกการระเบิดของค่ายกลสังหารจนแทบจะหมดสิ้น
หลังจากการเคลื่อนย้ายอีกสามครั้ง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงค่ายกลสุดท้ายที่สุนัขสีดำตัวใหญ่กล่าวถึง พวกเขารีบวิ่งไปที่แท่นหยกทันที
"ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว!" จักรพรรดิดำถอนหายใจ เมื่อแสงสว่างจ้าพวกเขาก็หายไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
“เจ้าแน่ใจหรือว่าเราปลอดภัย นี่ควรเป็นอักขระเต๋าสุดท้าย หากเจ้าไม่สามารถกำจัดพวกเขาคงมีเพียงความตายเท่านั้นที่รอเราอยู่” เย่ฟ่านจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“อย่ากังวล มีเพียงเราเท่านั้นที่สามารถข้ามค่ายกลที่นี่และปลายทางของเรายังเป็นสถานที่ที่อันตรายอย่างยิ่ง”
การเดินทางครั้งนี้ค่อนข้างนาน เย่ฟ่านไม่รู้ว่าพวกเขาถูกเคลื่อนย้ายไปไกลมากแค่ไหน แต่การประมาณการของเขาคิดว่าน่าจะเกินหนึ่งแสนลี้อย่างแน่นอน
"พวกเราอยู่ที่ไหน"
หลังจากที่พวกเขาออกจากประตูมิติสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าก็คือทะเลทรายที่ทอดยาวหลายหมื่นลี้โดยไม่มีผู้คน เย่ฟ่าน,ตู้เฟยและสุนัขสีดำตัวใหญ่ใช้เวลาบินเกือบทั้งวันก็ยังไม่เห็นจุดสิ้นสุด
ในท้ายที่สุดจักรพรรดิดำก็สลักอักขระเต๋าอีกครั้งมันทำให้พวกเขาเคลื่อนย้ายไปหลายหมื่นลี้ แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่มีความหวังที่จะออกจากทะเลทรายนี้ได้เลย
“บัดซบ พวกเราอยู่ที่ไหนกันแน่”
แม้ว่าสุนัขสีดำตัวใหญ่จะเป็นคนติดตั้งค่ายกลแต่ในความเป็นจริงมันก็ไม่เคยมาที่นี่เช่นกัน
“ข้ารู้สึกว่าที่นี่ดูคุ้นเคยเล็กน้อย.” ตู้เฟยกำลังครุ่นคิดและจู่ๆใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวอย่างรุนแรง
“ทะเลทรายนี้ห่างจากที่ที่พวกเรามาประมาณ 100,000 ลี้ ที่นี่น่าจะเป็นทะเลทรายศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในดินแดนรกร้างตะวันออก ทะเลทรายวิญญาณ!”
“เหตุไฉนจึงเรียกเช่นนั้น!” เย่ฟ่านรู้สึกไม่ค่อยดี
“ที่นี่คือสถานที่เต็มไปด้วยวิญญาณ ว่ากันว่าผู้ใดเข้าสู่ทะเลทรายนี้แล้วจะไม่มีทางได้ออกไปแม้ว่าจะตายไปแล้วก็ตาม” ตู้เฟยกล่าว
“ล้อเล่นหรือเปล่า?” เย่ฟ่านขมวดคิ้ว นี่เป็นข่าวร้ายสุดๆ
