ตอนที่ 331+332 เนื้อหาของการประชุม

เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาไม่มีวันหยุดเหลือให้เขากลับบ้านเกิดในช่วงวันหยุดปีใหม่แล้ว

“มาค่ะ” เจียงเหยาตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล “ฉันคิดไว้แบบนี้นะ ฉันจะกลับบ้านสองสามวัน จากนั้นจะรีบกลับมาที่กองทัพ ฉลองปีใหม่กับคุณ ก็เพราะแบบนี้แหละ ฉันถึงต้องรีบจัดบ้านให้เสร็จ จะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีเวลาจัดบ้าน”

เจียงเหยากำลังพิจารณาว่าเธอควรซื้อตู้เย็นหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เธอก็ล้มเลิกความคิดนั้นไปในที่สุด

ตามที่ลู่ชิงสีบอกกับเธอ อุณหภูมิในช่วงที่หนาวที่สุดของเมืองจินนั้นต่ำถึงลบสิบถึงลบยี่สิบองศาเซลเซียส โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสอสามวันแรกของปีใหม่ และเป็นเรื่องปกติที่จะมีหิมะตก ต่างจากเมืองทางตอนใต้ สภาพอากาศในช่วงปีใหม่ไม่อาจคาดเดาได้ อากาศเย็นอาจลดลงถึงหนึ่งหรือสององศาเซลเซียส หรืออาจจะมากไปถึงยี่สิบองศาในช่วงที่ร้อน

ดังนั้นข้าวของที่ซื้อในช่วงปีใหม่สามารถเก็บไว้ได้นานเนื่องจากอากาศหยาวเย็น ผู้คนสามารถวางข้าวของเหล่านั้นไว้ที่มุมระเบียงได้ มันจะแข็งตัวและไม่จำเป็นต้องมีตู้เย็น

เมื่อเธอไม่อยู่บ้าน ลู่ชิงสีก็คงไม่ทำอาหารให้สำหรับตัวเองหรอก เพราะงั้นถึงจะซื้อตู้เย็นมา ก็คงไม่ถูกใช้ประโยชน์เสียเท่าไหร่ รอให้เธอเรียนจบและมาอยู่กับเขาที่กองทัพ ค่อยซื้อจะดีกว่า

หลังอาหารเย็น ลู่ชิงสีลุกไปล้างจาน ในเวลาเดียวกัน เขายังต้มน้ำสำหับอาบไว้ด้วย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เขาก็ไม่ต้องการให้เจียงเหยาต้องจัดการ

ภรรยาของเขา ปีหนึ่งจะมาอยู่กับเขาที่กองทัพสักกี่วันเชียว เขาจะทนปล่อยให้เธอทำงานบ้านได้อย่างไร?

ตอนอยู่ที่บ้านสกุลเจียง เธอเป็นดั่งเจ้าหญิงน้อย ตอนนี้เธอแต่งงานกับบ้านสกุลลู่แล้ว เขาจำเป็นที่จะต้องเอาอกเอาใจดูแลเธอด้วยความรัก

เมื่อนาฬิกาบอกเวลา 2 ทุ่ม เก๋อเวินเวินก็มาเคาะประตู เธอมาเพื่อคืนจานสะอาดที่เธอได้ล้างแล้ว ทว่าลู่ชิงสีกำลังอาบน้ำอยู่ เจียงเหยาจึงเป็นผู้ไปเปิดประตู เมื่อเจียงเหยาเห็นสายตาส่อเสียดของเก๋อเวินเวิน เธอจงไม่ปล่อยให้เด็กหญิงก้าวผ่านประตูเข้ามา เธอขอให้เก๋อเวินเวินกลับบ้านและปิดประตูเมื่อเธอรับจานมาแล้ว

ลู่ชิงสีเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของเขาทันทีที่อาบน้ำเสร็จ เจียงเหยารู้ว่าเขากำลังยุ่งในช่วงเวลานี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ไปรบกวนเขา เธอหยิบหนังสือจากห้องหนังสือของเขามาอ่านในห้องนอน

ในห้องทำงานของเขา ลู่ชิงสีกำลังร่างแผนการฝึกอบรมแบบเข้มข้นมากยิ่งขึ้น แต่มีเรื่องอื่นอีกที่อยู่ในใจของเขา ปากกาของเขาขยับและหยุดลงครั้งแล้วครั้งเล่า เขาวางปากกาลง หยิบบโทรศัพท์และเดินไปที่หน้าต่าง ก่อนจะกดโทรออกหาเหลียงเยวื่อจือ

ช่วงนี้ตระกูลเหลียงกำลังวุ่นวาย คุณนายเหลียงและคุณย่าเหลียงอยู่ที่โรงพยาบาลพร้อมกับลูกสะใภ้ทั้งสองคน พ่อเหลียงและพี่น้องเหลียงทั้งสองคนออกจากโรงพยาบาลหลังจากการผ่าตัดคุณย่าเสร็จแล้ว พวกเขาต่างพยายามค้นหาข้อมูล

“พบตำแหน่งจุดลงจอดของเครื่องบินแล้วล่ะ เครื่องบินลงจอดในเขตชานเมืองนานาชาติ E ทุกคนที่อยู่บนเครื่องบินถูกพาตัวไปที่นั่น เหมือนว่าเรื่องนี้จะถูกวางแผนมาก่อนหน้านี้อย่างดี จากการจี้เครื่องบินจนถึงการลักพาตัว พวกเขาใช้เวลาน้อยกว่ายี่สิบนาทีในการดำเนินการทั้งหมด ทีมรับมือเหตุฉุกเฉินจากประเทศอื่นไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบโต้ หัวหน้าของเราไปเจรจากับทางรัฐบาลท้องถิ่น แล้วส่งทีมกู้ภัยไปที่นั่น รัฐบาลท้องถิ่นให้ความร่วมมืออย่างมากในการช่วยสอบสวนและช่วยเหลือ”

“ถ้าจะว่าไปแล้ว คนที่จี้เครื่องบินคงรู้ทุกรายละเอียดเกี่ยวกับการประชุม ซึ่งเรื่องนี้เป็นอะไรที่เป็นความลับสุดยอด พวกเขารู้แม้แต่ตารางการประชุมเป็นอย่างดี” ลู่ชิงสีกล่าว “ต้องมีเหตุผลว่าทำไมผู้จี้เครื่องบินจึงดำเนินตามแผนที่วางไว้อย่างดี ดังนั้นตอนนี้ตัวประกันทุกคนน่าจะปลอดภัย ต้องมีจุดประสงค์สำหรับพวกเขาจะจี้เครื่องบินที่มีคนอยู่เต็มลำ ตราบใดที่เขามีเป้าหมาย ตัวประกันจะยังปลอดภัย อีกอย่างตัวประกันที่ถูกจับกุมต่างก็เป็นคนระดับสูงที่ปลดประจำการจากกองทัพทั้งนั้น บางคนยังมีตำแหน่งหน้าที่อยู่ ดังนั้นประเทศจะต้องใช้ทรัพยากรทั้งหมดที่มีเพื่อช่วยเหลือพวกเขา”

__

เหลียงเยวื่อจือคงคิดเรื่องทั้งหมดนี้ได้ด้วยตัวเองแล้ว อย่างไรก็ตาม นายพลเหลียงก็อายุมากพอสมควรแล้ว ทุกคนกังวลว่าร่างกายของเขาจะไม่สามารถทนรับกับความยากลำบากทั้งหมดที่เขาต้องเผชิญในตอนนี้ได้

“ว่าแต่ พี่คิดว่าทำไมนายพลเหลียงและคนอื่น ๆ ถึงไปประชุม และประชุมกันเรื่องอะไร” ลู่ชิงสีเชื่อว่าต้องการความเกี่ยวข้องกันโดยตรงระหว่างเหตุผลที่เครื่องบินถูกจี้กับวาระในการประชุม

“การสืบสวนเรื่องนี้กำลังดำเนินการอย่างลับ ๆ แต่ทุกอย่างเป็นความลับสุดยอด ฉันรู้เพียงคร่าว ๆ ว่าการประชุมที่จัดขึ้นโดยสหภาพอย่างลับ ๆ เกี่ยวข้องกับการสร้างอาวุธแบบใหม่ ฉันกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหารายละเอียดเพิ่มเติม” เหลียงเยวื่อจือพูดด้วยควาโกรธ “พวกนอกกฎหมาย มันต้องบ้าทุกครั้งที่มีการสร้างอาวุธใหม่ทุกทีเลยเชียว”

ลู่ชิงสีไม่รู้จะพูดอะไร หลาย ๆ ประเทศ ประเทศไหนบ้างที่ไม่สนใจอาวุธ? อาวุธถือเป็นของสำคัญของประเทศ ประเทศไหนมีอาวุธที่แข็งแกร่งและล้ำหน้ากว่า ก็มักจะได้รับการสนับสนุนที่แข็งแกร่งมากกว่า

หลังจากที่เขาวางสาย ลู่ชิงสีก็จ้องไปที่ข้อมูลนำเสนอที่ทำไปครึ่ง ๆ กลาง ๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีอารมณ์จะเขียนต่ออีกต่อไป

เขาดูเวลา ตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว จากนั้นเขาก็ปิดไฟในห้องทำงาน และเดินออกมาข้างนอกห้อง

หลังจากที่ลู่ชิงสีได้ทราบข่าวว่าเป็นการประชุมที่เกี่ยวข้องกับอาวุธ ทำให้เขารู้สึกไม่ดีขึ้นมา คนที่จี้เครื่องบินอาจมาเพื่ออาวุธที่คิดค้นขึ้นใหม่นั้นก็เป็นได้

อาจจะใช้ตัวประกันเพื่อแลกกับอาวุธนั่น

นายพลเหลียงเป็นเสาหลักของตระกูลเหลียงมานาน หากเกิดอะไรขึ้นกับนายพลเหลียง มันจะต้องส่งผลกระทบอย่างมากต่อตระกูลเหลียง

“ทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ” เจียงเหยาเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงมาจากประตูและมองไปทางชายที่กำลังเดินเข้ามา เธอสังเกตเห็นว่าเขาใจลอย เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่พวกเขาเพิ่งซื้อและชนเข้ากับมัน เจียงเหยาหัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าเขามีท่าทีว่าเจ็บ

เธอลุกจากเตียงทันทีและเดินไปหาเขา “ลืมไปแล้วเหรอคะว่าวันนี้เราเพิ่งซื้อตู้เสื้อผ้ามาใหม่ หรือคุณอยากได้อะไรในตู้หรือเปล่า?”

“เอ่อ..ผมมาเอาชุดนอนน่ะ” ลู่ชิงสีได้สติกลับคืนมา เขายกมือขึ้นลูบในส่วนที่กระแทกเข้ากับตู้เสื้อผ้า เขากำลังอยู่ในห้วงของการใช้ความคิดจนลืมไปว่าได้จัดบ้านใหม่ ด้วยความเคยชินจึงหันไปทางเดิมและก้มตัวลงเพื่อที่จะได้หยิบชุดนอนจากตู้เสื้อผ้าขนาดเล็กใบเดิม จากนั้นถึงจะขึ้นเตียงและหลับ

เจียงเหยาได้ยินสิ่งที่เขาพูดและดึงเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่อย่างช่วยไม่ได้ “คุณไม่ได้สวมชุดนอนอยู่หรือไงคะ? คุณสวมมันตั้งแต่ตอนที่อาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ แล้วนะ”

เธอสังเกตเห็นว่าลู่ชิงสีหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง เขาก้มศีรษะลงและมองดูเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่ท่าทางโง่เขลา เจียงเหยาลากเขาให้ขึ้นมาบนเตียง และให้เขานั่งลง

“คุณดูไม่มีสติเลย กังวลอยู่สินะคะ...” เจียงเหยากล่าว “กังวลเรื่องที่เกิดกับครอบครัวของเยวื่อจือเหรอคะ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรหมกหมุ่นกับเรื่องนี้ตลอดเวลาสิ คุณบอกฉันเองไม่ใช่เหรอคะว่าให้รอฟังข่าว? ถ้าคุณกดดันตัวเองอยู่แบบนี้ จะส่งผต่อการฝึกร่างกายในวันพรุ่งนี้นะ อยากจะทำร้ายตัวเองหรือยังไง?”

“เปล่า..ผมกำลังคิดเรื่องงานของวันนี้อยู่” ลู่ชิงสีปฏิเสธ เขากังวลว่าเจียงเหยาอาจจะกังวลไปกับเขาด้วย ถ้าเขายังอยู่ในสภาพนั้น

เขาบังคับตัวเองให้เลิกคิดถึงเรื่องตระกูลเหลียงไปชั่วคราว เขาควรจะรอฟังข่าวในเช้าพรุ่งนี้ไม่ดีกว่าเหรอ?

สำหรับตอนนี้ วันที่สวยงามเช่นนี้ ควรฆ่าเวลาโดยการทำอย่างอื่นกับภรรยา การได้ใช้แรงสร้างความบันเทิงก่อนนอนจะช่วยให้นอนหลับสบายตลอดทั้งคืน

เช้าวันรุ่งขึ้น เจียงเหยาตื่นขึ้นพร้อมกับตอนที่ลู่ชิงสีลุกขึ้นจากเตียง

“ในคนครอบครัว สามารถเข้าร่วมการฝึกด้วยได้ไหมคะ?” เจียงเหยาถามลู่ชิงสีที่กำลังแปลงฟันอยู่ เขานอนไม่หลับหลังจากออกแรงตลอดทั้งคืน เธอรู้ว่าเขากำลังรอข่าวจากใครบางคน ดังนั้นเธอจึงกังวลเกี่ยวกับสภาพร่างกายของเขาในวันนี้