428 - ความแค้นที่พอกพูน
428 - ความแค้นที่พอกพูน
“พัฟ”
ศีรษะของผู้บ่มเพาะจากตระกูลจี้ถูกทำลายในทันที และสัมผัสศักดิ์สิทธิ์สีทองของเย่ฟ่านก็บินกลับเข้ามาที่กลางหน้าผากของเขาอีกครั้ง
"บูม"
ในครั้งนี้เขายังคงไม่ได้รับอะไร ลูกหลานทุกคนของตระกูลจี้ดูเหมือนจะถูกปิดผนึกสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ไม่ให้ผู้ใดค้นหาความลับได้ เรื่องนี้ทำให้เย่ฟ่านท้อแท้อยู่เล็กน้อย
“เจ้า...” สามคนที่เหลือของตระกูลจี้หน้าซีดด้วยความกลัว
“ในเมื่อข้าไม่สามารถค้นความทรงจำของพวกเจ้าได้ ทางเลือกของพวกเจ้าก็มีแต่ต้องเขียนมันออกมาเองหรือไม่ก็เตรียมตัวตายได้เลย” เย่ฟ่านกล่าวอย่างเคร่งขรึม
เขามีความหวังไม่มากนักในเรื่องนี้ แต่การได้ฆ่าลูกหลานของตระกูลจี้ก็กระตุ้นความสนใจของเขาได้เช่นกัน
"พวกเราขอสู้ตาย!"
ผู้บ่มเพาะของตระกูลจี้ที่เหลือยังไม่สูญเสียพลังต่อสู้ พวกเขาระเบิดพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาพร้อมกับโจมตีเข้าหาเย่ฟ่านอย่างสิ้นหวัง
พวกเขาโจมตีออกไปโดยไม่เสียดายอาวุธของตัวเอง ในครั้งนี้หากพวกเขาไม่สามารถรอดชีวิตได้ ต่อให้อาวุธของพวกเขายังคงเหลือแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร?
“เคร้ง”
หม้อที่สร้างมาจากปราณปฐพีต้นกำเนิดกระแทกเข้าใส่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดอย่างรุนแรง พลังสีทองถูกปลดปล่อยออกมาจากหม้อวิเศษและอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดถูกทำลายในทันที
เย่ฟ่านไม่ได้อยู่เฉย กำปั้นสีทองของเขากระแทกตามเข้ามาอย่างรวดเร็วและผู้บ่มเพาะของตระกูลจี้ที่เหลือก็ถูกกระแทกล้มลงโดยไม่อาจต่อต้านได้
"ข้าไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้ ข้าต้องการคนที่ให้ข้อมูลเพียงคนเดียว สำหรับคนที่เหลือจะถูกฝังอยู่ที่นี่”
ตอนแรกทั้งสามคนนี้ไม่ได้พูดอะไร พวกเขาทรนงในศักดิ์ศรีของตระกูลใหญ่ ไม่มีทางที่พวกเขาจะขายตัวเองให้กับเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง
"ถ้าอย่างนั้นข้าจะให้โอกาสพวกเจ้า "
ในท้ายที่สุดเย่ฟ่านอนุญาตให้พวกเขาฟื้นพลังการต่อสู้และทำการต่อสู้อีกครั้ง โดยเจตนาของเย่ฟ่านนั้นก็เพื่อที่จะลอกเลียนวิธีเดินพลังที่อยู่ในคัมภีร์แห่งความว่างเปล่าของพวกเขา
หลังจากต่อสู้กว่าครึ่งชั่วยามในที่สุดเย่ฟ่านก็จับอะไรได้สักอย่าง แม้ว่าเขาไม่รู้วิธีการ แต่เขาเข้าใจแนวคิดนี้
เมื่อเย่ฟ่านเข้าใจแนวคิดนี้เขาก็โจมตีออกไปด้วยทักษะที่อยู่ในคัมภีร์แห่งความว่างเปล่าเพื่อเป็นการทดสอบ
ปัง!
ยอดฝีมือรุ่นเยาว์ของตระกูลจี้ถูกกระแทกปลิวไปคนละทิศคนละทาง
"เจ้า...เจ้าใช้ทักษะศักดิ์สิทธิ์นี้ได้อย่างไร!"
“เรามาลองดูกันว่าด้วยทักษะนี้ผู้ใดจะแข็งแกร่งมากกว่ากัน” เย่ฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เย่ฟ่านเข้าใจเพียงแนวคิดของทักษะศักดิ์สิทธิ์จากคัมภีร์แห่งความว่างเปล่า แต่เขาก็เกิดความคิดที่จะผสมผสานแนวคิดนี้เข้ากับเก้าญาณวิเศษลึกลับแห่งการโจมตีเพื่อพัฒนาทักษะการโจมตีแบบใหม่
"ขอบคุณที่มอบทักษะการโจมตีจากสวรรค์ให้ข้า!"
พูดจบเขาก็กระแทกฝ่ามือใส่ทั้งสามคนโดยไม่ได้หันกลับมามองด้วยซ้ำ
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยามเย่ฟ่านก็กลับไปที่เมืองโฮ่วอวิ๋นเพื่อเผยแพร่ข่าวที่ตระกูลจี้ไม่ปฏิบัติตามคำสัญญา
เขาบอกผู้คนมากมายว่าหากมีใครไปแจ้งเบาะแสเกี่ยวกับเย่ฟ่านแม้ว่าพวกเขาจะได้รับต้นกำเนิดแต่สุดท้ายก็จะถูกตระกูลจี้ไล่ล่าเช่นเดิม จากนั้นเขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ตระกูลจี้ได้รับความเดือดร้อนอย่างรุนแรงในเรื่องนี้ พวกเขาพยายามแก้ต่างในขณะที่ออกค้นหาคนที่เผยแพร่ข่าวลือไปพร้อมกัน
มีคนไม่มากที่คล้อยตามคำพูดของเย่ฟ่าน ด้วยความเป็นตระกูลขุนนางโบราณที่ยิ่งใหญ่ เย่ฟ่านรู้มานานแล้วว่าด้วยพลังของ ตระกูลจี้ ข่าวลือนี้จะไม่สามารถสร้างผลกระทบได้มากนัก
ที่เขาทำทั้งหมดนี้เพื่อให้ตระกูลจี้ตระหนักถึงผลที่ตามมาและอำนวยความสะดวกในการดำเนินการครั้งต่อไป
หลังจากครึ่งเดือนเย่ฟ่านก็กลับมาที่หมู่บ้านหินอีกครั้ง ในที่สุดจักรพรรดิดำก็ฟื้นคืนความแข็งแกร่งโดยที่น้ำหนักตัวของมันได้ลดลงไปมาก
“จักรพรรดิดำ ผลไม้เซียนที่เจ้ากินไปนั้นมีผลอย่างไรบ้าง?” เย่ฟ่านถามด้วยความคาดหวัง
“เจ้าดูสภาพของจักรพรรดิผู้นี้ เจ้าคิดว่าข้าดูเหมือนคนที่ได้รับอะไรหรือไม่!” สุนัขสีดำตัวใหญ่หน้าดำคล้ำ มันต้องทนทุกข์อยู่ในความน่าสังเวชกว่าครึ่งเดือน
“มันควรจะมีผลบ้าง ผลไม้นั้นไม่ธรรมดาจริงๆ” เย่ฟ่านแตะคางของเขา
“ไม่ธรรมดาอะไร ขมแบบไม่ธรรมดาอย่างนั้นหรือ? เจ้ารู้หรือไม่แม้กระทั่งตอนนี้ลิ้นของข้าก็ดูเหมือนจะไร้ความรู้สึกไปแล้ว”
สุนัขสีดำตัวใหญ่ยังคงหดหู่ใจมาก เรื่องนี้โทษคนอื่นไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความโลภของมันเอง
ตู้เฟยไม่ได้ทำให้เย่ฟ่านผิดหวัง ตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมาเขารวบรวมต้นกำเนิดได้มากกว่า 25,000 จิน
“ต้นกำเนิดมากมาย จักรพรรดิคนนี้จำเป็นต้องแบ่งไปครึ่งนึง!” สุนัขสีดำตัวใหญ่รีบวิ่งเข้ามาด้วยดวงตาแดงก่ำ แต่ผลที่ได้คือเย่ฟ่านกวาดแขนเสื้อและเก็บต้นกำเนิดพวกนั้นไปทั้งหมด
“อย่าแม้แต่จะคิด!”
“จักรพรรดิคนนี้ช่วยเจ้ามาหลายครั้งแล้ว ทำไมเจ้าไม่แบ่งปันให้ข้าบ้าง”
“แบ่งให้เจ้าก็ได้แต่ข้าต้องใช้ต้นกำเนิดเป็นจำนวนมาก ถือว่าข้าติดหนี้เจ้าไว้ก็แล้วกัน” เย่ฟ่านตกลงแต่ก็ไม่ได้มอบต้นกำเนิดออกมา
หลังจากนั้นเขาก็คุยรายละเอียดเกี่ยวกับแผนการของเขาให้ตู้เฟยและจักรพรรดิดำฟัง
“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? เจ้าคิดจะใช้ตัวเองเพื่อแลกกับต้นกำเนิดแสนจิน!” ตู้เฟยร้องออกมาด้วยความตกใจ
"ใช่ นี่เป็นโอกาสที่หายากและมีความเป็นไปได้สูงมาก" เย่ฟ่านพยักหน้า
ตู้เฟยส่ายหัวปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเย่ฟ่านสามารถได้รับต้นกำเนิดมากมายจากวิธีการนี้
"เจ้าล้อข้าเล่นแล้ว หากต้องจ่ายแสนจินพวกเขาต้องเตรียมพร้อม และเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้วิธีเดิม”
“วิธีสุดท้ายใช้ไม่ได้จริงๆ ข้าได้ยินมาว่าผู้ที่ให้เบาะแสตอนนี้จำเป็นต้องใช้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์เพื่อเป็นหลักฐานเพิ่มเติม ดังนั้นข้าจำเป็นต้องเปิดเผยตัวตน”
"มันอันตรายเกินไป" ตู้เฟยคัดค้าน
"ไม่เป็นไรตราบเท่าที่ไม่มีอะไรผิดพลาดแผนการของเราจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน”
"เจ้ากำลังเดิมพันชีวิตของเจ้า หากมีสิ่งใดผิดพลาดเจ้าจะไม่มีโอกาสเสียใจด้วยซ้ำ!” ตู้เฟยยังคงต่อต้าน
"จักรพรรดิ์ดำอยู่ที่นี่ ข้าเปลี่ยนอันตรายให้กลายเป็นความปลอดภัยได้......" เมื่อพูดถึงสมบัติวิเศษ มันไม่มีทางที่จักรพรรดิดำจะยอมปล่อยให้หลุดมือไป
"เจ้าหนู ตั้งแต่จักรพรรดิคนนี้อยู่กับเจ้ามายังไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรแม้แต่น้อย ครั้งนี้หากไม่แบ่งเท่ากันอย่าคิดหวังว่าจะให้ข้าช่วย"
เย่ฟ่านยิ้มและพูดว่า
“ครั้งนี้มีต้นกำเนิดถึงแสนจิน เจ้าต้องคิดให้ดี”
"แสนจิน ... " น้ำลายของสุนัขสีดำตัวใหญ่ไหลออกมาและส่งเสียงคำรามขึ้นด้วยความไม่พอใจว่า
"ถ้าครั้งนี้ข้าไม่ได้รับอะไรอีกรับรองว่าเจ้าจะต้องเห็นดีอย่างแน่นอน!”
เย่ฟ่านยิ้มและพูดกับตู้เฟยและสุนัขสีดำตัวใหญ่ว่า
“แผนการนี้ไม่มีอันตรายอะไรหากพวกเราทำมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ”
“อธิบายให้ละเอียดหน่อย”
“ขั้นแรกให้หาคนที่เหมาะสมให้พวกเขาพบเห็นข้าและแจ้งไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ มันค่อนข้างยากเพราะตอนนี้ผู้ให้เบาะแสต้องถูกตรวจสอบสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ด้วย ซึ่งคนที่ทำหน้าที่นี้ก็ต้องเป็นคนที่สามารถไว้ใจได้เช่นกัน”
"ไม่ใช่ปัญหา กุญแจสำคัญคือการให้เขาเข้าสู่แผนอย่างเป็นธรรมชาติ มันค่อนข้างยากในเรื่องนี้เพราะอาจจะทำให้ร่องรอยของแผนการของเราถูกเปิดเผย" ตู้เฟยขมวดคิ้วเพราะไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่ฟ่านก็ยิ้มออกมาแล้วกล่าวว่า
"อย่างที่สองคือการสร้างแรงผลักดัน หลังจากที่บุคคลนั้นไปรายงานตัวที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว เป็นการดีที่สุดที่ข้าจะต้องเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เพื่อให้มีพยานมากมาย”
“แบบนี้ มันจะไม่อันตรายหรือ?”
เย่ฟ่านหัวเราะคิกคักและพูดว่า
" จักรพรรดิดำได้ปรับแต่งอักขระเต๋าข้ามมิติแล้ว ข้าเพียงแต่ต้องแสดงให้สมบทบาท หลังจากนั้นข้าก็จะข้ามประตูมิติไปไกลนับพันลี้”
“ฟังแล้วมีเหตุผลอยู่บ้าง บางทีเจ้าอาจจะทำสำเร็จจริงๆ” ตู้เฟยมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นมาทันที
“จักรพรรดิดำ เจ้าต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการสร้างประตูมิติ?” เย่ฟ่านถาม สิ่งนี้คือเรื่องที่สำคัญที่สุด หากหนีไม่พ้น ความตายคือสิ่งที่รอเขาอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย
“เจ้าคิดว่ามันง่ายหรือ?” จักรพรรดิดำแยกเขี้ยวด้วยความไม่พอใจ
“ในฐานะตระกูลขุนนางโบราณ คนพวกนั้นจะต้องมีสมบัติมากมาย ครั้งนี้ข้าจะกวาดล้างพวกมันให้หมด”
“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นสะสมมรดกมานานกว่าแสนปี อย่างน้อยๆพวกเราต้องให้ตระกูลจี้ได้รับความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด” สุนัขตัวใหญ่สีดำหรี่ตาและกล่าวด้วยความพึงพอใจ