ระบบจำลองบรรพบุรุษ บทที่ 14 : ประหลาดใจ……เป็นเรื่องจริง!
บทที่ 14 : ประหลาดใจ……เป็นเรื่องจริง!
ซูเฉิงซานลืมตาและตื่นขึ้นมา
เขาลุกขึ้นนั่งอย่างกระทันหันและมองไปรอบ ๆ ด้วยดวงตาที่สับสนเล็กน้อย
ใช่ นี่ห้องนอนของตัวเอง
แล้ว ...... คือความฝันล่ะ?
หลังจากมีสติ หัวใจของซูเฉิงซานก็หงุดหงิด
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นความฝัน?
แต่ที่ทุกอย่างชัดเจนมาก เขาได้พบกับบรรพบุรุษผู้เฒ่าในความฝัน บรรพบุรุษผู้เฒ่ายังพูดหลายคำกับตัวเองมากมาย……
ยังจำทุกถ้อยคำได้ชัดเจน
เดี๋ยว!
ไม่จริง!
จากนั้น รูม่านตาของซูเฉิงซานก็หดตัวด้วยสายตาที่ตกตะลึง
นอกเหนือจากความชัดเจนที่ไม่มีใครเทียบได้ของทุกสิ่งในความฝัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...เมื่อซูเฉิงซาน คิดถึงทักษะการฝึกตนที่เขาได้เรียนรู้ในความฝัน เขาได้ใช้ทักษะการฝึกตนโดยไม่รู้ตัวและรู้สึกได้ทันทีว่าพลังปราณที่ไม่ธรรมดากำลังแล่นอยู่ในร่างกายของเขา!
พลังปราณที่พุ่งพล่าน การทำงานของตันเถียนที่ราบรื่น ความรู้สึกอันทรงพลังนี้……ไม่ใช่ทักษะการฝึกตนระดับมนุษย์ที่ฝึกฝนมาแต่แรก แต่เป็นทักษะชางหลานที่เรียนรู้ในความฝัน!
ทักษะการฝึกตน!
นอกจากนี้ พื้นฐานการฝึกตนของตัวเองได้เปลี่ยนเป็นขอบเขตร่างกายขั้นที่เก้าแล้ว!
อยู่ในขั้นที่แปดมาหลายทศวรรษ คิดว่าชีวิตนี้ไม่สามารถเพิ่มพื้นฐานฝึกตนได้อีก แต่ตอนนี้…มันทะยานขึ้น!
“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เชื่อ แต่ก็ไม่เป็นไร เจ้าจะเข้าใจความจริงเมื่อเจ้าตื่นขึ้นอยู่ดี”
ซูเฉิงซานนึกถึงสิ่งที่บรรพบุรุษผู้เฒ่าพูดในความฝันได้ในทันที
ประหลาดใจ……มันเป็นเรื่องจริง!
ทักษะการฝึกตนที่วิ่งอยู่ภายในร่างกายของเขา พื้นฐานการฝึกตนเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน ความทรงจำที่ชัดเจนอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทั้งหมดทำให้ซูเฉิงซาน แน่ใจว่า... ทุกสิ่งในความฝันของเขาเมื่อคืนนี้เป็นเรื่องจริง!
เป็นความฝันจากบรรพบุรุษ
บรรพบุรุษเฒ่า……ปรากฏตัวจริงๆ!
ซูเฉิงซานตื่นเต้นมากจนร่างกายของเขาหยุดสั่นไม่ได้ และการหายใจของเขาก็เร็วขึ้น แทบจะควบคุมความตื่นเต้นของตัวเองไม่ได้
“นายท่าน…เกิดอะไรขึ้นกับท่าน?”
เมื่อได้ยินการสอบถามที่เป็นกังวลและประหม่ามาจากด้านข้าง ซูเฉิงซานก็หันกลับมาให้ความสนใจ
เมื่อหันศีรษะไปมอง เขาเห็นโจวฮวนจินภรรยาของเขามองดูตัวเองด้วยความตื่นตระหนก
“ข้าสบายดี……” ซูเฉิงซานสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ กล่าวกับโจวฮวนจิน “ฮวนจิน เจ้าหยิกข้าหน่อย”
โจวฮวนจิน “หือ?”
ซูเฉิงซานยื่นมือขวาไปหาโจวฮวนจิน กล่าวว่า “หยิกข้า ข้าจะดูว่าข้ากำลังฝันอยู่หรือเปล่า”
“……”
โจวฮวนจินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี นางจำได้ไม่ชัดนักว่าเมื่อหลายสิบปีก่อน เมื่อนางแต่งงานกับซูเฉิงซานในคืนวันวิวาห์ อีกฝ่ายดูเหมือนจะทำเช่นนี้ ด้วย เพราะมีความตื่นเต้นมากเกินไป
“นายท่าน ท่าน……”
“อย่าถามมาก! หยิกข้าก่อน!”
“……”
โจวฮวนจินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยกมือขึ้นและหยิกแขนของอีกฝ่าย
ซูเฉิงซานโคจรพลังปราณ รู้สึกเจ็บปวดในทันที เขาถอนมือของเขาโดยไม่รู้ตัว และจากนั้นก็เผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่ควบคุมไม่ได้ของความปีติยินดี
เขาพึมพำ “ตอนนี้ไม่ใช่ความฝันแล้ว…มันเป็นเรื่องจริง……มันคือเรื่องจริงทั้งหมด! ฮ่าๆๆ!”
อย่างไรก็ตาม โจวฮวนจินรู้สึกกลัว “นายท่าน …… เกิดอะไรขึ้นกับท่านกัน…… อย่าทำให้ข้าตกใจ……”
ซูเฉิงซานหยุดหัวเราะ กล่าวกับโจวฮวนจินว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าสบายดี...ข้าสบายดี! ไม่เคยสบายเท่านี้มาก่อน!”
เขากลิ้งตัวลงจากเตียง เดินไปที่ตู้หนังสือข้างๆ แล้วนั่งลง หยิบพู่กันและกระดาษออกมา กล่าวกับโจว ฮวนจินว่า “ฮวนจิน มาเร็ว มาฝนหมึกให้ข้า! ข้าต้องบันทึกอะไรบางอย่างลงไป!”
……
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูเฉิงซานบันทึก “ทักษะชางหลาน”
เมื่อมองดูตำราในมือของเขา ซึ่งเขาไม่เคยเห็นมาก่อน เท่ากับว่ามันเป็นเรื่องจริง ความสงสัยครั้งสุดท้ายในหัวใจของซูเฉิงซานก็หายไปอย่างสมบูรณ์
เขายังคงเขียนบันทึกทุกสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในความฝันเมื่อคืนนี้โดยไม่หยุด รวมทั้งทุกคำที่บรรพบุรุษเคยพูดไว้
เมื่อถึงเวลาที่เขียนทั้งหมดแล้ว ดวงอาทิตย์ก็ส่องแสงข้างนอก มันเป็นเวลาบ่ายแล้ว
โจวฮวนจินรู้สึกประหม่าและวิตกกังวลไปกับซูเฉิงซาน เห็นเขาหยุดเขียนในที่สุด ต้องกล่าวอย่างระมัดระวังว่า “นายท่าน……กินอะไรก่อนดีหรือไม่?”
ซูเฉิงซานลุกขึ้นยืน ทำการแบ่งเป็นกองกระดาษแล้วเก็บไว้ หันไปมองโจวฮวนจิน สีหน้ากลับมาเป็นปกติ เขายิ้ม กล่าวว่า “เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าสบายดีจริงๆ ทุกอย่างหลังจากนี้อย่างช้าๆ จะค่อยๆ บอกเจ้า”
เขากล่าวขณะที่เขาเดินออกไปข้างนอก พลางกล่าวต่อ “ข้าจะไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษ ฮวนจินสั่งลงไป บอกให้ทุกคนในตระกูลกลับมาทันที!”
โจวฮวนจิน “……”
……
ในไม่ช้า ซูเฉิงซานก็เข้ามาในห้องโถงบรรพบุรุษ
การจ้องมองของเขา เมื่อมองไปยังแท่นบูชาของบรรพบุรุษด้านบน ดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“บูม!”
ด้วยเสียงดัง ซูเฉิงซานคุกเข่าลงอย่างหนักโดยไม่ต้องใช้ฟูก พร้อมกับโขกศีรษะสามครั้งด้วยความเคารพอย่างสูง
“ลูกหลานซูเฉิงซาน มาเพื่อกราบไหว้ท่านบรรพบุรุษ! ขอบคุณบรรพบุรุษที่มอบความฝันและสอนสั่ง!”
[ติ๊ง! รับการสักการะจากทายาท รับธูป 100 ดอก “ธูปสองเท่า” มีผล ได้รับธูปเพิ่มพิเศษ 100 ดอก]
ในเวลาเดียวกัน ซูม้อที่ลอยอยู่บนแท่นบูชาต่อหน้าซูเฉิงซานได้ยินข้อความแจ้งเตือนของระบบ ทำให้เขาประหลาดใจ
ดวงตาของซูม้อเป็นประกายเล็กน้อย มองไปที่ซูเฉิงซาน ซึ่งกำลังสักการะอยู่ด้านล่าง ยิ้มและพยักหน้าด้วยความโล่งใจ
“เด็กคนนี้ก็สอนได้!”
จบบทที่ 14
