ระบบจำลองบรรพบุรุษ บทที่ 4 : สะท้อนกลับ! ความตายของอาณาจักรจุติ!
บทที่ 4 : สะท้อนกลับ! ความตายของอาณาจักรจุติ!
“เปรี้ยง!”
ในชั่วพริบตา ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าร้อง ความว่างเปล่าดูเหมือนจะมีการระเบิดออกที่มองไม่เห็น ชั้นของระลอกคลื่นเกิดขึ้น สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ทุกคนตกตะลึงอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
ในวินาทีถัดมา แสงสีทองจางๆ สลับกับพลังงานโปร่งใสก็พุ่งออกมาจากอากาศและแทรกซึมเข้าไปในบ้านที่อยู่เบื้องล่าง
กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาเพียงสองหรือสามลมหายใจเท่านั้น หลายคนไม่เห็นอะไรเลย ต่างพากันงงงัน
“อุ้แว้...อุ้แว้”
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงร้องจากบ้านอีกครั้ง เหมือนว่าจะดังกว่าเดิม!
จากนั้นเสียงของสาวใช้อีกคนก็ดังขึ้น “ไม่เป็นไร นายน้อยดูเหมือนจะไม่เป็นไรแล้ว”
“……”
นอกบ้านมีคนกลุ่มหนึ่งมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ได้ยินมาว่าเด็กไม่เป็นไรแล้ว ก็พากันโล่งใจ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน……?”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“มีแสงสีทองมาจากที่นั่นหรือไม่”
"ใช่! ข้าก็เห็นเหมือนกัน!”
“ดูเหมือนว่าจะพุ่งออกจากโถงบรรพบุรุษ……”
“การรวมตัวของบรรพบุรุษ เป็นการรวมตัวของบรรพบุรุษ!”
ทุกคนกำลังพูดคุยกัน ในไม่ช้าก็ตระหนักได้ว่าแสงสีทองเพิ่งบินออกจากห้องโถงบรรพบุรุษของตระกูล พากันอุทานว่าบรรพบุรุษได้เปิดเผยวิญญาณของพวกเขาแล้ว
ซูเฉิงเหอมองไปในทิศทางของห้องโถงบรรพบุรุษและพึมพำ “นี่...อาจเป็นการสำแดงเดชของบรรพบุรุษ!”
ดวงตาของซูเฉิงซานเป็นประกาย เหลือบไปที่บ้านข้างหน้าเขาแล้วกล่าวว่า “ไว้พูดคุยเรื่องนี้กันภายหลัง ไป ไปดูอาการของเหลนกันก่อน!”
…………
ย้อนกลับไปในเวลาก่นหน้านี้เล็กน้อย ไม่กี่นาทีก่อน
บนภูเขาที่แห้งแล้ง ห่างจากเมืองสือหวงสามสิบสองลี้ มีชายชราผมขาวคนหนึ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งดอกบัว หันหน้าไปทางเมืองที่คฤหาสน์ซูตั้งอยู่
หลับตาลงอย่างจดจ่อ ดูเหมือนจะรออะไรบางอย่างเงียบๆ
อยู่ไม่ไกลด้านหลังชายชรา มีชายวัยกลางคนและชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ มองดูชายชรานั่งสมาธิอยู่ข้างหน้าพวกเขาด้วยสายตาที่เกรงกลัว
ชายหนุ่มเหลือบมองเงารางๆ ของเมืองในระยะไกลและกระซิบ “ท่านพ่อ ท่านคิดว่า...ตระกูลซูจะมีคนที่โชคลาภมาเกิดจริงๆ หรือ?”
ชายวัยกลางคนผลักบุตรชายออกไปแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เจิ้นซือต้าเหริน คำนวณทุกอย่างแล้ว จะเกิดความผิดพลาดได้อย่างไร? ห้ามดูหมิ่นเจิ้นซือต้าเหรินเด็ดขาด!”
“ผู้บุตรไม่กล้า ไม่กล้าแน่นอน! พลังวิเศษของเจิ้นซือต้าเหรินนั้นไร้ขอบเขต ไม่มีทางคำนวณผิดแน่!” ชายหนุ่มรีบส่ายหน้า พลางกล่าวต่อว่า
“ข้าแค่รู้สึกอยากรู้อยากเห็นว่าตระกูลซูนั้นโชคดีจริงๆ ตกอยู่ในสภาพเช่นนั้นแล้ว ยังสามารถให้กำเนิดลูกหลานที่มีโชคลาภมหาศาลได้อยู่อีก”
ดวงตาของชายวัยกลางคนแสดงท่าทีเยาะเย้ยและกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ้นถ้ามันเกิดมา หากรักษาไว้ไม่ได้ มันก็แค่ทำชุดแต่งงานให้คนอื่นเท่านั้น…”
ขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปที่ด้านหลังของชายชราที่อยู่ข้างหน้าเขาอีกครั้งด้วยสายตาที่เกรงขาม แฝงความริษยาไว้สายหนึ่ง เช่นเดียวกับการเย้ยหยันเล็กน้อย อารมณ์สุดท้ายนี้มีไว้สำหรับตระกูลซู
ในขณะนั้น ชายชราที่ดูเหมือนจะปิดตาของเขา อยู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น ในชั่วพริบตา รัศมีที่ทรงพลังและไม่มีใครเทียบ ได้เล็ดลอดออกมา
คนสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยและถอยหลังกลับโดยไม่รู้ตัว
มีแสงจ้าส่องประกายในดวงตาของชายวัยกลางคน
“ไป!”
เขาเห็นมือขวาของชายชราโบกมือสะบัด กระถางไฟหยกขนาดเท่ากำปั้นพุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเขา
กระถางไฟที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่าตรงหน้าเขา หยุดเคลื่อนไหวลง เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลึกลับอย่างมาก
ดวงตาของทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังเริ่มน่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ และชายหนุ่มก็กล่าวอย่างหนักว่า “นี่คือวิธีของอาณาจักรจุติ…”
ชายวัยกลางคนกล่าวว่า “ตราบใดที่เจิ้นซือต้าเหรินได้สิ่งนี้ พวกเราก็พลอยได้โชคด้วย เมื่อเจิ้นซือต้าเหรินรับเจ้าเป็นศิษย์ เจ้าก็มีความหวังที่จะไปถึงอาณาจักรนี้ในอนาคตเช่นกัน!”
ชายหนุ่มยิ้ม ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นความตื่นเต้นและความหวังที่ไม่อาจปกปิดได้ “ท่านพ่อ ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำตามความคาดหวังของท่านได้แน่!”
“ฟูม”
ในขณะนั้น เกิดการสั่นอย่างผิดปกติในอากาศ ราวกับว่าพลังที่มองไม่เห็นถูกชายชรารวมเข้าด้วยกัน และขาตั้งกระถางไฟที่ลอยอยู่ตรงหน้าเขาก็สว่างขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่อากาศโดยรอบก็ดูเหมือนจะบิดเบี้ยวขึ้นมา
ราวกับว่าพลังลึกลับบางอย่างถูกดึงออกมาจากความว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นจึงเปลี่ยนผ่านกระถางไฟเล็กๆ นี้ มันค่อยๆ ไหลเข้าสู่ร่างชายชรา!
ดูเหมือนจะมีแสงศักดิ์สิทธิ์ในดวงตาของชายชรา รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า จะได้พบกับบุตรแห่งโชคชะตาที่เกิดใหม่ในที่ที่ยากจนและห่างไกลนี้ หลังจากการปล้นโชคลาภจำนวนมากนี้ โอกาสของเขาที่จะทะลวงสู่อาณาจักรอมตะในอนาคตก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นอีก!
เมื่อชายชราคิดอย่างภาคภูมินั้น
“เปรี้ยง!”
ทันใดนั้น สายฟ้าก็พุ่งมาจากข้างหน้า ความว่างเปล่าดูเหมือนจะถูกแยกออกเป็นรอยแตกที่มองไม่เห็น ไม่แม้แต่รอให้ชายชรามีปฏิกิริยาใดๆ พลังมหาศาลและไม่มีใครเทียบได้ก็กระแทกร่างเขา!
“บูม!”
เสียงระเบิดดังก้อง ชายชราเห็นว่าเบื้องหน้าตน กระถางไฟนั้นก็ระเบิดทันที!
“อัก!”
ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของชายชราประกายหม่นแสงลง ปากของเขาเปิดออก เลือดพุ่งออกมาเต็มปาก!
“เป็นไปได้ยังไง!”
ดวงตาของชายชราโค้งขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง แต่เหตุผลไม่ใช่ความเจ็บปวดที่เกิดจากบาดแผลที่หนักหน่วงของจิตวิญญาณ แต่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขาเห็นในดวงตาของเขา
ในครรลองสายตาของเขา เห็นกระแสพลังงานที่มองไม่เห็นถูกดึงออกจากร่างกายของเขาเอง ถูกฉีกเข้าไปในความว่างเปล่าและหายไป!
สถานการณ์นี้คุ้นเคยกับเขามากเกินไป เพราะพวกนั้น เป็นโชคลาภของเขา!
ในอดีต เขาเป็นคนที่ขโมยพลังโชคลาภของคนอื่น แต่ตอนนี้ มันคือโชคลาภของเขาเองที่ถูกคนอื่นปล้นอย่างบ้าคลั่ง!
“มะ…ไม่! หยุด...หยุดเดี๋ยวนี้!”
ชายชรายังคงแหกปาก ราวกับว่าเขาไม่รู้สึกตัวว่าแววตาของเขาเริ่มว่างเปล่า เขายังตะโกนและแหกปากร้องอย่างบ้าคลั่งต่อไป
“หยุด…หยุดซะ! โชคของข้า…ม่าย!”
"ฟูม!"
ท่ามกลางเสียงฟูม ชายชราก็ตัวสั่น กระอักเลือดออกมาเต็มปากอีกครั้ง พร้อมกับล้มลงทันที!
ตาแทบถลนออกจากเบ้า รูม่านตาตกลง สิ้นชีพ!
“……”
ลมหนาวเย็นเยือกพัดมา ยอดภูเขาก็ตกอยู่ในความเงียบงันในทันใด
ชายสองคนที่ด้านหลังของชายชราตกตะลึงและมองหน้ากัน
ชายหนุ่มตัวแข็งค้าง กล่าวว่า “สถานการณ์...คืออะไร?!”
จบบทที่ 4