บทที่ 30 เด็กซน 

บทที่ 30 เด็กซน

หลิวฟานรู้สึกปวดฟัน

"ใช่โฮสต์มีสิ่งหนึ่งที่ต้องแก้ไข นี่คือจักรยานอินฟินิตี้อิเล็คทริค โฮสต์โปรดเข้าใจรายละเอียดด้วยตัวคุณเอง "

"ขี่จักรยานไฟฟ้าไม่จำกัดเพื่อเก็บขยะ โอกาสของรางวัลพิเศษที่ปรากฏเป็นสองเท่า!"

ระบบดูเหมือนจะเป็นการโฆษณา

อย่างไรก็ตามโฆษณานี้ยังคงดึงดูดใจมาก หลิวฟานน์เปรียบเทียบเฟอร์รารี่กับจักรยานเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากอดทนต่อความเจ็บปวดและเก็บเฟอร์รารี่อย่างเงียบ ๆ แทนที่ด้วยจักรยาน "ขั้นสูง" นี้

แม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาไม่ชอบจักรยานคันนี้ แต่เมื่อหลิวฟานขี่มันจริงๆเขาก็รู้สึกว่ามันเป็นเวทย์มนตร์ทันที

มันสามารถเคลื่อนไหวได้ตามความประสงค์ของเขา แม้ว่าเขาจะขี่มันด้วยตัวเองมันก็เป็นเรื่องง่าย

หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขากลัวที่จะสร้างความตกตะลึงให้กับโลกหลิวฟานประเมินว่ามันจะไม่มีปัญหาถ้าจะปั่นด้วยความเร็ว 70 ไมล์ต่อชั่วโมงก็ตาม

"รถสวยนี่!" หลิวฟานหัวเราะอย่างมีความสุขเหมือนเด็กน้อยที่ได้รับอมยิ้ม

เช้าวันรุ่งขึ้นหลิวฟานขี่จักรยานของเขาบนถนน

เจ้าของบ้านที่เดินผ่านเห็นกล่องโลหะขนาดใหญ่ ก่อนที่เขาจะพูดอะไรหลิวฟานก็เร่งความเร็ว ฝุ่นบินขึ้นและเจ้าของบ้านอยู่ในอาการตกตะลึง

"ฉันคงฝันไป นั่นจักรยานเหรอ"

ถังขยะทั้งสองด้านของรถไม่ได้ทำเป็นถุง แต่เป็นของแข็งมาก แม้ว่าจะมีเด็ก 2 คนที่กำลังเขวี้ยงหินใส่มัน?

ในขณะนี้หลิวฟานกำลังจ้องมองเด็กสองคนที่ทางเข้าโรงเรียนประถมตรงข้ามเขา เด็กอายุประมาณแปดหรือเก้าขวบซุกซนที่สุด

"เก็บขยะรีบออกไป!"

"คุณสกปรกเกินไป!"

เด็กชายตัวน้อยถือกระเป๋านักเรียนและไม่ได้เข้าโรงเรียน เมื่อเขาเห็นหลิวฟานมองพวกเขาอย่างเย็นชาเขากลับรู้สึกว่ามันน่าสนใจ เขาเอาแต่ทำหน้าล้อเลียนและขว้างก้อนหิน

ไม่ไกลมีชายชราภารโรงโรงเรียนและครูหญิงยืนอยู่ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สนใจเรื่องนี้

หลิวฟานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ ในฐานะครูพวกเขาไม่รู้วิธีให้ความรู้แก่นักเรียนของพวกเขา

เขากลอกตาและจอดจักรยาน เขาเอาธนบัตรสามร้อยหยวนออกมาและแสร้งนับมัน

นักเรียนสองคนกำลังอยู่ระหว่างการสาปแช่ง แต่เมื่อพวกเขาเห็นเงินเสียงของพวกเขาก็เงียบลงทันที

หลิวฟานกระดิกนิ้วของเขาไปทางพวกเด็กๆและมองไปที่เงินในมือของเขา

เด็กสองคนอดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามาใกล้

"นายเห็นเงินนี้หรือไม่? ขายตำราเรียนให้ฉัน ทั้งหมดนี่ของนาย "

หลิวฟานพูดด้วยรอยยิ้ม

"โอเค!"

"ดิง! โฮสต์หยิบหนังสือเรียนวิชาสามัญศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 2 ชุด เขาได้รับรางวัลประกาศนียบัตรมหาวิทยาลัยเต็มปริญญา!"

จู่ๆจิตใจของหลิวฟานก็มีความรู้มากมาย ครู่หนึ่งเขารู้สึกว่าเขากลายเป็นคนที่รู้ทุกอย่าง

เด็กสองคนตื่นเต้นที่จะเอาเงินและวิ่งไปที่ร้านเล็ก ๆ ของโรงเรียน

"หยุดกระเป๋านักเรียนของคุณอยู่ที่ไหน"

ครูหญิงหยุดพวกเขา. . .

สามวินาทีต่อมาครูหญิงรีบออกจากประตูโรงเรียนดวงตาเหมือนนกอินทรีของเธอค้นหา "อาชญากร" แต่หลิวฟานได้ออกไปแล้ว

"ไอ้เวร!"

ครูหญิงโกรธมาก เธอหันไปรอบ ๆ และจ้องมองไปที่เด็กตัวสั่นสองคน พวกเขารู้สึกเหมือนจุดจบของโลกกำลังจะมาถึง

หลิวฟานอารมณ์ดี เขาขี่จักรยานอย่างสบาย ๆ ด้วยอุปกรณ์นี้เป้าหมายของเขาไม่ใช่ขยะที่ริมถนนอีกต่อไป

ที่อยู่อาศัยของผู้อยู่อาศัยร้านอาหารและสถานที่อื่น ๆ กลายเป็นสถานที่เก็บขยะของเขา

"น้าครับ มีอะไรที่บ้านทิ้งไหม"

"ตาแก่ มีขยะไหม"

"ลุงยังต้องการเศษเอกสารพวกนี้อยู่ไหม"

เมื่อเผชิญกับรอยยิ้มที่เห็นอกเห็นใจของป้าลุงมองหลิวฟานด้วยความดูถูกและความสมดุลในใจของหลิวฟานก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

ในขณะเดียวกันเขารู้สึกว่าความอดทนทางจิตของเขาแข็งแกร่งขึ้น