โลกมนุษย์จิ๋ว: ตอนที่ 48 สัตว์วิเศษในโลกจิ๋ว—หนอนคิดถึงนะ

ตอนที่ 48 สัตว์วิเศษในโลกจิ๋ว—หนอนคิดถึงนะ

ในขณะนี้ เซี่ยชวนก็ได้ยินความปรารถนาของหลี่เซียวเช่นกัน

“วิธีทำให้อาณาจักรรุ่งเรือง?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซี่ยชวนก็แตะคางของเขา พูดตามตรง นี่เป็นเรื่องใหญ่ ตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่มีวิธีใดดีที่สุดที่จะทำให้อาณาจักรเจริญรุ่งเรือง

แม้แต่ผู้ถือครองสมบัติโลกก็ยังครองตำแหน่งได้ไม่เกินหนึ่งถึงสองร้อยปี จากนั้นมันก็เสื่อมถอยและถูกแทนที่โดยราชาคนใหม่ ราวกับเป็นวัฏจักรหมุนเวียนอยู่ในประวัติศาสตร์

“นายท่าน ความจริง คำขอนี่ไม่ใช่เรื่องยากนัก”

ในขณะนี้ หนังสือแห่งภูมิปัญญากล่าว

“โอ้ มีวิธีใดบ้าง”

เซี่ยชวนถามด้วยความสงสัย

“แน่นอนว่ามี”

หนังสือแห่งภูมิปัญญากล่าว "ตามความเข้าใจของข้าเกี่ยวกับโลกของนายท่าน สาเหตุที่ทำให้อาณาจักรจัดการดินแดนอันกว้างใหญ่ได้ยาก เป็นเพราะอุปสรรคด้านการสื่อสาร

ตัวอย่างเช่น หากเราเพียงแค่ต้องการส่งข่าว อาจต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะเดินทางจากเหนือลงใต้ หลังจากผ่านไปนาน เราอาจไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก

อาณาจักรในยุคศักดินาไม่สามารถปกครองอาณาจักรได้นาน เป็นเพราะดินแดนที่กว้างใหญ่ และความยากลำบากในการส่งข้อมูล ดังนั้นหากเมืองชายแดนเกิดการก่อกบฏ เมื่อเวลาผ่านไป แม้แต่อาณาจักรที่ทรงอำนาจที่สุดก็ยังล่มสลาย”

“แท้จริงแล้ว หากปัญหาในการส่งข้อมูลได้รับการแก้ไข จะช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพในการจัดการของอาณาจักรอย่างมาก ซึ่งจะช่วยลดโอกาสที่อาณาจักรจะล่มสลายลงได้”

เซี่ยชวนพยักหน้า: “คุณต้องการให้โทรศัพท์มือถือถูกใช้ในโลกจิ๋วงั้นหรอ? แต่มันเป็นไปไม่ได้”

"ข้ารู้"

หนังสือแห่งภูมิปัญญากล่าวว่า: “เครื่องมือสื่อสารในโลกที่นายท่านอยู่ จำเป็นต้องอาศัยเครือข่ายสัญญาณมือถือ และเป็นไปไม่ได้ที่จะส่งเครือข่ายสัญญาณมือถือในโลกนี้ไปยังโลกจิ๋ว

แต่ไม่ได้หมายความว่าโลกจิ๋วจะทำสิ่งนี้ไม่ได้ อันที่จริง ในโลกของเรายังมีสิ่งที่โลกของนายท่านไม่มี"

เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว มันก็หยุดและกล่าวต่อว่า “ในโลกจิ๋วของเรามีสิ่งมีชีวิตที่มีเอกลักษณ์มากมาย พวกมันถูกเรียกว่าสัตว์วิเศษและพวกมันมีความสามารถที่น่าทึ่ง

หนึ่งในสัตว์วิเศษที่เรียกว่าหนอนคิดถึงและหนอนคิดถึงมีความสามารถในการสื่อสารผ่านความว่างเปล่า แม้ว่าจะแยกจากกันเป็นระยะทางหลายหมื่นลี้ แต่ก็สามารถใช้ความสามารถนี้ในการสื่อสารถึงกันได้ทันที

นอกจากนี้ยังสามารถรับรู้ได้ถึงคลื่นสมองของสิ่งมีชีวิตจำนวนมาก และรู้ความหมายของคำพูดของอีกฝ่าย หากเราอาศัยความสามารถของหนอนคิดถึง เราสามารถบรรลุผลของการสื่อสารถึงกันได้ในทันที เช่นเดียวกับโทรศัพท์มือถือในโลกที่นายท่านอาศัยอยู่ ”

“สัตว์วิเศษ? หนอนคิดถึงนะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเซี่ยชวนเบิกกว้าง เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดเช่นนี้ในโลกจิ๋ว และสามารถสื่อสารผ่านความว่างเปล่าได้โดยไม่คำนึงถึงระยะทาง

ด้วยวิธีนี้จึงไม่จำเป็นต้องใช้สายเคเบิล เสาสัญญาณ และอื่นๆ ตราบใดที่แต่ละคนมีหนอนคิดถึง มันก็เทียบเท่ากับโทรศัพท์มือถือบนโลกของเขา แถมไม่ต้องชาร์จแบต

“ถ้าสัตว์วิเศษนี้มีอยู่จริง แล้วทำไมไม่มีใครเคยใช้มันเลยล่ะ”

เซี่ยชวนถามอย่างไม่เข้าใจ

เพราะเท่าที่เขารู้ ไม่มีใครในโลกจิ๋วใช้หนอนคิดถึงในการสื่อสาร

“เพราะว่ามีคนน้อยมากที่รู้เรื่องของหนอนคิดถึงสามารถนับได้ด้วยนิ้วมือ ถ้าข้าไม่ได้บันทึกความรู้มากมายในโลกนี้ ข้าคงไม่รู้จักการมีอยู่ของหนอนคิดถึง”

หนังสือแห่งปัญญาอธิบาย

หมายความว่ามีสัตว์วิเศษมากมายในโลกนี้ แต่ทุกคนไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ เพราะโลกนี้กว้างใหญ่เกินไป

ในขณะเดียวกัน มนุษย์จิ๋วเหล่านี้โดยพื้นฐานแล้วไม่เคยอยู่ห่างจากกันในรัศมีร้อยลี้ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาไม่รู้ว่าโลกกว้างใหญ่เพียงใด ซึ่งนำไปสู่การพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีโดยรวมที่ช้ามาก

เช่นเดียวกับประเทศในสมัยศักดินา ถ้าไม่ใช่เพราะการเกิดขึ้นของยุคอุตสาหกรรม กลัวว่าแม้จะผ่านไปหลายพันปี ประเทศคงไม่เปลี่ยนแปลงเลย

“น่าสนใจ เราสามารถใช้ประโยชน์จากหนอนคิดถึงได้ การสื่อสารทั่วดินแดนอันกว้างใหญ่ก็จะไม่มีปัญหาอีกต่อไป” เซี่ยชวนพยักหน้า

เขาถือว่าหนังสือแห่งปัญญาเป็นสารานุกรมที่ทำให้เขาเข้าใจข้อมูลที่ซ่อนอยู่มากมายในโลกซึ่งเป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยม

บางครั้งความรู้ง่ายๆ ก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงที่นึกไม่ถึง

“แต่นอกจากการสื่อสารแล้ว เรายังต้องแก้ปัญหาการเดินทางไกลด้วย หากต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะเดินทางจากใต้สู่เหนือ คงไม่สามารถปกครองอาณาจักรทั้งหมดได้อย่างมีประสิทธิภาพ”

เซี่ยชวนถามคำถามที่สอง

ท้ายที่สุด เมื่อเกิดการก่อกบฏที่ชายแดนของอาณาจักร แต่กองทัพของอาณาจักรต้องใช้เวลาเป็นเดือนหรือเป็นปีกว่าจะไปถึง ข้าพเจ้าเกรงว่าถึงวันนั้นทุกอย่างคงจบแล้ว

และนี่ก็เป็นเรื่องปกติมากเพราะตอนนี้ดินแดนของราชวงศ์ถังมีมากกว่าหลายสิบล้านตารางกิโลเมตร

ตามสัดส่วนจะเทียบเท่ากับดินแดนของรัสเซียหกหรือเจ็ดเท่า

ดังนั้นการเดินทางภายในอาณาจักรจึงเป็นเรื่องยากและใช้เวลานานมาก

“มันยากงั้นหรือ? แค่สร้างรถไฟกับเครื่องบินก็สิ้นเรื่อง?”

หนังสือแห่งปัญญากล่าว