ตอนที่ 156 เผาไม่เหลือซาก(อ่านฟรี)

ตอนที่ 156 เผาไม่เหลือซาก

หัวหน้าหน่วยทั้งสามเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ด้านหลังกองกำลังของผู้เล่นทั้งสามกิลด์ที่ใช้คลื่นมนุษย์ถาโถมเข้าใส่ศัตรู เพราะต่อให้ทางฝั่งนั้นจะลอบโจมตีและสกัดด้วยมือธนูหลายคน แต่ด้วยจำนวนที่น้อยกว่าของทหารหน่วยที่ 7 ทำให้ผู้เล่นถึง 1 ต่อ 6

ได้เวลาลงมือแล้ว...

หัวหน้าหน่วยทั้งสามเห็นว่าผู้เล่นกำลังเข้าประชิดตัวทหารฝ่ายนครดาราฟ้า พวกเขาก็เข้าร่วมการต่อสู้ทันที แต่แล้วในตอนนั้นเองก็มีศรเพลิงยิงใส่ยังจุดด้านหน้าผู้เล่น ก่อนที่จะเกิดเปลวเพลิงพวกพุ่งขึ้นมาและกระจายออกเป็นครึ่งวงกลม ระยะของครึ่งวงกลมขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่นาทีเพลิงก็ล้อมพื้นที่ในระยะ 300 เมตรขังผู้เล่นทั้งสามกิลด์ และหัวหน้าหน่วยทั้งสามคนไว้ตรงกลาง โดยมีผืนป่าที่เป็นเชื้อเพลิงอย่างดีกำลังลุกไหม้อย่างรุนแรง

หัวหน้าหน่วยทั้งสามรู้สึกตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้า พวกเขาไม่คิดว่าทหารของศัตรูจะวางกับดักเผาพวกเขาทั้งป่า

“เราติดกับดัก!”

“รีบฝ่าออกไปเร็ว!!”

ตอนนี้ไม่มีใครสนใจสู้อีก พวกเขารวมทหารของตนและมองหาทางออก ซึ่งจุดที่เพลิงเบาที่สุดคือด้านหน้า ทำให้ทหารทั้งหมดต่างก็วิ่งตรงไปยังจุดนั้น เพราะต่อให้รู้ว่าจะมีทหารศัตรูดักรออยู่ แต่ก็ดีกว่ารอเพลิงพวกนี้เผาจนตาย

สถานการณ์ของผู้เล่นนั้นอนาถเป็นอย่างยิ่ง พวกเขากว่าครึ่งโดนไฟที่พวบพุ่งมาในตอนแรกเผาตายไปกว่าครึ่ง ส่วนที่เหลือถอยออกมาได้ แต่ก็พากันสำลักควันไฟจนหมดสติและตายตามหลังไป

สามผู้นำกิลด์ต่างก็งงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า พวกเขาไม่คิดว่าพวกตนจะโดนเผาทั้งเป็นแบบนี้ โดยที่ยังไม่แม้แต่จะได้สังหารทหารฝ่ายศัตรูแม้แต่นายเดียว

“ไม่ต้องไปสนใจพวกมนุษย์ สั่งให้พวกมันไปเดินหน้าอกไปจากตรงนี้ เราจะใช้พวกมันเปิดทางไฟป่าพวกนี้” หัวหน้าหน่วยศัตรูกล่าวขณะที่ตนหลบอยู่ท่ามกลางวงล้อมทหารที่ยังรอดอยู่

ตอนนี้ทหารทั้งหมดไม่สนใจว่าผู้เล่นพวกนี้จะอยู่ข้างตนหรือไม่ พวกมันต่างผลักดันผู้เล่นให้วิ่งเข้าไปที่กองเพลิงด้านหน้า สถานการณ์ยิ่งโกลาหลเพิ่มเข้าไปอีกเมื่อเวลายิ่งผ่านไป

“บัดซบพวกทหารคิดจะผลักเราไปเปิดทางฝ่าดงเพลิงด้านหน้า”

“บ้าไปแล้ว ถ้าเราเข้าไปก็มีแต่ตายเท่านั้น”

“เราไม่มีทางเลือก ไฟด้านหน้ากำลังไม้ป่าและต้นไม้อย่างรุนแรง แถมลมยังส่งให้ไฟป่าพวกนั้นพัดมาหาเราอีก ด้านหน้าเราเป็นหมู่บ้านร้างจึงมีต้นไม้และหญ้าไม่มากนักไฟจึงไม่แรง”

“เราไม่มีทางเลือกรีบฝ่าเพลิงพวกนั้นออกไปเร็ว”

ผู้เล่นกำหมัดกัดฟันด้วยความโกรธ แต่ตอนนี้ถ้าพวกเขาไม่ฝ่าไฟออกไปด้านหน้า ก็จะโดนเผาตายเช่นกัน ดังนั้นส่วนใหญ่จึงพากันวิ่งฝ่ากองเพลิงออกไป

เมื่อหัวหน้าหน่วยและพลทหารของนครแสงเทวาเห็นว่าผู้เล่นวิ่งฝ่ากองเพลิงก็มองอย่างไม่แยแส ต่อให้มนุษย์ไฟพวกนี้ตายจนหมด พวกเขาก็ต้องรักษากองกำลังของหน่วยทหารทั้งสามไว้ให้ได้

ตอนนี้พวกเขามีคนเปิดทางแล้วจึงรีบตามไป แต่ไปไม่เท่าไหร่ผู้เล่นก็มีไม่มากพอที่จะสร้างเส้นทางออกจากเปลวไฟพวกนี้ได้ เปลวไฟยิ่งโหมกระหน่ำนอกจากนั้นก็ยังมีลูกธนูยิ่งเข้ามาในวงล้อมไฟอีกด้วย

“พลโล่ป้องกัน!” หัวหน้าหน่วยทหารสั่งให้ผลโล่ที่มีอยู่ไม่มากต่างรวมตัวกันก่อนจะยกโล่แนบชิดตัดกันคล้ายกระดองเต่าหลบลูกธนู เปลวไฟและกิ่งไม้ที่หักใส่ พวกเขาเคลื่อนตัวไปด้านหน้าด้วยความยากลำบาก

แต่แล้วความซวยก็ไม่หมดแค่นั้น เพราะอยู่ ๆ ก็มีตะเกียงน้ำมันที่เติมน้ำมันจนเต็มถูกปาเข้ามากระทบกับโล่ก่อนจะระเบิดอย่างรุนแรง ซึ่งประสิทธิภาพของมันนั้นไม่ต่างจากระเบิดขวด

นอกจากนั้นพอพลโล่และทหารที่ไม่ทันระวังก็โดนเผาทั้งเป็น ทหารและผู้เล่นฝ่ายนครแสงเทวาประสบความสูญเสียอย่างรุนแรงในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็ตายกันไปมากกว่าครึ่งแล้ว

กายที่ตอนนี้กำลังสนุกกับการปาตะเกียงน้ำมันใส่เข้าไปในกองเพลิง โดยมีทหารหน่วยที่ 7 หลายสิบนายร่วมกันปาด้วยเช่นกัน

สถานการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นถูกกายคำนวณไว้หมดแล้ว เขาได้ใช้น้ำมันทั้งหมดเก็บไว้ในคลังของด่านหน้า 57 เทไว้รอบ ๆ ป่า ซึ่งน้ำมันเหล่านี้ไว้ใช้ในการเติมตะเกียงน้ำมันให้แสงสว่างกับด้านหน้า 57

แต่ต่อให้น้ำมันจะเยอะก็ไม่อาจจะทำให้พื้นที่ทั้งหมดเกิดไฟไหม้พอจะเผาทหารและผู้เล่นฝ่ายนครแสงเทวาได้ ดังนั้นกายจึงต้องการเชื้อเพลิงและพื้นป่าด้านหน้าก็เป็นเชื้อเพลิงให้อย่างดี ซึ่งดีกว่าที่กายหวังไว้มากจนบีบบังคับให้พวกผู้เล่นและทหารต่างก็ตกอยู่ในความโกลาหล ก่อนจะมุ่งหน้ามายังพื้นที่ซึ่งไฟลุกไม่แรงมากก็คือด้านหน้า แต่พวกเขาก็คงนึกไม่ถึงว่านี่คืออีกหนึ่งกับดักของกาย

ซึ่งกายและทหารหน่วยที่ 7 รออยู่ก่อนแล้ว

“ไม่คิดว่าพวกเขาจะติดกลับกันง่ายขนาดนี้” เซคาสรองหัวหน้าหน่วยที่ 7 พึมพำออกมา

“ข้าก็ไม่คิดเช่นกัน” ทิฟอนกล่าวขณะที่ลดธนูลง

“อะไรที่ง่าย ๆ มักน่ากลัวเสมอ เพราะเรามักจะคิดไม่ถึง” กายพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาถอยหลังออกมาเล็กน้อย เพราะความร้อนของเปลวไฟกำลังเพิ่มขึ้น

“เตรียมตัวเถอะ เพราะคงจะมีคนที่ฝ่าเปลวไฟออกมาได้ไม่มากก็น้อย” กายไม่ได้หวังว่ากับดักอย่างไฟป่าจะฆ่าศัตรูทั้งหมดได้ โดยเฉพาะพวกทหาร พวกเขาต่างก็แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาหลายเท่า ดังนั้นต่อให้หนีนอดออกมาจากไฟป่าที่โหมกระหน่ำนี้ก็ไม่ได้สร้างความแปลกใจให้กายแม้แต่น้อย

กาย มีอา หัวหน้าหน่วยทิฟอนและทหารหน่วยที่ 7 ทั้งหมดต่างก็ไปยังจุดที่เขาคาดการว่าศัตรูจะหนีออกมาจากไฟป่าได้สำเร็จ โดยมีพลธนูสามคนที่ใช้หน้าไม้กลดักรอเป็นแนวรับแรกตามด้วยพลธนูที่ใช้ธนูธรรมดาเป็นพวกที่สองซึ่งหัวหน้าหน่วยทิฟอนก็อยู่ด้วย

สุดท้ายคือพวกระยะประชิดอย่างกายมีอาและพลทหารคนอื่น ๆ

“ในที่สุดข้าก็ออกมาได้”

หัวหน้ากิลด์ประตูเหล็กที่กระโจนออกมาจากกองเพลิงด้วยสภาพผมไหม้หงิกงอ ตามตัวมีรอยแผลไฟไหม้หลายแห่งอีกทั้งตัวของเขาหลังจากออกมาจากกองไฟได้ก็มีควันความร้อนขึ้นมาอยู่ไม่หยุด ซึ่งนอกจากตัวของหัวหน้ากิลด์ประตูเหล็กแล้วยังมีผู้เล่นอีกหลายสิบคนที่ออกมาพร้อม ๆ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเป็นสมาชิดกิลด์ของเขา

“เวรเอ๊ยครั้งนี้คนเราตายไปเกือบหมด พวกเราบุกฆ่าพวกมันให้หมด” หัวหน้ากิลด์ประตูเหล็กพูดออกมาด้วยความโกรธแค้น เพราะการตายนี้คือความสูญเสียที่ร้ายแรงมาก แต่ตอนนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะผู้เล่นกิลด์ตนเองต่างก็มองไปที่เบื้องหน้าด้วยความกลัว

หัวหน้ากิลด์ประตูเหล็กเองพอมองดี ๆ ก็เห็นว่าด้านหน้าตนและพวกมีทหารมาล้อมไว้หมดแล้ว

“เดี๋ยว…!”

แต่ยังไม่ทันกล่าวอะไร หัวหน้าหน่วยทิฟอนก็สั่งให้ลงมือโจมตีในทันที

“อ๊า!”

“บัดซบเอ๊ย พวกทหารนครดาราฟ้าบัดซบ พวกทหารนครแสงเทวาไปตายกันให้หมด”

ผู้นำกิลด์ประตูเหล็กร้องคำรามสาปแช่งไม่หยุดหลังจากตายกลายเป็นลูกไฟหายไป ผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็โดนสังหารด้วยลูกศรทั้งหมด

หลังจากการฝ่ามาได้ของผู้เล่นก็มีทหารฝ่ายนครแสงเทวาฝ่าวงล้อมของเปลวเพลิงออกมาได้มากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ส่วนใหญ่แล้วก็มีสภาพบาดเจ็บไม่มากก็น้อย พวกคนก็วิ่งออกมาและตายด้านนอกในทันที

กายและทหารหน่วยที่ 7 ไม่คิดจะจับเชลยไว้ พวกเขาเข้าเก็บกวาดทหารที่รอดออกมาได้อย่างเด็ดขาด ซึ่งทหารที่รอดออกมาได้พยายามสู้สุดชีวิต แต่ก็ยากจะรอดได้

“แหลกไปซะ!” กายโจมตีใส่ทหารนายหนึ่งด้วยค้อนสั่นสะเทือน ซึ่งทหารนายนั้นรับการโจมตีกายไม่กี่ครั้งก็โดนสังหารลงไป ด้านข้างยังมีมีอาที่ฟาดฟันดาบเดซี่สังหารทหารฝ่ายนครแสงเทวาด้วยความเร็วที่สูงกว่ากายซะอีก

แต่ทุกดาบที่ฟันนั้นมีอาจะหลีกเลี่ยงจุดหนึ่งของดาบ ซึ่งเกิดจากการต่อสู้กับหัวหน้าหน่วยฝ่ายนครแสงเทวาก่อนหน้านั้นจนเกิดรอยบิ่น เพราะกลัวว่าจะทำให้ดาบเดซี่เกิดรอยร้าวไปมากกว่านี้

อันที่จริงแล้วกายตรวจดูรอยบิ่นก่อนหน้านั้นแล้ว ดาบเดซี่ไม่ได้เป็นอะไรมากนัก มันยังสามารถใช้ต่อสู้ได้อย่างไม่มีปัญหาและกลับไปกายก็คิดจะซ่อมดาบเดซี่ให้มีอาทีหลังด้วย

การต่อสู้ยังดำเนินต่อไปจนกระทั่งในที่สุดจำนวนทหารฝ่ายนครแสงเทวาที่รอดออกมาจากกับดักไฟป่านั้นเหลือไม่มากนัก ซึ่งพวกที่ออกมาสุดท้ายนั้นกลับกลายเป็นหนึ่งในหัวหน้าหน่วยและพลทหารอีกราว ๆ 20 นายด้วยสภาพบาดเจ็บสาหัสจากแผลไฟไหม้

ซึ่งสุดท้ายพวกนี้ก็โดนลุ่มฆ่าจากทหารหน่วยที่ 7 และหัวหน้าหน่วยทิฟอนก็ได้ทำการสังหารหัวหน้าหน่วยฝ่ายศัตรูลงไปได้ หลังจากนั้นก็ไม่มีใครรอดออกมาจากกองเพลิงอีกเลย

ทหารหน่วยที่ 7 ที่ประจำอยู่ด่านหน้า 57 และกายกับมีอาต่างก็ยืนมองภาพเปลวไฟที่เผาผืนป่าด้านหน้าด้วยสีหน้าแตกต่างกันไป มีหลายคนแอบลอบมองกายอยู่เป็นระยะ เพราะคิดว่าแผนการของกายนั้นโหดเหี้ยม เรียบง่ายและมีประสิทธิภาพมาก

“จบแล้วสินะ” มีอาเช็ดเลือดที่ดาบเดซีก่อนจะเก็บดาบเข้าไป

“เจ้าคิดว่ายังไง” กายถามมีอาที่อยู่ข้าง ๆ

“มันคือสงคราม” มีอาตอบสั้น ๆ

“ใช่ มันคือสงคราม ข้าจะไปพักสักหน่อย” กายกล่าวจบก็หันหลังและเดินกลับไปที่หอระฆัง ตอนนี้หมดหน้าที่ของเขาแล้วที่เหลือทิฟอนและทหารหน่วยที่ 7 จะจัดการเก็บกวาดต่อเอง

มีอายื่นมือออกไปด้านหน้าก่อนจะมีหยดน้ำหล่นลงมากระทบกับมือของหญิงสาว ก่อนมีอาจะเดินตามกาย ทิฟอนมองไปที่กายและมีอาด้วยความเป็นมิตร ก่อนจะสั่งให้ทหารทั้งหมดลงมือเก็บกวาดรอบ ๆ

ไม่นานหลังจากนั้นฝนก็ตกลงมาใส่ผืนป่าที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงจนไฟทั้งหมดดับลงอย่างรวดเร็วเหลือทิ้งไว้เพียงเถ้าถ่านและซากศพที่ยังไม่ไหม้ดี บางศพก็มีเกราะและอาวุธที่ไม่ได้ไหมตกอยู่ด้านข้างด้วย ทหารหน่วยที่ 7 ไม่ได้สนใจอาวุธพวกนั้น พวกเขาเพียงแต่สำรวจจำนวนทหารที่ตายและหาตัวของหัวหน้าหน่วยฝ่ายตรงข้ามเพื่อยืนยันจำนวนทหารที่ตายในเหตุการณ์นี้เท่านั้น

....

Witterry : ตอนนี้ไรท์มีเพจเฟสบุ๊คแล้วนะ มากดติดตามเพื่อคอยรับข่าวสารหรือเข้ามาพูดคุยกันได้นะ จะมาติดตามทวงนิยายก็ได้ https://www.facebook.com/witterry.writer/ หรือพิมพ์ค้นหาในเฟสบุ๊ค witterry writer ได้เลยนะ