โลกมนุษย์จิ๋ว: ตอนที่ 47 การสังเวยของผู้ศรัทธา ความปรารถนาของจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถัง
ตอนที่ 47 การสังเวยของผู้ศรัทธา ความปรารถนาของจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถัง
ในเวลานี้ เซี่ยชวนซึ่งพักอยู่ในดาวซวนหวงได้ยินเสียงระเบิดทันที
“ติ๊ง ผู้ศรัทธาของคุณสังเวยเคล็ดวิชา”หัวใจแห่งดาบที่แข็งแกร่ง“ให้กับคุณ”
“ติ๊ง ผู้ศรัทธาของคุณสังเวยเคล็ดวิชา”เทคนิคแสงทั้งสาม“ให้กับคุณ”
“ติ๊ง ผู้ศรัทธาของคุณสังเวยเคล็ดวิชา”ตันตระ มหามุทรา“ให้กับคุณ”
...
ทันใดนั้น ความรู้มากมายมหาศาลได้หลั่งไหลเข้ามารวมเข้ากับหนังสือแห่งภูมิปัญญา และกลายเป็นหน้าหนังสือของหนังสือแห่งภูมิปัญญา ซึ่งความรู้นับไม่ถ้วนปรากฏบนนั้น
ในขณะเดียวกันความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรสายฟ้าได้รับการบันทึกและย่อยอย่างสมบูรณ์โดยหนังสือแห่งภูมิปัญญา
“น่าทึ่ง!”
หนังสือแห่งภูมิปัญญาตื่นเต้นมาก สำหรับมัน ยิ่งมีความรู้มากเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งพัฒนาได้ดีขึ้นเท่านั้น ความรู้มหาศาลนี้ก็เหมือนอาหารเสริมช่วยให้มันเติบโตอย่างรวดเร็ว
มันมีเจ้านายคนก่อน แต่ไม่มีเจ้านายคนใดที่เคยได้รับความรู้มากมายขนาดนี้
ความหนาของหนังสือทั้งเล่มเพิ่มขึ้นและแต่ละหน้าก็บันทึกความรู้อันล้ำค่าเอาไว้
"ดี"
เซี่ยชวนพอใจมากในทันที เป็นการดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากผู้ศรัทธา อีกฝ่ายสังเวยความรู้มากมายเกี่ยวกับเคล็ดวิชายุทธและพลังวิเศษต่างๆ ซึ่งทำให้เขามีความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับนักสู้
นี่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับเขาที่จะก้าวเข้าสู่ดินแดนที่อยู่เหนือมนุษย์
“ข้าพอใจกับการสังเวยมาก เจ้าปรารถนาสิ่งใด”
ในขณะนี้ เซี่ยชวนได้เปิดปากและพูดผ่านเส้นใยแห่งศรัทธาส่งเสียงไปยังหลี่เซียวและผู้ศรัทธาคนอื่นๆ
ท้ายที่สุด ผู้ศรัทธาได้สังเวยสมบัติมากมาย ในฐานะเทพบรรพกาลผู้ยิ่งใหญ่ เขาต้องสนองความต้องการของผู้ศรัทธาแน่นอนอยู่แล้ว เพื่อให้ผู้ศรัทธามีกำลังใจมากขึ้น
...
ในเวลานี้ หลี่เซียวและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่บนแท่นบูชา ได้ยินเสียงจากเซี่ยชวนและรู้สึกตื่นเต้นมากในทันที
“ท่านเทพ! ท่านเทพ! ตอบรับแล้ว!”
“ดูเหมือนท่านเทพจะพอใจกับเครื่องสังเวยของพวกเรา!”
“ข้าไม่คาดคิดว่าเราจะได้ยินเสียงของท่านเทพอีกครั้ง นับเป็นบุญของข้าจริงๆ”
“ไม่ว่าจะได้ยินกี่ครั้งก็รู้สึกอิ่มเอมใจและมีความสุข”
ทุกคนตื่นเต้นมาก เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของเทพบรรพกาล ไม่ว่าพวกเขาจะได้ยินกี่ครั้งก็ตาม พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นเกียรติอย่างยิ่ง
“แต่ท่านเทพถามว่าเราปรารถนาสิ่งใด? เราควรบอกความปรารถนาแบบใด?”
ใครบางคนสงบลงทันที
กล่าวตามตรง นี่เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับพวกเขา หากเป็นความปรารถนาที่โลภมากเกินไป มันอาจทำให้ท่านเทพพิโรธและพวกเขาจะสูญเสียความโปรดปรานของท่านเทพ
แต่ถ้าเป็นความปรารถนาที่น้อยเกินไป การสังเวยของพวกเขาอาจไม่คุ้ม
ดังนั้นการขอความปรารถนาไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องคิดอย่างจริงจัง
“ทำไมเราไม่ขออาหารกองโตเหมือนภูเขาเล่า?”
มีคนแนะนำ
เขายังคงจำข้าวศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านเทพมอบให้พวกเขาครั้งสุดท้าย ข้าวศักดิ์สิทธิ์ทุกเมล็ดมีขนาดเท่าก้อนหิน
เสียดายต่อให้มีข้าวศักดิ์สิทธิ์มากแค่ไหน หลังผ่านไปสามหรือสี่ปี ข้าวศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกพวกเขากินจนหมด
“โง่เขลา ในที่สุดเราก็ขอความปรารถนาจากท่านเทพได้ เราขอสิ่งนี้ทำไม? ตอนนี้ราชวงศ์ถังของเราไม่ได้ขาดแคลนอาหารเลย แม้ว่าข้าวศักดิ์สิทธิ์จะมีความสำคัญมาก แต่ก็ไม่ได้สำคัญที่สุด” มีคนคัดค้านทันที
“เอาล่ะ ข้าได้คิดเกี่ยวกับความปรารถนาของข้าที่จะขอจากท่านเทพแล้ว”
หลี่เซียวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
อันที่จริง ก่อนมาที่แท่นบูชา พวกเขาได้พูดคุยกันมานับครั้งไม่ถ้วน ท้ายที่สุดแล้ว ทุกความปรารถนามีความสำคัญมากและไม่ควรสูญเสีย พวกเขาย่อมเตรียมตัวเพื่อวิเคราะห์สถานการณ์ในปัจจุบัน
“ตามที่คาดไว้ ฝ่าบาททรงคิดไว้แล้ว ท่านได้ตัดสินใจแล้วรึ?”
“เป็นความปรารถนาแบบใด?”
“เป็นอมตะ?”
“เป็นไปไม่ได้ ความปรารถนานี้มากเกินไปและมันอาจทำให้ท่านเทพพิโรธ ฝ่าบาทจะไม่โง่เขลาเช่นนั้น”
มีการพูดคุยกันมากมาย และพวกเขาต่างก็อยากรู้เกี่ยวกับสิ่งที่หลี่เซียวต้องการจะกล่าว
ในขณะนี้ หลี่เซียวกล่าวทันทีว่า: “ท่านเทพ ข้าเชื่อว่าท่านก็รู้เช่นกันว่าราชวงศ์ถังได้ผนวกอาณาจักรสายฟ้าเข้าด้วยกันแล้ว ทำให้ดินแดนของเราขยายตัวมากกว่าเดิมหลายร้อยเท่า ราชวงศ์ถังของเราย่อมไม่สามารถจัดการดินแดนอันกว้างใหญ่นี้ได้ ข้าจึงอยากเรียนรู้จากท่านเทพ ท่านพอมีหนทางที่จะทำให้อาณาจักรรุ่งเรืองหรือไม่”
อะไร?!
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ดวงตาของข้าราชบริพารหลายคนก็ส่องแสงและพวกเขาชื่นชมหลี่เซียว
กล่าวตามตรง อย่ามองว่าราชวงศ์ถังได้ผนวกอาณาจักรสายฟ้าเข้าด้วยกันแล้วทุกอย่างจะจบลง เพราะดินแดนอันกว้างใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้นี้ยากต่อการจัดการอย่างมาก อาณาจักรที่คล้ายกันในประวัติศาสตร์ที่จัดการได้ไม่ดีพวกเขาล้วนอยู่รอดได้ไม่นาน
บ่อยครั้งหลังจากการตายของราชารุ่นแรก อาณาจักรทั้งหมดจะแตกสลายและแยกออกเป็นหลายอาณาจักร
อาจกล่าวได้ว่าไม่มีอาณาจักรใดที่จะคงอยู่ตลอดไป อย่างมากที่สุดก็สามารถเจริญรุ่งเรืองได้เป็นเวลาหลายสิบปีหรือหลายร้อยปี
แต่ถ้าเราสามารถหาหนทางที่จะสร้างอาณาจักรที่คงอยู่ตลอดไปจากท่านเทพได้ ราชวงศ์ถังจะได้รับประโยชน์อย่างไม่รู้จบ
ไม่มีอะไรดีไปกว่าความปรารถนานี้แล้ว