WS บทที่ 357 ภัยซ่อนเร้น PART 2
พลังธาตุแสงบนท้องฟ้าได้เพิ่มมากขึ้นและหนาขึ้นราวกับว่าพวกมันกำลังจะเอาชนะพลังธาตุมืดบนท้องฟ้า
องค์ชายแปดหันกลับมาและกระซิบกับนักเวทย์ระดับเจ็ดทั้งสามอย่างกะทันหัน “พวกคุณ โปรดนำนักเวทย์คนอื่น ๆ ไปเฝ้าทางเข้า อย่าให้ใครเข้ามาเด็ดขาด!”
นักเวทย์ระดับเจ็ดทั้งสามรู้ดีว่าขณะนี้เป็นเวลาที่สำคัญที่สุดสำหรับพ่อมดลีโอ ดังนั้นพวกเขาจึงส่งพ่อมดไปประจำที่ด้านนอกทันทีและเฝ้าบริเวณโดยรอบคฤหาสน์อย่างแน่นหนา
เมื่อเห็นการจัดเตรียมขององค์ชายแปด เมอร์ลินก็พยักหน้าอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็มองดูแสงสีขาวบนท้องฟ้าต่อไป
แสงสีขาวและแสงสีดำบนท้องฟ้าเชื่อมโยงกันตลอดเวลาแต่แสงสีขาวดูเหมือนจะเหนือกว่า ดูเหมือนว่าพลังธาตุมืดจะถูกกำจัดในเร็ว ๆ นี้
พ่อมดแบมมูดูเหมือนจะรู้จักดวงตาแห่งความมืดค่อนข้างดี ตราบใดที่แสงสีขาวยังคงมีอยู่และสามารถปัดเป่าพลังธาตุมืดได้ ก็หมายความว่าพ่อมดลีโอสามารถกำจัดข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืดได้สำเร็จ
เมื่อดูจากสถานการณ์ในปัจจุบัน สิ่งต่าง ๆ ก็เริ่มดีขึ้น
*บูม!*
ทันใดนั้น แสงสีขาวบนท้องฟ้าก็เริ่มร่วงหล่นและกระจายอย่างรวดเร็ว มันครอบคลุมกลุ่มพลังธาตุมืดอย่างรวดเร็ว
ความยินดีปรากฏตัวบนใบหน้าของพ่อมดแบมมู ในขณะที่เขาพูดอย่างเร่งรีบ “พ่อมดลีโอเริ่มแล้วและกำลังจะใช้น้ำตาเทพเจ้าเพื่อขจัดข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืดอย่างสมบูรณ์”
สถานการณ์ปัจจุบันเป็นประโยชน์อย่างมากต่อพ่อมดลีโอ ทันใดนั้นแสงสีขาวก็ปะทุ ขจัดธาตุความมืดเกือบทั้งหมด ตอนนี้ จำเป็นต้องแยกย้ายชิ้นส่วนพลังธาตุมืดที่เหลืออยู่เพื่อกำจัดข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืด
อย่างไรก็ตาม เมื่อฝูงชนถอนหายใจด้วยความโล่งอก แสงสีขาวก็เริ่มสั่นไหว ในเวลาเดียวกัน พลังธาตุมืดที่หนาทึบก็รวมตัวกันอีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคฤหาสน์ที่ซึ่งธาตุแห่งความมืดมหึมาออกมา
พลังธาตุมืดเหล่านี้รวมตัวกันเป็นดวงตายักษ์อีกครั้ง แต่ดวงตายักษ์นี้ไม่ได้เป็นเพียงสีดำอีกต่อไปเนื่องจากตอนนี้มีเลือดที่เปล่งประกายจาง ๆ มันดูคล้ายกับดวงตาแห่งความมืดบนหน้าผากของพ่อมดลีโอมาก
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้าทำให้ทุกคนรู้สึกขวัญเสีย แม้จะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ทุกคนก็รู้สึกว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดีเพราะพลังแห่งน้ำตาเทพเจ้าค่อย ๆ ลดลง
ยิ่งกว่านั้น ดวงตายักษ์บนท้องฟ้ายังถูกควบแน่นด้วยพลังธาตุมืดจำนวนนับไม่ถ้วนอย่างชัดเจน แม้กลุ่มพลังงานข้างบนจะไม่ปรากฏพลังชีวิตใด ๆ ออกมา อย่างไรก็ตาม เมอร์ลินและคนอื่น ๆ รู้สึกว่าดวงตายักษ์นี้ ‘มีชีวิต’ มันจ้องไปที่ทุกคน ส่งความหนาวเหน็บไปถึงกระดูกสันหลัง
“พลังต้องสาป…ดวงตาแห่งความมืด มันไม่ง่ายเลยที่จะฝึกฝนมัน แม้แต่น้ำตาเทพเจ้าก็ไม่สามารถขจัดข้อบกพร่องของมันได้!”
พ่อมดแบมมูมอง ‘ดวงตายักษ์’ บนท้องฟ้าด้วยความรู้สึกผสมปนเปกัน ดวงตาแห่งความมืดนั้นทรงพลัง แต่ก็มีข้อบกพร่องอย่างมาก แม้ว่าพ่อมดลีโอจะได้รับน้ำตาเทพเจ้ามาแต่ก็ยังยากมากที่จะพึ่งพามันเพื่อแก้ไขข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืด การเปลี่ยนแปลงในปัจจุบันทำให้ความพยายามของพ่อมดลีโอล้มเหลว
เมื่อเวลาผ่านไป ดวงตาแห่งความมืดบนท้องฟ้าก็เริ่มยุบลง เมอร์ลินและองค์ชายแปดมองหน้ากันค่อนข้างเคร่งขรึม
“เข้าไปหาพ่อมดลีโอกันเถอะ”
องค์ชายแปดกระซิบกับเมอร์ลิน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินคำพูดของพ่อมดแบมมูแต่ทุกคนต่างเห็นต้องกันว่าพ่อมดลีโอล้มเหลวในครั้งนี้
เมอร์ลินพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปข้างในพร้อมกับองค์ชายแปด
“อาจารย์ลีโอ สบายดีไหมขอรับ” เมอร์ลินลังเลแต่เขายังคงถามออกมาดัง ๆ
ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในบ้านเป็นเวลานาน ขณะที่องค์ชายแปดพร้อมที่จะเรียกอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงแหบห้าวจากภายในบ้าน
“เมอร์ลินและฝ่าบาท? เชิญเข้ามา!”
*เอี๊ยด…*
เมอร์ลินรีบเปิดประตูและเดินเข้าไปพร้อมกับองค์ชายแปด
ขณะที่พวกเขาเข้าไป ทั้งสองเห็นพ่อมดลีโอ ดูเหมือนทรุดตัวลงบนเก้าอี้ หัวของเขาก้มต่ำและพลังจิตของเขาก็ดูวุ่นวายมาก นอกจากนี้ยังมีพลังธาตุมืดที่ห่อหุ้มพ่อมดลีโอ
“อาจารย์ลีโอ น้ำตาเทพเจ้าช่วยแก้ไขจุดบกพร่องของดวงตาแห่งความมืดได้หรือไม่ขอรับ?” เมอร์ลินอดไม่ได้ที่จะถามพ่อมดลีโอ
“แก้ไข?”
พ่อมดลีโอส่ายหัวเบา ๆ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง พวกเขาพบว่ารูปลักษณ์ของพ่อมดลีโอเปลี่ยนไปอย่างมาก ใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษและดวงตากลวงคู่นั้นดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
ดวงตาแห่งความมืดบนหน้าผากของเขาดูเหมือนจะแปลกประหลาดมากขึ้น เพียงแค่มองดูมันชั่วครู่ก็ทำให้เมอร์ลินเหงื่อไหลซึมทันที
“มันไม่สามารถแก้ไขได้ แม้แต่น้ำตาเทพเจ้าก็ไม่สามารถแก้ไขข้อบกพร่องให้ข้าได้! เมื่อข้าฝึกฝนดวงตาแห่งความมืดในตอนแรก ข้าควรจะคิดว่ามันจะมีผลที่ตามมา มันไม่สามารถแก้ไขได้ไม่ว่าข้าจะใช้อะไรก็ตาม…” น้ำเสียงของพ่อมดลีโอฟังดูเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ
น้ำตาเทพเจ้าอาจเป็นวิธีเดียวสำหรับพ่อดมลีโอในการขจัดข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืดแต่ตอนนี้ก็ล้มเหลวเช่นกัน สิ่งนี้ดูเหมือนจะยุติความหวังของพ่อมดลีโอในการเป็นนักเวทย์ระดับเจ็ด
นอกจากนี้ มันเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นกับดวงตาแห่งความมืดบนหน้าผากของพ่อมดลีโอและสถานการณ์ก็ดูไม่ค่อยดีนัก
“องค์ชายแปด กระหม่อมขอบพระคุณสำหรับความห่วงใย ตอนนี้ กระหม่อมไม่เป็นไรแล้ว ตอนนี้กระหม่อมต้องการฟื้นฟูพลังเวทย์สักระยะพ่ะย่ะค่ะ” พ่อมดลีโอเหลือบมองที่องค์ชายแปดขณะที่เขาพูดช้า ๆ
องค์ชายแปดพยักหน้าและตรัสว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะไม่รบกวนคุณแล้ว! คุณสามารถพักฟื้นในคฤหาสน์ของฉันได้อย่างเต็มที่ ถ้าคุณต้องการอะไร สามารถบอกฉันได้โดยตรง”
ต่อจากนั้น องค์ชายแปดและคนของเขาออกจากบริเวณห้องพักของพ่อมดลีโอ
“อาจารย์ลีโอ คุณไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ?”
เหลือเพียงเมอร์ลินและพ่อมดลีโอที่อยู่ในห้อง เมอร์ลินรู้ว่าพ่อมดลีโอตั้งใจจะขับไล่เจ้าชายคนที่แปดออกไป เห็นได้ชัดว่าเขามีอะไรจะพูดกับเมอร์ลินแต่เขาไม่ต้องการให้องค์ชายแปดรับรู้
พ่อมดลีโอเหลือบมองออกไปนอกประตูด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ขอบริมฝีปากของเขา “เมอร์ลิน พ่อมดแบมมูเก่งมาก เมื่อเขาอยู่ข้างนอก เราจะไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของเรา”
หลังจากหยุดชั่วคราว สีหน้าของพ่อมดลีโอก็ค่อย ๆ เริ่มจริงจัง เขาพึมพำ “มันเป็นข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืด เมอร์ลิน ตอนนี้ข้าค่อนข้างมั่นใจว่าดวงตาแห่งความมืดเป็นพลังต้องสาปจริง ๆ...”
“ต้องสาป? อาจารย์ลีโอ ข้อบกพร่องที่แท้จริงเมื่อฝึกฝนดวงตาแห่งความมืด มันคืออะไร?”
เมอร์ลินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงกระนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะถาม ไม่ว่าจะเป็นแบมมูหรือพ่อมดเลโอหรือแม้แต่องค์ชายแปด พวกเขาเคยกล่าวไว้เสมอว่าดวงตาแห่งความมืดเป็นพลังต้องสาป ยกเว้น โอลาส ผู้สร้างดวงตาแห่งความมืดเท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นอกจากเขาแล้วไม่มีใครสามารถฝึกฝนดวงตาแห่งความมืดได้อย่างเต็มที่อย่างแท้จริง
พ่อมดลีโอยกศีรษะขึ้น ดวงตาแห่งความมืดบนหน้าผากของเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีเลือดซึ่งดูน่าขนลุกผิดปกติ
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง พ่อมดลีโอยังคงส่ายหัวและพูดว่า “เมอร์ลิน เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ความลับของดวงตาแห่งความมืดด้วยซ้ำ รอจนกว่าข้าจะตัดสินใจถ่ายทอดวิธีการฝึกฝนดวงตาแห่งความมืดให้กับเจ้าในอนาคต ตอนนั้นข้าจะบอกเจ้าถึงข้อบกพร่องที่มาพร้อมกับมัน”
ดูเหมือนว่าลึกลงไป พ่อมดลีโอยังคงลังเลว่าจะส่งต่อวิธีการฝึกฝนดวงตาแห่งความมืดให้กับเมอร์ลิน ท้ายที่สุดดวงตาแห่งความมืดมีข้อบกพร่องที่เห็นได้ชัดและตอนนี้พ่อมดลีโอกำลังทุกข์ทรมานจากมัน แม้แต่น้ำตาเทพเจ้าก็ไม่สามารถแก้ไขได้
“เจ้าออกไปก่อน ข้าอาจจะต้องพักสักหน่อย”
พ่อมดลีโอโบกมือและส่งสัญญาณให้เมอร์ลินออกไป สีหน้าของเขาเผยให้เห็นร่องรอยของความเหนื่อยล้า
เมอร์ลินลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับพ่อมดลีโอเล็กน้อย ก่อนจะออกไป
แบมมูซึ่งรออยู่ข้างนอกแล้ว เมื่อเขาเห็นเมอร์ลินออกมาจากบ้าน เขาก็เดินตามเมอร์ลินไปอย่างเงียบๆ
“แบมมู คุณรู้ไหมว่าข้อบกพร่องของการฝึกฝนดวงตาแห่งความมืดคืออะไร?”
เมอร์ลินนึกถึงการปรากฏตัวของพ่อมดลีโอก่อนหน้านี้ เขามีความกลัวว่าความล้มเหลวในการแก้ไขข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืด มันจะนำความยุ่งยากตามมาในภายหลัง
พ่อมดแบมมูส่ายหัวแทนอย่างช่วยไม่ได้ “นายท่าน ทั้งหมดที่ข้ารู้คือข่าวลือของมันเท่านั้น ดวงตาแห่งความมืดเป็นพลังต้องสาป มีเพียงมหาจอมเวทย์แห่งความมืดเท่านั้นที่ฝึกฝนได้ นอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครสามารถฝึกฝนดวงตาแห่งความมืดได้อย่างเต็มที่ สำหรับข้อบกพร่องพวกนั้น ข้าเกรงว่าเฉพาะผู้ที่ฝึกฝนดวงตาแห่งความมืดเท่านั้นจึงจะทราบเรื่องนี้ได้”
หลังจากที่เขาพูดจบ พ่อมดแบมมูยังคงเหลือบมองกลับทางพ่อมดลีโอ ความหมายของคำพูดของเขาบ่งบอกว่า มีเพียงพ่อมดลีโอที่รู้ดีว่าจุดบกพร่องของดวงตาแห่งความมืดเกิดจากอะไร
เมอร์ลินขมวดคิ้ว เขากลัวว่าพ่อมดลีโอไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืดและเก็บเป็นความลับ แม้ว่าดวงตาแห่งความมืดจะมีข้อบกพร่อง แต่ก็ยังเป็นที่ต้องการของเหล่านักเวทย์นับไม่ถ้วน เมื่อจุดบกพร่องเฉพาะของดวงตาแห่งความมืดแพร่กระจายออกไป มันจะส่งผลเสียต่อพ่อมดลีโออย่างมาก
เมื่อเห็นว่าพ่อมดแบมมูไม่รู้ว่าข้อบกพร่องของดวงตาแห่งความมืดคืออะไร เมอร์ลินก็ไม่พูดต่อและเดินกลับไปที่ห้องพักของเขา
ในเวลานี้ มีนักเวทย์เสื้อคลุมสีน้ำเงินรออยู่ที่หน้าห้องของเมอร์ลินแล้ว
ดวงตาของเมอร์ลินเหลือบมองเล็กน้อย เขารู้จักคาถาคาถานี้ เขาเป็นนักเวทย์ระดับสี่ที่องค์ชายแปดไว้วางใจ พ่อมดกลินเด้
กลินเด้เห็นเมอร์ลินที่กำลังเดินมาทางนี้ด้วยเช่นกัน เขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้า เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “พ่อมดเมอร์ลิน องค์ชายแปดต้องการพบท่าน!”
"โอ้? คุณรู้หรือไม่ว่าองค์ชายแปดต้องการพบฉันด้วยเรื่องอะไรพ่อมดกลินเด้?”
เมอร์ลินถามด้วยความสงสัย องค์ชายแปดได้ส่งกลินเด้มาเป็นพิเศษ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องเล็กอย่างแน่นอน
กลินเด้ส่ายหัวเบา ๆ “พระองค์ไม่ได้ตรัสสิ่งใด พ่อมดเมอร์ลินย่อมรู้ดีว่าพระองค์ต้องพบท่านด้วยเรื่องใด”
เมอร์ลินพยักหน้าและพูดกับพ่อมดแบมมูว่า “แบมมู คุณอยู่ที่นี่ ฉันจะไปเข้าเฝ้าองค์ชายแปด”
พ่อมดแบมมูไม่ได้พูดอะไรมากเช่นกัน ร่างของเขาหายไปอีกครั้งในพริบตา ราวกับผี มันเร็วมากเสียจนทำให้พ่อมดกลินเด้ประหลาดใจ ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมองค์ชายแปดถึงให้คุณค่ากับเมอร์ลินอย่างสูง มันไม่ได้ทั้งหมดเป็นเพราะพ่อมดลีโอแต่เป็นเพราะเมอร์ลินเองก็มีพละกำลังที่น่าชื่นชม
“พ่อมดเมอร์ลิน เชิญทางนี้”
ไม่นานหลังจากนั้น เมอร์ลินเดินตามหลังพ่อมดกลินเด้และเดินไปยังที่ประทับขององค์ชายแปด
