ตอนที่ 1 - จู่ๆก็ถูกพาไปโลกอื่น, อยู่รอดในดินแดนแห่งซอมบี้! (แก้ไข (1))

ตอนที่ 1 - จู่ๆก็ถูกพาไปโลกอื่น, อยู่รอดในดินแดนแห่งซอมบี้!

ผู้เล่น: หลินเย่

ไอเทม: ของขวัญผู้เล่นใหม่

ดินแดน: สุสานระดับ 1 (100 ตารางเมตร)

แหล่งข้อมูล: ไม่มี

หลินเย่ตกตะลึงเมื่อเห็นข้อความปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

นี่คืออะไร?

เมื่อครู่ที่แล้ว เขายังอยู่ระหว่างทางไปทำงาน แต่ในวินาทีต่อมา ทุกคนที่อยู่ตามท้องถนนดูเหมือนจะมีมนต์สะกดตรึงไว้กับพวกเขา จากนั้นเขาก็ถูกวาปไปโดยลำแสงสีขาวที่ปรากฏขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้

หลังจากหมดสติไป เขาก็ตื่นมาที่ที่ไม่คุ้นเคยแห่งนี้

เขามองไปรอบๆ และตระหนักว่าเขาอยู่ในสุสานร้าง

มีหลุมฝังศพอยู่ทุกที่

มองขึ้นไปบนท้องฟ้า อากาศมืดครึ้มและมีเมฆดำปรากฏอยู่เบื้องบน โลกทั้งใบดูเหมือนภาพวาดหมึกที่ย้อมไปด้วยสีเทา

ยืดยาว

ไกลออกไปเป็นป่าทึบ และข้างหลังเขาคือที่รกร้างว่างเปล่าไม่รู้จบ สถานที่ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยากและความเหงา...

ในบางครั้งจะมีลมหนาวที่พัดมาในอากาศ ผสมกับเสียงคำรามของสัตว์ร้ายและกลิ่นเลือด ทำให้ผู้คนสั่นสะท้าน

"ที่นี่มันบ้าอะไรกัน?

หลินเย่พึมพำ ในฐานะผู้ชื่นชอบนวนิยายออนไลน์ เขาคุ้นเคยกับฉากดังกล่าวเป็นอย่างดี

ตามคำกล่าวที่ว่า คนหนุ่มสาวไม่รู้จักความกลัว

ไม่เพียงแต่เขาไม่กลัว เขายังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

"ระบบอยู่ที่ไหน นิ้วทองของฉันอยู่ที่ไหน"

หลินเย่ ค้นหาไปรอบ ๆ ชั่วขณะหนึ่ง

แท้จริงแล้ว ไม่มีอะไรน่าค้นหา ห่างออกไปสองเมตร มีหีบสมบัติไม้จันทน์และหนังสือเล่นหนึ่ง

[จดหมายอารยธรรม: ความต่อเนื่องของอารยธรรม ความก้าวหน้าของเทคโนโลยี ทุกสิ่งที่คุณต้องการอยู่ที่นี่ โปรดหาพิมพ์เขียวโดยเร็วที่สุดและสร้างอาณาเขตของคุณ]

[หีบสมบัติไม้จันทน์: ชุดของขวัญสำหรับมือใหม่ เปิดมันเพื่อรับอาวุธเริ่มต้นของคุณเอง]

"เกมในชีวิตจริงเหรอ?"

เมื่อมองดูคำลวง หลินเย่หยักคิ้วขึ้น

เขายังคงพลิกเปิดไปที่หน้าแรก

[ยินดีต้อนรับสู่เกมเอาชีวิตรอดจากซอมบี้ทั่วโลก อย่างที่คุณเห็น ทุกคนติดอยู่ในสุสานที่รายล้อมไปด้วยซอมบี้หลายพันล้านตัว]

[การเอาตัวรอดคือเป้าหมายเดียวของคุณ พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อความอยู่รอด โปรดจำประเด็นต่อไปนี้ไว้]

[ด้วยเหตุนี้ ฉันขอให้ทุกคนเล่นเกมด้วยความสนุก!]

"การเอาชีวิตรอดจากซอมบี้ระดับโลก? ซอมบี้นับพันล้าน?!!!"

หลินเย่้าปากค้างและมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี "หมายความว่าพ่อกับแม่อาจจะถูกจับเหมือนกัน ฉันสงสัยว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไร"

บี๊บ บี๊บ ----

ในขณะนี้ หน้าของจดหมายอารยธรรม สว่างขึ้นและดึงดูดความสนใจของหลินเย่

"หน้าสื่อสาร?"

เมื่อหันไปที่หน้านั้น หลินเย่ ก็หยักคิ้วขึ้น

สิ่งที่สบตาเขาคือสามเมนูที่แตกต่างกัน

ช่องแชทโลก [แปลข้อความอัตโนมัติ จำกัดการส่งข้อความหนึ่งข้อความต่อวัน]

ช่องแชทภูมิภาค [สื่อสารภายในประเทศ แชทได้ไม่จำกัด]

ช่องแชทครอบครัว [การสื่อสารกับครอบครัวของคุณ แชทได้ไม่จำกัด]

ช่องแชทโลกกระพริบด้วยการแจ้งเตือนมากที่สุด

หลินเย่คลิกที่มันและเห็นกล่องแชทระเบิดทันที เพิ่มขึ้นถึง 999+ การแจ้งเตือน

[จ้าวเจ๋อคุน: เกิดอะไรขึ้น? ฉันกำลังอาบน้ำอยู่ และจู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นในสุสานอันมืดมิดแห่งนี้ บอกฉันดังๆ ว่านี่คือการเล่นตลก?]

[คริส: มันแพงเกินไปที่จะเล่นตลกถึงระดับนี้ นี่ควรเป็นเกมจริงที่สร้างโดยเอเลี่ยน]

[แจ็ค: ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันตื่นเต้นมาก มันเป็นเกมเอาชีวิตรอด เพื่อนที่อยู่เหนือฉัน ฉันมาจากประเทศที่สวยงาม เรามาสำรวจกันไหม?]

[มารุน: ไปลงนรกเถอะ ข้างนอกมันอันตรายเกินไป ฉันแค่แอบออกมาและมีซอมบี้อยู่ทุกที่!]

[จินไท่ซาน: เชี่ยเอ้ย นี่มันเวอร์ชั่นชีวิตจริงของ Left 4 Dead หรือเปล่า]

...

"ซอมบี้เข้าใกล้สุสานมากขึ้น"

จากข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ ในที่สุด หลินเย่ ก็เห็นบางสิ่งที่เป็นประโยชน์

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและพุ่งไปที่ทางเข้าสุสานและมองไปยังความมืดภายนอก

ตามที่คาดไว้ ใบหน้าอันน่าสยดสยองนับสิบคนอาจมองเห็นได้ไม่ชัดเจนซึ่งเดินเตร่อยู่ใกล้ๆ สุสาน

หัวใจของเขาสั่นระรัวเมื่อเขาเอนหลัง

ในเวลานี้ ผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ค้นพบการมีอยู่ของซอมบี้ ช่องแชทโลกทั้งใบก็จุดประกายด้วยหัวข้อ 'ซอมบี้'

[ไดเจียง: มันเป็นเรื่องจริง ฉันเห็นมันด้วย ทุกคนระวังตัวด้วย เมื่อคุณออกจากสุสาน คุณจะถูกซอมบี้โจมตี]

[เซนซี: สะอื้น ฉันควรทำอย่างไร? ฉันโดนซอมบี้กัด มันเจ็บ ฉันจะตายไหม?]

[ลูอิส: ทางที่ดีควรเปิดของขวัญผู้เล่นใหม่ ก่อนออกไปข้างนอกเพราะมันจะให้อาวุธและอาหาร อาวุธของฉันคือขวาน!]

[อเดล: อาวุธของฉันคือกริช มันสั้นมาก ฉันจะฆ่าซอมบี้ด้วยสิ่งนี้ได้อย่างไร!]

[เคนเนดี้: ทุกคน คุณไม่คิดว่านี่เป็นการสมรู้ร่วมคิดของมนุษย์ต่างดาวเหรอ]

[จิมมี่: สมรู้ร่วมคิด, แม่มึงเหอะ ถ้าคุณสามารถเสียเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ คุณควรกังวลว่าจะเอาตัวรอดอย่างไร เสบียงมีขนมปังเพียงสองชิ้นซึ่งคงอยู่ได้ไม่เกินหนึ่งวัน]

[เจฟฟ์: เชี่ยเอ้ย ผู้ผลิตเกมกำลังบังคับให้เราต่อสู้กับซอมบี้ข้างนอก!]

[คายุชา: แม่ฉันอยากกลับบ้าน ที่นี่น่ากลัวเกินไป ฉันกลัว!]

....

มีผู้คนจำนวนมากจากประเทศต่างๆ ในช่อง ช่องแชทโลก แต่ส่วนใหญ่เป็นข้อมูลที่ไร้ประโยชน์

บ้างก็ยินดี บ้างก็บ่น บ้างก็หวาดหวั่น บ้างก็ระแวง...

มีคนทุกประเภท

เช่นเดียวกับช่องแชทภูมิภาค

หลินเย่อ่านอยู่ครู่หนึ่ง ความตื่นเต้นในตอนแรกค่อยๆ หายไป และหัวใจของเขาก็หนักขึ้น

เขาสงสัยว่าจะมีคนรอดกี่คนในโลกนี้

เขาถอนหายใจและในที่สุดก็จ้องมองไปที่ช่องแชทครอบครัว เขารีบทิ้งข้อความไว้ "พ่อ แม่ หลินเหว่ย นี่เป่ยเป่ย ตอบกลับทันทีที่เห็น"

เป่ยเป่ยเป็นชื่อเล่นของเขา และมีเพียงครอบครัวของเขาเท่านั้นที่รู้

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที หลินเจียงโก๋ พ่อของเขาก็ตอบกลับ

"เป่ยเป่ย เจ้าก็หลบแล้วเช่นกัน? ฉันไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของแม่และน้องสาวของคุณ ฉันส่งข้อความไปบ้างแล้ว แต่พวกเขายังไม่ได้ตอบกลับ"

หัวใจของหลินเย่ เต้นแรงเมื่อได้ยินเรื่องนี้

ถ้าเป็นแค่น้องสาวของเขาก็คงไม่มีปัญหา

แม้ว่าน้องสาวของเขาจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่เธอก็สู้ได้ดีกว่าเขา เธอเป็นแชมป์มวยจังหวัด ตอนที่เธอเรียนอยู่ เธอเป็นคนพาลโรงเรียน ไม่เคยมีใครกล้ารังแกเธอ

แต่มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันสำหรับแม่ของเขา สุขภาพของแม่เขาไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเกมเอาชีวิตรอดแบบนี้คงจะเป็นหายนะสำหรับเธอ

เมื่อมองดูข้อความกังวลใจของบิดา เขาก็ปลอบโยน "พ่ออย่าวิตกกังวล ในช่วงแรกของเกมมีกลไกป้องกันสำหรับผู้เล่นใหม่ ตราบใดที่แม่ไม่วิ่งไปอย่างประมาท เธอไม่ควรตกอยู่ในอันตรายในขณะนี้ ปกติแม่ไม่ค่อยใช้สมาร์ตโฟนดังนั้นเธอคงไม่รู้เกี่ยวกับจดหมายอารยธรรมเช่นกัน หรือแม่อาจจะโชคดีและไม่เคลื่อนที่เลย"

"ฉันหวังว่าอย่างนั้น ระวังและกินของจากของขวัญผู้เล่นใหม่ อย่างเท่าที่จำเป็นและคอยดูคนอื่น อย่าไปฆ่าซอมบี้เมื่อคุณหัวร้อน ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพ่อ มันไม่ใช่ปัญหา สำหรับชายชราต่อสู้กับซอมบี้สองสามตัวเพียงลำพัง..."

หลังจากการแชทแล้วจากนั้นก็ปิดหน้าแชทอย่างรวดเร็ว อารมณ์ของหลินเย่ก็เริ่มหนักหน่วง

สถานการณ์ของแม่ไม่ชัดเจน พ่อก็แก่ น้องสาวเขาก็น่ารัก...

สิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัยเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น

"ฉันต้องคิดหาเทคนิคการเอาชีวิตรอดสำหรับเกมนี้โดยเร็วที่สุด โซนเกมถูกแบ่งตามประเทศ แค่เดินออกไป ฉันก็จะมีโอกาสได้เจอแม่และคนอื่นๆ"

หลินเย่กำหมัดแน่น

[ดิง.. โชคของผู้เล่นได้รับการวัดแล้ว ระดับความหล่อ ความถี่ของพลังวิญญาณ... คุณมีศักยภาพที่จะเกินล้านคน พรสวรรค์โดยกำเนิดได้รับการปลุกแบบสุ่มในตอนเริ่มต้น]

[ติ๊ง... ยินดีด้วยผู้รอดชีวิตหลินเย่! คุณได้ปลุกพรสวรรค์อันศักดิ์สิทธิ์---รางวัลร้อยเท่า!]