Cornered by the CEO ตอนที่ 2 : การแต่งงานที่อ้างว้างเดียวดายและน่าอับอาย
บนซองจดหมายนั่นระบุว่าเป็นผลการตรวจจากคลินิกชื่อ OBGYN เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นชื่อไป่เย่ชิงบนซองจดหมาย
เธอกลับไปที่อพาร์ตเมนต์และเก็บผลตรวจไว้ในมือ แต่ด้วยความอยากรู้ที่ล้นอยู่ภายในจิตใจของเธอ...เมื่อเร็วๆนี้เขาป่วยหรือไม่นะ!?
ในฐานะภรรยาเธอมีสิทธิ์ที่จะรู้เธอจึงรีบเปิดซองจดหมายออกดู ดวงตาของเธอลุกวาวมันเป็น“ผลตรวจการตั้งครรภ์ สถานะผลเป็นบวกและชื่อของผู้ป่วยที่ตรวจ...ไม่ใช่ชื่อของเธอ!”
ด้วยความร้อนใจเธอรีบวิ่งลงไปที่ชั้นล่างของอพาร์ตเมนต์ ซึ่งเป็นส่วนของสำนักงานใหม่และห้องทำงานของไป่เย่ชิง เฉียนเหมิงไม่เคยลงไปข้างล่างเลยเพราะเธอรู้ว่าเขาไม่ชอบเวลาที่มีคนเข้ามาในห้องทำงานโดยไม่แจ้งให้เขาทราบล่วงหน้าก่อน
แต่ครั้งนี้มันแตกต่างกันเมื่อลงมาถึงชั้นล่าง เธอรู้รหัสผ่านของประตูห้องทำงานเพราะเขาไม่เคยเปลี่ยนมันและเฉียนเหมิงเป็นคนเก็บรหัสผ่านเดิมเอาไว้
เมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา สิ่งที่เธอได้เห็นต่อหน้ามันทำให้หัวใจของเธอแตกสลาย!
หญิงสาวผมยาวผิวขาวคนหนึ่งกำลังกึ่งนอนอยู่บนโต๊ะทำงานของไป่เย่ชิง ขาของเธอแยกออกเพื่อเกี่ยวเอวของเขาไว้แน่น และแขนยาวของเธอโอบกอดที่คอของเขาอย่างหลวมๆ
เขาใช้มือโอบเอวของเธอเอาไว้ข้างหนึ่งมันช่วยให้เขาทรงตัวและขยับท่อนล่างได้ดี มืออีกข้างหนึ่งเขาใช้บดคลึงเม็ดสีน้ำตาลอ่อนบนยอดเนินอกที่อวบอิ่มของเธอ เป็นที่มาของเสียงสั่นกระเส่าที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของเธอได้เพียงน้อยนิด เพราะปากของทั้งคู่ประกบบดกันอย่างดูดดื่ม
ร่างอันเปลือยเปล่าของไป่เย่ชิงที่กำลังหันหลัง ได้บังร่างหญิงสาวขาวสวยคนนั้นอยู่เช่นกัน กิจกรรมทุกอย่างกำลังขยับเข้าที่เป็นจังหวะอย่างดุดัน! หญิงสาวตัวสั่นสะท้านทุกครั้งที่เขาขยับท่อนล่างกระแทกเข้า-ออก
เมื่อเฉียนเหมิงเดินเข้าไปหาพวกเขาที่กำลังกระหน่ำบทรักอันเร่าร้อนโดยไม่ทันรู้ตัวว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้องนี้ด้วย เสียงร้องคร่ำครวญของหญิงสาวดังกระเส่าเป็นจังหวะ ทำให้เธอที่ได้ยินแทบคลื่นไส้
เฉียนเหมิงเห็นไป่เย่ชิงใช้ร่างกายและท่อนล่างอันกำยำนั้นร่วมรักกับคนอื่น!เหมือนที่เขาได้ทำกับเธอ เธอรู้สึกว่าน้ำย่อยพุ่งขึ้นในลำคอมันทำให้เธออยากจะอาเจียรออกมา
เฉียนเหมิงเดินเข้าไปผลักหญิงสาวเต็มแรงจนตกจากโต๊ะทำงาน หญิงสาวเอามือกุมท้องขณะที่เธอลุกขึ้นและถอยไปด้านหลัง พวกเขาทั้งสองคนหันไปหาเฉียนเหมิงและมองด้วยสายตาเฉยชา
ทั้งสองคนไม่มีอาการตื่นตระหนกตกใจใดๆ จะมีก็แต่ความโล่งใจในดวงตาของไป่เย่ชิงด้วยซ้ำ ที่ไม่ต้องทำอะไรอย่างหลบๆซ่อนๆอีกต่อไป
สิ่งที่ไป่เย่ชิงทำมันน่าขยะแขยงสิ้นดี
“คุณอยากได้รูปหรือคลิปด้วยไหมล่ะ?”เฉียนเหมิงได้ยินคำถามจากหญิงสาวคนนั้น ด้วยความโกรธทำให้เธอรีบเดินหนีออกจากห้องไปโดยไม่ตอบคำถามและเธอจะไม่ยอมให้เขาแตะต้องเธออีกตั้งแต่วินาทีนั้นเป็นต้นมา
เฉียนเหมิงไม่สามารถกลับไปที่บ้านของเธอได้ ไม่มีใครสนใจเฉียนเหมิงเลยครอบครัวขายเธอออกไปเพื่อที่บริษัทจะได้ทำกำไรได้มากกว่านี้
ครอบครัวของเธอไม่เคยโทรมาถามเฉียนเหมิงอีกเลย หลังจากที่เธอไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างหลังจากที่แต่งงานมาแล้วหลายปี
ที่เป็นเช่นนี้เพราะพวกเขาต้องการผลประโยชน์จากการแต่งงานของเธอเท่านั้น เธอต้องทนทุกข์อยู่เพียงคนเดียวลำพัง
เวลาได้ผ่านไปหลายสัปดาห์
ที่หน้าห้องทำงานของไป่เย่ชิง เฉียนเหมิงยืนอยู่นอกประตูเป็นเวลานาน เธอไม่ได้ลงมาที่ห้องทำงานนี้ตั้งแต่พบเขากับผู้หญิงคนนั้น
เฉียนเหมิงกำลังยกมือขึ้นจะเคาะประตู...ก่อนที่จะลดมือลงด้วยความไม่แน่ใจ เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำและฝ่ามือของเธอมีเหงื่อออกแต่เธอยังคงนิ่งและเก็บอาการไว้
“เขาจะไม่ทำอะไรฉัน!”เธอบอกกับตัวเองอย่างนั้น ท่าทางของไป่เย่ชิงที่แสดงออกต่อเธอเปลี่ยนไปมากหลังจากวันนั้น และเธอมักจะกลัวเขาในบางครั้งด้วย
เฉียนเหมิงไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เขาถึงต้องการพบเธอ แต่นอกเหนือจากการรับเอกสารจากเธอและเซ็นชื่อบนเอกสาร หลังจากที่ไป่เย่ชิงขู่ว่าจะหย่ากับเธอ พวกเขาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องอื่นกันมากนักในแต่ละวัน
และเธอก็มั่นใจว่าคงอีกนานเลยทีเดียวกว่าที่ไป่เย่ชิงจะพูดคุยกับเธออีกครั้ง เฉียนเหมิงเคยชินกับการอยู่กับความเงียบงันอันยาวนานหลายสัปดาห์ในพื้นที่ขนาดมหึมานี้ ที่เธอตกแต่งด้วยมือทั้งสองของเธอเอง
เฉียนเหมิงไม่ได้รู้สึกยินดีและมีความสุขในสถานที่แห่งนี้อีกต่อไป...ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของไป่เย่ชิงดังมาจากด้านหลังของประตู เขาพูดคำเดียวเพื่อเชิญเธอเข้ามา
เขารู้มาตลอดว่าเธอกำลังยืนอยู่หน้าประตู แต่เขาไม่เคยสนใจที่จะโทรหาเธอก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เขาได้เรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ เขารู้ดีว่าต้องทำยังไงเพื่อกระตุ้นปฏิกิริยาในตัวเธอ เขาเห็นทุกย่างก้าวที่เธอทำก่อนที่เธอจะทำมัน นั่นเป็นวิธีที่เขาหลอกเธอมาตลอดหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ?
เขารู้ว่าสิ่งต่างๆจะออกมาเป็นอย่างไร และเขาได้ทำลายชีวิตของเธออย่างเห็นแก่ตัวเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เขาต้องการ
ทุกคนก็อยากจะมีความสุขเธอไม่เคยคิดว่าพวกเขาทั้งสองคนไม่มีความสุข แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเป็นคนเดียวที่ทุกข์ทรมาน
นิ้วของเธอปัดไปตามโลหะของลูกบิดเบาๆเธอกำมันไว้ในมือแน่นและเต็มไปด้วยความมั่นใจเธอหมุนลูกบิดแล้วผลักประตูให้เปิดออก
เมื่อเธอก้าวเข้ามาในห้องและดวงตาของเธอก็สบกับเขาทันที
ไป่เย่ชิงนั่งอยู่หลังโต๊ะเอนตัววางศอกบนที่พักแขน นิ้วมือประสานกันเขามองไปที่เฉียนเหมิงอย่างสงบ การแสดงออกของเขาไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดที่จะทำอะไร
“ปิดประตูสิ่”เสียงของเขาเงียบแต่มั่นคงเต็มไปด้วยอำนาจ ประตูปิดตามหลังเธอด้วยการคลิกรีโมท พวกเขาอยู่กันตามลำพังและไม่มีใครได้ยินการสนทนาของพวกเขาได้
ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน และเธอก็ละสายตาจากใบหน้าของเขาแล้วจ้องมองลงไปที่พื้นห้องแทน เฉียนเหมิงเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเขาขยับเก้าอี้ เขาไม่ได้ละสายตาจากเธอเลย
“ฉันได้รับโทรศัพท์จากหยุ่นคอร์ปอเรชั่น”เขาพูดในที่สุดเสียงของเขาก็ตัดความเงียบและพูดต่อว่า“พ่อของคุณเสียชีวิตไปแล้วเมื่อสามวันก่อน”
“อะ...อะไรนะ!?”เฉียนเหมิงไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าสิ่งที่เขาพูดมันจะเกิดขึ้น เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างมาก
น้ำตาของเธอเอ่อล้นออกมาและเธอก็พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เฉียนเหมิงไม่สามารถร้องไห้ต่อหน้าเขาได้ ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องพ่อของเธอก็ตามแต่ไม่ใช่ต่อหน้าไป่เย่ชิง
ผู้ชายที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจและบ่อนทำลายเธอ มันทำให้แน่ใจว่าเธอใช้ชีวิตโดยปราศจากความรักและความสุขตลอดเวลาที่อยู่กับเขา
เสียงสะอื้นหลุดออกมาจากลำคอของเธอ และเธอก็รีบเอามือปิดปากเพื่อหยุดมัน!
