Cornered by the CEO ตอนที่ 10 : การปรากฏตัวของศัตรูในรายการโทรทัศน์สด
เฉียนเหมิงมองโม่ชิงเฉินอย่างเย็นชาขณะที่เธอเดินผ่านเขาและนั่งลง เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคเสียงกำลังปรับไมโครโฟนขนาดเล็กที่ติดอยู่กับปกเสื้อของเธอ เธอมองไปที่หน้าจอฉายภาพด้านหลังที่แสดงชื่อรายการ
มันพื้นหลังเป็นสีน้ำเงินทำให้เสื้อผ้าของเธอดูโดดเด่นขึ้น ในทางตรงกันข้ามศัตรูตัวฉกาจของเธอสวมสูทเบอร์กันดีปกสีดำและเนคไทสีดำแต่ก็ไม่ได้โดดเด่นเมื่อเทียบกับเธอ
เคล็ดลับของเธอได้ผลอย่างเห็นได้ชัดเธอได้ตัดสินใจถูกแล้ว เมื่อมีคนดูมากขึ้นความสนใจก็เป็นกุญแจสำคัญเพราะเธอต้องการมันอย่างแน่นอนเพื่อธุรกิจของเธอ
หยุ่นเฉียนเหมิงแกล้งฟังซ็อกจินพิธีกรรายการพูดขณะที่เธอให้คำแนะนำในนาทีสุดท้าย เมื่อเฉียนเหมิงมองกลับมาเธอเห็นซ็อกจินชี้นิ้วไปทางกล้องที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา
“พวกคุณสามารถสบตากับกล้องได้นะคะ เพราะเราต้องการความรู้สึกที่มีส่วนร่วมมากขึ้นค่ะ”เฉียนเหมิงยิ้มเล็กน้อย ซ็อกจินต้องการให้สิ่งนี้เหมือนโต๊ะกลมที่ทั้งสองฝ่ายดึงดูดอีกฝ่ายไม่ใช่ผู้ชม
เฉียนเหมิงพยักหน้าและในการมองเห็นรอบข้างของเธอ เธอเห็นว่าโม่ชิงเฉินก็ทำเช่นเดียวกัน
เธอใช้โอกาสนี้ศึกษาเขา ตอนนี้ฝ่ายเทคนิคเสียงได้ย้ายไปหาเขาแล้วและกำลังปรับไมโครโฟนของเขา
เฉียนเหมิงยอมรับอย่างไม่เต็มใจว่าชายผู้คนนี้ดูดีกว่าตอนที่เธอจำได้ ดวงตาที่ดำสนิทของเขาฉายแสงในเชิงบวกภายใต้แฟลชของกล้องและภายใต้แสงไฟในงานปาร์ตี้ที่มีแสงสว่างเพียงพอ
เธอไม่ได้พูดคุยกับเขามาหลายปีแล้วและไม่มีความโน้มที่จะอยู่ใกล้เขา ดังนั้นเธอจึงเฝ้าดูเขาจากระยะไกลใบหน้าของเขาเป็นมุมที่คมชัด
เงาที่เกิดจากแสงในสตูดิโอทำให้เขาดูดีกว่าที่ควรจะเป็น ถ้าเธอไม่มั่นใจว่าเธอดูสวยพอๆกันเธอก็คงจะอิจฉาเขาอย่างแน่นอน
ดวงตาสีดำสนิทของเขาหันมาพบเธอและเฉียนเหมิงยิ้มที่มุมริมฝีปาก โม่ชิงเฉินดูยินดีเป็นอย่างมากที่จับได้ว่าเธอแอบมองเขาอยู่
“กล้องอยู่ตรงนั้นนะที่รัก”เขากล่าวเฉียนเหมิงยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน แววตาของเธอฉายแววเป็นประกาย
“เรื่องนี้ฉันอาจจะต้องเรียนรู้จากคุณ”เธอเริ่มพูด“คุณเอาแต่มองตัวเองจนรู้จักมุมกล้องทุกตัวในอาคารนี้แล้วมั้ง?”เฉียนเหมิงคาดว่าโม่ชิงเฉินจะทำหน้าบึ้งหรือจ้องมาที่เธอเพื่อแสดงความคิดเห็น
แต่ไม่ใช่!เขากลับยิ้มให้แทนเธอไม่สามารถพูดได้ว่าเธอไม่เคยเห็นเขายิ้มให้ใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่จริงใจและชั่วร้ายเช่นนี้
ซ็อกจินตั้งตารอโม่ชิงเฉินและเฉียนเหมิงที่จะปะทะคารมกันในรายการสดวันนี้
ทีมงานจับผมของเธอและเธอก็เกือบจะปัดมือออกการอยู่ในกล้องเป็นเรื่องที่น่ารำคาญ แต่ก็ต้องทำหากต้องการเงินเพิ่มเธอสงบสติอารมณ์และผ่อนคลายในบทบาทที่เธอกำลังจะเล่น
“เราจะเริ่มด้วยการพูดคุยเรื่องร่างกฎหมายล่าสุดเกี่ยวกับที่อยู่อาศัย”ซ็อกจินพูดช้าๆดูผิดหวังอย่างไม่สบายใจที่แขกทั้งสองไม่ได้ล้อเล่นกันต่อไป“ถ้าอย่างนั้นเราก็เอาคำถามและอภิปรายประเด็นจากแต่ละฝ่ายตกลงไหมคะ?”
“40วินาที”เสียงดังมาจากความมืดเหนือสปอตไลท์ที่ส่งเสียงมา
“น้องชายของคุณมาสมัครแผนกการตลาดของโมบิลดิ่งโซลูชั่นใช่ไหม?ฉันได้ยินมา”เขาพูดอย่างรวดเร็วเอนตัวไปทางเฉียนเหมิงเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ
ไม่รู้ว่าทำไมคนเย็นชาปกติถึงคุยกับคนอื่น“บอกเขาว่าข้อสอบข้อเขียนไม่สำคัญอะไรมาก เขาจะผ่านเข้าไปได้ถ้าเขาสัมภาษณ์ได้ดี”ซ็อกจินยิ้มให้เขาและเฉียนเหมิงก็ขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด
โม่ชิงเฉินยิ้มให้เฉียนเหมิงบอกกับเธอว่าเธอกำลังทำเช่นนี้เพื่อเยาะเย้ยเขา ด้วยเหตุนี้เขาจึงขยับความสนใจไปที่กล้องหลัก เธอจ้องมองไปที่โปรไฟล์ด้านข้างของเขา
“อยู่ใน 3, 2, 1...”
สตูดิโอมืดลงและมีเพลงประจำของรายการดังขึ้น จอภาพที่ด้านข้างของเวทีแสดงการ์ดไตเติ้ลและใบหน้าของซ็อกจินก่อนที่เสียงจะพูด
“บิซนิสทูเดย์กับซ็อกจิน”เสียงพูด
“ยินดีต้อนรับสู่ บิซนิสทูเดย์ ฉบับเช้านี้ที่เราจะจัดการกับปัญหาทางการเมืองและธุรกิจที่ร้อนแรงของวันนี้ เรามีนักข่าวอยู่หน้าอาคารคณะรัฐมนตรี และดิฉันซ็อกจินรายงานจากสตูดิโอ”ซ็อกจินหยุดพูด
เฉียนเหมิงต้องพูดว่าแม้ว่าเธอไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นเพราะอคติของเธอ แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าซ็อกจินทำงานได้ดี
“อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านผู้ชม”เธอทักทายกล้อง ฟันขาวสะอาดของเธออยู่ในรายการ“วันนี้เรามีผู้เข้าร่วมรายการโดย คุณหยุ่นเฉียนเหมิงCEOของวีนัส และ คุณโม่ชิงเฉินจากโมบิลดิ่งโซลูชั่นยินดีต้อนรับค่ะ”
“ขอบคุณค่ะที่มีฉันร่วมรายการ”เฉียนเหมิงกล่าวอย่างอ่อนหวานและขยับที่นั่งของเธอเพื่อให้เธอหันไปทางซ็อกจินเล็กน้อย เธอเคยชินกับการพูดหลังโพเดียมต่อหน้าคนงานของเธอมากกว่า
แต่เธอไม่ค่อยปรากฏตัวทางโทรทัศน์ ดังนั้นเธอจึงไม่เคยชินกับการจัดวางท่านั่งในห้องสตูดิโอมากนัก