บทที่ 38: เกิดใหม่อีกครั้ง

บทที่ 38: เกิดใหม่อีกครั้ง

"เป็นอะไรไปหัวหน้า"

รองหัวหน้าถามอย่างสงสัยและรีบวิ่งออกจากป่าทันทีดูที่ทิศทางของหมู่บ้าน แล้วเขาก็ตกตะลึง

ไม่ไกลแมวยักษ์ร่างใหญ่เหมือนหอนาฬิกาโหมกระหน่ําโจมตีท่ามกลางฝูงหมาป่าดําต่อสู้กับราชาหมาป่าอย่างบ้าคลั่ง

"ใหญ่มาก!"

ในที่สุด เสี่ยวรู ก็ออกมาจากป่าและเมื่อเธอเห็น เธอก็อ้าปากค้างทันทีด้วยความตกใจ

"นี่คือแมวน้ำแข็งไม่ใช่เหรอ? ทําไมมันถึงใหญ่ได้ขนาดนี้" เสี่ยวรูถาม

"ฉันไม่รู้ แต่มันสามารถสร้างความหายนะในหมู่หมาป่าได้ ความแข็งแกร่งของมันน่ากลัวจริงๆ" หัวหน้าสาวกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"แม้มันจะทรงพลังมาก แต่สภาพของมันดูแย่มากและพลังชีวิตของมันใกล้จะหมดไม่ช้าก็รวดเร็ว" รองหัวหน้ากล่าว

"นายแน่ใจนะ"

สีหน้าของหัวหน้าสาวเริ่มเศร้าการใช้พลังชีวิตไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยมันเกี่ยวข้องกับอายุขัยของชีวิต

"ผมแน่ใจครับ มีเลือดเหลือไม่มากนักในร่างกายของแมวและพลังชีวิตของมันมาถึงจุดที่เชื้อเพลิงพลังชีวิตหมดลง แม้ว่ามันจะได้รับการช่วยเหลือ แต่ก็จะไม่รอด" รองหัวหน้าอธิบายอย่างจริงจัง

"มันจะไม่รอดเหรอ? แต่ทําไมมันถึงไม่ถอยล่ะ? ด้วยความแข็งแกร่งของมัน มันสามารถถอยออกไปได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าเจ้าของสัญญาจะตาย ก็แค่กลับไปยังโลกอสูรอัญเชิญเอง ทําไมมันถึงยังทนสู้อยู่? "

ผู้คนในหมู่บ้านที่มาสนับสนุนพวกเขามองไปตามร่างของแมวในฝูงหมาป่าดํา ดูมันต่อสู้อย่างบ้าคลั่งกับราชาหมาป่าดําจนใกล้ตาย พวกเขาซาบซึ้งใจอย่างมาก

ตามร่างมีทั้งรอยแผลสดและช้ําและแม้ว่าจะใช้ออร่ารักษาแต่ก็ยังคงอ่อนแอลงเรื่อยๆ

ท้ายที่สุดเพราะมีหมาป่าดํามากเกินไป

และแมวที่ตัวใหญ่ไม่มีการป้องกันเลย ทำให้เป็นเป้าโจมตีได้ง่าย แต่แม้ว่าตัวแมวจะเต็มไปด้วยรอยฟกช้ําและบาดแผลและแม้แต่ตาก็บอดข้างนึง แต่มันก็ยังไม่ถอยและยังคงต่อสู้จนตัวตาย

ฉากที่น่าเศร้าเช่นนี้เป็นฉากที่ไม่น่าเชื่อทําให้หัวหน้าสาวและคนอื่นๆในทีม รู้สึกสั่นสะเทือนในใจของพวกเขา

"แม้ว่าอสูรอัญเชิญส่วนใหญ่จะจงรักภักดีมาก แต่อสูรอัญเชิญที่แข็งแกร่งและฉลาดกว่าความจงรักภักดีก็น้อยลงตาม แต่ตอนนี้

แมวที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเองได้ เห็นได้ชัดว่ามันฉลาดและทรงพลังมาก แต่มันกลับต่อสู้อย่างดุเดือดโดยไม่กลัวความตายเพื่อซื้อเวลาสําหรับชาวบ้าน

อสูรอัญเชิญเช่นนี้ไม่มีใครเทียบได้อย่างแท้จริงในความจงรักภักดีและความชอบธรรม ฉันหยางเสี่ยวรู ชื่นชมมันจากใจ "เสี่ยวรูกล่าวด้วยความชื่นชม

"ไปกันเถอะ แม้แต่อสูรอัญเชิญก็ยังสู้จนตัวตาย เราในฐานะมนุษย์เราควรก้าวไปข้างหน้า"

หลังจากกล่าวหัวหน้าสาวกำหอกแน่นและวิ่งอย่างรวดเร็วตรงไปยังฝูงหมาป่าดํา

อีกสี่คนไม่ลังเลเลยและวิ่งตามหลังไป

แต่ในเวลานี้

เมื่อทั้งทีมวิ่งมาได้ไม่ไกลเกินไป

แมวที่กําลังต่อสู้อยู่ก็หยุดเคลื่อนไหวและหันไปมองพวกเขา

"เกิดอะไรขึ้น? ทําไมมันถึงไม่ขยับ? ไม่!ราชาหมาป่ากัดคอแมว!" หัวหน้าสาวตกใจและรีบวิ่งให้เร็วขึ้น

อีกสี่ก็กัดฟันและวิ่งโดยไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเอง

ลู่เทียนที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของคนในหมู่บ้านก็ตะโกนและรีบวิ่งไปข้างหน้า แต่ถูกผู้ใหญ่กั้นไว้ไม่ให้เขาไปตาย

ในเวลานี้

เมื่อทุกคนมองมาทางแมวที่ถูกกัดคอจากหมาป่าดําจํานวนมาก

จู่ๆก็มีสิ่งที่ประหลาดปรากฏขึ้น

พวกเขาเห็นแสงปรากฏขึ้นอย่างช้าๆรอบตัวแมวและแสงก็เริ่มพราวมากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนแสงของดวงอาทิตย์

วินาทีถัดไปแมวยักษ์ก็ระเบิด

ตูม!!

เสียงดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ต่อจากเสียงนี้คลื่นกระแทกที่ตามมานั้นน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าก็กวาดผ่านไปทุกทิศทางทั่วฝูงหมาป่าดําทั้งหมด

คลื่นกระแทกที่น่ากลัวนี้ยังคงแพร่กระจายไปทางหมู่ทำให้คนจํานวนมากกระเด็นออกไป

และทีมช่วยเหลือที่กําลังวิ่งมาก็ถูกลมแรงพัดจนไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้แม้แต่ก้าวเดียว พวกต้องรักษาเสถียรภาพร่างกายของพวกเขาด้วยพลังทั้งหมดของพวกเขา เพื่อที่จะได้ไม่ปลิวไปกับแรงกระแทกนี้

รอจนคลื่นกระแทกที่น่ากลัวลดลง ทุกคนรีบมองไปที่พื้นที่ระเบิด แต่สายตาของทุกคนเบิกกว้างขึ้น

พวกเขาเห็นว่าพื้นที่ที่แมวเคยยืนอยู่ตอนนี้ได้ก่อตัวเป็นหลุมขนาดใหญ่และมีเปลวไฟเป็นระยะๆเผาไหม้รอบหลุม

มีศพหมาป่าดําจํานวนมากรอบ ๆหลุมและมันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะนับจํานวนหมาป่าดำที่ตายในการระเบิดนี้

เหลือหมาป่าดําระดับเหล็กดําไม่กี่ตัวท่ามกลางศพเหล่านี้และแม้แต่ราชาหมาป่าระดับบรอนซ์ก็ถูกระเบิดกระเด็นออกไปหลายสิบเมตรทั้งร่างปกคลุมด้วยบาดแผล

ฉากดังกล่าวทําให้ทุกคนตกใจยืนนิ่งเป็นหิน

วู๊ฟ!

เสียงหมาป่าหอนดังขึ้นราชาหมาป่าดําค่อยๆยืนขึ้นหัวของมันหัวล้านเห็นได้ชัดว่าถูกเผาโดยอุณหภูมิสูงจากการระเบิด

มันเหลือบมองไปที่หลุมอย่างโกรธแค้นจากนั้นเรียกลูกน้องที่เหลือรีบหนีไปพร้อมกับการบาดเจ็บมันไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป

เพราะมันกลัว แมวน้ำแข็งที่ดูธรรมดานี้ แต่เห็นได้ชัดว่าแม้จะเป็นเพียงอสูรอัญเชิญธรรมดาแต่มันกลับมีพลังการต่อสู้ที่น่ากลัวเช่นนี้

ถ้ามีอสูรอัญเชิญอีกตัวแบบนี้ มันจะเป็นฝันร้ายสำหรับมัน ดังนั้นราชาหมาป่าดําจึงเรียกลูกน้องที่เหลือให้หนีไปกับมัน และมันสาบานว่าจะไม่มาที่นี่อีก

รอจนกว่าราชาหมาป่าดําจะจากไป

ลู่เทียนรีบวิ่งออกจากหมู่บ้านมาคุกเข่าลงตรงหน้าหลุมมองไปในหลุมที่มีแต่ความว่างเปล่า

"ขอบคุณที่ช่วยฉัน และช่วยหมู่บ้าน ฉันลู่เทียนสาบานฉันจะปกป้องคนอ่อนแอตลอดไป และแม้ว่าจะพบเจออุปสรรคอะไรฉันลู่เทียนผู้นี้ก็จะไม่ยอมแพ้!"

ลู่เทียนชี้นิ้วไปที่ท้องฟ้าและสาบานด้วยใบหน้าที่เด็ดเดี่ยว

และหลังจากคําพูดของเขาแสงที่มีสีสันฉายลงมาจากท้องฟ้าและห่อหุ้มทั้งร่างกายของลู่เทียน

แสงนี้คนอื่นมองไม่ แต่หากหลี่ซวนเปิดสกิลมุมมองของพระเจ้าที่นี่เขาจะเห็นว่าแสงนั้นเหมือนกับของฉินหยู

แต่แสงรอบๆร่างกายของฉินหยูนั้นพราวมากในขณะที่แสงของลู่เทียนนี้พราวน้อยกว่ามาก

โลกอสูรอัญเชิญ

วิญญาณของหลี่ซวนกลับมาและตกอยู่ในความมืด

ในเวลาเดียวกันเสียงกลก็ดังขึ้นในขณะนี้

【ดิ๊ง! คุณตายแล้ว ฟื้นคืนชีพแบบสุ่ม...]

【ดิ๊ง! เนื่องจากอิทธิพลที่ไม่รู้จักคุณจะได้รับพลังจิตวิญญาณจํานวนเล็กน้อยจาก ลู่เทียน ทุกวัน และคุณยังสามารถทําสัญญากับเขาได้อีกครั้ง 】

หลังเสียงกลดังขึ้น แสงก็ค่อยๆปรากฏขึ้นในความมืดต่อหน้าต่อตาของหลี่ซวน

"หอมจัง กลิ่นดอกไม้นี้หอมจัง"

ก่อนที่หลี่ซวนจะลืมตาขึ้นอย่างสมบูรณ์เขาก็ได้กลิ่นดอกไม้ที่แรงก่อน

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นหลี่ซวนค่อยๆลืมตาขึ้นและสิ่งที่เข้ามาในสายตาของเขาคือดินชื้นและรากพืชจํานวนมาก

"หือ? ฉันอยู่ในถ้ําใต้ต้นไม้บางต้นเหรอ"

หลี่ซวนเงยหน้าขึ้นและพบว่ามันเป็นถ้ําขนาดเล็ก ขนาดเล็กมากจุดที่ใหญ่ที่สุดน่าจะเท่าลูกบอล

ทางออกของถ้ํามีขนาดเล็กมาก อาจเท่ารูหนูและมีหญ้ามากมายที่วางไว้ที่รูออกดูเหมือนจะเอาไว้ซ่อนรู

"ฉันไม่รู้ว่าฉันจะกลายเป็นอสูรชนิดใดในครั้งนี้และความสามารถไหนที่ฉันจะได้รับ ฉันตั้งตารอมันจริงๆ" หลี่ซวนพูดเสร็จก็เปิดแผงข้อมูล