ตอนที่แล้ว396 - พวกเขาต่อสู้กันทั้งคืน!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป398 - เรือรบแดงม่วง

397 - เย่ฟ่าน เจ้าสัตว์ร้าย!


กำลังโหลดไฟล์

397 - เย่ฟ่าน เจ้าสัตว์ร้าย!

ฉินเหยาเป็นผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังของอาณาจักรตำหนักเต๋าชั้นห้า พลังศักดิ์สิทธิ์ของนางไม่ใช่สิ่งที่ผู้บ่มเพาะอาณาจักรลึกลับที่สองเช่นเย่ฟ่านจะสามารถต้านทานได้

อย่างไรก็ตาม ฉินเหยาก็ไม่ได้โจมตีอย่างจริงจังอยู่แล้ว ดังนั้นเย่ฟ่านจึงบินออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

“หยุด อย่าหนี!” จินเอี๋ยนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

ฉินเหยาไม่ได้พูดอะไร นางกระทืบเท้าและหันหลังกลับราวกับว่าไม่คิดจะสนใจพวกเย่ฟ่านอีก

"พี่สาวฉิน เจ้าบอกให้น้องสาวของเจ้าถอยออกไปก่อนได้หรือไม่ นี่มันเป็นความเข้าใจผิดข้าต้องการจะพูดเรื่องนี้กับเจ้าสองคน" เย่ฟ่านที่บินอยู่บนท้องฟ้าต้องการอธิบายให้นางฟังเพียงลำพัง

อย่างไรก็ตามเมื่อฉินเหยาได้ยินคำพูดนี้นางก็หันหลังกลับมาตะโกนด้วยความโกรธว่า

"โจรน้อย เจ้าบอกว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างนั้นหรือ?”

“มันเป็นความเข้าใจผิดโดยสมบูรณ์ ข้าไม่ได้พูดอะไรไร้สาระเลยจริงๆ เจ้าก็รู้ว่าเจ้าปากใหญ่คนนี้ชอบพูดไร้สาระมากแค่ไหน” เย่ฟ่านส่งสัญญาณเสียงด้วยสีหน้าร้อนรน

จินเอี๋ยนมองดูท่าทางลับๆล่อๆของพวกเขา จากนั้นนางก็หันไปมองฉินเหยาด้วยความสงสัย

"พี่สาวฉินเหยาพวกเจ้ามีเรื่องที่เปิดเผยไม่ได้หรือไม่?"

"ไม่มี!"

ฉินเหยาพูดจบก็สะบัดแขนเสื้อแล้วบินจากไปทันที

“น้องเย่ข้าว่าเจ้าควรตามไปอธิบายให้นางเข้าใจดีกว่า!” ตู้เฟยหันไปพูดกับเย่ฟ่านด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเห็นใจ

“เจ้าหุบปากสักทีได้ไหม!” เย่ฟ่านอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งออกมา

…………………….

ครึ่งวันต่อมาพวกเขาทั้งสามยังคงวนเวียนอยู่รอบๆบริเวณปากทางเข้าโลกเล็กๆใบนี้

"ปากใหญ่ตู้ ข้าอยากจะทุบตีเจ้าจริงๆ!" เย่ฟ่านมีสีหน้ามืดมน

“จักรพรรดิคนนี้ก็บอกเจ้าแล้วว่าเจ้าเด็กนี้พาไปด้วยไม่ได้” สุนัขสีดำตัวใหญ่แค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชาเช่นกัน

“ข้าทำอะไรผิด ท่าทีของพวกเจ้าหมายความว่าอย่างไร!” ตู้เฟยถามหน้าซื่อ

“ความจริงพวกเราสามารถออกไปจากที่นี่ได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเรื่องไร้สาระของเจ้าทำให้พวกเราประสบปัญหาครั้งใหญ่”

“แล้วสิ่งที่ข้าพูดมันไม่เป็นความจริงตรงไหน?” ตู้เฟยรู้สึกไม่ยินยอมพร้อมใจอย่างยิ่งที่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

พวกเขาวนเวียนอยู่ทางออกของโลกใบเล็กๆแห่งนี้หลายรอบ แต่ทางออกนั้นเห็นได้ชัดว่าถูกเสริมกำลังขึ้นมาก มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะแอบออกไป

“อสูรพวกนั้นคงไม่ทำอะไรเราอยู่แล้ว ข้าคิดว่าเจ้าต้องไปที่บ้านของฉินเหยาเป็นการส่วนตัวเพื่อปลอบประโลมนางอีกรอบ หลังจากนั้นก็ให้นางส่งพวกเราออกไป” ตู้เฟยแสดงความเห็นด้วยรอยยิ้ม

…………….

โลกใบเล็กๆนี้งดงามราวกับภาพวาด เย่ฟ่านค้นหาเป็นเวลานานในที่สุดเขาก็พบสถานที่บ่มเพาะของจินเอี๋ยนจนได้

“เป็นเจ้า เจ้ากล้าที่จะมาหาข้า!” จินเอี๋ยนเยาะเย้ย

“สาวน้อยเจ้าอยากให้ข้าออกไปจากที่นี่ตลอดเลยไม่ใช่หรือ ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้วรีบส่งข้าออกไปเร็ว” เย่ฟ่านกล่าว

เมื่อได้ยินดังนั้นใบหน้าของจินเอี๋ยนก็ปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ย

“คางคกอยากกินเนื้อหงส์ ตอนนี้เมื่อแผนการของเจ้าล้มเหลวเจ้าก็คิดจะหนีแล้ว?”

เย่ฟ่านไม่สนใจว่านางจะคิดอย่างไร เขากล่าวว่า

“ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการให้ข้าอยู่ที่นี่ ก็ส่งข้าออกไปสิ”

“ข้าเปลี่ยนใจแล้ว พี่สาวฉินเหยาบอกว่าต้องการตัวเจ้าดังนั้นข้าจะจับเจ้าไปส่งนาง”

พูดจบแสงสีทองหลายเส้นก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและบินไปยังยอดเขาที่อยู่ห่างไกลเพื่อกระจายข้อความ

ในไม่ช้าแสงสีขาวก็พุ่งเข้ามาในทิศทางนี้ราวกับดาวตก ผู้ที่มาถึงที่นี่ก่อนคือหงส์ขาวผู้ซึ่งมีท่าทางสง่างามอยู่ตลอดเวลา

หลังจากนั้นแสงสีทองซึ่งเป็นตัวแทนของปีกทองก็ตามมาติดๆ ไผ่ขมที่สวมชุดเขียวเป็นคนที่มาถึงสุดท้าย แต่ใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดว่าไม่สามารถระงับความโกรธไว้ได้

“พี่หงส์ขาว พี่ปีกทอง พี่ไผ่ขม เจ้าคนพิการนี้ทำร้ายพี่สาวฉินเหยา ถ้าพวกเจ้าจับเขาไปส่งพี่สาวฉินเหยาได้นางจะต้องมีความสุขอย่างแน่นอน” จินเอี๋ยนกล่าวด้วยสีหน้าแช่มชื่น

สามคนนี้เป็นอัจฉริยะของตำหนักเต๋าชั้นห้า พวกเขาอาจเข้าสู่อาณาจักรลึกลับใหม่ได้ตลอดเวลา หากเป็นคนอื่นคงต้องยอมมอบตัวรับการจับกุมไปแล้ว

อย่างไรก็ตามเย่ฟ่านแตกต่างกันเล็กน้อย เขามีสมบัติมากมายอยู่ในตัว แม้ว่าคนเหล่านี้จะหมายปองในตัวของฉินเหยา แต่ท้ายที่สุดคนพวกนี้ก็มีเจตนาจะลงมือต่อเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

“น้องเย่ เจ้าควรจะรามือให้พวกเราจับกุมแต่โดยดี ข้าไม่ต้องการทำลายมิตรภาพของเรา” หงส์ขาวกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“พี่เย่ โปรดวางใจ พวกเราจะไม่ทำร้ายชีวิตของเจ้าอย่างแน่นอน”

คำพูดของทั้งสามคนไม่ได้เปิดเผยเจตนาฆ่า แต่เมื่อพวกเขาเริ่มลงมือพวกเขากลับไม่คิดจะเก็บรั้งไว้แม้แต่น้อย

ตู้เฟยและสุนัขสีดำตัวใหญ่ต้องการช่วย แต่เย่ฟ่านหันหลังกลับและจากไปในทันที

ที่นี่คือดินแดนของเผ่าพันธุ์อสูร ต่อให้เขาสามารถจัดการทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้าได้ มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะออกไปจากที่นี่ได้สำเร็จ

“ข้าจะไปหาซิงยี่!” ตู้เฟยกล่าว

“ไม่ ข้าจะไปหาฉินเหยา” เย่ฟ่านส่ายหัวและบินตรงไปยังพื้นที่บ่มเพาะของฉินเหยา

ที่ด้านหลัง จินเอี๋ยน หงส์ขาว ปีกทองและไผ่ขมก็กำลังไล่ตามอย่างร้อนแรง ไอสังหารของพวกเขาแทบจะฉีกท้องฟ้าออกเป็นสองส่วน

ดินแดนบ่มเพาะของฉินเหยาเป็นสถานที่ที่สวยงาม มีดอกไม้และวัชพืชแปลกๆอยู่ทุกหนทุกแห่ง ตรงส่วนหน้าของหุบเขามีน้ำตกเล็กๆตั้งอยู่ มันเป็นทัศนียภาพที่งดงามอย่างยิ่ง

ฉินเหยาได้ยินเสียงต่อสู้กันด้านนอกนางก็บินออกมาด้วยความตกใจ

"เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาหาข้า ... "

"ข้าต้องการคุยกับเจ้า" เย่ฟ่านเดินตรงเข้าไปด้านในตำหนักของฉินเหยาโดยตรง ในตอนนี้จินเอี๋ยนและคนอื่นๆก็มาถึงเช่นกัน

"พวกเจ้ากลับไปเถอะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ข้าจะจัดการมันเอง" ฉินเหยากวาดตามองพวกเขาเล็กน้อย

“นั่น...ก็ได้!” หงส์ขาวพยักหน้า ไผ่ขมและปีกทองก็ไม่สามารถพูดอะไรมากกว่านี้ได้

มีเพียงจินเอี๋ยนเท่านั้นที่ไม่ต้องการจากไป แต่ด้วยสายตาของฉินเหยานางจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก

เย่ฟ่านเดินตามหลังฉินเหยาเข้าไปในตำหนักอย่างสง่าผ่าเผย หลังจากนั้นเสียงการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ก็ดังขึ้น การต่อสู้ครั้งนี้กินเวลาค่อนข้างนานและดูเหมือนจะดุเดือดอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตามตู้เฟยที่รออยู่ด้านนอกก็เริ่มมีสีหน้าไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะตะโกนเข้าไปในวังด้วยความโมโห

"พวกเจ้าจะสู้กันไปจนถึงเมื่อไหร่?"

จากนั้นไม่นานเย่ฟ่านก็ส่งสัญญาณเสียงตอบกลับมาเบาๆว่า

“พวกเจ้ากลับไปก่อนหลังจากที่เสร็จธุระที่นี่ข้าจะรีบตามไป”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะไปรอเจ้าอยู่ที่ปากทางออกของโลกใบเล็กๆนี้”

ตู้เฟยและสุนัขสีดำตัวใหญ่บินออกไปด้วยสีหน้าผ่อนคลายเล็กน้อย อย่างไรก็ตามหลังจากที่พวกเขารอมาเกือบทั้งวันก็ยังไม่เห็นเย่ฟ่านตามมา

“ไอ้เด็กสาระเลว!”

จักรพรรดิดำไม่พอใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วเห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะต้องอยู่ที่นี่อีกวัน

"เจ้าเด็กนั่นเป็นสัตว์ร้ายในร่างมนุษย์อย่างแท้จริง!" ตู้เฟยสาปแช่ง

หลังจากที่พวกเขารอไปอีกทั้งคืนก็ไม่เห็นเย่ฟ่านปรากฏตัว ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มเป็นห่วงอีกครั้ง

"หรือว่าพวกเราจะเข้าใจผิด ทั้งสองคนนั้นต่อสู้กันอยู่จริงๆ!” จักรพรรดิดำกล่าวด้วยความห่วงใย

“ข้าว่าพวกเราควรกลับไปดูเขาดีกว่า” ตู้เฟยก็รู้สึกผิดปกติเช่นกัน

เมื่อพวกเขามาถึงตำหนักของฉินเหยาอีกครั้งเสียงการต่อสู้ที่อยู่ด้านในยังคงไม่จบลง

“บ้าไปกันใหญ่แล้ว พวกเขาเอาเรี่ยวแรงจากไหนมาเล่นกันขนาดนี้!” สุนัขตัวใหญ่สีดำสาปแช่งออกมาด้วยความโกรธอีกครั้ง

ตู้เฟยก็มีใบหน้าบิดเบี้ยวและสาปแช่งอยู่ตลอดเวลา

ผ่านไปอีกประมาณครึ่งชั่วยามในที่สุดแสงสีทองก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า เย่ฟ่านบินเข้าหาทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า

"ไปกันเถอะ!"

คราวนี้พวกเขาออกจากโลกใบเล็กๆแห่งนี้ได้อย่างราบรื่น จนกระทั่งพวกเขาเดินออกมาไกลตู้เฟยถึงมีโอกาสสาปแช่งด้วยความโกรธ

"เย่ฟ่าน เจ้าสัตว์ร้าย!"

"ความคิดของเจ้าน่ารังเกียจเกินไป ข้าไม่ได้ทำแบบที่เจ้าคิด" เย่ฟ่านปฏิเสธ

“เจ้าสัตว์ร้าย เจ้าอย่าคิดจะเดินทางไปที่ทะเลสาบหยกพร้อมข้าเด็ดขาด หากเจ้าเผลอทำอะไรขึ้นมาพวกเราพี่น้องจะเดือดร้อนไปด้วย”

“ปากใหญ่ตู้ เลิกใส่ร้ายข้าได้แล้ว!” เย่ฟ่านส่ายหน้าด้วยความรำคาญ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด