ตอนที่ 227+228 คัดค้าน

ตอนที่ 227 คัดค้าน

“อู๋จงเป็นทหารปลดประจำการ แม้ว่าร่างกายของเขาจะเคลื่อนไหวไม่สะดวกด้วยขาข้างเดียว แต่เมื่อพิจารณาถึงความสามารถของเขา ฉันรับรองได้เลยค่ะว่าเขาเก่งกว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยส่วนใหญ่ที่เรามีเสียด้วยซ้ำ! ฉันไม่มีอะไรให้ต้องห่วงเรื่องฝากให้เขาดูแลความปลอดภัยในโรงพยาบาล ฉันขอบอกตรงนี้เลยว่า ไม่ใช่แค่จะให้เขาเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยในโรงพยาบาลนี้เท่านั้น แต่ในอีก 1 เดือนข้างหน้าจะเลื่อนเขาให้เป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยด้วย!”

คำพูดของเจียงเหยาแข็งแกร่งและทรงพลัง

“ผมขอคัดค้าน!” ในที่สุดคุณฉินก็ฟื้นจากอาการตกใจแล้ว “แม้ว่าเขาจะเคยเป็นทหาร เขาจะเก่งแค่ไหน ถ้าไม่มีขา เขาก็คือคนพิการอยู่ดี เขา...”

เจียงเหยาบังคับให้คำพูดทุกคนที่ออกมาจากปากของคุณฉิน กลับลงไปในท้องของเขา โดยการโยนปากกาไปทางอีกฝ่าย

“คุณฉิน ฉันเตือนคุณแล้วนะคะ ฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินคำพูดดูถูกทหารหรือทหารปลดประจำการอีกเป็นครั้งที่สาม!” เธอไม่มีความอดทนต่อการดูถูกทหาร เพราะลู่ชิงสีของเธอก็เป็นทหารเช่นกัน เขาคือความภาคภูมิใจของเธอ!

เจียงเหยาชี้ไปที่คุณฉินและกระดิกนิ้วเบา ๆ “จำคำเตือนของฉันไว้ค่ะ! จะไม่มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นซ้ำเป็นครั้งที่สาม!”

จากนั้นเจียงเหยาพูดกับเฉินจื่อบิ่น ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ และแทบจะไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้ “ช่วยพาอู๋จงมาที่นี่หน่อยค่ะ”

“เจียงเหยา ผมจะอยู่นี่แล้ว” บรรยากาศรอบ ๆ ตัวพวกเขาเข้มข้นขึ้นในเวลานี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่เฉินจื่อบิ่นจะปล่อยให้เจียงเหยาเผชิญหน้ากับผู้คนเหล่านี้เพียงลำพัง เขากลัวว่าพวกเขาจะเริ่มมีปากเสียง และภรรยาของน้องชายจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

ผู้อำนวยการปาดเหงื่อ “ผมไปเอง ผมไปเอง..”

จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากห้องประชุมและเรียกคนที่เดินผ่านไปมา ให้ตามตัวอู๋จงมาที่ห้องประชุม

บางทีอาจเป็นเพราะคำขอร้องของผู้อำนวยการ อู๋จงจึงรีบมาอย่างรวดเร็ว เขาสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่มาคุ เมื่อก้าวเข้าไปในห้องประชุม หลังจากที่เขาก้าวเข้ามา เขาก็เดินไปหาเจียงเหยาและเฉินจื่อบิ่นทันที

“คุณเจียง เรียกหาผมเหรอครับ” อู๋จงพูดกับเจียงเหยาในฐานะคุณเจียงเมื่ออยู่ที่โรงพยาบาล

“พี่จง คุณฉิน เขาสงสัยในความสามารถของพี่ ฉันเลยเรียกพี่มาที่นี่ เพื่อพิสูจน์ให้เขาเห็นความสามารถของพี่ค่ะ” เจียงเหยายกขาของเธอเพื่อลากเก้าอี้มานั่งลง “เพราะคุณฉินเขาไม่เชื่อว่าพี่มีความสามารถเหมาะสมกับงานนี้ พี่ควรประมือกับคุณฉินเขาหน่อย”

เจียงเหยามองไปที่คุณฉินที่มีใบหน้ามือและเย็นชา พร้อมกับหัวเราะออกมา

“คุณฉิน ฉันขอให้คุณ ผู้ชายที่แข็งแรงมีสองมือสองขาและได้รับการดูแลมาอย่างดี ด้วยอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการตลอดทั้งชีวิตของคุณ ลองประมือกับคนที่คุณเรียกว่าพิการหน่อยเป็นไง คุณได้เปรียบอยู่แล้วนี่ แต่ไม่เป็นไร ฉัน เจียงเหยาคนนี้จะช่วยให้คุณมีความได้เปรียบในวันนี้เอง!”

เมื่อพูดจบเจียงเหยาให้อู๋จงเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายและบอกอู๋จงไปตรง ๆ ว่า “พี่จง เต็มที่เลยค่ะ แสดงฝีมือของพี่ที่เคยรับใช้ชาติมาให้เต็มที่ อย่าให้คุณฉินดูถูกพี่ได้ จะมีรอยขีดข่วนหรือเจ็บเล็ก ๆ น้อยก็ระหว่างการประมือกันก็ไม่เป็นไรหรอก ฉันเชื่อว่าคุณฉินคงไม่ว่าอะไรกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้”

สิ่งที่เธอหมายถึงอย่างแท้จริงคือการขอให้อู๋จงต่อยคุณฉินด้วยสุดกำลังของเขา

“พี่จง! ฟังที่คุณเจียงบอกเถอะ! ต่อยเขาให้เต็มแรงเกิดเลย!” เฉินจื่อบิ่นเชียร์อู๋จง กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขากำลังบอกให้อู๋จงผ่อนคลาย และทำตามที่เจียงเหยาบอก

อู๋จงได้ยินพวกเขาเช่นนั้น เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยืนอยู่ตรงนั้นเฉย ๆ เหมือนท่อนไม้ เขาไม่สนใจคุณฉินที่กำลังตัวสั่นเทาด้วยความโกรธบนที่นั่งของเขา เขายกคุณฉินขึ้นจากที่นั่งด้วยมือข้างเดียวและต่อยไปที่ไหล่ของชายคนนั้นโดยไม่คิดอะไร

เหตุการณ์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเกินไป ขณะนั้นได้ยินเสียงสบถด่าและร้องขอความช่วยเหลือของคุณฉินที่ร้องด้วยความเจ็บปวด ผู้อำนวยการ คุณเฟิงและคนอื่น ๆ ต่างหวาดกลัว พวกเขาลุกขึ้นจากเก้าอี้และถอยหลังไปที่ประตู พวกเขากลัวจริง ๆ ว่าจะได้โดนลูกหลงจากอู๋จงไปด้วยอีกคน

หมัดของอู๋จงพุ่งไปที่คุณฉินอย่างไม่ลดละ เพียงแค่ฟังเสียงร้องของคุณฉิน พวกเขาก็รู้ได้ถึงความเจ็บปวดในร่างกายของคุณฉิน

“ช่วยด้วย เขากำลังจะฆ่าฉัน!” คุณฉินกลิ้งคลานไปมาอยู่ใกล้กับเก้าของเขา เขารีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรหาตำรวจ

__

ตอนที่ 228 คำเตือนโดยปริยาย

เขาเป็นคนที่ยากจะจัดการจริง ๆ แม้ว่าเขาจะถูกทุบตีถึงขนาดนี้ เขาไม่เลือกที่จะยอมแพ้ เขากัดฟันแน่นและเลือกที่จะแจ้งความกับตำรวจ

“ตำรวจ มาที่นี่เดี๋ยวนี้เลยครับ มีคนพยายามจะฆ่า..”

เจียงเหยาเดินไปหาคุณฉิน หลังจากที่เขาบอกกับตำรวจถึงที่อยู่ของโรงพยาบาล เธอยกมือขึ้นคว้าโทรศัพท์ของคุณฉิน จากนั้นก็พูดกับคนปลายสาย “สวัสดีค่ะ ที่นี่ไม่ต้องการตำรวจหรอกค่ะ ถ้าคุณยังยืนยันที่จะส่งตำรวจมาที่นี่ ฉันแนะนำให้พวกคุณคุยกับผู้กำกับเย่ บอกเขาไปว่าฉัน เจียงเหยา บอกว่าตอนนี้ไปว่า ที่โรงพยาบาลของฉัน ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา ขอบคุณค่ะ”

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็วางสายและโยนโทรศัพท์ของคุณฉินกลับไปบนโต๊ะเบา ๆ ราวกับว่าเธอกำลังทิ้งขยะด้วยความขยะแขยงอย่างไม่ตั้งใจ

“คุณคิด คุณคิดว่ายังไงคะ คุณเห็นด้วยไหมคะว่าอู๋จงเป็นผู้ชายที่มีความสามารถและมีศักยภาพสูง คุณยังคงคิดว่าการมอบตำแหน่งหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลเป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้องอีกหรือเปล่าคะ น่าเสียดายที่วันนี้คุณได้เห็นความสามารถเขาเพียงครึ่งเดียว ผู้เชี่ยวชาญที่ผ่านการฝึกฝนมาจากประเทศของเรา จะสามารถเสริมความแข็งแกร่งด้านความปลอดภัยของเราได้อย่างโดดเด่น หากคุณยังไม่เชื่อ ต่อไปในอนาคตคุณคงได้มีโอกาสในการสัมผัสมันทีละเล็กทีละน้อยค่ะ”

เจียงเหยาของให้อู๋จงหยุดหลังจากที่เธอพูดจบ อู๋จงมายืนอยู่ข้าง ๆ เจียงเหยาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เจียงเหยาจ้องไปที่คุณฉิน ที่กำลังอับอายอยู่บนพื้น เธอแอบยกนิ้วให้อู๋จงที่ทำได้ยอดเยี่ยมมาก เขารู้ดีว่าไม่ควรตีที่ใบหน้าของอีกฝ่าย เขายังเลือกบริเวณที่มีเนื้อหนาที่สุด ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาเก่งในด้านนี้มาก

“ฉันขอประกาศว่าอู๋จงจะเป็นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยอย่างเป็นทางการตั้งแต่วันพรุ่งนี้ หากผู้ถือหุ้นท่านใดคัดค้านหรือรู้สึกว่าการเลื่อนตำแหน่งในครั้งนี้ขาดความรักผิดชอบต่อโรงพยาบาล พวกคุณสามารถยืนขึ้นและทดสอบความสามารถเขาด้วยตัวเองได้เลยค่ะ” เจียงเหยาหัวเราะอย่างร้าย ๆ

“ถ้าคุณยืนขึ้นตอนนี้คุณสามารถมีข้อดีได้ถึง 2 อย่างเลยนะคะ อู๋จงได้ประมือกับคุณฉินไปแล้วหนึ่งนัด เขาเสียกำลังไปบ้างแล้ว ส่วนฉันจะไม่คิดว่าการประลองระหว่างคุณกับเขาไม่ยุติธรรมอะไรคะ”

ผู้อำนวยการและคนอื่น ๆ จ้องมองมาที่คุณฉิน ซึ่งนั่งอยู่บนพื้น และไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เขาอ้าปากค้าง พวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยเหงื่อที่เกิดจากความกลัว

การประลองอะไรกันเล่า นั่นเป็นการกระทำฝ่ายเดียวของอู๋จงชัด ๆ ที่คว้าตัวคุณฉินและตีเขาจนแหลกเหลว คุณฉินไม่มีแม้แต่โอกาสจะโต้กลับเสียด้วยซ้ำ!

ไม่มีใครกล้าพอที่จะยอมรับคำท้าทายของเจียงเหยา เด็กสาวที่อายุเพียงสิบเก้าปีคนนี้!

“ไม่หรอก...คนที่คุณเจียงแนะนำต้องเป็นคนมีฝีมืออยู่แล้ว เราเพิ่งเห็นความสามารถของอู๋จง และพวกเราก็คิดว่าเขาเหมาะสมที่จะรับทำงานในตำแหน่งหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยของเรา โรงพยาบาลของเรายินดีต้องรับและให้คุณค่ากับคนที่มีความสามารถอยู่แล้ว” คุณเฟิงเพิ่งเห็นบางส่วนเท่านั้น และตอนนี้เขาก็ตกตะลึงกับการกระทำของเจียงเหยา

จุดประสงค์ของการประชุมในวันนี้คือเพื่อแสดงให้เจียงเหยาเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เห็นว่าพลังของพวกเขามากมายขนาดไหนและคว้าผลประโยชน์จากเธอมาเป็นของตัวเอง พวกเขาไม่รู้เลยว่าเจียงเหยาจะเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งแม้เธอจะอายุยังน้อย และนี่คือคำเตือนของเธอโดยปริยาย ทันทีที่เธอปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนต่างตกตะลึงและไม่สามารถโต้ตอบได้เลย

ตอนนี้ใครจะกล้าพูดว่า ‘ไม่’ กับการแนะนำอู๋จง ที่เจียงเหยาเป็นคนแนะนำด้วยตัวเองอีกเล่า?

เจียงเหยามีอู๋จงคอยอยู่เบื้องหลัง หากใครคิดจะต่อต้านเธอ นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาร้องขอการเฆี่ยนตีหรอกหรือ?

จากนั้นพวกเขาก็ดูทัศนคติที่เย่อหยิ่งของเจียงเหยาอีกครั้ง และเริ่มคาดเดาว่าภูมิหลังของเธอแข็งแกร่งแค่ไหน

คุณฉินกำลังจะแจ้งความทางโทรศัพท์ แต่เจียงเหยาคว้าโทรศัพท์ทันทีและเอ่ยชื่อผู้กำกับเย่ เธอยังเอ่ยชื่อของเธอออกมาดัง ๆ โดยไม่ลังเลเลย

พิจารณาจากน้ำเสียงของเธอ ผู้กำกับเย่ต้องรู้ว่าเธอคือใคร เมื่อผู้กำกับเย่ได้ยินชื่อของเธอ ก็มั่นใจได้ว่าหัวหน้าเย่จะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นแม้ว่าคุณฉินจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจหลังจากนี้ ตำรวจก็เพียงจะแค่มาตรวจสอบ แต่ไม่ดำเนินการใด ๆ กับเจียงเหยาเช่นกัน